Η νεοελληνική προφητεία

Η νεοελληνική προφητεία

Το νόημα της ελληνικής ταυτότητας

22 Αύγουστος 2012

Με αφορμή την 3η έκδοση του εξαντλημένου βιβλίου του Θεόδωρου Ι. Ζιάκα «Αυτοείδωλον εγενόμην…» (Εκδόσεις Αρμός), αναδημοσιεύουμε εδώ τον Πρόλογό του.

 Πιστεύω ότι η Ελλάδα προσεγγίζει  το σημείο εκείνο της  ωριμότητας που θα της επιτρέψει ν’ αντικρίσει, χωρίς προκατάληψη και με τρόπο ενιαίο, όλες τις παραδόσεις, αρχαίες, μεσαιωνικές και νέες.        Γ. Σεφέρης

Το  ζητούμενο της έρευνάς μας είναι το νόημα της ελληνικής ταυτότητας.

Για να φτάσουμε σ’ αυτό έπρεπε να δημιουργήσουμε ορισμένες βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη ήταν να εξασφαλίσουμε  τη νομιμότητα του ζητουμένου. Το προηγούμενο  βιβλίο διατύπωσε την αναγκαία προς τούτο «γενική θεωρία». Απέδειξε, δηλαδή, ότι είναι δυνατή η ύπαρξη διαπολιτισμικής εθνικής συνέχειας. Ότι, με άλλα λόγια, έχουν νόημα οι εξής δύο υποθέσεις: α) ότι υπάρχει εθνική ταυτότητα και β) ότι μπορεί η εθνική ταυτότητα να έχει διαχρονική συνέχεια, όχι μόνο εντός του αυτού πολιτισμού, αλλά και μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών.

Αυτό όμως ήταν το ήμισυ του ζητουμένου. Διότι η γενική θεωρία αποδεικνύει απλώς ότι η υπόθεση περί υπάρξεως διαπολιτισμικής ελληνικής ταυτότητας δεν είναι παράλογη, είναι θεωρητικά νόμιμη και θα μπορούσε να ισχύει. Δεν αποδεικνύει όμως ότι πράγματι ισχύει. Κι αυτό διότι υπάρχουν συγκεκριμένα ιστορικά χάσματα (Αρχαιότητα-Βυζάντιο και Βυζάντιο-Νεωτερικότητα), τα οποία πρέπει να γεφυρωθούν, με συγκεκριμένες απαντήσεις: να μελετηθούν και από τη μελέτη τους να εξαρτηθεί η τελική απάντηση. Χρειαζόταν, με άλλα λόγια, μια «ειδική θεωρία», μια «ειδική εισαγωγή στο αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας». Κι αυτήν ακριβώς επεξεργάζεται το παρόν έργο.

Ο Νεοέλληνας δεν είναι βιώσιμο είδος

Ο Νεοέλληνας δεν είναι βιώσιμο είδος

9 Φεβρουάριος 2009

Ο στοχαστής Θεόδωρος Ζιάκας ερμηνεύει την ανθρώπινη συμπεριφορά και καταθέτει προτάσεις για την έξοδο από την κρίση στη Όλγα Σελλά

.............. Ο Θεόδωρος Ζιάκος γεννήθηκε πριν από 64 χρόνια στην Κάρεντα Ιωαννίνων και σπούδασε μαθηματικά στην Αθήνα. Ο κλάδος της Πληροφορικής τον κέρδισε από πολύ νωρίς. Οπως και ο στοχασμός. Εχει τους δικούς του τρόπους ερμηνείας της σημερινής κοινωνίας, της ανθρώπινης συμπεριφοράς, έχει τις δικές του προτάσεις για την έξοδο από την κρίση που πιστεύει ότι υπάρχει.

«Η βασική αρρώστια της εποχής μας είναι ο αυτόματος πιλότος. Τα έχουμε φορτώσει όλα στον αυτόματο, και νομίζουμε ότι τα συστήματα λειτουργούν άψογα από μόνα τους και θα μας πάνε στο καλύτερο δυνατό μέρος», λέει και δεν κρύβει την ανησυχία του για το μέλλον.

Το προηγούμενο διάστημα εξέδωσε το νέο του βιβλίο, με τίτλο «Ο σύγχρονος μηδενισμός – Μικρή αφήγηση για τη μοίρα της Ελευθερίας» (εκδ. Αρμός). Στις σελίδες του επιχειρεί να ερμηνεύσει τη σημερινή κοινωνική συμπεριφορά, όπου επικρατεί ένας «ηδονιστικός αυτομηδενισμός», όπως τον ονομάζει. «Στο ένα άκρο του πρόκειται για ένα είδος λαιμαργίας, μια ακόρεστη ζήτηση για περισσότερα, όλο και περισσότερα. Στο άλλο άκρο είναι ένα κράμα εγκατάλειψης, παραίτησης, δειλίας μπροστά στη δυστυχία και τον θάνατο». Μια άποψη στην οποία θα συμφωνούσαν πολλοί.

Τη δική του εκδοχή για τη διέξοδο από αυτή την κατάσταση συζητήσαμε.

— Σε ποιους τομείς εντοπίζετε την ύπαρξη αυτόματου πιλότου;


— Σε όλους. Η αρχική επιλογή αυτού του πολιτισμού ήταν ότι μπορούμε να φτιάξουμε έναν τεράστιο αυτόματο πιλότο, το τεχνοσύστημα, και να μην έχουμε ανάγκη κανέναν. Ούτε μεταφυσικές οντότητες, ούτε τη φύση, ούτε τα άγρια θηρία, ούτε τίποτα. Να γίνουμε, δηλαδή, θεοί του εαυτού μας, να είμαστε απολύτως ελεύθεροι, κι αφού έχουμε επιβιβαστεί σε αυτό το διαστημόπλοιο, να είμαστε εξασφαλισμένοι. Με την προμηθεϊκή ορμή που ο πολιτισμός μας ξεκίνησε αυτή επιλογή, κατάφερε πραγματικά, αν και χίμαιρα, να την πραγματοποιήσει. Όμως κάποια στιγμή έφτασε στα όριά του το πράγμα. Η βιόσφαιρα δεν αντέχει πια την ανάπτυξη της τεχνόσφαιρας. Και τα υποκείμενα που υποτίθεται ότι ήλεγχαν την πορεία των συστημάτων δεν είναι πλέον σε θέση να εξασφαλίσουν…


Γιατί έγιναν οι Έλληνες "ρωμαίοι";

Γιατί έγιναν οι Έλληνες "ρωμαίοι";

Ο εκχριστιανισμός της Ρώμης

23 Απρίλιος 2013

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας

Έγιναν  οι Έλληνες "ρωμαίοι", α)  επειδή οι Ρωμαίοι προσηλυτίστηκαν στον ελληνικό πολιτισμό,  β) επειδή οι Ρωμαίοι έλυσαν τα προβλήματα διοίκησης της πολιτισμικά ελληνικής Οικουμένης και   γ) επειδή οι Ρωμαίοι έγιναν κι αυτοί χριστιανοί.  Στο κείμενο που ακολουθεί αναλύεται ο τρίτος λόγος. 

Είναι σαφές ότι οι Λατίνοι προσέλαβαν τον χριστιανισμό από πολιτικό ωφελιμισμό, για να αναθεμελιώσουν το πολιτικό τους σώμα. Προσέθεσαν όμως ένα εντυπωσιακό βάθος στην πραγματιστική αυτή πρόσληψη. Το κατόρθωσαν, καθώς αναλύει η Χάνα Άρεντ στο Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, χάρη στην ιδιοφυή αξιοποίηση του Πλάτωνα.

Τι είναι Εθνική Ταυτότητα

Τι είναι Εθνική Ταυτότητα

Τι μπορεί να είναι το κοινό αγαθό που κατ’ αποκλειστικότητα χαρακτηρίζει κάθε έθνος και το λέμε εθνική ταυτότητα

3 Μάιος 2010

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας*



Περίληψη


Συζητούμε τη νεωτερική αντίληψη για την εθνική ταυτότητα. Διαπιστώνουμε ότι έχει δύο πόλους: τον εθνομηδενισμό και τον εθνοφυλετισμό. Δυο πόλους αντίθετους αλλά και συμπληρωματικούς. Κυρίαρχος πόλος είναι ο κοσμοπολιτισμός-εθνομηδενισμός. Στη συνέχεια εξετάζουμε την προνεωτερική ελληνική αντίληψη για την εθνική ταυτότητα. Διαπιστώνουμε ότι είναι αντικοσμοπολίτικη-αντιμηδενιστική και συγχρόνως αντιφυλετική. Κεντρική της έννοια είναι η πνευματική και όχι η φυλετική καταγωγή. Στη βάση αυτή αίρεται η πόλωση κοσμοπολιτισμού-εθνοφυλετισμού και η εθνική ταυτότητα αποκτά οικουμενικό περιεχόμενο. Μιλάμε στην ουσία για άλλο “σύστημα πατρίδος” όπου ο πολίτης είναι πριν απ’ όλα ουρανοπολίτης. Τα δεδομένα αυτά διαμορφώνουν τη βάση για μια ριζικά διαφορετική θεωρία για το έθνος. Η θεωρία αυτή εντοπίζει την ουσία του έθνους στην κοινωνική διαχείριση της εκστατικότητας της ανθρώπινης φύσης ή αλλιώς της δυνητικής ανθρωπολογικής εξέλιξης του υποκειμένου και την εθνική ετερότητα ως ετερότητα μετοχής στην εξέλιξη αυτή. Δεδομένου ότι η διαχείριση των υποκειμενοποιητικών διαδικασιών γίνονται από συγκεκριμένες παραδόσεις, ως φορέας αναπαραγωγής της εθνικής ταυτότητας αναδεικνύεται πάντοτε μια καθορισμένη δομή παραδόσεων. Στη βάση αυτή διευκρινίζεται και η εθνική συνείδηση, ως συνειδητή μετοχή στο έργο των εθνοποιητικών παραδόσεων.

Θὰ ἔρθουν καὶ γιὰ σένα…

Θὰ ἔρθουν καὶ γιὰ σένα…

16 Ιουλ 2013

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός

Δάσκαλος -Κιλκὶς

«Πρῶτα ἦρθαν γιὰ τοὺς δημόσιους ὑπαλλήλους. Καὶ δὲν ὕψωσα τὴ φωνή μου, γιατί δὲν ἤμουν δημόσιος ὑπάλληλος./

Κατόπιν ἦρθαν γιὰ τοὺς ἰδιωτικοὺς ὑπαλλήλους. Καὶ δὲν ὕψωσα τὴ φωνή μου, γιατί δὲν ἤμουν ἰδιωτικὸς ὑπάλληλος./

Κατόπιν ἦρθαν γιὰ τοὺς συνταξιούχους. Καὶ δὲν ὕψωσα τὴ φωνή μου, γιατί δὲν ἤμουν συνταξιοῦχος./

Κατόπιν ἦρθαν γιὰ μένα. Καὶ δὲν εἶχε ἀπομείνει πιὰ κανεὶς γιὰ νὰ ὑψώσει τὴ φωνή του γιὰ μένα».

(Νίκος Καροῦζος)

Ἡ καλὴ καὶ ὡραία ποίηση προηγεῖται ἀπὸ τὶς ἄλλες τέχνες στὴν ἀποτύπωση τῶν πλησιαζόντων γεγονότων. Εἶναι τὸ προκεχωρημένο φυλάκιο τοῦ λόγου. Ὁ Καροῦζος, δεκαετίες πρίν, ἄνοιξε μία σχισμάδα καὶ εἶδε τὸ ζοφερὸ μέλλον, τὸ παρόν μας. Ἡ «πυρηνικὴ» φράση-στίχος εἶναι τὸ «κατόπιν ἦρθαν γιὰ μένα». Ποιὸς δὲν αἰσθάνεται κοντὰ τοῦ τὸ ρυπαρὸ χνῶτο μίας μνημονιακῆς ὕαινας;

Τώρα ἦρθαν καὶ γιὰ τοὺς ἐκπαιδευτικούς. Μόνο κάτι ξεθωριασμένες καὶ ἀναξιόπιστες φωνὲς ἀκούγονται, τῶν συνδικαλιστῶν. Γιὰ πολλὰ χρόνια οἱ χαραμοφάηδες συνδικαλιστὲς μᾶς – ΟΛΜΕ καὶ ΔΟΕ, καθηγητῶν καὶ δασκάλων-στὰ πλαίσια τῆς ἐπαναστατικῆς γυμναστικῆς καὶ γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν χωρὶς θεμέλιο νόημα κι ὀνειροφόρο ὁρίζοντα παρουσία τους, μᾶς «κατέβαζαν» σὲ ἀπεργίες μὲ τὸ ἑξῆς κρανιοκενὲς αἴτημα: μείωση τοῦ ὡραρίου καὶ αὔξηση τῶν μισθῶν. Τώρα ποὺ γίνεται τὸ ἀνάποδο καὶ ἐπικρέμεται ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μας ἡ ἀπόλυση, τὴν ἔπαθαν σὰν τὸν τσομπάνη μὲ τοὺς λύκους ποὺ τρῶνε τὰ πρόβατα. Οἱ μνημονιακοὶ λύκοι κατασπαράσσουν τὰ πρόβατα, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἀκούει τὶς τσιρίδες τους.

Ἔγραψα πρόβατα. Λάθος. Καὶ πολλὰ πρόβατα, μεταβλήθηκαν σὲ λύκους προβατόσχημους. Διαβάζω στὴν «Ἐλευθεροτυπία» (7.7.2013):  «Ἤδη, οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ μπῆκαν στὴν ἐκπαίδευση μέσω ΑΣΕΠ καὶ αὐτοαποκαλοῦνται "καθηγητὲς πρώτης τάξης", ἔκαναν τὸ πρῶτο βῆμα. Καλοῦν τοὺς συναδέλφους τους νὰ μποῦν σὲ σύλλογο ποὺ συστήνεται τώρα καὶ περιλαμβάνει ὅλους τους ἐκπαιδευτικοὺς ποὺ μπῆκαν ἀξιοκρατικὰ στὴν ἐκπαίδευση, μέσω γραπτῶν ἐξετάσεων τοῦ ΑΣΕΠ. Ἀμέσως μετὰ τὴ διοικητικὴ πράξη σύστασης τοῦ συλλόγου, ὁ δικηγόρος τοῦ συλλόγου θὰ καταθέσει ἀσφαλιστικὰ μέτρα στὸ ὑπουργεῖο Παιδείας μὲ τὰ ὁποία θὰ ζητοῦν τὴν ἀπόλυτη ἐξαίρεσή τους ἀπὸ κάθε διαδικασία κινητικότητας. Ὑποδεικνύουν δηλαδὴ στὴν κυβέρνηση ποιοὶ πρέπει νὰ ἀπολυθοῦν πρῶτοι, ἂν γίνουν ἀπολύσεις καθηγητῶν. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί; Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν διοριστεῖ εἴτε μὲ ἐπετηρίδα εἴτε μέσω τῆς προϋπηρεσίας τους ὡς ἀναπληρωτῶν. Καὶ μετά, ποιοὶ ἔχουν σειρά; Γιὰ νὰ δοῦμε...».

Εἶμαι δάσκαλος τῆς ἐπετηρίδας. Δὲν ἀνήκω στὴν «πρώτη τάξη». Δόξα τῷ Θεῷ δὲν ἀποφοίτησα ἀπὸ παιδαγωγικὰ τμήματα. Εἶμαι πτυχιοῦχος τῆς Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας Θεσσαλονίκης, τῆς «Μεγάλης του Γένους Σχολή», ὅπως τὴν ὀνομάζαμε, στὴν ὁποία μαθητεύσαμε παρὰ τοὺς πόδας Δασκάλων ποὺ εἶχαν τὸ «ἦθος τοῦ δασκάλου». Ἐκεῖνοι οἱ δάσκαλοί μας κρατοῦσαν στὸ ἕνα χέρι τοὺς τὸ Εὐαγγέλιο καὶ στὸ ἄλλο τὸν Ὅμηρο, μᾶς μιλοῦσαν γιὰ πίστη, πατρίδα καὶ γλώσσα, τὰ τιμαλφῆ τοῦ Γένους καὶ ἔβλεπαν τὸν ἑαυτὸ τοὺς θεματοφύλακα τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης, ἀπὸ τὸν Τρωικὸ πόλεμο καὶ τὰ κατορθώματα τοῦ Βασιλείου τοῦ Βουλγαροκτόνου, ὡς τὴν Ἐπανάσταση τοῦ ’21 καὶ τὴν ἱστορία τοῦ Παπαρηγόπουλου. Ἐκεῖνοι οἱ δάσκαλοί μας δὲν ἤξεραν πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὸ τί γινόταν ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορά του ἔθνους οὔτε νέες τεχνολογίες καὶ ξένες γλῶσσες. Δὲν ἦταν φορτωμένοι διδακτορικὰ καὶ μεταπτυχιακὰ οὔτε ἦταν μπουκωμένοι ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις τοῦ φράγκικου μοντερνισμοῦ, δὲν σπούδασαν στὰ Παρίσια. Γνώριζαν ὅμως ἀρχαία ἑλληνικὰ καὶ ἱστορία καὶ μετέδιδαν τὴν φλόγα τῆς ψυχῆς τους, πολλὲς φορὲς μὲ πολλὴ ρητορική, ἀλλὰ πάντοτε μὲ ἐντιμότητα καὶ εὐθύνη. Οἱ ἀλήθειες ποὺ συγκλόνισαν τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Μάρτυρες, τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τοὺς ἥρωες, ποὺ διέσωσαν τὸ Γένος ἦταν ὁ ἄρτος ποὺ ἁπλόχερά μας μοίραζαν.

Ἔκλεισαν οἱ σχολὲς καὶ ἦρθαν τὰ τμήματα. Ἔφυγαν οἱ Δάσκαλοι καὶ ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἑσπερία τὰ ἡμιμαθῆ σκύβαλα τύπου Ρεπούση, ποὺ «μόρφωσαν» «πρώτης τάξεως» γενίτσαρους ἐκπαιδευτικούς. (Ἐλάχιστες οἱ λαμπρὲς ἐξαιρέσεις. Φοιτήτρια τοῦ παιδαγωγικοῦ Θεσσαλονίκης μου κατήγγειλε ὅτι μεταξὺ τῶν μαθημάτων τοῦ τμήματος περιλαμβάνεται καὶ διδασκαλία γιὰ τὸ πῶς θὰ περάσει ἡ ὁμοφυλοφιλία στὰ γλωσσικὰ ἐγχειρίδια.  Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τὸ ὁποῖο προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα, δὲν διδάσκεται, ὅμως ἡ ἀσέλγεια καὶ ἡ ἀναισχυντία ἔχουν θέση σὲ πανεπιστημιακὸ ἀμφιθέατρο). Γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ ἀσκέρι τῶν ἐθνοαποδομητῶν-προδοτῶν ἰσχύει ὅ,τι εἶχε πεῖ ὁ Χουρμούζης, ἀγωνιστὴς τοῦ ’21 καὶ συγγραφέας, γιὰ τοὺς ξενόφερτους ''ψαλιδόκωλους''. (Μὲ αὐτὸν τὸν ὑπέροχο χλευασμὸ ὑποδέχτηκε ὁ λαὸς τοὺς λογιότατους καὶ σοφολογιότατους ποὺ ἦρθαν στὴν «ματοκυλισμένη» πατρίδα, μετὰ τὴν Ἐπανάσταση βεβαίως, γιὰ νὰ τὴν κυβερνήσουν-λεηλατήσουν. Φοροῦσαν φράκο τὸ ὁποῖο ἔχει σχῆμα ψαλιδιοῦ ὄπισθεν καὶ πλησίον του «πισινοῦ»).

Ἔλεγε, λοιπόν, ὁ Μ.Χουρμούζης:

«Ἀπροκάλυπτος περιφρόνησις τῶν πατρίων μας καὶ τῆς θρησκείας ἀκόμη, ὡς δεῖγμα εὐρωπαϊκῆς προόδου. Συμπεριφορὰ γελοιωδεστάτη, δῆθεν ὑψηλῆς ἀνατροφῆς καὶ σφαίρας ἀριστοκρατικῆς. Ξιπασμένων ὀψιπλούτων ἀηδέστατοι ἐπιδείξεις! Πτωχοαλαζονεία ἄξια οἴκτου· γλώσσα παρδαλή:

Ἔμαθε καὶ ξένην γλῶσσα κι ὅταν ὁμιλεῖ θαυμάζω.

Εἶναι Ἕλλην; Εἶναι Φράγκος; Ἀπορῶ καὶ τὸν θαυμάζω».

(Τ. Λιγνάδης, «Τὸ μυστήριο, τὸ κάλλος καὶ ἡ ἰθαγένεια τοῦ τοπίου», ἔκδ. «Ἀκρίτας», σέλ. 200).

Ὅλη ὅμως αὐτὴ ἡ τρομοκρατικὴ ἐπίθεση κατὰ τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἐκλύει καὶ τὰ ἡμέτερα ἀνομήματα καὶ ἁμαρτήματα.

Πρῶτον: Λέμε καὶ γράφουμε ὅτι τὸ ἐκπαιδευτικό μας σύστημα, ἐδῶ καὶ 40 χρόνια, παράγει διανοητικὲς μηχανὲς ἀντὶ νὰ πλάθει χαρακτῆρες, ἀφιλότιμους πενταροκυνηγοὺς καὶ ὄχι δασκάλους πού, κατὰ τὸν Παλαμά, θὰ σμιλέψουν ψυχές. Τώρα ποὺ κατέφθασε ἡ τρικυμία ξεβράζονται ὅλες οἱ ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος. Καθηγητὲς ἐναντίον δασκάλων. «Πρώτης τάξης» ἐκπαιδευτικοὶ ἐναντίον ὑποδεεστέρων κατ’ αὐτοὺς «συναδέλφων». (Συνάδελφος; τί εἶναι αὐτό; τρώγεται;). ΑΣΕΠ κατὰ τῆς ἐπετηρίδας. Ἡ ἤδη καταρρακωμένη εἰκόνα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἐπιδεινώνεται καὶ δικαίως.

Πῶς νὰ μᾶς κρίνει ἡ κοινωνία, ὅταν βλέπει ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται ὅτι ἔχουν ὡς ἀποστολὴ τὴν διὰ τοῦ παραδείγματός τους, κυρίως, διδασκαλία τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς θυσιαστικῆς αὐτοπροσφορᾶς, τῆς συναδελφικότητας, τῆς ἀντίστασης στοὺς λυμεῶνες τῆς πατρίδας, νὰ ἀλληλοσπαράσσονται;

Δεύτερον: Ἡ διδασκαλία θέλει τόλμη καὶ ἀρετή. Προσανάμματά της εἶναι ἡ ἐλευθερία καὶ τὸ γενναῖο φρόνημα. Τώρα, ἐν μέσω τρομοκρατίας καὶ ἀπειλῶν, θὰ φανοῦν οἱ καλοὶ οἱ καπετάνιοι. Τὸ Νέο Σχολεῖο, ποὺ ὀνειροφαντάζονται οἱ μνημονιομανιακοί, εἶναι τὸ σχολεῖο τῆς ἀμάθειας καὶ τῆς μετριοκρατίας, ἕνα νεκρὸ σχολεῖο. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀκυρώνει ὁ ἐκπαιδευτικός, ποὺ δὲν αἰσθάνεται βαρὺ τὸ χάλκεον χέρι τοῦ φόβου. Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος… Ἰδοὺ καιρὸς γιὰ νὰ μεγαλουργήσουν καρδιές…

Τρίτον, ὅσες χαιρέκακες ἀνθρωποκάμπιες εὐφραίνονται μὲ τὶς ἀπολύσεις καὶ τὶς διαλύσεις οἰκογενειῶν παραπέμπω καὶ πάλι στὸν Καροῦζο. Θὰ ἔρθουν καὶ γιὰ σᾶς…

aktines

orthodoxia-ellhnismos.gr