ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ
ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
26/5/2010
Πρωτοπρ.
Θεόδωρος Ζήσης
1. Λαμπρό ηλιοβασίλεμα. Το Βυζάντιο δεν πέθανε
Στις 29 Μαΐου του 1453, ημέρα
της εβδομάδος Τρίτη, τις πρώτες πρωινές ώρες η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια
των Οθωμανών Τούρκων. Η υπερχιλιετής ένδοξη χριστιανική αυτοκρατορία, την οποία
με ένα μεγαλοφυές, μεγαλόπνοο, θεϊκό σχέδιο εθεμελίωσε ο Μ. Κωνσταντίνος, εξέπνευσε πολιτικά μαζί με την τελευταία
πνοή ενός άλλου Κωνσταντίνου, του Παλαιολόγου, ο οποίος με μεγαλειώδη
γενναιότητα υπερασπίσθηκε την βασιλεύουσα, την τιμή ενός μεγαλειώδους
πολιτισμού, σε ένα άνισο και απέλπιδα αγώνα. Δεν ήθελε η στρατιωτικά
καταδικασμένη ένδοξη αυτοκρατορία να έχει άδοξο τέλος· έπρεπε να σβήσει όχι
εξευτελισμένη και ταπεινωμένη, νεκρή και στο πνεύμα, στην αρετή, αλλά να
παραμείνει ηθικά όρθια, ζωντανή, με αντιφέγγισμα λάμψης και μεγαλείου στο
ηλιοβασίλεμά της.
