Η Ελλάδα των πολλών δακρύων
24/11/13
του Παναγιώτη
Αποστόλου*
Ο
Βυζαντινός Ναός της ενυποστάτου Σοφίας του Θεού, δηλ. του Λόγου του Θεού, γνωστή ως Αγία
Σοφία ή Αγιά-Σοφιά, γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, ήταν από το
360 μέχρι το 1453 Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός της Πόλεως των Πόλεων, της
Κωνσταντινούπολης. Όμως, στις 29 Μαΐου 1453 η κερκόπορτα άνοιξε και ο εχθρός
ξεχύθηκε ως πεινασμένο θηρίο και άρχισε να καταστρέφει και να λεηλατεί. Όρμησε
σε παλάτια και αρχοντικά, σε μοναστήρια και εκκλησιές. Σφάγιασε και
κακοποίησε άνδρες και γυναικόπαιδα. Αποκαθήλωσε κάθε σύμβολο της Χριστιανικής
πίστεως μέχρι και τον Σταυρό που επί χίλια χρόνια δέσποζε στο ψηλότερο σημείο
του κάστρου. Ο θόρυβος της πτώσης του Σταυρού αντήχησε παντού και έκανε όλη τη
Δύση να ριγήσει. Μια Δύση που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στην υποσχεθείσα
βοήθεια προς την Βασιλεύουσα....
Η
κερκόπορτα άνοιξε και έκρινε την τύχη του κόσμου και την Ιστορία της
Βασιλεύουσας. Αυτή η ημέρα ήταν μια αποφράδα ημέρα για την Ρωμιοσύνη. Η άλωση
της Κωνσταντινούπολης είναι πλέον, ένα ιστορικό γεγονός με κοσμοϊστορική
σημασία. Είναι ίσως, από τις δραματικότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας.
Είναι το τέλος μιας ιστορίας που οδήγησε την ανθρωπότητα μέσα σε λίγες στιγμές,
από το φως στο σκοτάδι. Αμέσως μετά την άλωση ο σκλάβος δεν μπορεί να πιστέψει,
ότι αυτός ο γίγαντας, ο πρωτοφανής στρατιώτης της ελευθερίας, ὀ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, σκοτώθηκε. Αλλ΄
όμως, δεν σκοτώθηκε, αλλά υπάρχει, λέει, μαρμαρωμένος και μια μέρα θα
αναστηθεί.
Η Αγιά
Σοφιά δεν είναι μια απλή εκκλησία, είναι το Σύμβολο της Ορθόδοξης Χριστιανικής
Πίστεως. Αυτό το Αιώνιο Σύμβολο, αποδέχτηκε και σεβάστηκε ο σφαγέας του
Ελληνισμού, ο Κεμάλ Ατατούρκ και μετέτρεψε το 1935 το Ναό από τζαμί σε μουσείο,
σπάζοντας τους δεσμούς με το Οθωμανικό παρελθόν. Αλλ΄ όμως, σήμερα το βαθύ κράτος
του Ερντογάν προσπαθεί να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά, εκ νέου σε τζαμί, από τη
στιγμή που τους τελευταίους μήνες ήδη δυο εκκλησιές της Αγίας του Θεού Σοφίας,
μια στο Ιζνίκ και μια άλλη στην Τραπεζούντα, έχουν μετατραπεί σε τζαμιά.
Επικεφαλής αυτής της κίνησης είναι ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης,
Μπουλέντ Αρίντς, ο οποίος σε πρόσφατη ομιλία του είπε πως κατά το παρελθόν ήταν
αποδεκτό πρώην τζαμιά να μετατρέπονται σε μουσεία, «όμως, τώρα υπάρχει μια
διαφορετική Τουρκία».
Ωστόσο, με
αυτήν την «διαφορετική» Τουρκία, της καταπίεσης της ελεύθερης σκέψης και των
δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, που αντιπροσωπεύει το βαθύ κράτος που
εξευτελίζει την ανθρώπινη φύση, γιατί Τουρκία δεν είναι μόνο η
Κωνσταντινούπολη, και της διαχρονικής αμφισβήτησης των κυριαρχικών Ελληνικών
δικαιωμάτων, δεν απέτρεψε Πρωθυπουργούς της χώρας μας να χορεύουν ζεϊμπέκικο με
Τούρκους αξιωματούχους ή να δημιουργούν κουμπαριές, υπέρ της υποτιθέμενης
Ελληνο-τουρκικής φιλίας. Αυτοί λοιπόν, που κατάσφαξαν λαούς προκειμένου να επιβάλουν
τη θρησκεία τους, αυτοί σήμερα μας κάνουν μαθήματα περί των δικαιωμάτων των
θρησκευτικών ελευθεριών. Έτσι, το Υπουργείο Εξωτερικών τους με μια επιθετική
ανακοίνωση αναφέρει μεταξύ των άλλων: «Η Τουρκία δεν έχει τίποτα να μάθει από
την Ελλάδα στο θέμα των θρησκευτικών ελευθεριών».
Όμως, η
Τουρκία επί πολλές δεκαετίες έχει στρατηγική Εθνικής πολιτικής και η τούρκικη
διπλωματία, στην οποία επενδύει τεράστια κρατικά κονδύλια, είναι πολύ υψηλού
επιπέδου. Αντίθετα με το δικό μας κράτος που στερείται παντελώς Εθνικής
Στρατηγικής και για τον λόγο αυτό βιώσαμε τον περασμένο αιώνα ολέθριες
καταστροφές, όπως: Η Μικρασιατική καταστροφή το 1922, ο ξεριζωμός του
Ελληνισμού από την Πόλη το 1955, ο διαμελισμός της Κύπρου το 1974, η Εθνική
ξεφτίλα και η δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο την βραδιά των Ιμίων το 1996.
Σε αυτό το
πλαίσιο της υποχωρητικότητας, της οσφυοκαμψίας που αγγίζει τα όρια της
προδοσίας, εντάσσεται και η αποδοχή των τελευταίων Ελληνικών κυβερνήσεων να
δημιουργήσουν λατρευτικό χώρο των Μουσουλμάνων στην Αττική. Αφού δηλαδή,
κατάντησαν την Πρωτεύουσα της πατρίδας μας με την ανυπαρξία της πολιτικής τους
στο θέμα της αθρόας λαθρομετανάστευσης, να μοιάζει με την Καμπούλ ή άλλες
μουσουλμανικές πόλεις, τώρα ντε και καλά θέλουν στην Αττική μας γη να
δημιουργήσουν τζαμί. Είναι αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί κοπρίτες, οι οποίοι κατά
καιρούς έχουν διατυπώσει ενστάσεις για τους «θορυβώδεις» ήχους της καμπάνας των
εκκλησιών μας.
Έτσι, το
2006 αποφασίστηκε επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, από την Μαριέττα Γιαννάκου
και τον Γιώργο Σουφλιά η χωροθέτηση τζαμιού στον Βοτανικό, σε μια έκταση 42
στρεμμάτων, ιδιοκτησίας του πολεμικού Ναυτικού. Αυτή η απόφαση εξειδικεύτηκε το
2011 με τον νόμο 4014 και το 2013 το έργο εντάχθηκε στο πρόγραμμα δημοσίων
επενδύσεων και η κατασκευή του θα ολοκληρωθεί αποκλειστικά με εθνικούς πόρους.
Οσονούπω,
στην Ελλάδα των Μνημονίων τα οποία έχουν επιφέρει την απόλυτη φτωχοποίηση του
Ελληνικού λαού, που του αρπάζουν βίαια την περιουσία του, που του έχουν
υποβαθμίσει στο έσχατο βαθμό τη ζωή του, στην Ελλάδα με το 1/3 του πληθυσμού
της να βρίσκεται στην ανεργία, με τα Ελληνόπουλα να λιποθυμούν στα σχολεία από
την ασιτία, αυτή την εποχή η σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου νοιάζεται για
την εκπλήρωση των θρησκευτικών δικαιωμάτων των αλλόθρησκων και αναλαμβάνει τα
έξοδα ανέγερσης του λατρευτικού τους χώρου. Ενός λατρευτικού χώρου που ανέλαβαν
να τον αναγείρουν «οι εθνικοί εργολάβοι» Μπόμπολας και Κόκκαλης. Ναι, αυτοί οι
άθεοι ανθέλληνες, οι οποίοι Θεό τους έχουν το χρήμα και πατρίδα τους τον
διεθνισμό. Αυτοί, οι οποίοι διαχρονικά στήριξαν αυτές τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις
στο πλαίσιο του δούναι και λαβείν. Αυτοί που συμμετείχαν σε τεράστια οικονομικά
σκάνδαλα με την κάλυψη των πολιτικών υποτακτικών τους, όπως η προείσπραξη
διοδίων για την κατασκευή της Ολυμπίας Οδού και η ψηφιοποίηση του ΟΤΕ
(Siemens-Intracom). Αυτοί, οι οποίοι προβάλλουν τις τούρκικες σαπουνόπερες με
τα χαρισμένα οφειλόμενα πολλών εκατομμυρίων ευρώ από τους υποτακτικούς τους.
Δυστυχώς,
σήμερα η πατρίδα μας περνάει, ίσως την πιο δύσκολη περίοδο της νεώτερης
Ιστορίας της. Την κυβερνούν μικρόψυχοι και χαμηλοϋψείς πολιτικοί, χωρίς
ιδανικά, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας και εγωισμού.
Άθλιοι φιλοτομαριστές που ζουν για το σήμερα και δεν αναγνωρίζουν
τις διαχρονικές παρακαταθήκες του Ελληνισμού. Γερνάνε λοιπόν, όχι επειδή
άσπρισαν τα μαλλιά τους, αλλά γιατί μαύρισε η καρδιά τους.
Σε αυτές
τις δύσκολες συγκυρίες για την πατρίδα μας, ο λαός μας θα περίμενε από την
Εκκλησία της Ελλάδος να προστατέψει αυτές τις διαχρονικές παρακαταθήκες του
Έθνους των Ελλήνων. Αυτές που δίνουν το οξυγόνο ύπαρξης του Ελληνισμού, δηλαδή
το Όμαιμον**, το Ομόγλωσσον και το Ομόθρησκον. Η Εκκλησία μας πάντα έμπαινε
μπροστά προκειμένου να προστατέψει το Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ο λαός μας
περιμένει από τους Άγιους Αρχιερείς μας να ανοίξουν τα ευλογημένα στόματα τους
και να κατακεραυνώσουν τους αλητήριους και αντίχριστους πολιτικούς ταγούς,
αφήνοντας κατά μέρος την κοσμικότητά τους. Ας επιτελέσουν τέλος πάντων το
καθήκον τους απέναντι στον Τριαδικό Θεό μας και το λαό της Ελλάδος. Άλλωστε, οι
εκπρόσωποι της Ελλαδικής Εκκλησίας θα πρέπει να γνωρίζουν, πριν ακούσουν να
αντηχεί η κραυγή του μουεζίνη, πως «ο Θεός δεν μετράει τα χρόνια της ζωής μας.
Απλά τα ζυγίζει»!
** Όμαιμον
= Ιθαγένεια = Σύμφωνα με σύγγραμμα του αείμνηστου Ακαδημαϊκού, Δημήτρη Τσάτσου,
η ιθαγένεια δεν είναι δικαίωμα αυτών που την ζητούν, αλλά είναι υποχρέωση του
κράτους να την παραχωρεί υπό προϋποθέσεις χωρίς αυτή να προϋποθέτει το δικαίωμα
του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
