ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Θεσσαλονίκη, 20 Ἰουνίου 2014

Ὁμιλία μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ Θεολογίας - Πτ. Φιλοσοφίας, στή Σύναξη διαμαρτυρίας στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου ἐναντίον τῶν ἐκδηλώσεων ὁμοφυλοφιλικῆς «ὑπερηφάνειας» (gay pride).

Σεβαστοί μου πατέρες, πού τιμᾶτε μέ τήν παρουσία σας τήν ἀποψινή μας ἐκδήλωση εἰρηνικῆς διαμαρτυρίας, ἀγαπητοί Θεσσαλονικεῖς,

Πρῶτα-πρῶτα πρέπει νά ἐκφράσουμε τίς εὐχαριστίες μας στόν Τριαδικό ἀληθινό Θεό μας γιά τήν λαοσύναξή μας αὐτή.

Κατά δεύτερον νά ἀποδώσουμε τήν ὀφειλομένη εὐχαριστία στόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο μέ τίς πατρικές εὐλογίες καί ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ ὁποίου λαμβάνει χώρα ἡ ἐκδήλωσή μας. Εὐχαριστίες ἐπίσης ὀφείλονται καί στούς πλησιοχώρους Μητροπολίτες Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Προκόπιο καί Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, οἱ ὁποῖοι προέβαλαν τή λαοσύναξή μας.

Τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης, πού συνδιοργανώνουμε αὐτή τήν ὁμολογιακή σύναξη, χαιρετίζουμε ὅλους ἐσᾶς, τόν πιστό λαό τῆς Θεσσαλονίκης, πού βρίσκεστε ἐδῶ γιά νά διατρανώσουμε μαζί τήν ἀπόφασή μας νά συνεχίσει νά εἶναι ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ πόλις τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῶν ἀναρίθμητων ἁγίων, ἡ Θεσσαλονίκη τῶν Ἁγιορειτικῶν εὐλογιῶν καί τῆς Βυζαντινῆς της λαμπρῆς κληρονομιᾶς, νά συνεχίσει νά εἶναι ἀντάξια τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς Ἱστορίας της καί νά μή γίνει θλιβερός μιμητής κάθε ξενόφερτου φαινομένου παρακμῆς, πού ἔρχεται καί στόν τόπο μας, ὅπως ἡ παρέλαση ντροπῆς τῶν ὁμοφυλοφίλων, πού ἀπειλεῖ νά μολύνει τήν ἁγιοτόκο πόλη μας.

Α´ Μέρος

Ἡ τρέχουσα συγκυρία

Ἡ πρόκληση αὐτή, πού γιά τρίτη συνεχῆ χρονιά πραγματοποιεῖται, στήν πόλη μας, ἐντάσσεται σέ ἕνα γενικότερο πλαίσιο προβολῆς καί νομιμοποίησης τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς καθ᾽ ὅλα νόμιμου καί ἐπαινετοῦ ἐναλλακτικοῦ, ὅπως θέλουν νά τόν λένε, τρόπου ἔκφρασης τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ.

Εἶναι γνωστή ἡ πρόσφατη βράβευση ἑνός ὁμοφυλόφιλου στό πλαίσιο τῆς Eurovision καί ἡ προβολή τοῦ γεγονότος ἀνά τήν ὑφήλιο ὡς «νίκη τοῦ πνεύματος τῆς ἀνεκτικότητας». Ἡ δήλωση αὐτή ἀνήκει, παρακαλῶ, στόν παπικό Ἀρχιεπίσκοπο Βιέννης στήν Αὐστρία, ὁ ὁποῖος συμπλήρωσε ὅτι «εὔχεται ἡ Κοντσίτα νά ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή της»!

Ὁ ἔσχατος ξεπεσμός καί ἡ ἀποστασία ἀπό τό θέλημα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ συμπληρώθηκε τίς ἴδιες περίπου ἡμέρες μέ τήν πρωτοβουλία τοῦ Γαλλικοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νά συστήσει στά ἀγόρια τοῦ Λυκείου νά πᾶνε στό σχολεῖο μέ φοῦστες, γιά νά δείξουν ἔμπρακτα ὅτι δέν εἶναι «ὁμοφοβικοί» καί ὅτι τό φύλο δέν καθορίζεται βιολογικά ἀλλά ἐπιλέγεται.

Αὐτή ὅμως ἡ παραλυσία, ὅπως θά τήν ἔλεγε καί ὁ Μακρυγιάννης μας, δέν ἔχει προσβάλει ὡς λοιμική νόσος μόνο τήν ἀποστατημένη Δύση. Ἔχει ἔρθει καί σέ μᾶς ἐδῶ, ἀφοῦ — ὅπως διαβάζουμε— ὀργανώνεται σέ δημοτικό σχολεῖο τῶν Ἀθηνῶν σεμινάριο γιά τήν ἐνημέρωση τῶν μικρῶν μαθητῶν καί τῶν γονέων τους πάνω στό θέμα τῆς «ὁμοφοβίας» καί τῆς «τρανσφοβίας»!

Τί νά πρωτοθαυμάσει κανείς σ᾽ αὐτήν τήν παράνοια τῆς ἀποστασίας; Ἐδῶ ὁ διάβολος χορεύει πλέον στίς πλατεῖες. Ἐδῶ ἔχουμε ἀντιστροφή καί διαστροφή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, «ἡ ἁμαρτία ἔγινε πλέον μόδα· βγαίνει στίς πλατεῖες καί διεκδικεῖ εὔσημα».

Ποῦ πηγαίνει λοιπόν ἡ Εὐρώπη καί ποῦ σύρεται μαζί μ᾽ αὐτήν καί ἡ Ἑλλάδα;

Ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ὁμοφυλοφιλία

Θά πρέπει νά ποῦμε ἀπό τήν ἀρχή ὅτι ἡ ἀποψινή μας λαοσύναξη εἶναι ἔκφραση τῆς ποιμαντικῆς ἀγωνίας τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ βδελυκτοῦ πάθους τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τό ὁποῖον εἶναι σημάδι τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι καί ὁ Ἀντίχριστος, καθώς ἀναλύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρρες, θά εἶναι ὁμοφυλόφιλος, καθώς θά ἀποτελεῖ τήν προσωποποίηση τῆς ἀντιστροφῆς, διαστροφῆς καί ἐναντίωσης στήν τάξη πού ἐδημιούργησε ὁ Θεός σέ ὅλους τούς τομεῖς.

Ἡ σύναξή μας, λοιπόν, εἶναι ἔκφραση τῆς ποιμαντικῆς ἀγωνίας τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ποιμαντική της μέριμνα ἔχει πολλούς ἀ­ποδέκτες. Πρῶτα-πρῶτα ἀπευθύνεται —ὅπως ἔχει δικαίωμα καί καθῆκον— στά πιστά της τέκνα γιά νά τά διαφυλάξει πνευματικά ἀλλά καί σωματικά.

Ἀπευθύνεται ἐπίσης σέ ὅσους ἔχουν τήν καλή διάθεση νά ἀκούσουν τή φωνή της.

Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, ἄνθρωποι μέσα στήν πολυδιάστατη σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας, πού ἀγνοοῦν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική Παράδοση θεωροῦν ξεκάθαρα ὅτι τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἤ τοῦ κιναιδισμοῦ (αὐτός εἶναι ὁ ἀρχαιοελληνικός σοφός ὅρος, διότι οἱ κίναιδοι κινοῦν τήν αἰδῶ, τήν ντροπή!) εἶναι τελείως ἀσυμβίβαστο μέ τήν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ.

Ἀρκεῖ πρός ἀπόδειξη νά ἀναφέρουμε μόνο τά παρακάτω χωρία τῆς Ἁγία Γραφῆς. Τά μεταφέρουμε ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου, Ὁμοφυλοφιλία, ἐκδ. Φωτοδότες, 1992, σσ. 8-9.

● «Μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι (Καί στούς εἰδωλολάτρες συμπεριλαμβάνονται προφανῶς καί αὐτοί πού θεοποιοῦν τή σάρκα καί ἀπολυτοποιοῦν τίς σαρκικές ἡδονές στίς ὁποῖες καί ὑποδουλώνονται) οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί (δηλαδή θηλυπρεπεῖς) οὔτε ἀρσε­νοκοῖται (εἶναι αὐτοί γιά τούς ὁποίους συζητᾶμε) ... Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α´ Κορ. στ´ 9-10).

Καί στήν Α´ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει:

● «... Δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται, ἀνόμοις δέ καί ἀνυποτάκτοις, ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλοῖς, ἀνοσίοις καί βεβήλοις... πόρνοις, ἀρσενοκοίταις, ἀνδραποδισταῖς... καί εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ ἀντίκειται...» (Α´ Τιμ. α´ 9-10). Δηλαδή, ὁ νόμος δέν προορίζεται γιά τούς καλούς, ἀλλά γιά τούς ἀνόμους καί ἀνυπότακτους, γιά τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς, γιά ἐκείνους πού δέν ἔχουν ἱερό καί ὅσιο καί βεβηλώνουν τά πάντα... γιά τούς πόρνους, τούς ἀρσενοκοῖτες... καί γιά κάθε τί πού ἀντιτίθεται στήν ὑγιᾶ διδασκαλία.

Καί στήν πρός Ρωμαίους:

● «Διά τοῦτο (δηλαδή ἐπειδή δέν ἐλάτρευσαν τόν Κτίστη ἀλλά τήν κτίση ὅπως ἀναφέρεται στούς προηγούμενους στίχους 16-23) παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας, αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἔν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν ἀντιμισθίαν ἥν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες» (Ρωμ. α´ 26-27). Δηλαδή: Γιά τόν πιό πάνω λόγο, πού ἀναφέραμε, τούς παρέδωσε ὁ Θεός σέ πάθη ἀτιμωτικά, γιατί καί οἱ γυναῖκες τους ἄλλαξαν τή φυσική σχέση καί χρήση μέ τήν παρά φύση. Τό ἴδιο καί οἱ ἄντρες, ἀφοῦ ἄφησαν τήν φυσική χρήση τῆς γυναίκας, ἄναψαν ἀπό φλόγα ἀκάθαρτης ἐπιθυμίας μεταξύ τους, ὥστε νά κάνουν ἄντρες μέ ἄντρες ἄσχημες καί ἄτιμες πράξεις, λαμβάνοντες ἔτσι τόν μισθό πού τούς ἄξιζε γιά τήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας τους».

Θά μποροῦσαν νά ἀναφερθοῦν καί ἄλλα πολλά χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά νομίζω καί αὐτά πού εἴπαμε εἶναι ἀρκετά. Τοῦτο μόνο νά προσθέσουμε, ὅτι τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός ἀπό φοβερή ἁμαρτία, εἶναι καταστροφικό καί γιά τήν ψυχική καί σωματική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο πάθος καί ἁμαρτία. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ φοβερή μάστιγα τοῦ aids ξεκίνησε ἀπό ὁμοφυλοφίλους καί ἐξακολουθεῖ σήμερα, ὡς πανδημία πλέον, νά κάνει θραύση κυρίως μεταξύ αὐτῶν.

Ἐπίσης τά ψυχιατρικά προβλήματα, τάσεις αὐτοκτονίας κλ.π., εἶναι πολύ περισσότερο διαδεδομένα μεταξύ τῶν δυστυχισμένων αὐτῶν ἀνθρώπων, ἀπ᾽ ὅτι σέ ἄλλες κατηγορίες ἀνθρώπων.

Αὐτά τά προβλήματα —πνευματικά στό βάθος— ἐκφράζονται πολλές φορές μέ μιά μεγάλη προπέτεια, ἀναίδεια, προκλητικότητα καί μίσος ἀπέναντι σέ κάθε καλό καί ὑψηλό πού παρήγαγε ὁ ἀνθρώπινος πολιτισμός καί ἰδιαίτερα ἡ δική μας παράδοση. Θά ἀναφέρουμε μόνον αὐτό πού ἔγραψαν στό ἄγαλμα τοῦ ἔφιππου Κολοκοτρώνη στά Προπύλαια, ἀπέναντι ἀπό τήν Παλαιά Βουλή, κατά τή διάρκεια τῆς παρέλασής τους τό προηγούμενο Σάββατο 14 Ἰουνίου στήν Ἀθήνα: «Λεσβίες, ὁμοφυλόφιλοι [σημείωση: στό δικό τους ὑπάρχει ἡ λαϊκή ἔκφραση γιά τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ὄχι αὐτή πού βάλαμε ἐμεῖς ἐδῶ χάριν εὐπρεπείας], ἱέρειες τοῦ αἴσχους, εἴμαστε περήφανα ἡ ντροπή τοῦ ἔθνους».

Ἐδῶ, ἀνιχνεύεται ὅλη ἡ τραγωδία τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἁμαρτίας, ὁ ὁποῖος μέσῳ καί τῆς ἀντικοινωνικῆς συμπεριφορᾶς, προσπαθεῖ νά ἑλκύσει τό ἐνδιαφέρον. Στήν πραγματικότητα αὐτό πού τοῦ λείπει εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀναγνώριση.

Τά ἐπιχειρήματα, φυσικά, καί ἡ ἐνημέρωση πιάνουν τόπο σ᾽ αὐτούς πού δέν εἶναι τυφλωμένοι ἀπό τό πάθος. Γι᾽ αὐτούς πού σύρονται ἀπό τό πάθος, ἡ ἠθική συνείδηση, ἀλλά καί ἡ λογική, εἶναι αἰχμάλωτες τοῦ πάθους καί δέν ἀφήνουν τόν ἄνθρωπο νά δεῖ τήν ἀλήθεια. «Ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστί τῆς ἁμαρτίας» (Ἰω. 8,34) λέγει ἡ Γραφή καί ἡ ἀρχαία σοφία κάνει τήν πανανθρώπινη διαπίστωση ὅτι ἡ ἕξις, δηλαδή ἡ συνήθεια — καί μάλιστα ἡ κακή— γίνεται δεύτερη φύση γιά τόν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, πού θά αἰχμαλωτίσει.

Κάποιοι νομίζουν —πολύ ἐσφαλμένα— ὅτι ἡ Ἐκκλησία μιλώντας γιά τό κρίσιμο αὐτό θέμα, κινεῖται, τρόπον τινά, ἀπό ἐμπάθεια. Μεγάλο λάθος κάνουν. Ἡ Ἐκκλησία δέν στρέφεται προσωπικά ἐναντίον κανενός. Τίς πράξεις τίς ἁμαρτωλές καταδικάζει καί μιλεῖ μέ πόνο γι᾽ αὐτά πού κάποτε ἦσαν αὐτονόητα. Ἡ Ἐκκλησία — αὐτό μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ ἅγιοι— δέν ἀποστρέφεται οὔτε μισεῖ τά πρόσωπα, ὅσο ἁμαρτωλά καί ἄν εἶναι. Βλέπει τό πρόσωπο, ἀκόμη καί τοῦ μεγαλυτέρου ἁμαρτωλοῦ, ὡς μία τραγική ὕπαρξη, ἡ ὁποία ὑφίσταται τίς συνέπειες τῶν καταστροφικῶν ἐπιλογῶν της. Προσπαθεῖ μέ τόν λόγο, τή νουθεσία, τήν προσευχή καί τήν ἐν γένει ποιμαντική της νά βοηθήσει νά μετανοήσει ὁ ἄνθρωπος καί νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τά αἰσχρά πάθη, τά ὁποῖα τόν ντροπιάζουν.

Ἡ Ἐκκλησία ὅμως ἀποστρέφεται τήν ἁμαρτία καί τόν πατέρα καί εἰσηγητή τῆς ἁμαρτίας, τόν ἀρχέκακο διάβολο. Αὐτή τήν ἀντιμετώπιση μᾶς παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας καί τήν ἐφήρμοσαν οἱ ἅγιοι.

Ἡ Ἐκκλησία δέν μισεῖ τά πρόσωπα τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά καί δέν ὡραιοποιεῖ οὔτε δικαιολογεῖ τά πάθη. Δέν λέγει: «Καλά κάνετε, δέν εἶναι τίποτε· ὅλοι ἔτσι κάνουν». Ἀπό ἀγάπη λέγει τήν ἀλήθεια καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά βοηθήσει, προληπτικά καί θεραπευτικά. Γι᾽ αὐτό καί βεβαιώνει, ὅπως διαβάζουμε σέ πρόσφατο κείμενο, πού κατέθεσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου διαμαρτυρόμενη στήν Κυπριακή πολιτεία —ἡ ὁποία καί ἐκεῖ, δυστυχῶς, προβάλλει τίς ἐκδηλώσεις καί παρελάσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων. Γράφει ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου: «...ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Βιοηθική θεωροῦν τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀσθένεια καί πάθος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, πού πρέπει νά τύχει ἰατρικῆς καί πνευματικῆς βοήθειας καί θεραπείας». Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Κλείνοντας τή σύντομη αὐτή θεολογική προσέγγιση τοῦ θέματος ἐπισημαίνουμε ὅτι γιά μᾶς τούς χριστιανούς «μέτρον πάντων χρημάτων», δηλαδή μέτρο γιά τήν ἠθική καί πνευματική ἀξιολόγηση τῶν πράξεων, συμπεριφορῶν καί διανοημάτων δέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι σοφιστές, ἀλλά ὁ Θεάνθρωπος Χριστός. Ἐπίσης, οἱ «προδιαγραφές» γιά τήν κατά φύση λειτουργία καί γιά τήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί τούς τομεῖς ἐτέθησαν ἀπό τόν ἴδιο τόν Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου, τόν Τριαδικό Θεό καί δέν μποροῦμε οὔτε πρέπει ἐμεῖς νά τίς ἀλλάξουμε. Ὅσοι ἐπιχείρησαν νά ἀλλάξουν αὐτές τίς «προδιαγραφές», πρῶτα-πρῶτα τόν ἑαυτό τους κατέστρεψαν.

Συνεπῶς δέν κινούμεθα σέ μία γκρίζα ζώνη ἀσάφειας καί ὑποκειμενικῶν ἐκτιμήσεων ἀλλά σέ μία περιοχή, ὅπου τά πράγματα εἶναι σαφή καί ξεκάθαρα καί ἐναπόκειται στήν ἐλεύθερη προαίρεση τοῦ κάθε ἀνθρώπου νά ἀκολουθήσει μέ φιλότιμο καί ἀπό ἀγάπη τόν Χριστό καί νά ὁμοιωθεῖ πρός αὐτόν ἤ —ὅ μή γένοιτο— νά γίνει δοῦλος τῶν βδελυκτῶν παθῶν καί νά ὁμοιωθεῖ «τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις», ἤ μᾶλλον νά γίνει χειρότερος καί ἀπό αὐτά, διότι τά καημένα τά ζῶα δέν ἐτιμήθησαν ἀπό τόν Δημιουργό μέ τήν θεοειδῆ ψυχή, τόν νοῦν καί τό αὐτεξούσιο, δηλ. τήν ἐλευθερία.

Β´ Μέρος

Ἄς ἔρθουμε τώρα στήν προσέγγιση τοῦ θέματος «ὁμοφυλοφιλία» ἀπό μιά σκοπιά κοινωνική καί πολιτική μέ τήν εὐρύτερη ἔννοια. Καί βέβαια πάντοτε μέ βάση τήν ἀξιολόγηση τῶν συμβαινόντων ὑπό τό πρίσμα τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ, διότι διδαχθήκαμε νά μήν ἀγνοοῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐργάζεται τό κακό στόν κόσμο.

Ἔνταξη τῆς ὁμοφυλοφιλίας στό εὐρύτερο πλαίσιο τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς καί τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» - Στρατηγικοί στόχοι τῆς «Νέας Τάξης».

Ἡ προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῶν συναφῶν σεξουαλικῶν παρεκκλίσεων ἀποτελεῖ τυπικό παράδειγμα τῶν στοχεύσεων καί τοῦ τρόπου δράσεως τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς καί τῆς συνυφασμένης μέ αὐτήν «Νέας Τάξεως Πραγμάτων». Δέν εἶναι τυχαία καί ἡ σημαία μέ τά χρώματα τῆς ἴριδος (τοῦ οὐράνιου τόξου), πού ἔχει ὡς ἔμβλημα ἡ κίνηση τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τό οὐράνιο τόξο εἶναι τό κατ᾽ ἐξοχήν σύμβολο τῆς κίνησης τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

Ἡ προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας πηγαίνει παράλληλα μέ τήν προβολή τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί τῆς μαγείας, καί αὐτό φάνηκε καθαρά καί στήν πρόσφατη Eurovision. Ἡ ἐξήγηση τῆς παράλληλης προβολῆς καί διαφήμισης εἶναι εὔκολη, ἀφοῦ καί οἱ δύο αὐτές παρεκτροπές (ἡ ὁμοφυλοφιλία καί ἡ μαγεία) ἀποτελοῦν ξεκάθαρη καί αὐτοπροαίρετη, δηλαδή συνειδητή, ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό θέλημα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή ἐπιδιώκει ἐδῶ καί χρόνια νά γκρεμίσει τά σύνορα μεταξύ τῶν κρατῶν, μέ τελικό στόχο τήν ἐπιβολή μιᾶς παγκόσμιας κυβέρνησης ἤ διακυβέρνησης, ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἀλήστου μνήμης πρώην πρωθυπουργός Γιῶργος Παπανδρέου.

Μιά παγκόσμια κυβέρνηση (στήν πραγματικότητα μιά παγκόσμια δικτατορία) μέ ἐπικεφαλῆς ἕναν παγκόσμιο κυβερνήτη. Γιά νά ἐπιτύχουν αὐτό τόν στόχο, πού προωθοῦν οἱ σκοτεινές δυνάμεις, δέν θέλουν κοινωνία μέ συνοχή. Δέν θέλουν ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες, ἀλλ᾽ ἕνα ζαλισμένο κοπάδι —ὁ ἐπιτυχής ὅρος ἀνήκει σέ σύγχρονο ξένο κοινωνιολόγο— τό ὁποῖο ζαλισμένο ἀνθρώπινο κοπάδι θά τό καθοδηγοῦν οἱ ἰνστρούχτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Αὐτό ἐπιτυγχά­νεται μέσῳ τῆς διανοητικῆς χειραγώγησης, μέσῳ τῆς πλύσης ἐγκεφάλου, πού γίνεται κυρίως μέσα ἀπό τά λεγόμενα ΜΜΕ καί κυρίως τήν τηλεόραση.

Τό ἦθος καί οἱ ἰδέες τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου—καταναλωτῆ διαμορ­φώνονται ἀπό τήν κατευθυνόμενη τηλεόραση. Αὐτή εἶναι, δυστυχῶς ἡ ἀλήθεια. Καί τά βοθροκάναλα, ὅπως ἔχουν ὀνομασθεῖ, γεμί­ζουν μέ σκουπίδια τό μυαλό καί τήν καρδιά ὅσων τά βλέπουν. Οἱ ἐξαιρέσεις, —πού ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα— εἶναι, δυστυχῶς, ἐλάχιστες. Βομβαρδίζει, λοιπόν, ἡ τηλεόραση ἐπί εἰκοσιτετραώρου βάσεως μέ τό τρίπτυχο σέξ-βία καί μαγεία. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι σπάνια βρίσκει κανείς στίς μέρες μας τηλεοπτικές σειρές καί ἐκπομπές, ὅπου νά μή διαφημίζεται ἡ διαστροφή τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί νά μή χτυπιοῦνται οἱ ἀξίες πού κρατοῦν ὄρθια τήν κοινωνία. Χτυπιοῦνται οἱ ρίζες. Χτυπιέται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας. Δυστυχῶς τά ἴδια αὐτά καταστροφικά μηνύματα περνοῦν ὅλο καί περισσότερο καί μέσα ἀπό τά σχολικά βιβλία, δηλητηριάζοντας καί διαστρέφοντας τίς εὐαίσθητες παιδικές ψυχές, τό μέλλον τοῦ Ἔθνους.

Καί γιατί τό κάνουν αὐτό; Γιατί χτυποῦν τίς ρίζες; Διότι ἄνθρωποι χωρίς ρίζες, χωρίς ἀξίες καί ἰδανικά, χωρίς ἠθική προσωπικότητα καί ἠθικές ἀντιστάσεις ἀπέναντι στό πολύμορφο κακό, στή διαφθορά καί στή διαστροφή εἶναι ἕνα ἄμορφο ὑλικό, μιά μάζα εὔκολα χειραγωγήσιμη καί διαχειρίσιμη ἀπό τούς πονηρούς καί δόλιους συνωμότες τῆς παγκόσμιας δικτατορίας τῶν ἀγορῶν. Γιά τούς ἴδιους λόγους χτυπιοῦνται παγκοσμίως οἱ κοινωνίες καί οἱ λαοί μέ τήν κατασκευασμένη οἰκονομική κρίση. Αὐτό τό ξέρουμε πολύ καλά καί τό ζεῖ ὁ ἑλληνικός λαός στό πετσί του. Ἑπτά χιλιάδες αὐτοκτονίες μέσα σέ τέσσερα χρόνια ἀπό τήν ἀπελπισία τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλίωσης.

Ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωση ὅμως ἀπό μόνη της δέν μπορεῖ νά γκρεμίσει τήν κοινωνία, ὅταν ὑπάρχουν ὑγιῆ ἀντανακλαστικά, ἀξίες καί ἀρχές πού νά δίνουν συνοχή στήν κοινωνία. Γι᾽ αὐτό καί σύμφωνα μέ τή γνωστή δήλωση Κίσσινγκερ τοῦ 1944 οἱ Ἕλληνες πρέπει νά χτυπηθοῦν στίς ρίζες τους, στή γλώσσα καί στήν πίστη.

Μέσα σ᾽ αὐτό τό πλαίσιο προσπαθοῦν νά γκρεμίσουν τά ὅρια μεταξύ ἀλήθειας καί πλάνης. Προωθοῦν τή ρωσική σαλάτα τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ· προωθοῦν δηλαδή, μέ ἁπλᾶ λόγια, τόν οἰκουμενισμό, προσπαθώντας νά δημιουργήσουν μία δαιμονική πανθρησκεία στήν ὁποία θέλουν νά βάλουν ὅλες τίς θρησκεῖες ἑνώνοντας μέσα ἐκεῖ ἀλήθεια καί πλάνη.

Ἔτσι τό νά ἀγαπᾶς τόν Χριστό, τήν πατρίδα, τίς ἀξίες, πού μᾶς κράτησαν ὄρθιους ὡς Γένος τρεῖς χιλιάδες καί περισσότερα χρόνια, συκοφαντεῖται τώρα ὡς φανατισμός, προσκόλληση σέ πράγματα ξεπερασμένα, ρατσιστμός κ.ο.κ. Οἱ ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς κάνουν καλά τή δουλειά τους.

Ἕνα ἐργαλεῖο πού χρησιμοποιεῖ ἡ Νέα Ἐποχή καί ἡ Νέα Τάξη γιά νά φτιάξει τόν παγκόσμιο χυλό τῆς ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποίησης εἶναι καί τά λεγόμενα δικαιώματα τῶν μειονοτήτων. Μειονοτήτων ἐθνικῶν, θρησκευτικῶν, ἀκόμη καί μέ βάση τόν σεξουαλικό προσανατολισμό. Αὐτές οἱ μειονότητες πραγματικές ἤ κατασκευασμένες —τό εἴδαμε αὐτό στό Κόσσοβο καί ἀλλοῦ— χρησιμοποιοῦνται ὡς ἐργαλεῖο γιά τό γκρέμισμα τῆς Παλαιᾶς καί γιά τό στήσιμο τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ἡ ὁποία στήν πραγματικότητα εἶναι μιά μεγάλη ἀ-ταξία καί ἀ-νομία.

Τό ἐνδιαφέρον γιά τά δικαιώματα αὐτά εἶναι συνήθως ὑποκριτικό, πλασματικό καί προσχηματικό, προκειμένου νά προωθηθοῦν τά γεωπολιτικά καί στρατηγικά συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν. Ἔτσι οἱ «εὐαίσθητοι» αὐτοί ὑπερασπιστές τῶν δικαιωμάτων κλαψουρίζουν ὑποκριτικά ὅτι παραβιάζονται τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων ἐπειδή π.χ. δέν τούς ἐπέτρεψε ἡ ρωσική κυβέρνηση νά παρελάσουν στή Μόσχα, ἀλλά καταπίνουν τή γλῶσσα τους ὅταν π.χ. οἱ προστατευόμενοί τους ἰσλαμοφασίστες τζιχαντιστές μισθοφόροι ἀντάρτες κόβουν κεφάλια χριστιανῶν στή Συρία ἤ ὅταν τό Ἰσραήλ σκοτώνει ἀμάχους Παλαιστινίους στή λωρίδα τῆς Γάζας.

Ὅλοι αὐτοί οἱ στόχοι τῆς Νέας Τάξης προωθοῦνται μέ ἄφθονο χρῆμα, μέ νομοθετικές ρυθμίσεις σέ παγκόσμιο —εἰ δυνατόν— ἐπίπεδο, μέσῳ Μ.Κ.Ο. (Μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων) καί μέ χειραγώγηση τῆς κοινῆς γνώμης τῶν εὐρωπαϊκῶν κυρίως λαῶν, ὥστε νά συναινέσουν στήν καταστροφή τους, μέσῳ κυρίως τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς καί τῆς δημογραφικῆς τους ἀλλοίωσης, λόγῳ τῆς ἀνεξέλεγκτης καί μάλιστα προωθούμενης ἀπό τά ἴδια αὐτά σκοτεινά κέντρα λαθρομετανάστευσης. Ἔτσι —ἐάν δέν ξυπνήσουμε καί δέν ἀντιδράσουμε— μετά ἀπό 20-30 χρόνια ἡ Εὐρώπη καί ἡ Ἑλλάδα δέν θά ἔχουν καμμία σχέση μ᾽ αὐτό πού ἦταν μέχρι σήμερα.

Εἴπαμε γιά νομοθετικές ρυθμίσεις σέ εὐρωπαϊκό καί παγκόσμιο, εἰ δυνατόν, ἐπίπεδο. Φέρνω δύο μόνο παραδείγματα. Τό ἕνα εἶναι ἡ προώθηση παντοῦ τῶν λεγομένων «ἀντιρατσιστικῶν» νομοσχεδίων — αὐτό γίνεται καί στήν Ἑλλάδα, ὅπου τό νομοσχέδιο εἶναι πρός ψήφιση στή Βουλή. Στήν πραγματικότητα τό ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά προσπάθεια φίμωσης τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί τῶν φυσιολογικῶν ἀνθρώπων. Διαμαρτύρεσαι γιά τήν βάσει προγράμματος ἅλωση τῆς πατρίδας σου, πᾶς κατηγορούμενος γιά ρατσιστής. Ψάλλεις τή Μεγάλη Ἑβδομάδα τά τροπάρια πού χαρακτηρίζουν τούς Ἑβραίους, πού σταύρωσαν τόν Χριστό, «λαό δυσσεβῆ καί παράνομο», πᾶς κατηγορούμενος «γιά ὑποκίνηση θρησκευτικοῦ μίσους». Βγαίνει ὁ ἱεροκήρυκας καί λέγει ὅτι τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι βδελυκτό ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τό συχαίνεται ὁ Θεός, κινδυνεύει νά μηνυθεῖ ἀπό τούς ὁμοφυλόφιλους μέ βάση πάλι τό ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Τό ἄλλο εἶναι αὐτό, πού πρόσφατα διαβάσαμε, ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, γιά νά δώσει οἰκονομική βοήθεια σέ χῶρες τῆς Ἀφρικῆς, ἔθεσε ὡς ὅρο τήν ψήφιση καί ἐκεῖ νόμων ὑπέρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, σάν κι αὐτόν πού ψηφίσθηκε τήν ἄνοιξη στό Εὐρωκοινοβούλιο. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι τόν ἐπαίσχυντο νόμο ψήφισαν καί ὅλοι οἱ παρευρεθέντες ἐκεῖ Ἕλληνες εὐρωβουλευτές.

Μέχρι στιγμῆς μιλήσαμε γιά τήν στρατηγική τῆς Νέας Τάξης. Σ᾽ αὐτή τή στρατηγική ἐντάσσεται καί ἡ κοινωνική καί θεσμική νομιμοποίηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀλλά —γιατί ὄχι;— καί ἡ νομιμοποίηση αὔριο-μεθαύριο καί ἄλλων νοσηρῶν φαινομένων καί κοινωνικῶν μαστίγων. Παραδείγματος χάριν στήν Ὁλλανδία ἐδῶ καί δύο-τρία χρόνια λειτουργεῖ νόμιμα πολιτικό κόμμα, πού εἶναι ὑπέρ τῆς παιδεραστίας. Στή Γερμανία, ἀπό πέρυσι, λειτουργοῦν νόμιμα οἶκοι ἀνοχῆς γιά κτηνοβάτες. Ὅσο γιά τή νομιμοποίηση τῶν ναρκωτικῶν, ἤδη στήν Ὁλλανδία κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα τά λεγόμενα μαλακά ναρκωτικά (χασίς κ.ἄ.), ἐνῶ στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες συζητεῖται πολύ σοβαρά πρόταση πού ἔφεραν ἄνθρωποι τοῦ γνωστοῦ Σκοπιανοῦ (Οὐγγροεβραϊκῆς καταγωγῆς) κερδοσκόπου Σόρος γιά νομιμοποίηση τῶν ναρκωτικῶν. Ἀλλά γιατί νά πηγαίνουμε μακρυά; Ὁ πρώην πρωθυπουργός Γιῶργος Παπανδρέου εἶχε προτείνει, ὡς γνωστόν, τήν καλλιέργεια χασίς γιά ἰδιωτική χρήση σέ γλάστρες!

Ἡ τακτική

Ἄς ἔρθουμε ὅμως, μετά τήν στρατηγική, στήν τακτική τῆς Νέας Τάξης γιά τήν προώθηση τῶν στρατηγικῶν της στόχων.

1) Μιά γενική ἀρχή τακτικῆς τῆς Νέας Τάξης εἶναι τό δόγμα Ἡ καλύτερη ἄμυνα εἶναι ἡ ἐπίθεση. Φωνάζει ὁ κλέφτης γιά νά φύγει ὁ νοικοκύρης, λέγει ὁ λαός μας. Αὐτό τό ἐφαρμόζουν καί ὅλες οἱ νεο­εποχίτικες σέκτες, μέ πρώτη τήν διαβόητη παγκοσμίως Σαϊεντολογία.

2) Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο τακτικῆς εἶναι ἡ σταδιακή προώθηση τῶν στόχων. Εἶναι ἡ γνωστή «μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ». Τό σαλάμι τό κόβουν φέτα-φέτα.

Ἔτσι διαφημίζεται δολίως ἡ ἀνεκτικότητα προκειμένου νά ἀπενεργοποιηθοῦν καί τελικῶς νά νεκρωθοῦν τά ὑγιῆ ἀντανακλαστικά αὐτοπροστασίας στούς ἀνθρώπους καί στήν κοινωνία.

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ βράβευση τοῦ ἄνδρα-γυναίκα Αὐστριακοῦ Κοντσίτα ἀπό τή Γιουροβίζιον τόν Μάϊο πανηγυρίσθηκε καί διαφημίσθηκε ὡς «νίκη τῆς ἀνεκτικότητας καί τῆς διαφορετικότητας».

Ἔτσι ἀπό τούς διαμορφωτές γνώμης, ἀπό τούς ἰνστρούχτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς», τά ἄτομα καί οἱ κοινωνίες σπρώχνονται σέ ὅλο καί μεγαλύτερες ὑποχωρήσεις ἀπέναντι στό κακό, στήν ἀνομία, στή διαστροφή, μέ βάση τήν ψευδεπίγραφη ἀρετή τῆς ἀνεκτικότητας, μέχρι πού ἡ κατάσταση πλέον γίνεται μή ἀναστρέψιμη. Ἐάν δέν σταματήσεις ἀπ᾽ τήν ἀρχή τό ξήλωμα μιᾶς ζακέτας, σέ λίγο θά ἔχει ξηλωθεῖ ὁλόκληρη. Ἐκφραστικό παράδειγμα αὐτῆς τῆς διαδικασίας, εἶναι αὐτό πού παθαίνει κανείς, ὁ ὁποῖος ἀπό συμπόνοια βάζει κάποιον σ᾽ ἕνα δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ του, γιά νά μήν παγώσει ἀπό τό κρύο, καί μετά αὐτός φέρνει καί τήν οἰκογένειά του καί βγάζουν τόν νοικοκύρη ἀπό τό σπίτι του. Γι᾽ αὐτό χρειάζεται ἐξ ἀρχῆς μία σθεναρή καί ἀνυποχώρητη στάση— ἀντίσταση ἀπέναντι στό κακό, πού θέλει νά προχωρήσει.

Οἱ πονηροί καί δόλιοι αὐτοί χειραγωγοί τῆς κοινῆς γνώμης μέσα σέ μιά κοινωνία προσπαθοῦν, ὅπως εἴπαμε, νά νεκρώσουν τά ὑγιῆ ἀντανακλαστικά τῶν φυσιολογικῶν ἀνθρώπων ἀπέναντι στή διαστροφή. Προσπα­θοῦν νά δημιουργήσουν σ᾽ αὐτούς μιά «μουδιασμένη συνείδηση».

Αὐτή ἡ συμπεριφορά «μουδιασμένης συνείδησης» ὑπαγορεύεται ἀπό τήν λεγόμενη «πολιτική ὀρθότητα», τήν ὁποία κυρίως στίς Η.Π.Α. καί στήν Εὐρώπη πέτυχε τό σύστημα πού προωθεῖ τή Νέα Τάξη. Πέτυχε, δηλαδή, οἱ ἄνθρωποι νά αὐτολογοκρίνονται μέσῳ ἑνός ἥπιου ἐκφοβισμοῦ. Διότι ἡ «πολιτική ὀρθότητα», προτιμᾶ, ἐφ᾽ ὅσον μπορεῖ, νά ἐπιτυγχάνει αὐτό πού θέλει δι᾽ ἐμμέσων ὑποδείξεων (συναινετικά) καί ὄχι δι᾽ ἀπαγορεύσεων. Τό κάνει κι αὐτό βέβαια, ἀλλά προτιμᾶ τό πρῶτο. Ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὁ ᾽Αντίχριστος θά εἶναι «εὐγενικός»! Ὅλη ἡ ὑπόθεση εἶναι πῶς θά κερδίσει τή συναίνεση. Αὐτό γίνεται συνήθως μέ τήν πλύση ἐγκεφάλου. Κλασικό παράδειγμα τοῦ τί ἔχει ἐπιτύχει αὐτή ἡ «πολιτική ὀρθότητα» εἶναι ἡ εἰσαγωγή πού κάνουν οἱ περισσότεροι, φοβούμενοι μή χαρακτηρισθοῦν ρατσιστές, ἄν ποῦν ξεκάθαρα ὅτι ἀγαποῦν τήν πατρίδα τους. Ἔτσι ξεκινοῦν λέγοντας: «Δέν εἶμαι ρατσιστής, ἀλλά...».

Αὐτά πού λέμε τώρα εἶναι σημαντικά βήματα γιά τή δημιουργία τῆς κοινωνίας ἀπολύτου ἐλέγχου, τῆς κοινωνίας τοῦ Big Brother (τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ), ὅπου ὅλοι αὐτολογοκρίνονται. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι στίς δίκες τίς Πράγας, μετά τό ξεσήκωμα τῶν Τσεχοσλοβάκων ἐναντίον τῶν Σοβιετικῶν κομμουνιστῶν τό 1968 καί τήν καταστολή τῆς ἐξέγερσης, στίς δίκες πού ἀκολούθησαν, οἱ κατηγορούμενοι, πρώην κορυφαῖα στελέχη τοῦ ἐκεῖ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος, ἀφοῦ εἶχαν ὑποστεῖ «ἐπαναπρογραμματισμό» μέσῳ διανοητικῆς χειραγώγησης (mind control—πλύση ἐγκεφάλου), ζητοῦσαν ἀπό τό δικαστήριο πιό αὐστηρές ποινές εἰς βάρος τους ἀπ᾽ αὐτές πού ζητοῦσε ὁ εἰσαγγελέας!

3) Μέσα στήν τακτική τοῦ σαλαμιοῦ εἶναι καί ἡ ἀπενοχοποίηση τῆς διαστροφῆς. Προσπαθοῦν νά παρουσιάσουν τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἐναλλακτική πρόταση σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ, ὡς μιά νόμιμη διαφορετικότητα, ἐξίσου καλή καί νόμιμη μέ τήν ἐντός εἰσαγωγικῶν φυσιολογική, διότι πλέον τήν φυσιολογική τήν βάζουν ἐντός εἰσαγωγικῶν, ἀφοῦ καί ἡ ἄλλη συμπεριφορά (ἡ ἀνώμαλη) θέλει νά παρουσιάζεται ἀπό αὐτούς ὡς φυσιολογική.

Σημειώνουμε ἐδῶ ὅτι μέχρι καί πρίν ἀπό εἴκοσι περίπου χρόνια ἡ ὁμοφυλοφιλία ἐθεωρεῖτο παρέκκλιση καί διαστροφή σύμφωνα καί μέ τό «Διαγωνιστικό καί Στατιστικό Ἐγχειρίδιο» (τό γνωστό ὡς DSM) τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας. Ἀκόμη καί ὁ Φρόυντ καί ὁ Γιούνγκ καί ὁ Βίλχελμ Ράιχ χαρακτηρίζουν τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς παρέκκλιση καί διαστροφή. Σημειωτέον ὅτι, σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς, ἡ διεθνής σύγχρονη προσπάθεια ἀποχαρακτηρισμοῦ τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς παρέκκλισης καί νομιμοποίησής της ὡς φυσιολογικῆς πρακτικῆς δέν βασίζεται σέ ἐπιστημονικά ἰατρικά δεδομένα, ἀλλά σέ «φιλοσοφικά-κοινωνικά» καί ἰσχυρές πολιτικές πιέσεις (βλ. Καλλιόπης Προκοπάκη, παιδοψυχιάτρου, «Ἰατρικά δεδομένα γιά τήν ὁμοφυλοφιλία», στήν ἀρχή τῆς παραγράφου μέ τίτλο «Συχνότητα», ἐν alopsis).

Καί προσέξτε τή δολιότητα —ἐνῶ ἀπενοχοποιοῦν τή διαστροφή συγχρόνως ἐνοχοποιοῦν τούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους, ὅτι εἶναι «φοβικοί» —ὅπως λένε— ἀπέναντι στό «διαφορετικό». Αὐτό κι᾽ ἄν εἶναι νεοταξικό τερτίπι πού στοχεύει στήν κατεδάφιση μέσῳ τῆς «κουλτού­ρας τῆς διαφορετικότητας» —διά τῆς προώθησης στανικῶς τοῦ μοντέλου τῶν πολυθρησκευτικῶν, πολυεθνικῶν καί πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν.

Μέ ἄλλα λόγια καλλιεργοῦν ἐνοχές στούς φυσιολογικούς, στούς normal ἀνθρώπους, ἐπειδή δέν εἶναι καί αὐτοί ἀνώμαλοι (α στερητικό καί ὁμαλός).

Καιρός ὅμως νά ποῦμε περισσότερα καί γι᾽ αὐτή τήν περιβόητη «φοβικότητα ἀπέναντι στό διαφορετικό», μιά τεράστιας ἔκτασης προπαγάνδα τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς κοινότητας καί εὐρύτερα τῆς νεοταξίτικης μεθόδευσης γιά φίμωση καί ἐξουδετέρωση κάθε φωνῆς πού ἀσκεῖ κριτική ἐναντίον τους καί κάθε παρουσίας πού τούς δυσκολεύει.

Χαρακτηρίζουν ἐν τέλει «φοβική» κάθε προσπάθεια —ἀκόμη καί σκέψη— γιά ἄμυνα πνευματική, νομική κ.ο.κ. καί γιά αὐτο-προστασία.

Ἡ ἐκ τοῦ πονηροῦ παράλογη λογική τους λέγει περίπου τά ἑξῆς (ὄχι μόνο στό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀλλά καί σέ ἄλλα, ὅπου προσπαθοῦν νά κάμψουν ἀντιδράσεις καί νά γκρεμίσουν. Λένε: «Ὁ Χριστός εἶναι ἀγάπη». Ἄρα ὅποιος ἀντιδρᾶ στό γκρέμισμα, πού προωθοῦν, δέν ἔχει ἀγάπη!

Ἤ, λένε: «Ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό προστάτες». Ἄρα μήν ἀντιδρᾶτε σέ ὁποιαδήποτε πράξη προσβολῆς ἤ βεβήλωσής του μέσῳ μιᾶς ὑποτιθέμενης τέχνης ἤ μέ ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο.

Ἀλλά ἄς ἔλθουμε στήν περίφημη «φοβικότητα» καί τήν «ὁμοφοβία».

Ἔχουν δημιουργήσει νέες λέξεις ἐφαρμόζοντας αὐτό πού λέγει ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ στό κλασσικό βιβλίο του «1984», ὅτι «Ὅποιος ἐλέγχει τή γλώσσα ἑνός ἀνθρώπου, ἐλέγχει τίς σκέψεις τους». Δανείζομαι ἐδῶ κάποιες σκέψεις γιά τήν «ἰσλαμοφοβία καί «ὁμοφοβία» ἀπό ἄρθρο πού δημοσιεύεται στό περιοδικό Παρακαταθήκη (τ. 95) καί εἶναι παρμένο ἀπό τό διαδίκτυο.

«Λέξεις πού φαίνονται ἑλληνικές, καί πού ἀκόμα καί ξένοι τίς χρησιμοποιοῦν ἔτσι («xenophobia», «homophobia», «islamophobia») ἀλλά δέν γεννήθηκαν στήν Ἑλλάδα! Μάλιστα οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε τίς ἐφηῦραν, οὐδέποτε τίς χρησιμοποίησαν, οὐδέποτε τίς γνώριζαν. Ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ἀλήθεια, δέν σᾶς προκαλεῖ ἀπορία πώς ὅλα τά «κακά» μέ τίς λέξεις πού τελειώνουν σέ «-φοβία» ἔχουν στόχο ἕναν συγκεκριμένο τύπο ἀνθρώπου; Τόν γηγενῆ δυτικό μέσο πολίτη, πού ἀγαπάει τόν τόπο του, τόν λαό του, τήν ἱστορία του, τήν κουλτούρα καί τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ του. Μέ λίγα λόγια τόν «ἀνησυχοῦντα» χριστιανό Εὐρωπαῖο. (Κατ᾽ αὐτούς «συντηρητικό» καί σίγουρα «μή πολιτικά ὀρθό»).

Δέν σᾶς κάνει ἐντύπωση πώς τόσοι αἰῶνες διωγμῶν χριστιανῶν στίς χῶρες τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλά καί στίς χῶρες πού κατέκτησε τό Ἰσλάμ, ἀπό τήν ἀρχή πού πρόβαλε τό σπαθί τοῦ «προφήτη» μέχρι σήμερα καί δέν βρέθηκε ἕνας λεξιπλάστης νά μᾶς πεῖ τήν λέξη «χριστιανοφοβία»;

Αὐτός πού σφάζει χριστιανούς ΔΕΝ εἶναι «χριστιανοφοβικός». Δέν ὑπάρχει τέτοια λέξη. Ἐκεῖνος πού θέλει νά συνεχίσει νά ζεῖ ὅπως ζοῦσε μέσα στόν τόπο του καί δέν μπορεῖ νά βλέπει νά μετατρέπεται ἡ χώρα του σέ ἕνα ἰσλαμικό κράτος, εἶναι «ἰσλαμοφοβικός»! (blog redskywarning, ἄρθρο γιά ἰσλαμοφοβία-ὁμοφοβία).

Ἔτσι καί γιά τήν «ὁμοφοβία».

Ἡ λέξη «ὁμοφοβία» κατασκευάστηκε καί χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ὁμοφυλόφιλους ἀκτιβιστές παγκοσμίως, ὡς ἕνα σημασιολογικό ὅπλο στόν πολιτιστικό πόλεμο.

«Ὁμοφοβία», σημαίνει γι᾽ αὐτούς τόν παράλογο φόβο, πού ἀναπτύσ­σουν οἱ νορμάλ ἄνθρωποι μπροστά στήν ἀγάπη τῶν ὁμοφυ­λόφιλων πρός τό ἴδιο φύλο. Καί παρεμπιπτόντως: Οἱ gay, ὁμοφυλόφιλοι, λεσβίες κ.λπ. δέν ἔχουν ἑτεροφοβία;;; Γιατί αὐτοί δέν εἶναι ἑτεροφοβικοί καί εἴμαστε ἐμεῖς ὁμοφοβικοί;

Γιά τούς ὁμοφυλόφιλους ἀκτιβιστές, ἡ ἠθική ἀντίθεση στήν ὁμοφυλοφιλία εἶναι μιά «φοβία». Ἀκόμη καί μιά ψυχική ἀσθένεια. Ἀλήθεια, αὐτό δέν εἶναι «ρατσισμός» καί φασισμός στή σκέψη (γιά νά χρησιμοποιήσουμε τή δική τους ὁρολογία); Ποῦ εἶναι ἡ ἐλευθερία στήν ἔκφραση γιά τήν ὁποία φωνασκοῦν; Καί, προσέξτε, τήν ἀντιστροφή πού πᾶνε νά ἐπιβάλουν. Ἐκεῖ πού θεωροῦνταν παρέκκλιση καί ψυχική διαταραχή ἡ ὁμοφυλοφιλία, τώρα πᾶνε νά παρουσιάσουν ὡς ψυχική ἀσθένεια τήν ἀντίθεση τῶν νορμάλ ἀνθρώπων στό πάθος τους!

Ὅσοι ὅμως —δόξα τῷ Θεῷ— δέν ἤπιαμε, οὔτε θά πιοῦμε ἀπό τό τρελλό νερό, γιά τό ὁποῖο λέγει ὁ Φώτης Κόντογλου, καί συνεπῶς ἔχουμε τό μυαλό μας στή θέση του καί τό φρόνημά μας δέν ἔχει ἀλλοιωθεῖ οὔτε διαστραφεῖ ἀπό τήν νεοεποχίτικη καί νεοταξική προπαγάνδα, συνειδητοποιοῦμε ὅτι «Ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός δέν ἀποτελεῖ μιά ποιότητα συγκρίσιμη μέ τή φυλή, τήν ἐθνοτική προέλευση κ.λπ. σέ σχέση μέ τήν ἐξάλειψη τῶν διακρίσεων. Σέ ἀντίθεση μέ αὐτά, ὁ ὁμοφυλοφιλικός προσανατολισμός ἀποτελεῖ μιά ἀντικειμενική διαταραχή καί προκαλεῖ ἠθική ἀνησυχία». (βλ. Παρακαταθήκη, τ. 95 σ. 9)

Ἐπίσης καταλαβαίνουμε ὅτι οἱ ἐκ τοῦ πονηροῦ παράλογες ἀξιώσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀκτιβιστῶν, πού διεκδικοῦν ἀνύπαρκτα δικαιώματα, θά δημιουργήσουν καταστάσεις ὀξύμωρες, ὅπου ἐν τέλει τά «δικαιώματα» τῆς ἐσχάτης μειοψηφίας μέσα στήν κοινωνία (τῆς μειοψηφίας τῶν ὁμοφυλοφίλων) θά παραβιάζουν κατάφωρα τά πραγματικά δικαιώματα τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν normal ἀνθρώπων.

Σύμφωνα μέ τίς στατιστικές οἱ ὁμοφυλόφιλοι τοὐλάχιστον στίς Η.Π.Α., εἶναι μία ἐλάχιστη μειοψηφία τοῦ 1,3% γιά τίς γυναῖκες καί τοῦ 2,7% γιά τούς ἄνδρες (βλ. Καλλιόπης Προκοπάκη, ἐνθ᾽ ἀνωτ.). Καί μιά καί ὁ λόγος γιά στατιστικές, νά ποῦμε ἐπίσης ὅτι σύμφωνα μέ τήν ἴδια ἔρευνα στίς Η.Π.Α. ἀνάμεσα σέ ἄτομα πού σύχναζαν σέ χώρους διασκέδασης ὁμοφυλοφίλων τό 72% τῶν ὁμοφυλοφίλων ἀνδρῶν ἀνέφεραν πάνω ἀπό 100 ἐρωτικούς συντρόφους, τό 41% πάνω ἀπό 500 καί τό 27% πάνω 1000! Ἐνῶ τό 74% ἀνέφερε ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς μισούς ἐρωτικοί σύντροφοι, τούς ἦταν ἄγνωστοι (βλ. Προκοπάκη, ἐνθ᾽ ἀνωτ.). Τά λέμε αὐτά γιά νά φανεῖ ἀκόμη πιό ἔντονα ὁ χαρακτηρισμός τοῦ βδελυκτοῦ, πού δώσαμε ἀπό τήν ἀρχή γιά τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ὁ χαρακτηρισμός δέν εἶναι μόνο δικός μας ἀλλά τῶν Ἁγίων.

Ἀλλά ἄς ἐπανέλθουμε στίς συνέπειες τῶν παραλογισμῶν γιά «δικαιώματα», πού διεκδικοῦν ὡς «μειονότητα» οἱ ὁμοφυλόφιλοι παγκοσμίως καί ἐδῶ. Ἄς δοῦμε τί γίνεται στίς Η.Π.Α. Ὅπως διαβάζουμε, ἐκεῖ, βάσει τῆς νομοθεσίας γιά ἐξάλειψη τῶν διακρίσεων, οἱ ἐργοδότες θά προτιμοῦσαν νά ἀπολύσουν ἀπό τή δουλειά ὁποιονδήποτε ἄλλον ἐκτός ἀπό ὁμοφυλόφιλους —τό ἴδιο περίπου ἰσχύει καί γιά τούς ἔγχρωμους— διότι οἱ ὁμοφυλόφιλοι θά ἰσχυρίζονταν ὅτι ἔπεσαν θύματα διακρίσεων καί ἔτσι ὁ ἐργοδότης θά εὕρισκε τό μπελά του! Ὁπότε ὁ ὁμοφυλοφιλικός προσανατολισμός γίνεται πηγή «θετικῶν δικαιωμάτων» ὑπέρ αὐτοῦ. Τοῦτο ὅμως σημαίνει ὅτι πλέον περνᾶμε σέ μία φάση κραυγαλέας ἀνισότητας εἰς βάρος τώρα τῶν φυσιολογικῶν ἀνθρώπων! Ἤ μπορεῖ νά φθάσουμε στό σημεῖο νά δηλώνει κάποιος «ὁμοφυλόφιλος» γιά νά βρεῖ δουλειά, ἀφοῦ θά ὑποχρεοῦται ὁ ἐργοδότης νά προσλάβει ἄτομα, σέ συγκεκριμένο ποσοστό, καί ἀπό μειονότητες, ἔστω καί ἄν οἱ προσλαμβανόμενοι δέν ἔχουν ἀντικειμενικά τά προσόντα γιά τή δουλειά στήν ὁποία προσλαμβάνονται!

Οἱ ἀντιφάσεις τῶν ψευδο-προοδευτικῶν

Ἀλλά ἄς δοῦμε καί μία ἄλλη διάσταση τοῦ θέματος, εἰδικά ὡς πρός τίς ἐκδηλώσεις τῆς λεγομένης «ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» καί τῆς ἐπαίσχυντης παρέλασης. Ἄς δοῦμε τίς ἀντιφάσεις τῶν ψευδο-προοδευτικῶν.

α) Ὑπερηφάνεια γιά ποιό πράγμα; Γιά τήν πτώση, τήν ἁμαρτία, τή διαστροφή, γιά τίς «πομπές», δηλαδή τά αἴσχη! Λένε στήν Κέρκυρα: «Βγῆκε ἡ πομπή στό δρόμο». Ἀκριβῶς περί αὐτοῦ πρόκειται.

Ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μπουτάρης, θά ἀνοίξει τήν ἐδῶ παρέλαση τῆς ντροπῆς, καί εἶναι φυσικό, ἀφοῦ ὁ ἴδιος εἶχε δηλώσει, παλαιότερα ὅτι: «Φυσικά καί ἔχω gay φίλους. Κατανοῶ ἔμφυτα τή διαφορετικότητα, γιατί ἀπό ἕνα σημεῖο καί ἔπειτα καί ἐγώ ἐγκατέλεψα τήν πεπατημένη [σημ. δική μας: δηλαδή τίς φυσιολογικές σαρκικές σχέσεις] καί γνώρισα τίς χαρές καί τίς δυσκολίες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς» [δηλ. τῆς ὁμοφυλοφιλίας] (ἀπό συνέντευξή του στό περιοδικό Screw, τήν ὁποία ἀποκαλύπτει τό ὀρθόδοξο ἐπιστημονικό περιοδικό «Θεοδρομία» (ΙΕ´, τ. 2, Ἀπρ.-Ἰούνιος 2013, σ. 166). Στηρίζει, λοιπόν, προβάλλει καί χρηματοδοτεῖ ἀπό τόν προϋπολογισμό τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης (δηλ. μέ χρήματα τῶν Θεσσαλονικέων) τήν ἐκδήλωση πού ντροπιάζει τήν πόλη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Δεῖτε ὅμως τήν κραυγαλέα ἐκ τοῦ πονηροῦ ἀντίφαση. «Παρέλαση —λέγει— ὑπερηφάνειας». Ἄν δηλώσεις ὅτι εἶναι ὑπερήφανος γιά τήν πατρίδα σου, οἱ ἐντός εἰσαγωγικῶν προοδευτικοί θά σέ ὀνομάσουν ἐθνικιστή, ρατσιστή καί τόσα ἄλλα.

Ἄν πεῖς ὅτι εἶσαι ὑπερήφανος πού εἶσαι ὀρθόδοξος, θά σέ χαρακτηρίσουν μέ τόσα καί ἄλλα τόσα ἐπίθετα.

Αὐτοί ὅμως πού δαιμονικά ὑπερηφανεύονται γιά τό συχαμερό πάθος τους δέν εἶναι «ρατσιστές» ἀλλά «προοδευτικοί» καί «ἀπελευθερωμένοι». Εἴπαμε νωρίτερα γιά τή «γλῶσσα» (newspeak) τῆς Νέας Τάξης, πού ἀλλάζει τό νόημα τῶν λέξεων.

β) Καί ἐπιπλέον, ἀφοῦ ὑπερηφανεύονται, γι᾽ αὐτό πού εἶναι καί γι᾽αὐτό πού  κάνουν, γιατί ἄραγε κάποιους θά τούς πείραζε, ἄν τούς ὀνομάσει κανείς μέ τή γνωστή λέξη πού χρησιμοποιεῖ ὁ λαός μας γιά τό πάθος τους; Φαντασθεῖτε νά χαρακτηρίσει κάποιος σ᾽ἕνα ἄρθρο μ᾽αὐτή τή λέξη π.χ. τούς τοπικούς ἄρχοντες, πού ἐδῶ καί στήν Ἀθήνα τούς ἔχουν ὑπό τήν ὑψηλή τους προστασία καί χρηματοδότηση. Τήν ἄλλη μέρα θά τοῦ κάνουν δέκα μηνύσες καί ἀγωγές καί θά ζητοῦν ἑκατομμύρια γιά ἀποζημίωση. Δέν εἶναι ἀντίφαση αὐτό;

γ) Προσέξτε καί μία ἄλλη ἀντίφαση τῶν ψευδο-προοδευτικῶν. Γιά τίς παρελάσεις, πού γίνονται στίς ἐθνικές ἐπετείους 28ης Ὀκτωβρίου καί 25ης Μαρτίου, τί δηλητήριο χύνουν! Ἐκεῖνες οἱ παρελάσεις εἶναι «κακές». Ἐδῶ γιατί εἶναι ὑπέρ τῶν παρελάσεων;  Γιατί αὐτές εἶναι «καλές»; Ἄν ἦταν συνεπεῖς πρός τόν ἑαυτό τους, θά ἔπρεπε νά εἶναι ἐναντίον ὅλων τῶν παρελάσεων καί ὄχι ἐπιλεκτικά τίς μέν νά πολεμοῦν, ἐνῶ αὐτές ἐδῶ, τίς παρελάσεις τῆς ντροπῆς, νά χειροκροτοῦν.

δ) Οἱ «εὐαίσθητοι» στήν προστασία τῶν «εὐαίσθητων προσωπικῶν δεδομένων» —θυμᾶστε τούς Σταθόπουλο καί Δαφέρμο καί τήν ἀπαγόρευση ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος στίς ταυτότητες, πού ἀποφασίσθηκε ἐπί κυβερνήσεως Σημίτη, γιά νά μήν παραβιάζονται —λέγει— τά εὐαίσθητα προσωπικά δεδομένα—γιατί ἐδῶ δέν διαμαρτύρονται; Ποῦ πῆγε τώρα ἡ «εὐαισθησία» τους; Γιατί οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀποκαλύπτουν, καί μάλιστα μέ τόσο θορυβώδη καί προκλητικό τρόπο, τά εὐαίσθητα προσωπικά δεδομένα τοῦ σεξουαλικοῦ τους προσαναταλισμοῦ;

ε) Οἱ «εὐαίσθητοι» (ὅπως βλέπετε, ἔχουμε γεμίσει μέ «εὐαίσθητους») —καί καλά κάνουν— στήν πάταξη τῆς παιδικῆς πορνογραφίας, ἐδῶ γιατί σιωποῦν; Πῶς ὅμως νά ἔρθουν σέ ἀντίθεση μέ τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό; Διότι αὐτοί, πού κλαψουρίζουν ὑποκριτικά γιά τήν ἔξαρση τῆς παιδικῆς πορνογραφίας, εἶναι αὐτοί οἱ ἴδιοι πού προωθοῦν μέσῳ τηλεόρασης, διαφήμισης κλπ. ὅλη αὐτή τήν κατάσταση τοῦ ἐκφυλισμοῦ. Διότι, διαφημίζοντας τήν ὁμοφυλοφιλία, προωθεῖς ἐμμέσως πλήν σαφῶς καί τήν παιδεραστία ἤ παιδοφιλία, ὅπως τή λένε τώρα.

στ) Οἱ ψευδο-προοδευτικοί κόπτονται γιά τό περιβάλλον καί τήν προστασία του —καί ἐμεῖς συμφωνοῦμε στήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος— οἱ ἴδιοι ὅμως μολύνουν συνειδητά τό πνευματικό περιβάλλον, δηλαδή τίς ἀξίες, τούς ὑγιεῖς θεσμούς καί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα χρειάζονται γιά νά ζήσουν τά παιδιά μας καί οἱ ἑπόμενες γενιές.

ζ) Αὐτοί οἱ ἴδιοι πού φωνασκοῦν γιά τή δημοκρατία καί τήν ἐλευθερία ἔκφρασης, (ἐκεῖ μόνο πού συμφωνοῦν ἤ τούς συμφέρει), ἐφαρμόζουν τόν πιό καραμπινᾶτο φασισμό, τή φίμωση τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης καί τήν πνευματική τρομοκρατία ἐκεῖ πού διαφωνοῦν. ῾Ωραία δημοκρατία!

Τό παράδειγμα εἶναι ζεστό καί ἔχει σχέση μέ τήν ἐκδήλωσή μας. Κατέβασαν τήν ἴδια μέρα ἀπό τό You Tube τό βίντεο πού καλοῦσε ὅλους ἐσᾶς στήν ἀποψινή μας ἐκδήλωση. Ἡ αἰτιολογία —μνημεῖο πραγματικοῦ φασισμοῦ— ἦταν ἡ ἑξῆς: «Αὐτό τό βίντεο ἔχει καταργηθεῖ ἐξαιτίας παραβίασης τῆς πολιτικῆς τοῦ You Tube, πού ἀπαγορεύει τή ρητορική μίσους». Ἐάν λοιπόν αὐτό πού διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, αὐτό πού ἀσπάζονται οἱ τίμιοι, νουνεχεῖς, ὁμαλοί ἄνθρωποι, οἰκογενειάρχες καί νοικοκυραῖοι εἶναι «ρητορική μίσους», τότε ὁ φανατισμός, ἡ μή ἀνοχή τῆς ἄλλης ἄποψης καί ἡ ἀκραία ἐπιθετικότητα τῆς ἀνωμαλίας πού παρελαύνει, τί εἶναι;

Ἀπαντήσεις σέ πιθανές ἐνστάσεις—ἐρωτήσεις

1) Ἡ Ὁμοφυλοφιλία —λένε— ἦταν διαδεδομένη καί στήν ἀρχαία Ἑλλάδα

Ἀπάντηση: α) Ἡ Ἀρχαία Ἑλλάδα δέν ἐγνώριζε τόν ἀληθινό Θεό καί

β) Αὐτό πού δέν λένε, ὅσοι ἀναφέρουν τό παραπάνω ψευδο-ἐπιχείρημα, εἶναι ὅτι στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἐστεροῦντο τῶν πολιτικῶν τους δικαιωμάτων. Τό ξέρατε αὐτό; Γιατί ἄραγε τούς ἀφαιροῦσαν τά πολιτικά τους δικαιώματα, ἐάν ἐνέκριναν τή συμπεριφορά τους;

2) Ὑπάρχει —λένε— ὁμοφυλοφιλία καί στά ζῶα· ἄρα εἶναι «φυσιολογικό»

Ἀπάντηση: Αὐτό κι ἄν εἶναι ψευδοεπιχείρημα. Ἀλοίμονο ἄν πρότυπό μας εἶναι τά ζῶα. Γι᾽ αὐτό φτάσαμε ἐδῶ πού φτάσαμε. Ἀλλά στά ζῶα ὑπάρχει καί ἡ παιδοκτονία. Θά τήν υἱοθετήσουμε καί αὐτή ὡς φυσιολογική;

3) Λένε κάποιοι: Καί μέσα στόν κλῆρο ὑπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις

Ἐδῶ ἀπαντοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐκφράζεται αὐθεντικά ἀπό τούς Ἁγίους. Ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Καί εἴπαμε στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας μας ποιά εἶναι ἡ ξεκάθαρη θέση τῆς Ἐκκλησίας πάνω σ᾽ αὐτό τό θέμα. Τήν Ἐκκλησία δέν τήν ἐκφράζουν αὐτοί πού τήν προδίδουν ἤ τήν ντροπιάζουν. Οἱ περιπτώσεις αὐτές, ἐφ᾽ ὅσον ὑπάρχουν μέσα στόν κλῆρο θά πρέπει νά ἀντιμετωπισθοῦν δεόντως. Αὐτό σημαίνει, μέ βάση τούς ἱερούς κανόνες, νά ἀφήσουν οἱ ἔκφυλοι τήν ἱερωσύνη καί νά πᾶνε νά μετανοήσουν.

Ἀλλά ἄς ὁδηγήσουμε τόν λόγο μας πρός τό τέλος του.

Σεβαστοί μου πατέρες καί ἀγαπητοί Θεσσαλονικεῖς,

Ὅπως φάνηκε, πιστεύω, ἀπό τίς ἀναλύσεις, πού προηγήθηκαν, ἐδῶ ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἕνα ἐξόχως ἐπικίνδυνο νεοταξικό παιχνίδι, πού στοχεύει στή διάλυση τῆς κοινωνίας. Ὅταν τό συχαμερό γιά τόν Θεό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας προβάλλεται τόσο ἔντονα καί συντονισμένα καί ἔχει τόσο ὑψηλούς προστάτες, ἔ, τότε δέν πρόκειται μόνο γιά ἕνα θέμα ἠθικῆς μέ τή στενή ἔννοια τῆς λέξης, ἀλλά καί γιά ἕνα θέμα πολιτικῆς. Νά θυμίσω ὅτι τήν παρέλαση τῆς ντροπῆς πέρυσι στήν Ἀθήνα τήν προέβαλε σκανδαλωδῶς μέσῳ Δελτίων Τύπου καί e-mails ἡ Ἀμερικανική πρεσβεία, παρακαλῶ, ἐνῶ ἐφέτος, πρίν ἀπό μία ἑβδομάδα, ἡ παρέλαση στήν Ἀθήνα ἐκτός ἀπό τήν ἀπαράδεκτη στήριξη Καμίνη, Δούρου (ἐδῶ Μπουτάρη) καί «προοδευτικῶν» δυνάμεων ἀπό τόν χῶρο τῶν πολιτικῶν καί δημοτικῶν σχηματισμῶν, εἶχε καί τήν ἐπίσημη στήριξη ἔνδεκα (11), παρακαλῶ, πρεσβειῶν (δηλαδή τῶν κυβερνήσεών τους) στήν Ἀθήνα καί ὄχι τυχαίων: Τῶν πρεσβειῶν Η.Π.Α., Καναδᾶ, Ἀγγλίας, Γαλλίας, Ὁλλανδίας, Βελγίου, Ἰρλανδίας, Νορβηγίας, Σουηδίας, Φινλανδίας καί Δανίας! Δέν σᾶς προβληματίζει τό γιατί;

Τί πρέπει νά γίνει — Ἐπίλογος

Καί φθάσαμε στό τέλος τοῦ λόγου, πού πρέπει ὅμως νά ἀποτελέσει ἀρχή γιά συγκεκριμένες ἀποφάσεις καί πράξεις.

1) Πρέπει πρῶτα-πρῶτα νά καταγγελθοῦν τά νεοταξικά παιχνίδια ἀποδόμησης πού παίζονται μέ ἐργαλεῖο τό μισόθεο πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, σημάδι καί χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν ἐσχάτων καιρῶν.

2) Ἐπειδή ἐδῶ ἔχουμε κατάφωρη παραβίαση καί τῶν νόμων, πού προστατεύουν τή δημοσία αἰδῶ καί τήν εὐαίσθητη παιδική ἡλικία, θά πρέπει νά κινηθοῦν πάραυτα καί ἀπό τόν εἰσαγγελέα οἱ ἀνάλογες διώξεις.

3)  Πρέπει νά καταγγελθοῦν εὐθέως ὅλα τά νεοταξικά γιουσουφάκια, οἱ ὀρντινάντσες καί οἱ πάτρονές τους. Δύο πράγματα διαφημίζονται σκανδαλωδῶς στή Δύση σήμερα: Τό ἰσλάμ καί ἡ ὁμοφυλοφιλία! Ἡ προβολή τοῦ Ἰσλάμ πηγαίνει παράλληλα μέ τή διαφήμιση, μέ κάθε τρόπο, τῆς διαστροφῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τήν προπετῆ διεκδίκηση ἐξωφρενικῶν «δικαιωμάτων», ὅπως ὁ γάμος ὁμοφυλοφίλων καί ἡ υἱοθεσία παιδιῶν ἀπό ζευγάρια ὁμοφυλοφίλων. Ἡ ἀποστατημένη Δύση ἔχει ξεφύγει τόσο πολύ, ὥστε ἔφθασαν στό σημεῖο Ἀγγλικανοί καί Προτεστάντες νά χειροτονοῦν ὁμοφυλόφιλους ἄνδρες καί γυναῖκες, πάστορες καί παστορίνες, ἐπισκόπους καί ἐπισκοπίνες. Τό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.) ἤ πιό σωστά τῶν αἱρέσεων, κάνει τά τελευταῖα χρόνια στά ἐπίσημα κείμενά του προσπάθεια θεολογικῆς κατοχύρωσης (!) τοῦ δικαιώματος στήν ὁμοφυλοφιλία.

Στούς παπικούς πάλι εἶναι γνωστά τά καθημερινά σκάνδαλα παιδοφιλίας μέ πρωταγωνιστές παπικούς κληρικούς.

Ὁ πάπας πρίν πάει στά Ἱεροσόλυμα, στό τέλος τοῦ παρελθόντος Μαΐου, ὅπου συναντήθηκε μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, (συνάντηση, πού δικαιολογημένα σκανδάλισε τούς Ὀρθοδόξους, μέ ὅσα ἀπαράδεκτα ἐλέχθησαν καί ἐπράχθησαν ἐκεῖ), ἀσπάσθηκε στήν Ἰταλία τό χέρι ἑνός γνωστοῦ ὁμοφυλόφιλου ἀκτιβιστῆ παπικοῦ παπᾶ καί συλλειτούργησε μαζί του. Ἡ ἀποστασία ἐν πλήρει δράσει. Καί δυστυχῶς καί οἱ δικοί μας συνεργοῦν στήν ἀποστασία τῆς Δύσης μέ ἀπαράδεκτες οἰκουμενιστικές δηλώσεις καί συμπροσευχές.

4) Πρέπει ὅλοι νά συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡ μισόθεη λαίλαπα τῆς ὁμοφυλοφιλίας διώχνει ὅσο τίποτε ἄλλο τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἄνθρωπο καί τίς κοινωνίες καί τότε ἔρχεται ἡ ἐρήμωση (πνευματική καί φυσική) καί ἡ κατάρα, πού φέρνει ὁ ἀνθρωποκτόνος καί μισόκαλος διάβολος. Αὐτό ἔγινε στά Σόδομα καί στά Γόμορα. Αὐτό θά γίνει μέ μαθηματική ἀκρίβεια καί στά σύγχρονα Σόδομα καί Γόμορα, ἄν δέν ὑπάρξει στροφή 180 μοιρῶν. Τά Σόδομα καί τά Γόμορα πλήρωσαν μέ τήν καταστροφή τους τό ἐντός εἰσαγωγικῶν δικαίωμα στή διαφορετικότητα, ὅπως θέλουν νά τό ὀνομάζουν σήμερα.

«Οὐ μή ἐμμείνῃ τό πνεῦμα μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας», λέγει ἡ Ἁγία Γραφή στό κεφάλαιο πού ἀναφέρεται στήν καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων. Δηλαδή ἡ ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου στά σαρκικά πάθη, καί μάλιστα στό βδελυκτό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, διώχνει περισσότερο ἀπό κάθε τι ἄλλο τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἄνθρωπο καί τήν κοινωνία. Καί μή σπεύσουν κάποιοι νά ποῦν γιά τιμωρό Θεό, γιατί ὁ ἄνθρωπος αὐτοπαραδίδεται στήν καταστροφή, πού τοῦ ἐπιφυλάσσει ὁ διάβολος, ὅταν συνειδητά ἀποστατεῖ ἀπό τόν ἀληθινό Θεό.

Γι᾽ αὐτό τώρα —σήμερα καί ὄχι αὔριο— ἄν δέν ἀλλάξουμε γραμμή ὡς κοινωνία, ἄν δέν μετανοήσουμε καί ἄν δέν ἀντιδράσουμε στήν προκλητική ἐπέλαση τῆς ἀνομίας καί τῆς διαστροφῆς, μήν παραπονούμαστε αὔριο ἄν ζητοῦν οἱ διεφθαρμένοι καί πονηροί νά «μορφώσουν», σύμφωνα μέ τό δικό τους «κουσούρι» καί τά δικά μας παιδιά καί ὁλόκληρη τήν κοινωνία· γιατί αὐτό θά γίνει ἄν τούς ἀναγνωρισθεῖ, ὅπως πιέζουν, καί δικαίωμα γάμου καί υἱοθεσίας παιδιῶν.

Ἄς δώσουμε, λοιπόν σήμερα τήν καλή μας μαρτυρία (τή μαρτυρία πού εὐλογεῖ ὁ Θεός) τῆς ἐναντίωσης στό ἔργο τῆς καταστροφῆς, γιά νά ἐξασφαλίσουμε στά παιδιά μας, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἕνα ὑγιές πνευματικό περιβάλλον καί στήν πατρίδα μας, τή χώρα τῶν ἀναρίθμητων ἁγίων, μαρτύρων καί ἡρώων, ἕνα μέλλον ἀντάξιο τῆς Ἱστορίας της.

Σᾶς εὐχαριστῶ. Καλόν ἀγῶνα!

ΠΗΓΗ: http://hristoifantos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3.html