Το Χρονολόγο της Ρωμανίας

Το Χρονολόγο της Ρωμανίας

  

ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΡΩΜΕΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 



283-312 Διοκλητιανός

Πολλοί θεωρούν ότι οι διοικητικές και θεσμικές αλλαγές στις οποίες προέβη στις αρχές της βασιλείας του ο ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός σηματοδοτούν την αρχή της «βυζαντινής» εποχής.


306-324 Βασιλεία του Κωνσταντίνου στη Ρώμη 


313 Έκδοση των «αποφάσεων» των Μεδιολάνων 


Το 313 ο Κωνσταντίνος σε συνεργασία με τον Λικίνιο εξέδωσε —από τα Μεδιόλανα σύμφωνα με την παράδοση— κείμενο που διασφάλιζε την αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας των υπηκόων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι «αποφάσεις των Μεδιολάνων» είναι ευρύτερα γνωστές και ως το «Διάταγμα των Μεδιολάνων».


324 Ο Κωνσταντίνος Α΄, μόνος ρωμαίος αυτοκράτορας 
Μια περίοδος εμφύλιου πολέμου ολοκληρώνεται με νίκη του Κωνσταντίνου Α΄ ο οποίος παραμένει μονοκράτορας. Ταυτόχρονα αποφασίζει να συντηρήσει και να επεκτείνει την ελληνική πόλη Βυζάντιο, αρχαία αποικία των Μεγαρέων στις ακτές του Βοσπόρου, για να μεταφέρει εκεί την πρωτεύουσά του. Η μεταφορά της πρωτεύουσας συνοδεύτηκε κι από σειρά αλλαγών στη δημόσια διοίκηση, στον δημοσιονομικό, οικονομικό και κοινωνικό τομέα κι ακόμα στη διάρθρωση του αυτοκρατορικού στρατού. 


Συνοπτικό Χρονολόγιο της ιστορίας του Ελληνισμού (3000 π. Χ. - 2004 μ. Χ.)

Συνοπτικo Χρονολoγιο (3000 π. Χ. - 2004 μ. Χ.)

1. Αρχαιοι Χρονοι

3000 π.Χ.

Εποχή του Χαλκού.

Οι πρώτοι τειχισμένοι οικισμοί στη Μεσόγειο.

2000 π.Χ.

Διαμόρφωση και εξέλιξη του Μινωικού, Κυκλαδικού και Μυκηναϊκού πολιτισμού.

2000-1500 π.Χ.

Ακμή του Μινωικού πολιτισμού με επίκεντρο την Κνωσό.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ - ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΡΔΑΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

Διαφορετική η ιστορική αλήθεια από την προπαγάνδα τής Ρωμιοσύνης

Οι διάφορες φυλές και λαοί, που κατοικούσαν στον ελλαδικό χώρο (σλάβοι, αλβανοί, βορειοαφρικανοί κ.λπ.), άρχισαν να αποκτούν ελληνική συνείδηση, δηλαδή την ψευδαίσθηση, ότι είναι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων, από τον 19^ο αιώνα κι έπειτα. Αποφασιστικό ρόλο στην εμπέδωση τής ελληνικής εθνικής ιδεολογίας (εθνικού μύθου)  έπαιξε το νεοελληνικό κράτος αφ΄ ενός δια τής κρατικής παιδείας, που επέβαλε κι αφ΄ ετέρου δια τής βίας. Οι βλάχοι ανάπτυξαν ελληνική εθνική συνείδηση αργότερα, κυρίως με την ενσωμάτωσή τους ως υπηκόων στο νέο κράτος.

     Ιστορικοί και θεωρητικοί τής Ρωμιοσύνης, που ασχολήθηκαν με τούς βλάχους τής Θεσσαλίας, τής Ηπείρου και τής Μακεδονίας, με τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία τους περιστράφηκαν περισσότερο γύρω από τη θεωρία – μύθο τού εκλατινισμού των δήθεν αυτοχθόνων ελληνικών πληθυσμών των περιοχών αυτών και τής δήθεν φυλετικής συγγένειας ελλήνων – βλάχων επιχειρώντας να διαστρεβλώσουν τα ιστορικά στοιχεία και την επιστημονική έρευνα προσαρμόζοντας τα συμπεράσματα των μελετών τους στις απαιτήσεις τού νεοελληνικού εθνικισμού.Έκτοτε, ο εθνικισμός, ο αλυτρωτισμός και ο καιροσκοπισμός έχουν θολώσει την ιστορική αλήθεια, η οποία είναι εντελώς διαφορετική και δεν έχει καμμία σχέση με τα αυθαίρετα εθνολογικά δημοσιεύματα, που επέβαλε η κρατική ιδεολογία (Γ.Λ.).

Ἡ ἐθνική ταυτότητα ὡς δίλημμα καί ὡς προοπτική

Ἡ ἐθνική ταυτότητα ὡς δίλημμα καί ὡς προοπτική

26 Ιανουαρίου 2012

Τοῦ Πασχάλη Μ. Κιτρομηλίδη*

Ὁ ὅρος ἐθνική ταυτότητα σημαίνει τήν ἰδιότητα τοῦ μέλους ἑνός ἔθνους. Διαθέτω ἐθνική ταυτότητα σημαίνει διαθέτω ἐναργῆ ἐπίγνωση ὅτι ἀνήκω σέ μιά ἐθνική κοινότητα καί ἐπίσης ὅτι ἐπιθυμῶ νά συμμετέχω στήν κοινότητα αὐτή. Ἡ κατανόηση συνεπῶς τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας ἐξαρτᾶται ἄμεσα ἀπό τό πῶς κατανοοῦμε τό ἔθνος, αὐτόν τόν πραγματικό ἱστορικό πρωταγωνιστή τῆς διαμόρφωσης τοῦ νεότερου καί σύγχρονου κόσμου. Ἡ ἀνέλιξη τῆς κοινωνικῆς καί πολιτικῆς θεωρίας ὡς πρός τόν ὁρισμό τοῦ ἔθνους ἀπό τόν Ernest Renan ὡς τούς σύγχρονους μεταμοντέρνους στοχαστές θέτει σοβαρές προκλήσεις καί στόν τρόπο πού ἀντιλαμβανόμαστε καί προσδιορίζουμε τήν ἐθνική ταυτότητα.Ὅπως γίνεται προφανές ἀπό αὐτές τίς εἰσαγωγικές παρατηρήσεις τό ζήτημα τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας εὔκολα μπορεῖ νά ἀποβεῖ ἐπίμαχο καί ἐξ ἴσου εὔκολα μπορεῖ νά ἐμπλακεῖ σέ ἰδεολογικές ἀντιπαραθέσεις πού μᾶλλον συσκοτίζουν παρά συμβάλλουν στήν ἀναλυτική ἀποσαφήνισή του. Ὡστόσο θά μπορούσαμε νά ἐντοπίσουμε τουλάχιστον τά ἐπίπεδα ἐπί τῶν ὁποίων θά ἦταν ἐποικοδομητικό νά ἐπιχειρηθεῖ ἡ προσέγγιση τοῦ θέματος. Πιστεύω ὅτι τά ἐπίπεδα αὐτά εἶναι τρία: α. τό ἱστορικό, β. τό κανονιστικό, γ. τό πρακτικό, ἐκεῖνο δηλαδή τῶν πολιτικῶν μέ τίς ὁποῖες οἱ ὀργανωμένες κοινωνίες θά μποροῦσαν νά διαχειριστοῦν τό ζήτημα τῶν ταυτοτήτων τοῦ πληθυσμοῦ τους.

Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες

Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες

Κωνσταντίνος Βαβούσκος, Ομότιμος Καθηγητής ΑΠΘ «Τουρκική πηγή περί Φλωρίνης»

«Σημειωτέον ότι τα μνημονευθέντα αρβανιτοχώρια του Νομού Φλωρίνης (Λέχοβον, Φλάμπουρον και Δροσοπηγή), ήσαν τα σημαντικότερα και ευρωστότερα κέντρα του Ελληνισμού, υπ’ ουδενός ποτέ αμφισβητηθέντα ως προς αυτά.

Εις το Λέχοβον π.χ. κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνος, είχεν εγκατασταθή το στρατηγείον των Μακεδονομάχων της περιοχής (είχε καταστή κέντρον στρατιωτικόν του Μακεδονικού Αγώνος) λόγω της ασφαλείας, την οποίαν παρείχε το με γνησίαν και αποφασιστικήν εθνικήν συνείδησιν διαπνεόμενον σύνολον των κατοίκων του».

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων, «Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες»

«Ο όρος Αρβανίτης που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες και πολλούς κατοίκους των Μεσογείων, προέρχεται από τελείως διαφορετική ρίζα.

Συγκεκριμένα από την λέξη ΄Αρβανον, τοπωνύμιο της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στα κείμενα της ΄Αννας της Κομνηνής. Από το ΄Αρβανον, δηλαδή από την ελληνικότατη Βόρειο ΄Ηπειρο, κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος, ελληνικοί πληθυσμοί που μιλούσαν Αρβανίτικα».

Αχιλλέας Λάζαρου, Ρωμανιστής Βαλκανολόγος, «Η Διεπιστημονική Αλήθεια για τους Αρβανίτες»

«Οι απόδημοι Αρβανίτες που βρίσκονται στη στρατιωτική υπηρεσία του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας και Ιρλανδίας (1491-1547) συναισθάνονται την ελληνικότητα τους, την οποία διακηρύσουν στεντόρεια προ της μάχης: “Ελλήνων εσμέν παίδες… και τοις εχθροίς… την πάλαι θρυλουμένην Ελλήνων ανδρείαν έργοις αυτοίς φανεράν ποιήσωμεν”.

΄Οταν δε με αιματηρούς αγώνες, αποκτούν κάποιο κομπόδεμα, σπεύδουν και εκπλήρωση τάματος, όπως με την Ελληνική εκκλησία της Νεαπόλεως Ιταλίας το 1597, οι Μιχαήλ Μπούας και Αλέξανδρος Μοσχολέων, που δεν περιορίζονται μόνο στην αναγραφή των αξιωμάτων τους, Magistri Capellani, αλλά προσθέτουν και την Ελληνική τους ταυτότητα “nationis graecae!!».

Από άλλο σημείο του κειμένου:

«Κατ’ ακολουθίαν οι διάσπαρτοι ανά την στεριανή και νησιώτικη Ελλάδα Αρβανίτες, ευλόγα σe στίχους τραγουδιού από το Εγκόλπιο του Ρήγα Βελεστινλή προβάλλονται προεξαγγελτικά ΄Ελληνες: Ω Υδραΐοι κι εσείς Ψαριανοί, άνδρες Σπετσιώται και υπόλοιποι Γραικοί!!!

΄Ολοι οι μπουρλοτιέρηδες του αγώνος του 1821 ήσαν Αρβανίτες, προερχόμενοι από τα τρία προαναφερόμενα ηρωικά νησιά!!!

Επίλογος Κειμένου:

Εν τέλει φωτεινότατο δείγμα ελληνικής εθνικής συνειδήσεως μας έχει κληροδοτήσει ο Μακεδονομάχος από τα Κούντουρα (Μάνδρα Αττικής) Βαγγέλης Κοροπούλης: “…θά αγωνισθώ μέχρι να ελευθερωθή η Μακεδονία και θα πεθάνω εδώ… “.

πηγή

http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_6549.html

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ και διεθνικά ζητήματα

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ και διεθνικά ζητήματα

29/5/2006

Παναγιώτης Ήφαιστος

Τα κείμενα που ακολουθούν γράφτηκαν διορθώθηκαν ή συμπληρώθηκαν πριν την κυκλοφορία του περιοδικού Άρδην τεύχος 58, Μάρτιος-Απρίλιος 2006. Στο τεύχος αυτό οι συντάκτες του Αρδην με δική τους έρευνα και με αναδημοσιεύσεις μεταφρασμένων αναλύσεων ένωσαν πολλά νήματα ενός πολυδαίδαλου συστήματος διεθνοαναρχικού χαρακτήρα η διερεύνηση του οποίου βρίσκεται ακόμη στην αρχή. Σίγουρα, ενόσω θα αυξάνεται και θα διευρύνεται η πληροφόρηση για τα διεθνικά και διεθνοπολιγικά αυγά του φιδιού που υπονομεύουν θανατηφόρα την δημοκρατία, την λαϊκή κυριαρχία, τον ορθολογισμό του κοινωνικοπολιτικού συστήματος και το ακαδημαϊκό λειτούργημα, θα έχουμε ολοένα και περισσότερους κοινωνικοπολιτικούς και ακαδημαϊκούς ελέγχους. Αναμφίβολα, πρόκειται για την αρχή ενός τεράστιου ζητήματος που αργά ή γρήγορα θα ελεγχθεί κοινωνικά και επιστημονικά. Το ότι θα ελεγχθεί κοινωνικά δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι βιώσιμες τουλάχιστον κοινωνίες πάντοτε αναπτύσσουν αντισώματα που εξουδετερώνουν αντικοινωνικά μιάσματα που υπονομεύουν την κυριαρχία τους. Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσες και ποιες θα είναι οι ζημιές μέχρι να ελεγχθεί και να διορθωθεί πλήρως η ανωμαλία που προκάλεσε η δημιουργία κοινωνικά ανέντακτων δρώντων που διαπερνά τα σύνορα και επηρεάζει διανεμητικά πολλές κοινωνίες. Το ερώτημα επίσης είναι κατά πόσο τυχόν επηρεασμός των ακαδημαϊκών δρώμενων θα οδηγήσει κάποιες πανεπιστημιακές ομάδες που είναι οχυρωμένες μέσα στο ακαδημαϊκό άσυλο σε παρακμή χωρίς επιστροφή. Κύριο υποψήφιο ακαδημαϊκό θύμα είναι οι διεθνείς σπουδές αλλά και άλλοι τομείς των πολύπαθων κοινωνικών σπουδών.