12/2013
Το άρθρο
έχει σημασία να διαβαστεί γιατί προέρχεται από έναν Έλληνα ο οποίος ζει στην
Αμερική. Και έχει σημασία να διαβάσουμε τι είδε στην πρόσφατη επίσκεψή του στην
χώρα που αγαπά.
Είναι ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στον Εθνικό Κήρυκα και
το νόημά του αποτυπώνεται ίσως σε μία φράση του: “Στην Ελλάδα έρχεται η
τέλεια καταιγίδα”!
Διαβάστε το:
Του A.H. Διαματάρη
Φίλη και
φίλε ομογενή και ανά την υφήλιο αναγνώστη,
Σας
προειδοποιώ ότι το σχόλιο αυτό μπορεί να σας στενοχωρήσει.
Δεν είναι, ασφαλώς,
αυτός ο στόχος μου. Ο στόχος μου είναι διπλός: αφενός να πράξω το χρέος μου και
αφετέρου να ταρακουνήσω -στο βαθμό του δυνατού- τα λιμνάζοντα νερά της
πολιτικής της μητέρας πατρίδας.
Εξακολουθούν να μην
λένε την αλήθεια στο έθνος. Λένε, ακόμα και τώρα, ό,τι εξυπηρετεί τις εφήμερες
ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας και της κυρίαρχης πολιτικής τάξης της
χώρας.
Ομως, η αλήθεια δεν αποτελεί χρέος μόνο των πολιτικών. Αποτελεί χρέος
-αν όχι και προϋπόθεση για την ανάγκη ύπαρξης- και του Τύπου.
Eίναι, λοιπόν,
σχεδόν βέβαιο ότι η Eλλάδα πλησιάζει προς το perfect storm, την τέλεια
καταιγίδα, την πολιτική αστάθεια εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Μια
κατάσταση δηλαδή που αν συμβεί θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Αυτό
που κυρίως εμποδίζει την αντιμετώπιση αυτού του ενδεχομένου είναι η
περιορισμένη ικανότητα κατανόησης των διαμορφωμένων ρευμάτων, εντός και κυρίως
εκτός Ελλάδας, από την πολιτική τάξη της χώρας, σε συνδυασμό με την απονεύρωση
αν όχι την ενοχική συν - συστράτευση μαζί της των ΜΜΕ.
Συνεχίζει
-είναι πλέον εξοργιστικό- να επιμένει η πλειοψηφία της πολιτικής τάξης να ζει
όπως ζούσε, να αγωνίζεται για την καρέκλα, σαν να μην φτώχυνε η χώρα, σαν να
μην έφτασε η ανεργία στο 27,4 % σαν να μην πολλαπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες,
σαν στο τέλος - τέλος να μην παίζεται κι αυτό ακόμα το μέλλον της
χώρας.
Πέρασα μια δύσκολη εβδομάδα στην Αθήνα. Τόσο δύσκολη, που αποφάσισα να
μην γράψω πριν ολοκληρωθούν οι επαφές μου, πριν έχω μια καθαρή εικόνα, πριν
κατασταλάξουν οι σκέψεις μου.
Αναχώρησα από τη Νέα Υόρκη με μια αμυδρή ελπίδα
ότι η κατάσταση στην Αθήνα θα ήταν καλύτερη από ό,τι την άφησα πριν λίγους
μήνες.
Είναι δυστυχώς χειρότερη.
Το διαπιστώνει κανείς με το που
προσγειώνεται στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Εχει την ιδιαιτερότητα να
είναι ένα αεροδρόμιο σχεδόν χωρίς αεροπλάνα και χωρίς κόσμο.
