Ο εμφύλιος
δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, ούτε ξεκινάει όσο εύκολα επιθυμούν οι κάθε λογής
παράφρονες και προδότες
19 Σεπτεμβρίου 2013
Από χθες το πρωί και με
αφορμή το περιστατικό του Κερατσινίου βλέπουμε πολλούς και διάφορους να μιλάνε
για κίνδυνο εμφύλιας σύρραξης. Επειδή η θεματολογία του ιστολογίου μας
σχετίζεται άμεσα με τον εμφύλιο του 1943-44 (το 1946-49 ήταν συμμοριτοπόλεμος,
και όποιος σπάζεται με αυτήν την λέξη, πρόβλημά του), είμαστε σε θέση να
εκφέρουμε άποψη επί του θέματος.
Καταρχήν, ας ξεκινήσουμε
με την θεμελιώδη παραδοχή ότι όποιος σιωπηλά ή ανοικτά επιθυμεί την
πρόκληση εμφυλίου είναι ή παράφρων ή προδότης ή και τα δύο. Κανείς
φυσιολογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί την πρόκληση εμφυλίου που είναι εξ'ορισμού ο
πλέον άγριος πόλεμος με απρόβλεπτες συνέπειες και μακροχρόνιες πληγές στο σώμα
του έθνους και της κοινωνίας.
Υπάρχει η θεωρία ότι αυτοί που
επιθυμούν σιωπηλά την πρόκληση εμφυλίου ρίχνοντας τεχνηέντως λάδι στην
φωτιά, είναι οι εκπρόσωποι του πολιτικο-οικονομικο-δημοσιογραφικού κατεστημένου
διότι θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό θα διατηρήσουν τα κεκτημένα τους εφόσον θα
παρουσιαστούν σαν εγγυητές της "ομαλότητας" απέναντι στους
"ακραίους".
Σίγουρα αυτή η θεωρία
δείχνει να έχει κάποια βάση, παρά το ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με
χειροπιαστές αποδείξεις, παρά μόνο με ενδείξεις.
Παράλληλα όμως υπάρχουν
και αυτοί που με τα έργα και τα λόγια τους ωθούν ανοικτά σε πρόκληση
εμφυλίου. Αυτοί ανήκουν στην ευρύτερη αριστερά. Είναι αυτοί που κραυγάζουν για
κρεμάλες, Μελιγαλάδες κτλ. Τα πλέον πρόσφατα πολιτικά παραδείγματα είναι
κάποιες γραφικές φιγούρες που εκτόξευαν στην βουλή και στα κανάλια απειλές του
τύπου:
"απ΄το Πέραμα ως το
Κερατσίνι κανείς φασίστας δεν θα μείνει"
"τον φασισμό
βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον"
Φαίνεται πως οι αριστεροί
που εκτοξεύουν ελαφρά τη καρδία τέτοιες ατάκες και προβαίνουν σε σχετικές
πράξεις δεν έχουν ακόμα χωνέψει την ήττα τους την δεκαετία του '40 και δείχνουν
να επιθυμούν κάποιου τύπου ρεβάνς.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι
άνθρωποι δεν είναι στα καλά τους. Με δύο λόγια: Έχουν κάψει φλάντζα.
Τους έχουν μείνει τόσα
ψυχολογικά απωθημένα απ΄την ήττα τους τα οποία εκφράζουν με γραφικότητες και
άναρθρες κραυγές που προτρέπουν στην ωμή βία κατά των εθνικιστών.
