Ἡ προεδρικὴ νίκη τοῦ Ἔρντογαν σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς κεμαλικῆς Τουρκίας

Ἡ προεδρικὴ νίκη τοῦ Ἔρντογαν σηματοδοτεῖ τὸ τέλος τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς κεμαλικῆς Τουρκίας

13/8/14

Δημήτρης Κιτσίκης

Δὲν ἐχρειάσθη οὔτε ἐξωτερικὴ ἐπέμβαση οὔτε ἡ μακροχρόνια ἐξέγερση τῶν Κούρδων. Ὁ ἴδιος ὁ Ἔρντογαν ἔθεσε τὴν ταφόπλακα στὴν ἀκεραιότητα τῆς ἐδαφικῆς ἐκτάσεως ποὺ εἶχε ἐξασφαλίσει ὁ Κεμὰλ στὸν Μεσοπόλεμο. Ἡ πλέον καταδικαστικὴ λέξη ποὺ τὸ μέχρι τώρα τουρκικὸ κατεστημένο ἐχρησιμοποίει γιὰ νὰ κατακεραυνώσῃ τὸν πολιτικὸ ἀντίπαλο ἦταν bölücü, διαμελιστής, δηλαδὴ ὁ Τοῦρκος αὐτὸς ποὺ ἐστόχευε νὰ διαμελίσῃ τὴν Τουρκία. Τὴν ἔκφραση αὐτή, τὸ καθεστὼς τὴν ἐχρησιμοποίει κατὰ τῶν Κούρδων τοῦ Ὀτσαλάν.

Καὶ πρὸ τοῦ Κεμὰλ ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία εἶχε ἐν μέρει δυτικοποιηθῆ καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν μεταρρυθμίσεων τοῦ 1839. Χάριν σὲ αὐτὴν τὴν δυτικοποίηση, ἀπὸ τὸ 1839 μέχρι τὸ 1914, τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς Αὐτοκρατορίας εἶχε γνωρίσει μία πρωτοφανῆ ἄνθιση. Τὰ ἀνατολικά, κυρίως κουρδικά, στοιχεῖα, δηλαδὴ οἱ Βάρβαροι τῶν Ὀρέων τῆς Ἀνατολίας, προσηλωμένοι στὸ πρόσωπο τοῦ χαλίφου, μόλις ἦλθε ὁ Κεμὰλ, ποὺ ἐβασίσθη στὴν δύναμη τῶν Ἀλεβηδῶν, κατεσφάγησαν καὶ ἔτσι ἐμμέσως ἐδικαιώθη τὸ ἀρμενικὸ χριστιανικὸ ἔθνος ποὺ εἶχε ὑποστῆ γενοκτονία ἀπὸ τοὺς βαρβάρους Κούρδους σουννῖτες.

Ὁ κεμαλισμὸς ἐξειλίχθη σταδιακὰ ἀπὸ τὸν κομμουνισμὸ στὸν φασισμό, ἀλλὰ παραμένοντας ἕνα ὁλοκληρωτικὸ ἀντικληρικὸ κράτος. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἡγέτου τὸ 1938 καὶ μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ἡ ἐθνικιστικὴ στρατοκρατία του ἤρχισε νὰ γίνεται ἀπειλὴ γιὰ τὰ γειτονικὰ κράτη καὶ ἰδίως γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ αὐτὸ τὸ ἐκμεταλλεύθησαν τὰ ἰσλαμικὰ στοιχεῖα τῆς ἀνατολικῆς Τουρκίας τὰ ὁποῖα ὑπὸ τὸν μανδύα τοῦ καπιταλιστικοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ διπλοπροσώπου Ἔρντογαν, ἐπανέφεραν σταδιακά, ἀπὸ τὸ 2002, τὴν τουρκικὴ κοινωνία στὸ σκότος τοῦ κουρδικοῦ σουννιτικοῦ ὀπισθοδρομισμοῦ ποὺ δὲν εἶχε ξεχάσει τὸν θεσμὸ τοῦ χαλιφάτου. Καὶ ἔτσι, ὁ ὀθωμανισμὸς τοῦ Ἔρντογάν ἀπεκαλύφθη ὅτι ἦταν ὁ ὀθωμανισμὸς πρὸ τοῦ 1839 καὶ μάλιστα αὐτὸς τοῦ σφαγέως τῶν Ἀλεβηδῶν τοῦ 1517, τοῦ σουλτάνου-χαλίφου  Γιαβοὺζ Σελὶμ Α΄.

Ἡ πτώση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου τὸν Νοέμβριο τοῦ 1989 ἐσηματοδότησε τὸ τέλος ἑνὸς πολιτισμοῦ

Ἡ πτώση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου τὸν Νοέμβριο τοῦ 1989 ἐσηματοδότησε τὸ τέλος ἑνὸς πολιτισμοῦ

11 Νοεμβρίου 2014

Δημήτρης Κιτσίκης

Τώρα καὶ μερικὲς ἑβδομάδες ἀκούγονται οἱ ἀλαλαγμοὶ τῶν Βαρβάρων τῆς Δύσεως συνεπικουρουμένων τῶν βελασμάτων τῶν προβάτων τῆς παγκοσμίας στάνης, ἐνθουσιασμένων γιὰ τὴν τροφὴ ποὺ οἰκειοθελῶς προσέφεραν τοῦ ἑαυτοῦ των στὸν ἰμπεριαλιστικὸ λύκο, εἰκόνα τοῦ ὁποίου θὰ παραμείνη γιὰ πάντα τὸ φοβερὸ σκιάχτρο τοῦ διδύμου Λὲχ Βαλέσα-Μιχαὴλ Γκορμπατσόβ. Ἀκόμη καὶ ὁ πρόεδρος Πούτιν ἐδήλωσε ὅτι τείχη δὲν πρέπει νὰ άναγείρονται κατὰ τοῦ ἐχθροῦ διότι ὑποχρεωτικὰ θὰ κατεδαφισθοῦν μὲ ἐξαίρεση τὸ Σινικὸ τεῖχος.

Καὶ ὅμως, στὸν Ε΄αίῶνα μ.Χ. τὸ λίμες, δηλαδὴ τὸ ῥωμαϊκὸ τεῖχος ποὺ διέσχιζε στὴν μέση τῆς Εὐρώπης ἀπὸ Δυσμὰς πρὸς Ἀνατολάς, γιὰ νὰ προστατεύσῃ τὸν ῥωμαϊκό (δηλαδὴ ἑλληνικό) πολιτισμὸ ἀπὸ τὴν γερμανικὴ βαρβαρότητα, κατέρρευσε στὸ δυτικό του τμῆμα, λόγῳ τῆς ῥωμαϊκῆς παρακμῆς (ὅπως καὶ τὸ τεῖχος τοῦ Βερολίνου κατέρρευσε λόγῳ Σοβιετικῆς παρακμῆς) ἀλλὰ καὶ λόγῳ τῆς ὑπεροχῆς τῶν Βαρβάρων. Καὶ ἔκτοτε γιὰ χίλια χρόνια τὸ δυτικὸ τμῆμα τῆς Εὐρώπης ἐβυθίσθη σὲ ἀκατανόμαστη βαρβαρότητα, ὅπως σήμερα, μετὰ τὸ 1989, ὁ κόσμος βυθίζεται στὴν ἀκατανόμιστη ἀμερικανικὴ βαρβαρότητα.

Πράγματι, ἡ πτώση τοῦ Τείχους τὸ 1989, ἤνοιξε τὴν θύρα στὸν πλανητικὸ πόλεμο, τὸν πλέον αἱμοσταγῆ ὅλων τῶν προηγουμένων πολέμων παγκοσμίων ἀναμετρήσεων, ὁ ὁποῖος ξεκίνησε ἐπισήμως, στὴν καρδιὰ τὴς Εὐρώπης, στὶς 24 Μαρτίου 1999, μὲ τὸν βομβαρδισμὸ τῆς Γιουγκοσλαυΐας ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ καὶ ποὺ θὰ λήξη γύρω στὸ 2030 μὲ ἕναν γενικευμένο πυρηνικὸ πόλεμο ποὺ θὰ ἐξαλείψη ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ πλανήτου.