Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗ

Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΕΙΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗ

Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

Ματαίως προσπαθοῦσαν ὁρισμένοι ἀφελεῖς ἀρθρογράφοι νὰ μᾶς πείσουν ὅτι αἴρεται ἐπιτέλους ἡ ἀπειλή κηρύξεως πολέμου ἀπὸ τὴν Τουρκία σὲ περίπτωση ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων σὲ 12 μίλια. Τὸ περίφημο casus belli τελικὰ δὲν ἀπαλείφθηκε ἀπὸ τὸ ἐπίσημο τουρκικὸ δόγμα καὶ οἱ ἀφελεῖς ἐξετέθησαν γιὰ τὴν τουρκολαγνεία τους. Ὅπως ἐκτίθενται γιὰ τὴν ἐθνική τους ἀναξιοπρέπεια καὶ ὅσοι προτείνουν ἢ ἐπιχειροῦν τὸ ψαλίδισμα τῆς Ἱστορίας μας στὸ ὄνομα τῶν «καλῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων». Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἐμεῖς μὲν νὰ διδάσκουμε στὰ παιδιὰ μας μία ἀποστειρωμένη ἱστορία χωρὶς ἥρωες καὶ ἀγωνιστὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ Τουρκία νὰ διακηρύσσει διὰ στόματος Νταβούτογλου ὅτι θὰ χρησιμοποιήσει τὴν μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο κατὰ τὸν ὁποῖο χρησιμοποίησε τοὺς Τουρκοκυπρίους ἀπὸ τὸ 1954 μέχρι τὴν εἰσβολή. Ἐμεῖς δείχνουμε πάντα ἕτοιμοι γιὰ ὑποχωρήσεις καὶ τουρκολαγνεῖες καὶ ἡ Ἄγκυρα στέλνει Ὑπουργούς της στὰ Κατεχόμενα νὰ ἑορτάσουν τὴν ἐπέτειο τῆς ἀνακηρύξεως τοῦ ψευδοκράτους      στὶς 15 Νοεμβρίου καὶ νὰ μᾶς ποῦν κατάμουτρα ὅτι ἡ μόνη λύση στὸ νησὶ εἶναι ἡ δημιουργία δύο κρατῶν, ἡ παγίωση τῆς διχοτόμησης.

Ἡ τουρκολαγνεία δὲν βρίσκει σύμφωνη φυσικὰ τὴν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ. Ἴσως γιʼ αὐτὸ ἀνέλαβαν ὁρισμένα τηλεοπτικὰ κανάλια νὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος γιὰ περισσότερες ἑλληνικὲς ὑποχωρήσεις. Κάθε βράδυ ὁ κουρασμένος Ἕλληνας ἐργαζόμενος καὶ ἡ ταλαίπωρη μάνα μὲ τὰ παιδιὰ της ὑφίστανται βομβαρδισμὸ ἀπὸ τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σειρές. Γιὰ νὰ βλέπουμε τὴ συμπαθητικὴ πλευρὰ τῆς Τουρκίας καὶ νὰ δεχθοῦμε εὐκολώτερα τὴ διχοτόμηση τοῦ Αἰγαίου, τῆς Κύπρου, τῆς Θράκης ἢ ὁ,τιδήποτε ἄλλο ζητήσει ἡ σταθερή, ἐπίμονη καὶ διαχρονικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῶν νεο-ὀθωμανῶν. Πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη μας καὶ ἐνόσω ἐμεῖς νανουριζόμαστε μὲ τὰ τουρκικὰ σήριαλ καὶ τοὺς ζουμεροὺς μπακλαβάδες τους ἡ Τουρκία κάνει τὸ πᾶν γιὰ νὰ μᾶς φέρει σὲ δύσκολη θέση. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Τουρκικὸς Συνασπισμὸς Ἀμερικῆς (TCA) χρηματοδότησε μὲ 150.000 δολλάρια τὴν ὁμογενειακὴ ὀργάνωση τῶν Σκοπιανῶν UMD γιὰ νὰ ὀργανώσει ἐπίσκεψη τῶν συνεργατῶν 18 Ἀμερικανῶν Γερουσιαστῶν στὰ Σκόπια μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τῆς Σκοπιανῆς προπαγάνδας στὴ Γερουσία τῶν ΗΠΑ.

Οἱ πρόσφατες περιφερειακὲς καὶ δημοτικὲς ἐκλογὲς ἀνέδειξαν καὶ νέα φαινόμενα τουρκολαγνείας. Εἴδαμε μὲ ἔκπληξη ἀνθρώπους, ποὺ δηλώνουν προοδευτικοὶ νὰ θαυμάζουν τὸν Κεμὰλ Ἀτατούρκ, τὸν σφαγέα τῶν Ἀρμενίων καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μικρασίας. Θέλω νὰ πιστεύω ὅτι θὰ βρεθοῦν ὡριμότεροι συνεργάτες τους μὲ γνώση τῆς Ἱστορίας, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ καταλάβουν τὸ σφάλμα τους. Εἰδάλλως τέτοιοι τουρκολάγνοι κινδυνεύουν νὰ θεωρηθοῦν συνεχιστὲς καὶ ἰδεολογικοὶ ἐπίγονοι τοῦ Ἀριστείδη Στεργιάδη, τοῦ Ἕλληνα Ἁρμοστῆ στὴ Σμύρνη τὸ 1919-22, ὁ ὁποῖος κατεγράφη στὴν ἱστορία ὡς μία ἀπὸ τὶς σκοτεινότερες καὶ ἀντιπαθέστερες φυσιογνωμίες τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ. Γράφει γιὰ τὸν Στεργιάδη ἡ «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» τὰ ἑξῆς ἐνδιαφέροντα:

«Ἡ συνηθέστερη κατηγορία ἐναντίον τοῦ Στεργιάδη ἦταν ἡ μεροληψία του ὑπὲρ τοῦ τουρκικοῦ στοιχείου, ποὺ ἐκδηλωνόταν κυρίως μὲ πίεση στὶς ἁρμόδιες ἀρχὲς γιὰ τὴν ἀθώωση Τούρκων κατηγορουμένων, καὶ ἡ ἐπιμονὴ του ἀντίθετα γιὰ τὴ σκληρὴ τιμωρία τῶν Ἑλλήνων ἐνόχων... Ἡ ὑπερβολὴ πού, ὅπως καταγγελόταν ὁμόφωνα, χαρακτήριζε κάθε ἐνέργεια τοῦ Στεργιάδη, ἐκδηλωνόταν καὶ ἀπέναντι στὸν κλῆρο. Εἶναι γνωστὴ ἡ ρήξη του μὲ τὸν Μητροπολίτη Κυδωνιῶν Γρηγόριο, ἀκόμη καὶ μὲ τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης, τοῦ ὁποίου δὲν ἐδίστασε νὰ διακόψει κήρυγμα σὲ ἐπίσημη δοξολογία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς νίκης, ἐπειδὴ κατὰ τὴ γνώμη του τὸ περιεχόμενο ξέφευγε ἀπὸ τὰ θρησκευτικὰ πλαίσια καὶ ἔπαιρνε τὴ μορφὴ ἐθνικοπατριωτικῆς πολιτικολογίας. Ἐνδεικτικὴ γιὰ τὴν ἀντίθεσή του μὲ τὸν Χρυσόστομο εἶναι καὶ ἡ εἰσήγησή του στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ περικόψει τὸν μισθὸ τοῦ Μητροπολίτη». ( τόμος ΙΕ, σελ 124).

Οἱ σύγχρονοι ἰδεολογικοὶ ἐπίγονοι τοῦ Στεργιάδη ἐν ὀνόματι τῆς «ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας» καταδιώκουν κάθε ἐθνικοπατριωτική ἐκδήλωση καὶ ὑβρίζουν συγκεκριμένους κληρικούς. Ὁ Σαράντος Καργάκος σημειώνει ὅτι «στὸ πρόσωπο τοῦ Στεργιάδη οἱ Ἕλληνες τῆς Ἰωνίας εἶδαν νὰ ἔρχεται στὴ θέση τοῦ ἀλλόθρησκου χαλίφη ἕνας ἄλλος χειρότερος, ἀλλὰ ὁμόθρησκος χαλίφης». (Ἡ Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία, τόμος Α ́, σελ 213, Ἀθήνα 2010). Ἡ συνέχεια τῆς ἱστορίας εἶναι ἐξόχως διδακτική. Ὅταν πλησίαζαν οἱ Τοῦρκοι ἄτακτοι στὴ Σμύρνη ὁ διώκτης τοῦ πατριωτισμοῦ καὶ τιμητὴς τῶν Ἐπισκόπων Στεργιάδης τὸ ἔβαλε πρῶτος στὰ πόδια καὶ ἔφυγε μὲ ἀγγλικὸ πλοῖο ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν τύχη τῶν Ἑλλήνων. Ἀντιθέτως οἱ Μητροπολίτες, τοὺς ὁποίους πολέμησε καὶ ἐξύβρισε, ἔμειναν κοντὰ στὸ ποίμνιό τους καὶ βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο. Ὁ Στεργιάδης δὲν τόλμησε νὰ πατήσει τὸ πόδι του στὴν Ἑλλάδα καὶ πέθανε μετὰ ἀπὸ παραμονὴ 28 ἐτῶν στὴ Νίκαια τῆς Γαλλίας. Ἄς βλέπουν οἱ ἰδεολογικοί του ἐπίγονοι, ποῦ μπορεῖ νὰ τοὺς ὁδηγήσει ἡ ἰδεοληψία τους καὶ ὁ φιλοκεμαλισμός τους.

Ἐλπίζω αὐτὸ τὸ πνεῦμα τουρκολαγνείας, ποὺ ἔχει καταλάβει κάποια στρώματα τῶν ἡγετικῶν ἐλὶτ τῆς κοινωνίας μας, νὰ μὴ ἐπικρατήσει κατὰ τὴν ἐπέτειο τῶν 100 χρόνων ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας (Α ́ Βαλκανικὸς Πόλεμος, 1912). Προτείνω ἀπὸ τὴν 1.1.2011 νὰ ὀργανωθεῖ ἐπιτροπὴ σοβαρῶν ἐπιστημόνων ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῶν Περιφερειαρχῶν Κεντρικῆς καὶ Δυτικῆς Μακεδονίας (αὐτὲς κυρίως τὶς περιοχὲς ἀφορᾶ ὁ ἑορτασμὸς) καὶ νὰ εἶναι ὅλα ἕτοιμα ὥστε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2012 νὰ τιμηθοῦν οὐσιαστικὰ ὅσοι ἀγωνίσθηκαν καὶ ὅσοι θυσιάσθηκαν γιὰ τὴν ἑλληνικὴ Μακεδονία χωρὶς θολοκουλτοῦρες καὶ ἐθνοαποδομητές.