«ΣΗΚΩ, ΓΕΡΟ, ΝΑ ΜΑΣ
ΔΕΙΣ»
Αὐτή ἡ φράση ἐγράφη ἀπό ἄγνωστο χέρι στή βάση
τοῦ ἀγάλματος τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη ἔμπροσθεν τῆς Παλαιᾶς Βουλῆς στήν
Ἀθήνα. Αὐτό τό χέρι ὅμως δέν ἦταν σάν ἐκεῖνα τῶν ψευτο-προοδευτικῶν,
ψευτο-ἀναρχικῶν πού γκρεμίζουν. Αὐτό τό χέρι ἐξέφρασε μιάν ἀλήθεια
καί ἕναν πόθο.
Σήκω, Γέρο τοῦ Μοριᾶ, νά δεῖς τά χάλια μας. Ποῦ
μᾶς κατήντησαν καί ποῦ καταντήσαμε. Παλιόψαθα — σύμφωνα μέ τόν ἄλλο
μεγάλο τοῦ ̓21 στρατηγό Μακρυγιάννη — θέλουν νά κάνουν τήν Ἑλλάδα,
καί μέχρις ἑνός σημείου τό πέτυχαν. Αὐτή εἶναι ἡ πικρή ἀλήθεια.
Καί ὁ βαθύτατος πόθος, πού ἐξέφρασε τό χέρι τοῦ
ἀνώνυμου Ἕλληνα, εἶναι νά ἐκδηλωθεῖ τό πνεῦμα τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ,
πού εἶναι παρόν καί σήμερα στό ἱστορικό μας γίγνεσθαι, παρά τά
χάλια μας. Εἶναι τό πνεῦμα τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μακρυγιάννη καί τῶν
ἀναρίθμητων γνωστῶν καί ἀγνώστων ἀγωνιστῶν τοῦ ̓21, πού ζοῦν καί
σήμερα καί ἐμπνέουν πολλούς συγχρόνους Ἕλληνες.
