(Ἀπάντηση στὸ ὁμότιτλο ἄρθρο τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα)
26 Νοέμβριος 2012
Kυριάκος Παπαδόπουλος*
Ἀντὶ Προλόγου
Στὶς 19/11/2012, στὸ μπλὸγκ ``Ἰνφογνώμων΄΄
τοῦ κ. Σάββα Καλεντερίδη, διάβασα ἀναδημοσίευση ἄρθρου τοῦ κ. Κωνσταντίνου
Χολέβα (τὸν ὁποῖο ἐκτιμῶ καὶ σέβομαι) στὴν Κυριακάτικη Δημοκρατία, μὲ τίτλο ``ΠΟΙΟΙ ιστορικοί θα γράψουν την ιστορία μας΄΄. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ἐπαινεῖται ὁ νῦν Ὑπουργὸς
Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ, διότι μὲ ``ἐπιμονὴ
φρόντισε νὰ τυπωθεῖ καὶ νὰ διανεμηθεῖ φέτος στὴν ΣΤ΄ Δημοτικοῦ τὸ νέο
βιβλίο Ἱστορίας, τὸ ὁποῖο ἔχει πολὺ λιγότερες ἀδυναμίες, βασίζεται στὶς ἱστορικὲς
πηγὲς καὶ σέβεται τὴν ἐθνικὴ μας ἀξιοπρέπεια΄΄ (sic). Μὲ τὸ παρὸν ἄρθρο δὲν θὰ ὑπερασπιστῶ,
οὔτε στὸ ἐλάχιστο τὴν κ. Ρεπούση, τὴν ὁποία κατηγορεῖ ὁ κ. Χολέβας γιὰ
``συνωστισμένη λογική΄΄.
Κρατώντας ἴσες ἀποστάσεις ἀπὸ ἕναν
ἀρθρογράφο ποὺ σπούδασε πολιτικὲς ἐπιστῆμες, καὶ μιὰ πανεπιστημιακὸ ποὺ
πολιτεύεται καὶ ἐντρύφησε στὴν Ἱστορία καὶ, κυρίως, στὴν παιδαγωγικὴ τῆς Ἱστορίας,
θαρρῶ πὼς ἕνας νέος ἐρευνητὴς στὰ θεωρητικὰ μαθηματικὰ ἔχει ἐξ ἴσου τὸ δικαίωμα
νὰ ἐκφέρει τὴν ἄποψή του ἐπὶ τοῦ θέματος, ὅπως ἔχει ἐξάλλου καὶ κάθε
συμπολίτης. Μιὰ ἄποψη ποὺ οὔτε θέλει νὰ καλύψει τὰ ἀτοπήματα τῆς κ. Ρεπούση, σὲ
σχέση μὲ τὴν περιγραφὴ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς τόσο στὸ βιβλίο τῆς ΣΤ΄
δημοτικοῦ ὅσο καὶ στὸν δημόσιο λόγο της, οὔτε βέβαια θὰ ὑπερασπιστεῖ τὶς σὲ
μεγάλο βαθμὸ ὑπεραπλουστεύσεις τοῦ κ. Χολέβα ὅταν ἀναφέρεται σὲ ἱστορικὰ
θέματα. Θὰ πρέπει νὰ διαχωρίσουμε τὶς ἀπόψεις σὲ δύο κατηγορίες: στὶς προσωπικὲς
καὶ στὶς ἐπιστημονικές: τὸ παρὸν ἄρθρο θέτει σὰν στόχο νὰ σχολιάσει τὴν σύγχυση
ποὺ παρατηρεῖται σὲ σχέση μὲ τὸ τὶ εἶναι ἐπιστημονικὴ ἄποψη καὶ τὶ προσωπική.
Ὁ κ. Χολέβας ὑποστηρίζει, στὸ
προαναφερθέν του ἄρθρο, ὅτι ὁ κ. Ὑπουργὸς ``ἐπέπληξε΄΄ τὴν κ. Ρεπούση, καὶ
μάλιστα μὲ ἐπιχειρήματα, σὲ συζήτηση στὸ Κοινοβούλιο, γιὰ τὶς ``ἐμμονές της σὲ ὅσα
γράφει καὶ λέγει περὶ τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας΄΄, ἐνῶ ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τηλεοπτικὴ
παρέμβαση τῆς βουλευτοῦ ὅπου διατύπωσε τὴν ἄποψη ``Ἄς ἀφήσουμε στοὺς Ἱστορικοὺς
νὰ γράψουν τὴν Ἱστορία΄΄. Δική μου ἄποψη εἶναι ὅτι βρισκόμαστε θεατὲς σὲ μιὰ
σύγκρουση τῶν ἄκρων: μιᾶς πολιτευόμενης ἱστορικοῦ ποὺ φαίνεται νὰ μὴν
διαχωρίζει μερικὲς φορὲς τὶς πολιτικές της θέσεις ἀπὸ τὴν ἀντίληψή της γιὰ τὰ ἱστορικὰ
γεγονότα κι ἑνὸς ἀρθρογράφου τοῦ ὁποίου ὁ λόγος φιλοδοξεῖ νὰ ἐρμηνεύσει τὰ ἱστορικὰ
πράγματα ἀπὸ ἐπιστημονικὴ σκοπιά, χωρὶς ὡστόσο νὰ πληροῦνται τὰ ἀπαραίτητα
κριτήρια.
