Μπορεί
να σωθεί η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός, το ελληνικό κράτος; Και αν ναι, πώς;
9
ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2013
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Αμείλικτο,
στο φως των αντικειμενικών στοιχείων, το ερώτημα έρχεται και ξανάρχεται, τρία
χρόνια μετά την είσοδο της χώρας, διά της Δανειακής και των Μνημονίων, σε αυτό
που ο Τζορτζ Σόρος (ορθώς) αποκάλεσε «σπείρα θανάτου». Το δεύτερο
κράτος με Έλληνες τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού του, η Κύπρος,
μπήκε στην ίδια και χειρότερη «σπείρα» εδώ και λίγους μήνες.
Το 2010,
θυμίζουμε, υπέρ του Μνημονίου τάχθηκε φανατικά όλο σχεδόν το κατεστημένο της
χώρας, πολιτικοί παράγοντες των δύο κομμάτων εξουσίας, οικονομικοί παράγοντες,
οικονομολόγοι, εκδότες, δημοσιογράφοι κ.λπ. Η ΝΔ –είναι αλήθεια– τάχθηκε κατά.
Αλλά στο φως όσων ακολούθησαν ελέγχεται η ειλικρίνειά της. Άλλωστε, αμφισβήτησε
το Μνημόνιο, ουδέποτε όμως το θεμέλιό του, την πρόταση για αποπληρωμή πάση
θυσία ενός μη βιώσιμου χρέους.
Σήμερα
δύσκολα βρίσκει κανείς υποστηρικτές του Μνημονίου. Το πολύ-πολύ το
χαρακτηρίζουν «αναγκαίο κακό» – που ισοδυναμεί με το να δικαιολογείς μια
δολοφονία λέγοντας ότι το θύμα θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς κάποτε. Το ΔΝΤ, ακόμα
και η Μέρκελ, λένε «κάναμε λάθος» – αλλά κανείς δεν διορθώνει αυτό το λάθος,
παρά τις τραγικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό.
