Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ 1
 Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη 
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
 σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,
 ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.
 2
 Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη
 τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
 καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
 χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
 3
 Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
 πικραμένη, ἐντροπαλή,
 κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
 «ἔλα πάλι», νὰ σοῦ πῇ.
 4
 Ἄργειε νά ῾λθη ἐκείνη ἡ μέρα
 κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, 
γιατὶ τά ῾σκιαζε ἡ φοβέρα
 καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
 5
 Δυστυχής! Παρηγορία
 μόνη σου ἔμεινε νὰ λὲς
 περασμένα μεγαλεῖα
 καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς.
 6
 Καὶ ἀκαρτέρει, καὶ ἀκαρτέρει
 φιλελεύθερη λαλιά,
 ἕνα ἐκτύπαε τ᾿ ἄλλο χέρι 
ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,
 7
 κι ἔλεες «πότε, ἅ! πότε βγάνω 
τὸ κεφάλι ἀπὸ τς ἐρμιές;» 
Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω
 κλάψες, ἅλυσες, φωνές.
 8
 Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα
 μὲς στὰ κλάιματα θολό,
 καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ᾿ αἷμα
 πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.




ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ: «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να σβήσουν την Αγία Πίστη, την ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυα μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ότι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοι μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».





Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ - ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟ

ΕΛΛΗΝΟΑΓΓΛΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ - LAWNDES

Τι σημαίνει Γραικύλος (Graeculus);


Τι σημαίνει Γραικύλος (Graeculus);
25 Δεκεμβρίου 2010


Για να απαντήσουμε, πρέπει και πάλι να ανατρέξουμε στην Ρωμαϊκή περίοδο. Στην αρχή της ρωμαϊκής κατάκτησης, η ρωμαϊκή κατοχή, παρά την μετρημένη επιβολή εξουσίας και την ψύχραιμη αυτοσυγκράτηση με την οποία αρχικά εφαρμόστηκε στους Έλληνες, δεν έπαυε να είναι σκλαβιά.
Ήταν μόνο θέμα χρόνου οι Έλληνες σκλάβοι, όμηροι και μετανάστες, να κατακλύσουν τη Ρώμη. Κινημένοι από τις στερήσεις αναζητούν οποιοδήποτε επάγγελμα για να επιβιώσουν, με αποτέλεσμα να τους περιφρονούν οι Ρωμαίοι, να τους ονομάζουν Graeculos, δηλαδή μικρούς Έλληνες, που παριστάνουν οτι γνωρίζουν τα πάντα. Λένε οι Ρωμαίοι: "Οmnia novit Graeculus esuriens; in coelum jusseris, ibit." (Τα πάντα γνωρίζει ο πειναλέος Γραικύλος και στον ουρανό αν τον διατάξεις να πάει, θα πάει).

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΡΑΙΚΥΛΩΝ


ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΡΑΙΚΥΛΩΝ
9 Νοεμβρίου 2012

Αφενός ο Οράτιος: Η κατακτημένη Ελλάδα τον άγριο κατακτητή της κατέκτησε και εισήγαγε τις τέχνες στο αγροίκο Λάτιο. Αφετέρου το: Τα πάντα γνωρίζει ο πειναλέος Γραικύλος. Και στον ουρανό να τον διατάξεις να πάει, θα πάει.
Η στήλη, καθώς η βρισιά «γραικύλος» ακούεται όλο και πιο συχνά από τα χείλη ημεδαπών και αλλοδαπών ωσάν γαρνίρισμα της Μεγάλης Κρίσης, αναζήτησε το θλιβερό ιστορικό της, όχι τόσο στις σελίδες της Ιστορίας, όσο στον πρώτο της πυρήνα, στην ίδια τη λέξη και την ετυμολογία της. Πού αλλού, παρά στα σχετικά λεξικά, θα μπορούσε να τη βρει;
Αλλά, παράξενο: Τέσσερα μεγάλα λεξικά την αγνοούν παντελώς! Δεν υπάρχει το λήμμα «γραικύλος» στο Μέγα Λεξικόν του Δημητράκου, στο κλασικό των Liddell και Scott, στο μέγα δίτομο του Σκαρλάτου Βυζαντίου και στο αυστηρό και έγκυρο του Ζηκίδη. Αλλα τέσσερα το έχουν με ίδια σχεδόν σημασία (υποτιμητικός χαρακτηρισμός). Πρόκειται για το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του ΑΠΘ, το Λεξικό Κριαρά, αυτό του Μπαμπινιώτη και το Λεξικό της Εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος – Λαρούς – Μπριτάννικα.
Παρατηρεί, ωστόσο κανείς μια διαφοροποίηση, ως προς το ποιοι τη λένε αυτή τη βρισιά. Οι Ελληνες για άλλους Ελληνες στο πλαίσιο της… αβρής μεταξύ τους συμπεριφοράς ή οι ξένοι για τους Ελληνες; Το Λεξικό του ΑΠΘ λέει αόριστα: παλαιότερη περιφρονητική και υβριστική ονομασία για τους Ελληνες. Από ποιους; Ο Κριαράς υπονοεί μάλλον εσωτερική χρήση. Το Λεξικό Παπύρου προσδιορίζει τη χρήση του από τους Ρωμαίους για τους ελληνίζοντες συμπατριώτες τους. Ο Μπαμπινιώτης συντάσσεται και με τις δύο χρήσεις: Ελληνες για Ελληνες, Ρωμαίοι για ελληνίζοντες Ρωμαίους.
Σε όλες τις περιπτώσεις το «γραικύλος» αναφέρεται ως υποκοριστικό του «Γραικός». Σε καμία ως απευθείας εθνικό «Ο Ελληνας» με επίταση του άρθρου, όπως στο λατινογενές Graecu lu.


ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΟΙ ΟΡΟΙ ''ΕΛΛΗΝ'', ''ΓΡΑΙΚΟΣ'', ''ΓΡΑΙΚΥΛΟΣ'', ''ΡΩΜΑΙΟΣ'', ''ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ''

 

WebCounter.com
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Top WordPress Themes