Η
Μεγάλη Αυταπάτη
(Σχόλιο
με αφορμή τη σύλληψη του Ν. Μαζιώτη)
23 Ιούλιος 2014
Γιώργος
Καραμπελιάς
Αντικρίζοντας
το βλέμμα του Νίκου Μαζιώτη στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, έφερα
συνειρμικά στη σκέψη μου έναν παλιότερο «αντάρτη πόλης», τον Χρήστο Τσουτσουβή,
που το πάθος τον οδήγησε στον θάνατο. Έναν θάνατο προδιαγεγραμμένο από τις
επιλογές του και τον τρόπο που τις διεκδικούσε. Τότε είχα γράψει,
συγκλονισμένος από τον θάνατό του –είχαμε συμμετάσχει παλαιότερα σε κοινούς
αγώνες–, ένα «ρέκβιεμ», που αποτελούσε ταυτόχρονα και την απαρχή της οριστικής
μου ρήξης με την ίδια την άκρα αριστερά και την προσπάθεια από την πλευρά μας,
να πείσουμε για τον σφαλερό της δρόμο, συμμετέχοντας σε έναν κοινό χώρο μαζί
της. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, και αφού έχει ολοκληρωθεί ένας κύκλος, νιώθω
την ανάγκη να επανέλθω και πάλι με αφορμή, το ζήτημα του ένοπλου αγώνα, στις
συνθήκες της Ελλάδας, και τη μοίρα όσων επιμένουν σ’ αυτόν.
