ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ
ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΗ ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
8 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2012
Την ώρα που
συντελούνταν η εθνική προδοσία, αυτός παρέμενε σιωπηλός στα άδυτα της Ιεροσύνης
του...
Την ώρα που η
δυστυχία και η απόγνωση θερίζει τα πάντα στο διάβα της, αυτός συνιστά καρτερικότητα και
αμπελοφιλοσοφεί επικαλούμενος τη διαχρονικότητα του Ελληνισμού, και τη
δυνατότητά του να βγαίνει πάνω από ο,τιδήποτε επιχειρεί να τον συντρίψει...
Και σήμερα που οι
δυνάμεις κατοχής επιχειρούν να επενδύσουν επικοινωνιακά στη νομιμοποιημένη
παρουσία τους στον τόπο,
αυτός ψελλίζει διστακτικά και με τρόπο αμφιλεγόμενο λιβανωτούς στην εθνική
αξιοπρέπεια, που όσοι την τσαλαπάτησαν και την κουρέλιασαν, είχαν τη σιωπηλή
ανοχή του ως πολύτιμο σύμμαχο.
Μιλάμε για τον
αρχιεπίσκοπο,
τον άνθρωπο που με τη σιωπή του απεμπόλησε ουσιαστικά τον ποιμενικό του ρόλο,
όταν η κοινωνία είχε ανάγκη από έναν μπροστάρη ικανό να σηκώσει ψηλά τη σημαία
της εθνικής αξιοπρέπειας, και αυτός δεν το έκανε...
Μιλάμε για τον
πνευματικό ταγό, που ενώ θα έπρεπε να κλείσει την πόρτα στον κατοχικό επίτροπο,
τροφοδοτώντας το πνεύμα αντίστασης αυτού του λαού, αυτός επέλεξε...
Να τον δεχτεί... να επιχειρήσει να τον
νουθετήσει... να παραβλέψει πως ο ρόλος του κατοχικού επιτρόπου, είναι να
εποφθαλμιά ακόμη και αυτήν την εκκλησιαστική περιουσία, που αργά ή
γρήγορα θα μεθοδευθεί η παράδοσή της στις δυνάμεις της ξένης κατοχής.
Μιλάμε για τον
παπά που αποδείχθηκε κατά πολύ κατώτερος των περιστάσεων και του ρόλου του ως ιεράρχη, ο
οποίος επέλεξε να αρκεστεί σε πυροτεχνηματικού χαρακτήρα δηλώσεις
εντυπωσιασμού, απόλυτα ανεκτές από τους κατοχικούς εντεταλμένους, που ξέρουν
καλά ότι τα πυροτεχνήματα την επόμενη κιόλας στιγμή χάνουν τη λάμψη τους, και
το ανέχτηκαν γιατί εξασφάλισαν τη νομιμοποίηση της κατοχικής τους παρουσίας, με
τίμημα ένα φραστικό πυροτέχνημα που αύριο κανείς πλέον δε θα θυμάται.
Το ερώτημα λοιπόν
είναι σαφές όσο και αμείλικτο...
Αυτόν τον πνευματικό
ταγό έχει ανάγκη ο Ελληνισμός και η ορθοδοξία, για να στήσει όρθια την
αντίστασή της στην κατοχή και την ίδια της την αξιοπρέπεια σε τελευταία
ανάλυση???
Πριν επιχειρήσετε
να απαντήσετε σ αυτό το ερώτημα, αναρωτηθείτε...
Τι θα είχε συμβεί, αν
ένας πραγματικά άξιος θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης, είχε αρνηθεί με
τρόπο επιδεικτικό να συναντήσει τον κατοχικό επίτροπο, και είχε επιλέξει να
σταθεί μπροστάρης στο πλευρό της ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, προτρέποντας
τον να αντισταθεί στην κατοχή αρνούμενος να υποστείλει τη σημαία της
αξιοπρέπειάς του.
Αναρωτηθείτε τι θα
είχε συμβεί, αν
ένας καθ όλα άξιος θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης, είχε αποφασίσει να
μετατρέψει τις εκκλησιές σε ορμητήρια αντίστασης και ξεσηκωμού της
κοινωνίας που καταδυναστεύεται, προκειμένου να ανακτήσει τον τόπο της και την
τσαλακωμένη αξιοπρέπειά της.
Όμως αυτός ο
αρχιεπίσκοπος,
γι ακόμη μια φορά και πέρα από τα φραστικά του άλλοθι, επέλεξε να σκύψει το
κεφάλι μπροστά στον Φούχτελ, και εξάντλησε την υπόστασή του ως πνευματικός
ηγέτης, σε δημοσιοσχεσίτικες πρακτικές, παίζοντας το παιχνίδι της κατοχής και
νομιμοποιώντας το πολιτικό και εθνοκτόνο έργο των ντόπιων πολιτικών της
αδρεικέλων.
Τέτοιον πνευματικό
ηγέτη λοιπόν έχει ανάγκη ο Ελληνισμός και η ορθοδοξία???
Δείτε την είδηση όπως
αυτή παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ
και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας...
