Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015
Γραμματικὴ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας
Γραμματικὴ
τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας
http://omilias.blogspot.gr/2009/03/blog-post.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ποιά εἶναι ἡ φύσις καί ἡ ἱστορία τοῦ ἑλληνικοῦ Γένους καί τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ ταυτότητα τοῦ Ἕλληνα, ἡ μεθοδευόμενη συρρίκνωσις τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί ἡ ἀλλοίωσις τῆς πολιτισμικῆς, πνευματικῆς καί φυσικῆς ταυτότητας τοῦ Νεοέλληνα. Οἱ κατοχικές δυνάμεις σέ Ἑλλάδα καί Κύπρο καί ἡ μεθοδευόμενη ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς τους κυριαρχίας. Ἡ γενική διαφθορά καί ἡ διαχρονική προδοσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ ἐπιστροφή τοῦ Νεοέλληνα στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί στήν πολιτισμική του ταυτότητα εἶναι ἡ σωτηρία του.
Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ 1 Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή, σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη, ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ. 2 Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά! 3 Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες πικραμένη, ἐντροπαλή, κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες, «ἔλα πάλι», νὰ σοῦ πῇ. 4 Ἄργειε νά ῾λθη ἐκείνη ἡ μέρα κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατὶ τά ῾σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά. 5 Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου ἔμεινε νὰ λὲς περασμένα μεγαλεῖα καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς. 6 Καὶ ἀκαρτέρει, καὶ ἀκαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, ἕνα ἐκτύπαε τ᾿ ἄλλο χέρι ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά, 7 κι ἔλεες «πότε, ἅ! πότε βγάνω τὸ κεφάλι ἀπὸ τς ἐρμιές;» Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω κλάψες, ἅλυσες, φωνές. 8 Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα μὲς στὰ κλάιματα θολό, καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ᾿ αἷμα πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ: «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να σβήσουν την Αγία Πίστη, την ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυα μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ότι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοι μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».
Θερμοπύλες
Τιμὴ σὲ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωὴν των
ὥρισαν καὶ φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες,
δίκαιοι κ᾿ ἴσιοι σ᾿ ὅλες των τὲς πράξεις,
ἀλλὰ μὲ λύπη κιόλας κ᾿ εὐσπλαχνία,
γενναῖοι ὁσάκις εἶναι πλούσιοι,
κι ὅταν εἶναι πτωχοί, πάλ᾿ εἰς μικρὸν γενναῖοι,
πάλι συντρέχοντες ὅσο μποροῦνε,
πάντοτε τὴν ἀλήθεια ὁμιλοῦντες,
πλὴν χωρὶς μῖσος γιὰ τοὺς ψευδόμενους.
Καὶ περισσότερη τιμὴ τοὺς πρέπει
ὅταν προβλέπουν,
καὶ πολλοὶ προβλέπουν,
πώς ὁ Ἐφιάλτης θὰ φανεῖ στὸ τέλος,
κ᾿ οἱ Μῆδοι ἐπιτέλους θὰ διαβοῦνε.
Κ. Καβάφης 1903
«Ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον ᾽ς τὸ γένος τῶν Ρωμαίων... Ὦ, πῶς ἐκαταστάθηκε τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων. Σ᾽ ἐμᾶς, εἰς ὅλους τοὺς Γραικοὺς νὰ ἔλθη τούτ᾽ τὴν ὥρα...»
(Ἀπό τόν θρῆνο καὶ κλαυθμὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Ματθαίου Μυρέων)
«(Εἴμαστε) Ἕλληνες, γιά νά ρίχνουμε στάχτη στά μάτια τοῦ κόσμου, ἀλλά πραγματικά εἴμαστε Ρωμιοί. Τό ὄνομα (Ρωμιός) κάθε ἄλλο εἶναι παρά ντροπή. Ἄν δέν τό περιζώνη ἀγριλιᾶς στεφάνι ἀπό τήν Ὀλυμπία, τό ἀνυψώνει στέμμα ἀκάνθινο μαρτυρικό καί θυμάρι μοσκοβολᾶ καί μπαροῦτι...»
Κωστῆς Παλαμᾶς
Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"