ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ: Προδομένες Πολιτείες
27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2014
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
..... Όταν η πραγματικότητα είναι πολύ άσχημη, η καταστροφή μοιάζει
πλήρης, η προοπτική μαύρη, δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε, «ελίτ» και
κοινωνία. Ζούμε μια εποχή καταστροφής του ελληνισμού, που μπορεί να οδηγήσει
στο τέλος της ύπαρξής μας ως συγκροτημένου έθνους, της ελευθερίας μας, των δύο
κρατών μας (Ελλάδας και Κύπρου), ούτε θέλουμε όμως, ούτε μπορούμε να το
πιστέψουμε.
Κυττάω τον ηλικιωμένο κύριο που μαζεύει μεταλλικά κουτιά από τους κάδους
στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής και τον άλλο που με κυττάει βουρκωμένος από
ένα παγκάκι, σαν παιδί που ζητάει αποκούμπι και βοήθεια. Θυμάμαι την εποχή που
παρακολουθούσα την κατάρρευση της Σοβιετικής ‘Ενωσης και το «κοινωνικό
ολοκαύτωμα» που τη συνόδευσε. Και τότε κανείς δεν πίστευε ότι μια τόσο ισχυρή,
παρά τα όποια προβλήματά της, υπερδύναμη, διαλυόταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια
μας. Το γεγονός ότι κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε όντως να διαλυθεί η
ΕΣΣΔ, ήταν ένας βασικός λόγος που τελικά διαλύθηκε. Από την άποψη αυτή είναι
προτιμότερος ο «καταστροφισμός» από μια ανόητη και αβάσιμη αισιοδοξία, υπό τον
όρο βέβαια ότι καταλήγει σε δράση για να αποφύγει κανείς το κακό.
