Ο εμφύλιος
δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, ούτε ξεκινάει όσο εύκολα επιθυμούν οι κάθε λογής
παράφρονες και προδότες
19 Σεπτεμβρίου 2013
Από χθες το πρωί και με
αφορμή το περιστατικό του Κερατσινίου βλέπουμε πολλούς και διάφορους να μιλάνε
για κίνδυνο εμφύλιας σύρραξης. Επειδή η θεματολογία του ιστολογίου μας
σχετίζεται άμεσα με τον εμφύλιο του 1943-44 (το 1946-49 ήταν συμμοριτοπόλεμος,
και όποιος σπάζεται με αυτήν την λέξη, πρόβλημά του), είμαστε σε θέση να
εκφέρουμε άποψη επί του θέματος.
Καταρχήν, ας ξεκινήσουμε
με την θεμελιώδη παραδοχή ότι όποιος σιωπηλά ή ανοικτά επιθυμεί την
πρόκληση εμφυλίου είναι ή παράφρων ή προδότης ή και τα δύο. Κανείς
φυσιολογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί την πρόκληση εμφυλίου που είναι εξ'ορισμού ο
πλέον άγριος πόλεμος με απρόβλεπτες συνέπειες και μακροχρόνιες πληγές στο σώμα
του έθνους και της κοινωνίας.
Υπάρχει η θεωρία ότι αυτοί που
επιθυμούν σιωπηλά την πρόκληση εμφυλίου ρίχνοντας τεχνηέντως λάδι στην
φωτιά, είναι οι εκπρόσωποι του πολιτικο-οικονομικο-δημοσιογραφικού κατεστημένου
διότι θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό θα διατηρήσουν τα κεκτημένα τους εφόσον θα
παρουσιαστούν σαν εγγυητές της "ομαλότητας" απέναντι στους
"ακραίους".
Σίγουρα αυτή η θεωρία
δείχνει να έχει κάποια βάση, παρά το ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με
χειροπιαστές αποδείξεις, παρά μόνο με ενδείξεις.
Παράλληλα όμως υπάρχουν
και αυτοί που με τα έργα και τα λόγια τους ωθούν ανοικτά σε πρόκληση
εμφυλίου. Αυτοί ανήκουν στην ευρύτερη αριστερά. Είναι αυτοί που κραυγάζουν για
κρεμάλες, Μελιγαλάδες κτλ. Τα πλέον πρόσφατα πολιτικά παραδείγματα είναι
κάποιες γραφικές φιγούρες που εκτόξευαν στην βουλή και στα κανάλια απειλές του
τύπου:
"απ΄το Πέραμα ως το
Κερατσίνι κανείς φασίστας δεν θα μείνει"
"τον φασισμό
βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον"
Φαίνεται πως οι αριστεροί
που εκτοξεύουν ελαφρά τη καρδία τέτοιες ατάκες και προβαίνουν σε σχετικές
πράξεις δεν έχουν ακόμα χωνέψει την ήττα τους την δεκαετία του '40 και δείχνουν
να επιθυμούν κάποιου τύπου ρεβάνς.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι
άνθρωποι δεν είναι στα καλά τους. Με δύο λόγια: Έχουν κάψει φλάντζα.
Τους έχουν μείνει τόσα
ψυχολογικά απωθημένα απ΄την ήττα τους τα οποία εκφράζουν με γραφικότητες και
άναρθρες κραυγές που προτρέπουν στην ωμή βία κατά των εθνικιστών.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε
με αυτήν την παραφιλολογία περί εμφυλίου στην Ελλάδα του 2013, καλό θα είναι να
ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα:
Εμφύλιο δεν έχεις όταν
πέφτουν μερικές σφαλιάρες, πέτρες, μολοτόφ ή έστω και άμα πέσει κάποιος
μαχαιρωμένος.
Γενικά θα μπορούσε να
πούμε ότι ο εμφύλιος προϋποθέτει:
α) την ύπαρξη δύο
διαμετρικά αντίπαλων παρατάξεων, η σύγκλιση μεταξύ των οποίων είναι
αδύνατη,
β) οι οπαδοί αυτών των
παρατάξεων να είναι αποφασισμένοι για τα πάντα και να είναι εξοπλισμένοι.
Ας δεχτούμε ότι το πρώτο μπορεί
και να ισχύει και δεν χρειάζεται ανάλυση.
Το δεύτερο όμως απέχει πολύ
απ΄την πραγματικότητα.
Απ΄τις κραυγές και τις
μεμονωμένες πεζοδρομιακές συγκρούσεις μέχρι το σημείο να πάρουν κάποιοι ομαδικά
τα όπλα και να τα στρέψουν κατά των πολιτικών τους αντιπάλων υπάρχει μεγάλη
απόσταση. Πολύ μεγάλη. Τόσο μεγάλη που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα βρεθούν
έστω και ελάχιστοι πρόθυμοι να την διανύσουν.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο
ελληνικός λαός είναι ένας λαός χωρίς καμμία πολεμική εμπερία απ΄το 1949 και μετά
(οι περιπτώσεις της Κορέας και της Κύπρου αφορούσαν ελάχιστους από μαχητικής
άποψης), δεν είναι δα και ο πλέον σκληραγωγημένος λαός του κόσμου (το αντίθετο
μάλλον...) και έχει γαλουχηθεί με μία εξαιρετικά ατομικίστικη νοοτροπία που δεν
ευνοεί την έκθεση του ατόμου σε σοβαρούς κινδύνους.
Καλό είναι επίσης να
θυμόμαστε ότι εντονότατες πολιτικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις υπήρχαν και
παλιότερα στην Ελλάδα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ηταν η διαμάχη μεταξύ
βενιζελικών-βασιλικών που είχε διχάσει ακόμα και το στράτευμα, κάτι που
δημιουργούσε σοβαρούς κινδύνους εμφύλιας ρήξης. Κανείς εμφύλιος δεν έγινε όμως,
παρά το ότι η εποχή εκείνη ήταν πολύ πιο σκληρή από κάθε άποψη.
Ο εμφύλιος που έγινε μετά,
την δεκαετία του '40, έγινε διότι προέκυψε η Κατοχή και οι συνέπειές της. Οι
συνθήκες όμως της σημερινής Ελλάδας διαφέρουν αισθητά, ακόμα τουλάχιστον,
απ΄τις κατοχικές. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το
μέλλον, αλλά προς το παρόν τα περί εμφυλίου είναι μπουρδολογίες.
Ας
σταματήσουν λοιπόν οι διάφοροι απατεώνες να τρομάζουν τον λαό με το σκιάχτρο
του δήθεν εμφυλίου και ας πάνε εκεί που τους αρμόζει, δηλαδή στον
σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας..
Όσο για τους διάφορους
"φασιστοφάγους" της αριστεράς που ακονίζουν τα κονσερβοκούτια τους, μία
φράση αρκεί:
Σιγά μην
σκίσετε κανα καλσόν ρε μάγκες...
