Γλωσσική πενία και τετράπαχη αδιαφορία
26 Ιουνίου 2014
Στυλιανός Συρμόγλου
Η καθημερινότητα μας φέρνει
μπροστά σε σωρεία εκδηλώσεων και σε αθροίσματα γεγονότων, που μας απομακρύνουν
όχι απλώς από την αλήθεια μας, αλλά και την ευθύνη μας.
Και πάντα βρίσκουμε ένα πρόχειρο
βολικό πρόσχημα και συχνά ένα πειστικό άλλοθι, για τη φυγή μας από την
πραγματικότητα, υψώνοντας άνετα το φράχτη της απομόνωσης και του ερμητισμού
μας.
Περιορίζοντας ταυτόχρονα την
ευθύνη μας στα ασφυκτικά όρια του μικρόκοσμού μας. Κι αυτός ο «μικρόκοσμός» μας
προσλαμβάνει κατά καιρούς διαστάσεις απέραντης επιπολαιότητας, ενίοτε και
κοινωνικής βλακείας.
Και γινόμαστε από υπεύθυνα
άτομα, κάτοικοι ενός δικού μας πλανήτη, πολίτες της δικής μας πολιτείας,
υπήκοοι του δικού μας νόμου, και η τέχνη μας συχνά τέχνη του υπογαστρίου. Και η
ευθύνη μας, ευθύνη κακομαθημένου παιδιού μπροστά στους χάρτινους πύργους του.
Έχετε αλήθεια σκεφτεί πόσο
υποτιμήσαμε την αξία της γλώσσας;
