ΗΤΑΝ ΤΟ 1821 ΛΑΘΟΣ;

ΗΤΑΝ ΤΟ 1821 ΛΑΘΟΣ;

Η κήρυξη της Επανάστασης του 1821 ήταν η περισσότερο επιπόλαιη κίνηση που έχει κάνει το Γένος μας στην πολυχιλιετή ιστορία του!!! Κατάφεραν οι Μεγάλες Δυνάμεις και Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑ και μάς έπεισαν ότι ήρθε η ώρα να λευτερωθούμε, όχι επειδή μάς αγαπούσαν, αλλά βάζοντας στους εαυτούς τους, την ταμπέλα του “φιλέλληνα”, μ’ έναν σμπάρο κατάφεραν και έπιασαν πολλά τρυγόνια…

Πρώτον, απέτρεψαν το σχέδιο των Κολλυβάδων, του Ρήγα, του Καποδίστρια και του Πατριαρχείου που προέβλεπε την ανασύσταση του ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΗ, της ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, μιας Παμβαλκανικής Συνομοσπονδίας που θα είχε ως ηγέτιδα δύναμη τον Ελληνισμό!

Δεύτερον, κατάφεραν να κατακερματίσουν την ατίθαση Οθωμανική Αυτοκρατορία δημιουργώντας το πετσοκομμένο ελλαδικό κρατίδιο που έφτανε μέχρι την Λαμία. Μια Τουρκία που το 1687 είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι έξω από την Βιέννη!

Τρίτον, δημιούργησαν το πρώτο ευρωπαϊκό προτεκτοράτο, ένα μεθοριακό κράτος που θα αποτελούσε το ανάχωμα στην κάθοδο των Ρώσσων στις θερμές θάλασσες ενώ παράλληλα, θα ήλεγχαν και την νευραλγικότατη Μεσόγειο και μαζί την Μέση Ανατολή, την Βόρειο Αφρική και τα Βαλκάνια.

Τέταρτον, κατάφεραν να αποκόψουν το Γένος από τις ρίζες του, με την έκδοση “ελλαδικών διαβατηρίων” (Γ’ Εθνοσυνέλευση, Τροιζήνα, 1827), μόνον στους, αποδεδειγμένα επί δεκαετίας, κατοίκους του νεοσυσταθέντος ελλαδικού κρατιδίου, αποκόπτοντάς μας από τους αδελφούς μας τους Ρωμηούς της Μικρασίας, οι οποίοι εκαλούντο από την ντόπια μασονική νομενκλατούρα, ως τουρκόσποροι! Γι’ αυτόν τον λόγο εδίωξαν και τον Παπαδιαμάντη από την θέση του Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας! Επειδή ξαφνικά ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!

Πέμπτον, απέκοψαν το Γένος από την φυσική του πρωτεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, συκοφαντώντας με τους στρατευμένους μασόνους ιστορικούς τους, όπως τον Γίββωνα, το πανένδοξο Βυζάντιο – Ρωμανία, επαναλαμβάνω… τον χειρότερα -ακόμα και σήμερα- εφιάλτη τους…! Κι αυτό για να μάς αποκόψουν από την φυσική ιστορική μας συνέχεια πείθοντας μας ότι επί ένδεκα αιώνες είμασταν σκλάβοι των σκοταδιστών Βυζαντινών, δηλαδή του εαυτού μας!

Έκτον, παραχάραξαν, μέσα από τους προτεστάντες μισσιοναρίους και τους ντόπιους φραγκεμένους μασόνους γενίτσαρους, τύπου Κοραή, Μαυροκορδάτου, Σχινά, κ.α., την Ορθόδοξη Πίστη μας, καταντώντας την από θεραπευτική επιστήμη που ήταν/είναι, σε μια καθηκοντολογική, ευσεβιστική και πουριτανική θρησκεία που δημιούργησε στρατιές συμπλεγματικών θεούσων κληρικών και λαϊκών!

Έβδομον, μάς απομάκρυναν από το μέγιστο κοινωνικοπολιτικό μας ατού… Τον κοινοτισμό, το φιλότιμο, την λεβεντιά και την παλληκαριά μας, μπολιάζοντάς μας, με την δική τους διεστραμμένη κουλτούρα της ηδυπάθειας, του πανηδονισμού, του υπερκαταναλωτισμού και του ατομοκεντρισμού. Μια υποκουλτούρα της υλικής ασυδοσίας, της ασχήμιας και της βλασφημίας, που μεθοδικότατα έχει ποτίσει το άλλοτε μαρτυρικό και ηρωικό DNA μας, με την φραγκολεβαντίνικη θρασυδειλία και την μπαμπεσιά.

Όγδοον, πάτησαν πόδι οι Ρόθτσιλντ στην Ελλάδα, με το πρώτο δάνειο της 30/11/1822, οπότε και μάς δάνεισαν μετατρέποντάς μας σε σκλάβους και υποτελείς τους. Κατ’ εντολήν ΑΥΤΩΝ, των Υπερτραπεζιτών ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΙ ΜΑΣ και άλλοι ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ από ξένους και ντόπιους πράκτορές τους. Αυτοί οι Μεγαλοτραπεζίτες, ανέκαθεν μάς πρόδιδαν στους εθνικοαπελευθερωτικούς μας αγώνες, μονίμως σαμποτάριζαν την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας, με αποκορύφωμα τα τελευταία 40 χρόνια, στα οποία, έχουν φτάσει πλέον σε σημείο απόγνωσης μέχρι και τον εργάτη, τον μικροαστό και τον μικρομεσαίο Έλληνα!

Αντιπαραβάλλετε, τα τότε, με τα σημερινά γεωπολιτικά δεδομένα και τον άμεσο για τους Ευρωπαίους κίνδυνο, η Ελλάδα να ξαναγίνει υπερδύναμη λόγω του αμύθητου υπογείου της πλούτου και αναλογιστείτε…

Μήπως ο Κ.Κ. αυτό ακριβώς είχε/έχει κατά νου, με τον Βλαδίμηρο και τον Εφραίμ;;; Την ανασύσταση της Παμβαλκανικής Συνομοσπονδίας με προστάτρια την Ρωσσία ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕ ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΤΟΙΚΟ ΔΥΝΑΣΤΗ;;; Όπως ο Ελληνισμός απεπειράθη και ΤΟΤΕ, πριν λιποψυχήσει ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Ά και προδώσει τον Καποδίστρια;;;

Και επειδή κάποιοι ήδη μπορεί να βρίζουν, άλλοι να με λένε τρελό και άλλοι απλά να προβληματίζονται, παραθέτω τα κάτωθι…:

Mαρτυρία του Ιταλού περιηγητή Αlessandro Bissanι περί της αναμενόμενης, εκ των έσω, κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;;;:

http://greeknation.blogspot.com/2011/02/blog-post_7789.html

Kείμενα του καθηγητή του Yale, του Πανεπιστημίου Αθηνών, π. Ιωάννου Ρωμανίδη και όχι μόνον… :

http://www.romanity.oodegr.com/

ΜΗΠΩΣ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΕΜΕΝΑΝ ΩΣΤΕ Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΝΑ ΕΠΕΦΤΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ;;;

ΜΗΠΩΣ μάς πρόλαβαν τα μασονικά ευρωπαϊκά ανάκτορα…;;;

“Νομίζουμε πως την κατάσταση την περιέγραψε πολύ καλά ο ιστορικός Arnold Toynbee, ο οποίος έχει πει για τα λάθη που έγιναν με την Επανάσταση του ’21: «Οι Έλληνες έκαμαν μία άφρονη ενέργεια και έχασαν ολόκληρη αυτοκρατορία» [A.J. Toynbee, Studies of History τ .Β’, London 1962, σελ 222]. Με αυτήν την άποψη, συμφωνεί και ο πολύς Μακρυγιάννης, όταν λέει: (την πατρίδα) «Εβγιαστήκαμεν και την πήραμεν είς τον λαιμό μας» [«Απομνημονευματα», σ.356], καθώς και «Κάλλιο να καθόμαστε με εκείνο τον βασιλέα (σ.σ: τον Σουλτάνο!!) και είχαμε και την τιμή μας και ‘βαστούσαμε και την θρησκεία μας, κι’ όχι τοιούτως , οπού καταντήσαμεν» [«Απομνημονευματα», σ 459]“. (Βλ. “ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ”, http://www.romanity.oodegr.com/).

Λοιπόν, για να μην παρεξηγούμαι:
 Άνθρωποι που έδωσαν τα πάντα για την Ελλάδα, δε δικαιώνονται παρά μόνο στη συνείδηση του Έθνους. Για τον Έλληνα τιμή δεν είναι ούτε τα αξιώματα ούτε τα επιδόματα ούτε η όποια αναγνώριση από την Πολιτεία. Το στεφάνι της δόξας το αμάραντο τους φτάνει. Ίσα-ίσα που, όσο πιο πολύ τους κυνηγά το πολιτικό (και όχι μόνο) κατεστημένο, τόσο πιο πολύ ανεβαίνουν στις βαθμίδες της δόξας. Ποιος θυμάται σήμερα τον Κανάρη επειδή κάποτε υπήρξε Υπουργός (μινίστρος); Στον ξυπόλητο μπουρλοτιέρη, και όχι στον “μινίστρο”, πλέκουμε και θα πλέκουμε εγκώμια. Οι Κωλέτηδες βεβαίως, και οι Μαυροκορδάτοι, βολεύτηκαν ΤΟΤΕ, πρόσκαιρα, αλλά στη συνείδηση του Γένους έμειναν ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ νεκροί.

Λοιπόν: η μοίρα των Ηρώων αυτής της δύσκολης, δύστροπης αλλά και υπέροχης ράτσας (με το τεράστιο “εγώ”), είναι με κριτήρια εξωτερικά η “αφάνεια” κι η “αδικία”. Στη λογική της Ιστορίας όμως είναι ευδαίμονες και θα τους μακαρίζουμε και θα τους προβάλλουμε αιωνίως ως πρότυπα στα παιδιά μας, κι αυτό είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ, η μόνη που νικά τη φθορά του χρόνου και του θανάτου.

Να θυμηθούμε το συγκλονιστικό λόγο του Λ. Μαβίλη, του σεμνού ήρωα του Δρίσκου που αγάπησε με πάθος την Ελλάδα: “Πολλές τιμές περίμενα, μα όχι αυτή την υπέρτατη τιμή να πεθάνω για την πατρίδα μου”.

Nikiforos είπε

Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί λένε καί οἱ ἥρωες τοῦ Γένους (καί ὄχι μόνον) γιά τόν ξεσηκωμό τοῦ 1821

·    «Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά 
μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

·    «Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την
ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».

(Αλέξανδρος Υψηλάντης)

·    «…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού»

(Γρηγόριος – Δικαίος Παπαφλέσσας)

·    «Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια κι’ όλα τα μέσα. Εμείς σε ούλα
 είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

·    «…Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και
εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω 
τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…».

(Ο όρκος των Ιερολοχιτών)

·    «Νέοι, πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…»

·    «Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι 
και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…».

(Θ. Κολοκοτρώνης)

·    «…Η τυραγνία των Τούρκων – την δοκιμάσαμε τόσα χρόνια – δεν υποφέρονταν πλέον. Και δι’ αυτήνη την τυραγνία, οπού δεν ορίζαμεν ούτε βιόν ούτε τιμή
 ούτε ζωή (ξέραμεν κι’ ότ’ ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα’ αναγκαία του πολέμου) αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. Είτε θάνατος είτε
 λευτεριά».

(Ιω. Μακρυγιάννης )

·    «Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός ενέπνευσεν εις τας καρδίας των εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν του Τιμίου 
Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω…».

(Ανδρέας Μιαούλης)

·    «Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε…Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος
δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα…Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως…Εις το όνομα του 
Κυρίου φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα 
και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους…».

(Κωνσταντίνος Κανάρης)

·    «Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο 
όπου έκλαιγα την Ελλάς…Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου
 δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα
 στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι
 στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια…Ο Θεός 
υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

·    «Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

·    «…Κι’ αν είμαστε ολίγοι…παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως 
τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη 
την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…».

·    «…Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι
 άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι’ όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε 
ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται
 πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν,
να ζήσωμεν όλοι μαζί….».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

·    «Το Ελληνικόν Έθνος, αφ’ ού υπέκυψεν εις τον βάρβαρον και σκληρότατον ζυγόν της Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά και παν είδος μαθήσεως…και ήτον ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς ήν οφείλεται και κατά
 τούτο ευγνωμοσύνη».

(Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός)

·    «Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του Γένους, όταν μάλιστα κηρύττεται από ποιμένας φίλους της αληθείας και της δικαιοσύνης»

(Αδ. Κοραής)

·    «…Τούτο παρακαλώ να τους παραγγείλετε να πράττωσιν εις το εξής, παριστάνοντες εις αυτούς, ότι πολεμούν όχι μόνον υπέρ πατρίδος, αλλά και υπέρ πίστεως».

(Αδ, Κοραής προς Γ.Κουντουριώτην, 1824)

·    «…Μόνη η δικαιοσύνη φέρει την ελευθερίαν, την δύναμιν και την ασφάλειαν. Όπλα χωρίς δικαιωσύνην, γίνονται όπλα ληστών, ζώντων εις καθημερινόν κίνδυνον
 να στερηθώσι την δύναμιν από άλλους ληστάς, ή και να κολασθώσιν ως λησταί από νόμιμον εξουσίαν. Η ανδρεία χωρίς την δικαιοσύνην είναι ευτελές προτέρημα,
 η δικαιοσύνη, αν εφυλάσσετο από όλους, ουδέ χρείαν όλως είχε της ανδρείας. Και αυτή του Θεού η παντοδυναμία ήθελ’ είσθε χωρίς όφελος διά τους ανθρώπους,
 αν δεν ήτον ενωμένη με την άπειρον δικαιοσύνην του…».

(Αδ, Κοραής προς Οδυσσέα Ανδρούτσον, 1824)

·    «…Αχ, διά τους οικτιρμούς του Θεού, ο οποίος είναι όλος αγάπη, διά το όνομα της Πατρίδος, η οποία είναι όλη αρετή, ας καθαρίσωμεν την ψυχήν μας,
 και εις αυτήν την ώραν του κινδύνου, από τον ρύπον της διχονοίας, ας θάψωμεν εις τον τάφον της λησμονησίας τα άγρια και ανόητα πάθη μας, ας πλύνωμεν τας 
μεμολυσμένας καρδίας εις το ιερόν λουτρόν της αγάπης, ο πατριωτισμός ας λαμπρύνη, εις το εξής τον θολωμένον νουν μας, η ειλικρίνεια ας βασιλεύση εις την
 καρδίαν μας, η αγάπη κα η σύμπνοια ας προπορεύωνται, ως νεφέλη πυρός, όλων των βουλών μας και όλων των έργων μας».

(Σπ. Τρικούπης)

·    «Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου 
μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω,
 δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

·    «Είναι καιρός…να κρημνίσωμεν από τα νέφη την Ημισέληνον διά να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ού πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν και ούτω να εκδικήσωμεν 
την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν»;

(Αλ. Υψηλάντης)

·    «…Η ημέρα εκείνη, την οποίαν επιθυμούσαν οι πατέρες μας να την ιδούν, έφθασε και ο Νυμφίος έρχεται…Έφθασεν ο καιρός διά να λάμψη πάλιν ο Σταυρός
 και να λάβη πάλιν η Ελλάς, η δυστυχής Πατρίς μας, την ελευθερίαν της…».

·    «Ό, τι και αν εκάμαμεν, είτε εγώ, είτε οι συνάδελφοί μου, είτε ως εταίροι, είτε ως αγωνισταί, ήτο έμπνευσις και έργον της Θείας Προνοίας, και ουδέν 
ηθέλομεν πράξει άνευ της εμπνεύσεως ταύτης».

(Άνθιμος Γαζής)

·    «ΙΔΟΥ ο Θεός μεθ’ ημών, ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού.
 Αλλά είναι σύμμαχός μας, καθώς πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής διά της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και διά της ενεργείας και γενναιότητός
 σας να αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου…».

(Π. Μαυρομιχάλης προς τον Θ.Κολοκοτρώνη)

·    «ΧΩΡΙΣ αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία, ούτε βασίλειον».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

·    «Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Επί ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους».

(Ι. Καποδίστριας)

·    «Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς».

(Παλαιών Πατρών Γερμανός)

·    «Εγώ, η φαμίλια μου, τα’ άρματά μου, ό,τι έχω είναι για την Ελλάδα».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)