Όταν ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά
της Ελλάδας
25 Μαρτίου 2013
Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
ξεσήκωσε το Γένος για ελευθερία ή θάνατο, ο Νικηταράς παρομοίασε τη μάχη του
Ελληνισμού με την αναμέτρηση στις Θερμοπύλες κι ο Παλαιών Πατρών Γερμανών
ζήτησε να αποτραπεί η διχόνοια στο όνομα της πίστης και της πατρίδας
Η 25η Μαρτίου 1821 αποτελεί μία
από τις ημερομηνίες – σταθμούς στη μακραίωνη ιστορία του Ελληνικού Έθνους, σε
μια γωνιά γης στην οποία γεννήθηκε, έζησε κι αναπτύχθηκε ο πολιτισμός.
Μετά την άλωση της
Κωνσταντινούπολης, το 1453, καθώς και με την κατάκτηση κάθε σημείου που υπήρχαν
Έλληνες χάθηκε κάθε έννοια ανεξαρτησίας κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Όπως
διαπιστώνουν σύγχρονοι ιστορικοί και μελετητές, ο ελληνικός λαός έδειξε
αξιοθαύμαστη αντοχή.
Διωγμοί, σφαγές, βίαιος
εξισλαμισμός, παιδομάζωμα ήταν μερικές από τις μεθόδους που μετήλθαν οι
Οθωμανοί για να εξαφανίσουν τον Ελληνισμό. Πέρασαν σχεδόν τέσσερις αιώνες, κατά
τη διάρκεια των οποίων το έθνος επέζησε από μια «Οδύσσεια» χάρη στη συσπείρωσή
του σε εθνικούς θεσμούς, όπως η εκκλησία, στις κοινότητες με την ορθοδοξία ως
βασικό χαρακτηριστικό και φυσικά στη διατήρηση της εθνικής συνείδησης.
Με επιμονή και επιμονή οι
Έλληνες προετοίμαζαν την εξέγερσή τους. Ήδη πριν έγιναν πολλές ανεπιτυχείς
προσπάθειες αλλά το πρωϊνό της 25ης Μαρτίου 1821, ανήμερα του Ευαγγελισμού,
άναψε το φυτίλι της επανάστασης.
Δεν γνωρίζουμε τις εκδοχές που
παρουσιάζουν ορισμένοι για τις συνθήκες υπό τις οποίες ο Παλαιών Πατρών
Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της ελευθερίας. Γνωρίζουμε ότι βροντοφώναξε την
απόφαση των Ελλήνων για Ελευθερία ή Θάνατο.
Χαρακτηριστικές είναι οι
επισημάνσεις του Θεόδωρου Κολοτρώνη. Έλεγε ότι «όταν αποφασίσουμε να κάνουμε
την επανάσταση, δεν συλλογιστήκαμε ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πως οι Τούρκοι
είναι πολλοί και κρατούν τα κάστρα, σαν βροχή έπεσε σε όλους μας ο πόθος για
την ελευθερία και όλοι μαζί μικροί και μεγάλοι σε αυτόν τον κόσμο αποφασίσαμε
να ελευθερωθούμε ή να πεθάνουμε».
Αυτή είναι η αλήθεια. Η
επανάσταση του 1821 αποτελεί μία από τις ευγενέστερες και ιερότερες στιγμές της
ευρωπαϊκής ιστορίας και συγκρίνεται με αυτήν στη Γαλλία, το 1789. Μόνο που η
ελληνική επανάσταση είχε συγκινητικότερη διάσταση και υψηλότερα ιδανικά. Δεν
ήταν απλά μια κοινωνική εξέγερση. Ήταν ξεσηκωμός πολιτικός, πολιτιστικός και με
επίκεντρο τον άνθρωπο που διεκδικεί δικαιώματα, ελευθερία, ανεξαρτησία και
δικαιοσύνη από έναν ανελέητο ζυγό.
Ποιος δεν μπορεί να θυμηθεί την
Έξοδο του Μεσολογγίου και τα πάθη των ελεύθερων πολιορκημένων της ιερής πόλης,
όπως αποκάλεσε τον κλήρο και το λαό ο Διονύσιος Σολωμός στο κορυφαίο ποιητικό
σύνθεμά του. Από το ανθρώπινο επίπεδο, η εξιστόρηση αυτού του σημαντικού
γεγονότος πήρε τη διάσταση του μυθικού.
Οι θυσίες σε Μεσολόγγι και
Μανιάκι
Η θυσία των Ελλήνων στο
Μεσολόγγι απέδειξε σε όλο τον τότε πολιτισμένο κόσμο ότι δεν υπάρχει
πολυτιμότερο αγαθό από την ελευθερία. Κανείς δεν θα προσπαθήσει να ωραιοποιήσει
καταστάσεις και να μην επισημάνει ότι στις κρισιμότερες στιγμές του Αγώνα, το
1824, η διχόνοια και οι εμφύλιες διαμάχες κόντεψε να τινάξει στον αέρα τον
επικό αγώνα των Ελλήνων.
Ο άνισος αγώνας του Παπαφλέσσα
με τους πολεμιστές του στο Μανιάκι και ο ηρωϊκός θάνατός τους στις 16 Μαΐου
1825 αποτέλεσε την ύστατη πράξη αυτοθυσίας ενός ανθρώπου που πίστεψε με όλη τη
δύναμη της ψυχής του στην ιδέα της απελευθέρωσης.
Και ποιος θα περίμενε να
επαναληφθεί με διαφορετικούς όρους έναν γεγονός ανάλογο με τη μάχη που έδωσε ο
Λεωνίδας με τους «300» απέναντι στην πολεμική μηχανή του Ξέρξη. Μετά το πέρας
της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε επίμονα να μεταφέρουν ενώπιόν του τον νεκρό
Παπαφλέσσα.
Όταν οι στρατιώτες τού έφεραν το
ακέφαλο πτώμα του πελοποννήσιου οπλαρχηγού, διέταξε να τον στήσουν όρθιο πάνω
σε ένα δέντρο. Αιώνες πριν, μετά τον θάνατο όλων των Ελλήνων στην μάχη των
Θερμοπυλών ο Ξέρξης διέταξε να βρεθεί το άψυχο σώμα του Λεωνίδα. Μόλις βρέθηκε,
ζήτησε να τον αποκεφαλίσουν και να το στήσουν όρθιο.
Ακόμα και η ιδέα αυτών των
γεγονότων δείχνει ποιος είναι ο Έλληνας, ο οποίος στην πορεία των αιώνων
παρέμεινε ρομαντικός, ονειροπαρμένος, αλλά και αγωνιστής που πολεμά λυσσαλέα.
Στα εννιά χρόνια της Επανάστασης δόθηκε επικός αγώνας στο όνομα της ελευθερίας,
παρά τις εμπλοκές «Μεγάλων Δυνάμεων» που υπολόγιζαν σε κέρδη από την
απελευθέρωση και σε μια ιδιότυπη κηδεμονία ενός μικρού βασιλείου στην εσχατιά
της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Τυπικά, η Ελλάδα έγινε πάλι
ανεξάρτητο κράτος στις 3 Φεβρουαρίου 1830 όταν υπεγράφη το σχετικό Πρωτόκολλο
του Λονδίνου.
