Aς μιλήσουμε ανοιχτά για τη Γενοκτονία
30/06/2013
Μια ανάλυση με αφορμή την Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία
του Ποντιακού Ελληνισμού
Του
Βλάση Αγτζίδη
Η χρονική περίοδος 1908
(Κίνημα Νεοτούρκων) έως το 1923 (Συνθήκη της Λωζάννης) είναι ένα μοναδικό σημείο
στην ιστορία της περιοχής μας και της ευρύτερης Εγγύς Ανατολής. Ένα σημείο
οριστικής μετάβασης στη νεωτερικότητα. Δηλαδή στην αποχώρηση όλων των παλιών
προνεωτερικών μορφών και στην αποδιάλυση των αντίστοιχων κρατικών μορφών, όπως
ήταν η θρησκευτικής δομής και ιδεολογίας Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η εποχή του
διάδοχου έθνους-κράτους όμως δεν θα γίνει μέσα σε αντίστοιχες με τις αρχές του
19ου αιώνα συνθήκες, όταν κυριαρχούσε και διαμόρφωνε τα ανερχόμενα στερεότυπα ο
ουμανισμός του γαλλικού διαφωτισμού. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το ιδεολογικό
περιβάλλον θα το επηρεάζει καθοριστικά ο γερμανικός ρομαντισμός και οι
φυλετικές αντιλήψεις.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο
θα εμφανιστεί ένα εθνικιστικό κίνημα, το Νεοτουρκικό, που δεν θα έλκει την
προέλευσή του από αστικά στρώματα, όπως ήταν η έως τότε παράδοση του
εθνικισμού, αλλά από τον σκληρό μιλιταριστικό πυρήνα και τη γραφειοκρατία μιας
εξουσίας που αποσαθρωνόταν.
