Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
(Πόντου - Μικράς Ασίας - Ανατολικής Θράκης –
Κωνσταντινούπολης - Κύπρου)
Ένα διαρκές,
ατιμώρητο έγκλημα
Χάρης Τσιρκινίδης - Συγγραφέας – ιστορικός – νομικός
Στις 13 Μαρτίου 1918, η Εταιρεία
Κοινωνιολογίας του Παρισιού, στη συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του πρώην
γάλλου πρωθυπουργού, Ribot, ασχολήθηκε με
την Τουρκία, στα πλαίσια της «Μελέτης των χωρών της Βαλκανικής».
Κύριος ομιλητής ήταν ο Αντρέ
Μάντελσταμ, καθηγητής δικαίου του πανεπιστημίου της Πετρούπολης, ο οποίος επί
πολλά χρόνια υπηρέτησε ως αρχιγραμματέας στη ρωσική πρεσβεία της
Κωνσταντινούπολης, και αργότερα ως διευθυντής του νομικού τμήματος του ρωσικού
Υπουργείου Εξωτερικών.
Από την πολυσέλιδη ομιλία του,
παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα:
«…Δε μίλησα
μέχρις εδώ για το Ισλάμ, διότι δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαμε ν’ αποδώσουμε σε
αυτό την τουρκική κακοδαιμονία. … Οι Άραβες και οι Πέρσες, λαοί μουσουλμανικοί
επίσης, άφησαν στον κόσμο θησαυρούς πολιτισμού.
Αν ρίξουμε τώρα μια ματιά στο ρόλο,
που έπαιξε ο τουρκικός λαός στην ιστορία, αυτός ο ρόλος εμφανίζεται μάλλον
τραγικός. Και αυτή η τραγωδία του συνίσταται στο ότι, από την ημέρα της
εμφάνισής του στην παγκόσμια αρένα, δεν έκανε τίποτε για να νομιμοποιήσει την
ύπαρξή του από την άποψη του πολιτισμού.
Δεν μπήκε στη ζωή των άλλων λαών,
παρά σκορπώντας χείμαρρους αίματος και δακρύων.
Δεν επιβεβαιώθηκε μέσα στον κόσμο
παρά με τον πόλεμο και τις αλυσίδες…
Δεν έζησε παρά με σκλαβωμένους…
Ο τούρκικος λαός δεν άφησε για τις
επερχόμενες γενεές ούτε ένα μεγάλο όνομα ποιητή, γλύπτη, καλλιτέχνη, μουσικού,
σοφού, στο οποίο θα μπορούσε η ανθρωπότητα ν’ αναφερθεί με χαρά και αγάπη. Δεν
κατάθεσε καμιά προσφορά στο βωμό του Ωραίου, του Αληθινού, του Καλού. Υπήρξε
ένας στείρος λαός, ένας λαός χωρίς φρούτα[1]…».
