Μέσω των ΕΟΖ
θα αποδιαλύσουν την χώρα
2 Δεκεμβρίου
2013
Στην Κρήτη αλωνίζει ο Φουχτελ με
το γερμανοτσολιάδικο σινάφι του. Για Θράκη δεν μιλάμε διότι έχει τελειώσει προ
πολλού το …έργο. Στην Ηπειρο μια από τα ίδια. Τώρα έρχεται η σειρά του
Μωριά που είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος. Τι κανει η ..Αθηνα; Αβαντάρει τους
γερμανοπεριφερουμενους διασπαστές της συνοχής των Ελλήνων που τάζουν
λαγούς με πετραχήλια.
ΔΙΑΜΟΙΡΑΖΟΥΝ την Πατρίδα μας σε
ΕΟΖ με Γερμανική διοίκηση, κι εμείς ακόμα καθόμαστε...
Όσο για τον Τατούλη, δεν είναι
τίποτα περισσότερο, παρά ένας επικίνδυνος Αυτοδιοικητικός ΠΡΟΔΟΤΗΣ.
Ο Γερμανός Πρέσβης Βόλφγκανγκ
Ντολντ δήλωσε ότι στόχος της Γερμανικής Πρεσβείας είναι για το 2014 να
επικεντρωθεί στα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας
«Είμαι πεπεισμένος πλέον ότι η
Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει τη δύναμη να πάρει τη τύχη της στα χέρια της,
γιατί διαθέτει εξαιρετικά προϊόντα, σπουδαίο πολιτιστικό απόθεμα, πανέμορφα
τοπία με ιδιαιτερότητες, αλλά το σπουδαιότερο, περηφάνια».
Τα παραπάνω δήλωσε ο Πρέσβης της
Γερμανίας στην Ελλάδα Βόλφγκανγκ Ντολντ απευθυνόμενος στον Περιφερειάρχη
Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη κατά τη διάρκεια συνάντησης εργασίας, για τον
τουρισμό, τα αγροτικά προϊόντα και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με θεσμικούς
και παραγωγικούς φορείς του συνόλου της Πελοποννήσου, την Παρασκευή.
Διαβάστε τα παρακάτω για να
πάρετε μια γεύση από το τι θέλουν οι Γερμαναράδες.
Οι ειδικές οικονομικές ζώνες
όμως, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, αναπτύχθηκαν παράλληλα με την ανάπτυξη των
πολυεθνικών από τη δεκαετία του ’70 και γιγαντώθηκαν με τους νεοφιλελεύθερους
ανέμους που κυριάρχησαν από τη δεκαετία του ’80. Σήμερα οι μισθοί και οι
συνθήκες εργασίας σε αυτές ποικίλουν: από τα πολυτελή γραφεία του Ντουμπάι
μέχρι τα εργασιακά κολαστήρια του Μπαγκλαντές. Ακόμη και μια απλή αναζήτηση στο
Ιντερνετ όμως επιβεβαιώνει ότι η ανάπτυξη των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών έγινε
συνώνυμο των εργασιακών συνθηκών που επικρατούν σε χώρες όπως οι Φιλιππίνες, η
Σρι Λάνκα, η Καμπότζη, η Κόστα Ρίκα, ο Μαυρίκιος η Μαδαγασκάρη και πιο πρόσφατα
η Κίνα και η Ινδία.
Βασικό χαρακτηριστικό των
Ειδικών Οικονομικών Ζωνών είναι η φορολογική ασυλία που λαμβάνουν οι
φιλοξενούμενες εταιρείες. Ασυλία που μπορεί να ξεκινά από πέντε έως 15 χρόνια ή
να είναι μόνιμη. Θεωρητικά, αυτή η μείωση εσόδων, που επιβαρύνει τους
υπόλοιπους φορολογούμενους, θα έπρεπε να αντισταθμίζεται από την αύξηση της
απασχόλησης αλλά και ροές κεφαλαίων από τις ΕΟΖ σε άλλους κλάδους της τοπικής
οικονομίας. Όπως έχουν επισημάνει όμως δεκάδες ερευνητές σε όλο τον κόσμο τα
οφέλη αυτά αν και μπορεί να έχουν μια σημασία για υποανάπτυκτες χώρες της
Αφρικής και της Ασίας δεν ισχύουν αναγκαστικά σε πιο αναπτυγμένες οικονομίες όπως
αυτή της Ελλάδας ή άλλων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Εκεί παρατηρείται
απλώς εσωτερική μετακίνηση εργαζομένων με παράλληλη υποβάθμιση των εργασιακών
τους δικαιωμάτων και όχι δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Σε αυτές τις χώρες τα
εργοστάσια που λειτουργούν σε ΕΟΖ συνήθως εισάγουν τις πρώτες ύλες τους από το
εξωτερικό ενώ αναζητούν εργάτες χαμηλής εξειδίκευσης – δεν προσφέρουν δηλαδή
διάχυση της τεχνολογίας και τεχνογνωσίας όπως μπορεί να συμβαίνει σε χώρες του
Τρίτου Κόσμου.
Ένα δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό
τον ΕΟΖ είναι ότι το κόστος για τη δημιουργία των υποδομών βαρύνει σχεδόν πάντα
τη χώρα υποδοχής και τους φορολογούμενούς της. Πρόκειται δηλαδή για μια έμμεση
αναδιανομή κεφαλαίων από τους πολίτες μιας αναπτυσσόμενης χώρας στις εταιρείες
μιας αναπτυγμένης. Σε ορισμένες περιπτώσεις η δημιουργία των ΕΟΖ προϋποθέτει το
ξερίζωμα ολόκληρων χωριών και οικισμών ενώ δεν λείπουν οι περιπτώσεις όπου οι
Ειδικές Οικονομικές Ζώνες οικοδομήθηκαν σε περιοχές που είχαν καταστραφεί από
πολεμικές συγκρούσεις.
