Σάββατο 5 Απριλίου 2014
«Ἀπολείπειν ὁ θεός Ἀντώνιον»
«Ἀπολείπειν ὁ θεός Ἀντώνιον»
«Ἀπολείπειν ὁ θεός Ἀντώνιον»
Σάν ἔξαφνα, ὥρα
μεσάνυχτ’, ἀκουσθεί
ἀόρατος
θίασος νά περνᾶ
μέ μουσικές ἐξαίσιες, μέ φωνές –
τήν τύχη σου πού ἐνδίδει πιά, τά ἔργα σου
πού ἀπέτυχαν, τά σχέδια τῆς ζωῆς σου
πού βγῆκαν ὅλα
πλάνες, μή ἀνωφέλετα θρηνήσεις.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό,
σά θαρραλέος,
ἀποχαιρέτα
την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων νά μή γελασθεῖς, μήν πεῖς πως ἦταν
ἕνα ὄνειρο, πώς ἀπατήθηκεν ἡ ἀκοή σου∙
μάταιες ἐλπίδες τέτοιες μήν καταδεχθεῖς.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό,
σά θαρραλέος,
σάν που ταιριάζει σε πού ἀξιώθηκες
μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά πρός τό παράθυρο,
κι ἄκουσε μέ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
με τῶν δειλῶν τά παρακάλια
και παράπονα,
ὡς
τελευταία ἀπόλαυσι τούς ἤχους,
τά ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού χάνεις.
Κωνσταντίνος Καβάφης [1911]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)