Ὁ σεισμός τῆς Χίου τοῦ 1881 καί ὁ ὅσιος Παρθένιος ὁ Χίος

Ὁ σεισμός τῆς Χίου τοῦ 1881

Σχετικὰ μὲ τὸν ἐπισυμβάντα σεισμό τοῦ 1881 στὴν νῆσο Χίο, ὁ ὁποῖος ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ τὸν Θεό ὅτι θὰ ἐλάμβανε χώραν στὸν προορατικὸ ὅσιο Παρθένιο τὸν Χίο, διαβάζομε, στὸν βίο του, τὰ ἑξῆς  :

«...Μία ἡμέρα, οἱ μοναχοὶ εἶδαν τὸν Ὅσιο νὰ ἀτενίζη τὸν οὐρανὸ ἐκστατικὸς σὰν τοὺς Προφῆτες τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ. Ἐννόησαν ὅτι κάτι ἔβλεπε. Δὲν τὸν ἐνόχλησαν. Βρισκόταν πίσω ἀπὸ τὸ Μοναστήρι. Μετά, ὅταν συνῆλθε, τὰ δάκρυα στὰ μάτια του ἔτρεχαν βροχή, ἐνῶ ἐδιηγεῖτο πὼς εἶδε ἕνα μαῦρο σύννεφο νὰ περιέρχεται καὶ νὰ σκεπάζει τὴν Χώρα καὶ τὴν μαστιχόχωρα. Τὸ μαῦρο σύννεφο στὴν βορειόχωρα δὲν πῆγε. ‘‘Μεγάλο κακό, ἔλεγε, θὰ γίνει. Μεγάλος σεισμός’’. Μετὰ ἀπὸ αὐτό, μιὰ νύκτα, ὁ Ὅσιος προσευχόταν περίλυπος, μέσα στὸ δάσος..... Μία φωνή, ἐπιβλητικὴ καὶ βροντερή, ἀκούστηκε μέσα στὸ δάσος, ἐνῶ ἄστραψε ἕνας φωτεινὸς Σταυρὸς στὸν οὐρανό: ‘‘Παρθένιε, δὲν θὰ σοῦ ἀποκρύψω, ὅτι ἡ Χίος, ἡ πατρίδα σου, θά καταστραφῆ. Τρομερός σεισμός θά τήν συγκλονίση. Τίποτα δὲν θὰ μείνη ὄρθιο καὶ τίποτα δὲν ἀλλάζει τὴν βουλή μου, ποὺ ἀπὸ τὸν δοῦλο μου δὲν ἀπέκρυψα’’. Ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη, ὁ ἅγιος Παρθένιος ἄρχισε νὰ προειδοποιῆ τοὺς προσκυνητές, ὅτι θὰ γινόταν σεισμός. Ἦλθε καὶ ἡ ὥρα ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ ἀπεκάλυψε, ὅτι ὁ σεισμὸς θὰ γινόταν ἡμέρα Κυριακή,  τὴν 22^α Μαρτίου, 1.00 τὸ μεσημέρι – στὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου Ἀγκύρας. Αὐτὸ τὸ γεγονός, ὁ Ἅγιος τὸ προέλεγε στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1880. Ὁ κόσμος εἶχε ξεσηκωθῆ. ‘‘Σᾶς τὸ λέω, ἔλεγε ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ μετανοήσετε, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ προφυλαχθῆτε τὴν ἡμέρα ἐκείνη. Πρὶν, ὅμως, ἀπὸ τὸν μεγάλο σεισμὸ τοῦ Μάρτη, θὰ γίνη ἕνας μικρὸς σεισμός. Αὐτός, θὰ γίνη σύντομα. Στὸν πρῶτο μικρὸ σεισμό, μή φοβηθῆτε. Στὸν μεγάλο, ὅλοι θὰ κλάψουμε’’. Αὐτά, ἔλεγε στοὺς προσκυνητές.

Ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἤξεραν τὴν προφητεία καὶ εἶχαν, μᾶλλον, τρομοκρατηθῆ. Βλέποντας αὐτὸ ὁ Τοῦρκος Διοικητής, ἐξορίζει τὸν Ὅσιο στὴν Σμύρνη. Ἐνῶ ἐπιβιβαζόταν ὁ Ἅγιος στὸ καράβι γιὰ τὴν ἐξορία, γύρισε καὶ εἶπε στοὺς Χριστιανούς, ποὺ ἔκλαιγαν ἀπαρηγόρητοι γιὰ τὴν ἐξορία του: ‘‘Μή κλαῖτε. Γρήγορα θὰ μὲ φέρουν πίσω. Ὁ Διοικητὴς μὲ ἐξόρισε καὶ δὲν θὰ βρίσκομαι στὸν πρῶτο σεισμό. Τὸν σεισμὸ τοῦ Μάρτη νὰ φοβηθῆτε. Τὸν πρῶτο σεισμὸ ποὺ θὰ γίνη τώρα, μὴ τὸν φοβηθῆτε’’. Πρὶν προλάβη τὸ καράβι νὰ φθάση στὴν Σμύρνη, ἡ Χίος ἄρχισε νὰ δονεῖται. Ἀλλά, ὅλοι εἶχαν ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια τοῦ Ἁγίου. Ἦταν ἀκόμη Σεπτέμβριος.... Ὁ λαός, σὰν σὲ ὲπανάσταση πραγματική, ξεσηκώθηκε καὶ ζητοῦσε ὁ ἁγιασμένος καλόγερος νὰ ξαναγυρίση στὴν Χίο. Ἔτσι, ὁ Διοικητὴς ὑπεχώρησε στὸ αἴτημα ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ καὶ ἀνεκάλεσε τὸν Ἅγιο ἀπὸ τὴν ἐξορία.

...Οἱ μῆνες πέρασαν καὶ ὁ Μάρτιος πλησίαζε... Κατὰ τὶς τελευταῖες ἡμέρες, ἀρκετὸς κόσμος τράβηξε στὰ βουνά. Πολλοὶ ἐπίστευσαν ἀκράδαντα στὸν λόγο τοῦ Ἁγίου. Ἄλλοι, ὄχι. Πολλούς, πάλι, ὁ Ἅγιος συνεκέντρωσε στὸ Μοναστήρι του, γιὰ νὰ τοὺς προφυλάξη. Στὶς 22 Μαρτίου 1881, ἀκριβῶς ὥρα 1.00 τὸ μεσημέρι, ἡ γῆ τῆς Χίου ἄρχισε νὰ τρέμη. Τὰ δένδρα σφύριζαν, οἱ τοῖχοι ἔπεφταν σὰν νὰ ἦταν ἀπὸ χαρτὶ καὶ σπαρακτικὲς κραυγὲς ἀκούγονταν μέσα ἀπὸ τὰ ἐρείπια. Ἐδῶ κι ἐκεῖ ἄνοιγαν σχισμὲς στὴν γῆ καὶ χάνονταν κι ἐκεῖνοι ποὺ κατέφευγαν στὰ χωράφια. Ὁ ὅσιος Παρθένιος μὲ δάκρυα στὰ μάτια προσηύχετο... Σὲ λίγο, ὅλη ἡ Χίος ἦταν ἕνα ἀπέραντο νεκροταφεῖο. Πολλοὶ εἶπαν: ‘‘Πιὸ μεγάλη καταστροφὴ ἔπαθε ἡ Χίος ἀπὸ τὸν σεισμό, παρά ἀπὸ τὴν σφαγὴ τοῦ 1822’’. Ὁ σεισμὸς τῆς Χίου ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους τῶν νεωτέρων χρόνων. Ἐφονεύθησαν 3558 ἄνθρωποι».

Ομολογία: Η Υπηρεσία Πληροφοριών της Τουρκικής Στρατοχωροφυλακής στέλνει τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα

Ομολογία: Η Υπηρεσία Πληροφοριών της Τουρκικής Στρατοχωροφυλακής στέλνει τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα

5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2014

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Την καταπληκτική αποκάλυψη ότι οι εκατοντάδας χιλιάδες λαθρομετανάστες προωθούνται από οργανωμένο κρατικό τουρκικό κύκλωμα στην Ελλάδα, αποκαλύπτει ένα φοβερό δημοσίευμα της εβδομαδιαίας τουρκικής επιθεώρησης, Aksyon, (τεύχος Νο 1000, στις 3-9 Φεβρουαρίου 2014).

Στο δημοσίευμα αυτό αποκαλύπτεται ότι μια από τις μεγαλύτερες τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, η Jitem, της τουρκικής στρατοχωροφυλακής, είναι αυτή που μεταφέρει επί καθορισμένων διαδρομών τους λαθρομετανάστες προς την χώρα μας. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται στο ίδιο… άρθρο, ακόμα και η τουρκική ακτοφυλακή δεν έχει κανένα δικαίωμα να επέμβει σε αυτές τις επιχειρήσεις μεταφοράς λαθρομεταναστών της Jitem.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η αποκαλυπτική αυτή έρευνα της τουρκικής επιθεώρησης, κάθε χρόνο περίπου 150.000 λαθρομετανάστες από πολλές μουσουλμανικές χώρες της Ασίας και της βορείου Αφρικής, συγκεντρώνονται στην Τουρκία και εκεί αφού τους αναλαμβάνει η Jitem προωθούνται βάσει συγκεκριμένων και ελεγχόμενων οδικών διαδρόμων προς τις τουρκικές ακτές του Αιγαίου και προς τον Έβρο, με τελικό προορισμό την Ελλάδα φυσικά με το αζημίωτο για τους Τούρκους.

Το οργανωμένο αυτό κύκλωμα άρχισε να λειτουργεί ήδη από το 1993, όταν τα πρώτα κύματα των λαθρομεταναστών άρχισαν να φτάνουν κατά κύματα στην Τουρκία. Μετά το 2001 τα κύματα αυτά έγιναν κυριολεκτικά «χείμαρρος», που αφού διοχετεύονταν στο «κανάλι» της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας οδηγούνται με οργανωμένα γκρουπ στα δυτικά για να περάσουν στα ελληνικά νησιά και στην Θράκη με κάθε μέσο.

Ένα σημαντικό στρατηγείο της Jitem που έχει την ευθύνη όσων φτάνουν στα τουρκικά παράλια του Αιγαίου για να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα, έχει δημιουργηθεί στη πόλη του Αιδινίου, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Σμύρνης. Εκεί καταστρώνονται τα τελικά σχέδια για τους λαθρομετανάστες και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να έρθουν στην χώρα μας σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της Aksyon.

Η Οσμή της Αποσύνθεσης

Η Οσμή της Αποσύνθεσης – Το ελληνικό «στρατιωτικο-μεσιτικό» σύμπλεγμα

ΜΙΖΕΣ, ΕΥΡΩΠΗ (ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ)

16/1/14

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σοκάρει ξανά, η έκταση της διαφθοράς και αποσύνθεσης, η σαπίλα που κατέκλυσε τα πάντα, πνίγοντας όλους μας σε αυτή τη χώρα (στον τομέα τώρα της άμυνας, όπως σε τόσους άλλους προηγουμένως), όσους από μας, τουλάχιστον, διατηρούν ακόμα μια ικανότητα να σοκάρονται, μια αίσθηση αξιοπρέπειας, επίγνωση της καταστροφής που συντελέστηκε, συντελείται, προβλέπεται στη χώρα.  

Αποκαλύπτεται ξανά η «κλεπτοκρατική» φύση του ελληνικού καπιταλισμού (μαζί με την συνακόλουθη «ανατολίτικη», «οθωμανική» φύση του κράτους και μη παραγωγική φύση της οικονομίας), η λεηλασία ως οργανικό στοιχείο της νεοελληνικής οικονομίας-κοινωνίας, πηγή προέλευσης της συντριπτικής μερίδας του πλούτου, καθοριστική της κοινωνικής «ιδεολογίας», «κουλτούρας». Η μετεμφυλιακή Ελλάδα έκρυβε το ερώτημα «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;», η μεταπολιτευτική έκρυβε το «από πού έρχονται και που πάνε τα λεφτά;», πως χτίζονται δηλαδή οι πολυκατοικίες και οι βίλλες, που βρέθηκαν οι καταθέσεις στο εξωτερικό κ.ο.κ. (1)