Τα ιστορικά πλαίσια της
Ρωμαιοσύνης
18/3/2010
Απόσπασμα
από το Βιβλίο του π. Ιωάννου Ρωμανίδου “ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ, ΡΩΜΑΝΙΑ, ΡΟΥΜΕΛΗ” (ΕΚΔ.
ΠΟΥΡΝΑΡΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2002, σελ. 64-67)
“…Πρώτον πρέπει να έχωμεν υπ’ όψιν ότι
ιστορικώς ουδέποτε διακρίνεται η λεγομένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία από την
Ρωμαϊκήν Αυτοκρατορίαν. Οι πρόγονοί μας εγνώριζον μόνον οτι ήσαν πολίται του
κράτους με το όνομα Ρωμανία και ότι το κράτος αυτό εις τα χρόνια του
μεγαλυτέρου ηγέτου της Ρωμαιοσύνης, του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εξετείνετο εις
ολόκληρον τον μεσόγειον χώρον, που σήμερον καλύπτει την Αγγλίαν, Πορτογαλίαν,
Ισπανίαν, Γαλλίαν, Ελβετίαν, Ιταλίαν, Αυστρίαν, τα Βαλκάνια, όλην την βόρειον
Αφρικήν, τον Λίβανον, την Συρίαν, τηνΤουρκίαν, και τας ρωσικάς παραλίας του
Ευξείνου Πόντου.
Ο
πατριάρχης Αλεξανδρείας Μέγας Αθανάσιος, ο κατ’ εξοχήν πατήρ της υπό του
Μεγάλου Κωνσταντίνου συγκληθείσης Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325), γράφει περί
της Ρώμης ως μητροπόλεως της Ρωμανίας εις μίαν επίθεσίν του κατά των αιρετικών
Αρειανών, οι όποιοι εραδιούργησαν την εκθρόνισιν του πάπα της Ρώμης Λιβερίου
(352-366). «Ουδέ Λιβερίου του επισκόπου Ρώμης κατά την αρχήν εφείσαντο, αλλά
και μέχρι των εκεί την μανίαν εξέτειναν και ουχ ότι αποστολικός εστί θρόνος
ηδέσθησαν, ούδ’ ότι μητρόπολις η Ρώμη της Ρωμανίας εστίν
ηυλαβήθησαν».
Η επιστημονική
διάσπασις της ενιαίας ταύτης ιστορικής Ρωμανίας εις ρωμαϊκήν και βυζαντινήν
αυτοκρατορίαν είναι κατασκεύασμα των Φράγκων κατακτητών της δυτικής εν Γαλλία,
Ιταλία, Ελβετία και Αυστρία Ρωμαιοσύνης. Οι Φράγκοι πρώτοι απεκάλεσαν τους
Ρωμαίους της Ανατολής μόνον Γραικούς, ακολουθούντες παλαιότερον παράδειγμα των
Γότθων. Εις τον εν Κωνσταντινουπόλει βασιλέα των Ρωμαίων απέδωσαν οι Φράγκοι
τον τίτλον «βασιλεύς των Γραικών», και συγχρόνως ωνόμασαν τον Τευτονοφράγκον
ηγεμόνα της Γερμανίας «βασιλέα των Ρωμαίων», δια να αποσπάσουν την αφοσίωσιν
των εν τη Δύσει κατακτηθέντων και υποδούλων Ρωμαίων από την Κωνσταντινούπολιν
Νέαν Ρώμην και στρέψουν τα εθνικά αισθήματα των υποδούλων τούτων δυτικών
Ρωμαίων προς τον εν Γερμανία ψευδώς καλούμενον «βασιλέα των Ρωμαίων».
Συγχρόνως
κατεδίκασαν ως αιρετικούς τους ονομασθέντας αποκλειστικώς πλέον «Γραικούς»
ανατολικούς Ρωμαίους και ούτως έθεσαν τα θεμέλια του μεσαιωνικού μίσους
της εν τη Δύσει αφομοιωθείσης υπό της Φραγκιάς Ρωμαιοσύνης προς την ανατολικήν
Ρωμαιοσύνην, το οποίον έκορυφώθη με την υπό των Φράγκων άλωσιν της
Κωνσταντινουπόλεως και την επέκτασιν της Φραγκοκρατίας εις την Ανατολήν. Η
Φραγκοκρατία δια την Ρωμαιοσύνην δεν ήρχισε με την εμφάνισιν των Φράγκων εις
την Ανατολήν. Φραγκοκρατία αρχίζει με την υπό των Φράγκων κατάκτησιν των
αναφερθεισών δυτικών επαρχιών της Ρωμανίας.
Ούτως
επεσπεύσθη η αφομοίωσις της εν τη Δύσει Ρωμαιοσύνης, η οποία με την πάροδον του
χρόνου έμαθεν ότι εις την Ανατολήν, περί την Κωνσταντινούπολιν Νέαν Ρώμην,
υπάρχουν όχι Ρωμαίοι αλλά «αιρετικοί Γραικοί» με «Γραικόν βασιλέα». Από τα μέσα
του θ’ αιώνος καθιερώθη μεταξύ των Φράγκων θεολόγων η παράδοσις να γράφουν έργα
τιτλοφορούμενα «Κατά των πλανών των Γραικών».
Εν
αντιθέσει προς τους Φράγκους κατακτητάς της δυτικής Ρωμαιοσύνης οι Άραβες και
Τούρκοι κατακτηταί της ανατολικής Ρωμαιοσύνης απεκάλουν πάντοτε με σεβασμόν
τους πολίτας της Ρωμανίας Ρούμ, δηλαδή Ρωμαίους ή Ρωμηούς. Δια τον λόγον αυτόν
οι πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων
ονομάζονται μέχρι σήμερον τουρκιστί και αραβιστί Ρούμ Πατρίκ, δηλαδή πατριάρχαι
των Ρωμαίων. Οι δε Ορθόδοξοι ομογενείς εις την Κωνσταντινούπολιν λέγονται
ελληνιστί Ρωμαίοι ή Ρωμηοί και τουρκιστί Ρούμ. Εις τα άλλα πρεσβυγενή
πατριαρχεία ονομάζονται αραβιστί Ρούμ. Εις το Κοράνιον του Μωάμεθ υπάρχει
ολόκληρον κεφάλαιον (30), όπου ο ιδρυτής του Ισλάμ γράφει περί της προσωρινής
πτώσεως των Ρωμαίων εις τους Πέρσας εις Μέσην Ανατολήν και προφητεύει τον
τελικόν θρίαμβον αυτών, όπως και πράγματι έγινεν υπό τον Ηράκλειον μετ’ ολίγα
έτη. Είναι σαφές από το εν λόγω κεφάλαιον ότι ο Μωάμεθ είχε την εποχήν αυτήν
την εντύπωσιν ότι εκήρυττε την ιδίαν πίστιν με τους Ρωμαίους της
Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης. Επίσης πρέπει να σημειωθή ότι εις τας συροφώνους
πηγάς ως και εις τας αιθιοπικάς του Μεσαίωνος, οι σήμερον κακώς λεγόμενοι
Βυζαντινοί ελέγοντο πάντοτε Ρωμαίοι. Μάλιστα οι μετά το 1821 υπό των Νεοελλήνων
ονομασθέντες «Έλληνες» Πατέρες λέγονται πάντοτε Ρωμαίοι Πατέρες, ακριβώς όπως
συνέβαινεν εις ημάς προ του 1821.…”
ΣΣ. Το αρχικό κείμενο είναι γραμμένο σε πολυτονικό, όμως η μεταφορά έγινε
σε μονοτονικό λόγω τεχνικών δυσκολιών. Επίσης βλέπε το αρχικό κείμενο για τις
κατάλληλες παραπομπές τεκμηρίωσης.
