ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ




Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Ο εορτασμός της ιεράς μνήμης των 383 Θεοφόρων Πατέρων των συγκροτησάντων τη Ή (8η) Οικουμενική Σύνοδο


Ο εορτασμός της ιεράς μνήμης των 383 Θεοφόρων Πατέρων των συγκροτησάντων τη Ή (8η) Οικουμενική Σύνοδο

19 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2013

Ο πιστός λαός διαχρονικά αναγνώρισε την Αγία Σύνοδο του Μεγάλου Φωτίου ως 8η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ. Και αυτό διακηρύττεται παντού και πάντοτε και υπο πάντων, πλην των ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ. Εαν τυπικά δεν την επικυρώσουν οι αρχιερείς που ερωτοτροπούν με τις Φρικαλέες Αιρέσεις της εποχής μας, αυτό για την συνείδησι της Εκκλησίας, είναι τελείως ΑΔΙΑΦΟΡΟ.

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ κ΄ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ ΕΠΙ ΤΗ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΙ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 383 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΑΝΤΩΝ ΤΗΝ Η΄ (8η) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ 


ΤΗι Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

γαπητοί Πατέρες καί δελφοί,

 Μέ τήν κτιστη Χάρι το ν Τριάδι δοξαζομένου Θεο καί τίς πρεσβεες το ν γίοις πατρός μν Φωτίου ρχιεπισκόπου Κων/λεως το Μεγάλου καί σαποστόλου, ορτάζουμε σήμερα, Α΄ Κυριακή μετά τήν μνήμη το γίου Φωτίου, γιά πρώτη φορά στήν καθ’μς ερά Μητρόπολη τήν ορτή τν γίων 383 θεοφόρων Πατέρων, πού συνεκρότησαν τήν Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο στήν Κωνσταντινούπολη τά τη 879-880 μ.Χ.,  ποία ορτή καθιερώνεται νά ορτάζεται τησίως ν τ καθ’μς ερ Μητροπόλει μέ τήν μπνευσμένη κολουθία το ν ορανος αλιζομένου μακαριστο ποστόλου Παπαχρήστου, μνογράφου καί περόχου διακόνου το ρθοδόξου Βυζαντινο μέλους καί το κκλησιαστικο Τυπικο, ο  μνήμη εη αωνία.
μες ο ρθόδοξοι δέν σταματμε τήν ρίθμηση τν Οκουμενικν Συνόδων στήν Ζ΄ (7ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο το τους 787 μ.Χ. κατά τν αρετικν καί χριστιανοκατηγόρων εκονομάχων, λλά ριθμομε ς γίες καί Οκουμενικές Συνόδους καί λλες δύο Συνόδους : α) τήν πί Μ. Φωτίου Σύνοδο το 879-880 μ.Χ.,  ποία εναι  Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδος καί β) τήν πί γίου Γρηγορίου Παλαμρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Σύνοδο το τους 1351 μ.Χ.,  ποία εναι  Θ΄ (9ηγία καί Οκουμενική Σύνοδος.   
 ν τ γία Σοφία Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδος συνεκλήθη στήν Κωνσταντινούπολη κατά τά τη 879-880 μ.Χ. πί βασιλείας το ατοκράτορα Βασιλείου το Μακεδόνος. Συμμετεχαν 383 γιοι καί θεοφόροι Πατέρες πό νατολή καί Δύση, πού κπροσωποσαν τά πέντε Πρεσβυγενή ρθόδοξα Πατριαρχεα, μεταξύ τν ποίων ταν  Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως  Μέγας Φώτιος,  ποος ταν  πρόεδρος τς Συνόδου,  κπρόσωπος το ρθοδόξου τότε πάπα Ρώμης ωάννου Η΄, Πέτρος  πρεσβύτερος, μαζί μέ τόν Παλο καί τόν Εγένιο,  κπρόσωπος το πατριάρχου εροσολύμων Θεοδοσίου, λίας  πρεσβύτερος,  κπρόσωπος το πατριάρχου λεξανδρείας Μιχαήλ, Κοσμς  πρεσβύτερος, καί  κπρόσωπος το Πατριάρχου ντιοχείας Θεοδοσίου, Βασίλειος πίσκοπος Μαρτυρουπόλεως.
 Σύνοδος συνεκλήθη, γιά νά παύσει τά σκάνδαλα, πού κολούθησαν μεταξύ τν νατολικν καί τν Δυτικν, σχετικά μέ τήν Βουλγαρία καί γιά νά νωθον ο ποσχισθέντες πίσκοποι ξαιτίας τς ποπομπς το πρώην Κωνσταντινουπόλεως γνατίου καί τς χειροτονίας το γίου Φωτίου.  Σύνοδος, πίσης, νεκήρυξε ς Οκουμενική τήν Ζ΄ (7ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο.
Τά κύρια θέματα, πού συζητήθηκαν στή Σύνοδο ταν τά ξς πέντε : α) τό πρωτεο το πάπα Ρώμης, β) τά λειτουργήματα στήν κκλησία καί ο μεταξύ τους σχέσεις, γ) τά τοπικά θιμα, δ)  θρόα χειροτονία καί ε) τό Filioque, δηλ.  παράνομη καί αρετική προσθήκη τς καί κ το Υο κπορεύσεως το γίου Πνεύματος.
Τά Πρακτικά τς Συνόδου ατς δημοσιεύθηκαν πό τόν ερό Δοσίθεο Πατριάρχη εροσολύμων στό βιβλίο του «Τόμος Χαρς», πού κδόθηκε στό Ρήμνιο τς Ογγροβλαχίας τόν Σεπτέμβριο το 1705.
 Σύνοδος τν τν 879-880 μ.Χ. χει λα τά χαρακτηριστικά τς  Οκουμενικς Συνόδου καί μπορε νά χαρακτηρισθε ς Η' (8η) Οκουμενική Σύνοδος. Διασώζει λα τά ξωτερικά καί σωτερικά στοιχεα τς Οκουμενικς Συνόδου.
 Σύνοδος ατή εναι καί λέγεται Οκουμενική, πειδή α) συνεκλήθη πό τόν ατοκράτορα Βασίλειο τόν Μακεδόνα, β) παρέστησαν σ’ ατήν ο κπρόσωποι λων τν Πατριαρχείων, προήδρευσε  μεγάλη πατερική φυσιογνωμία το Μεγάλου Φωτίου καί ο κπρόσωποι το ρθοδόξου τότε πάπα Ρώμης ωάννου Η΄, γ) σχολήθηκε μέ σοβαρά δογματικά, κκλησιολογικά καί κανονικά θέματα, δ) ο ποφάσεις της κολουθον τήν διδασκαλία τν γίων Προφητν, ποστόλων καί Πατέρων τς κκλησίας, δηλ. εναι σύμφωνες μέ τήν λη παράδοση τς κκλησίας, ε) πρξε συμφωνία λων τν ρθοδόξων Πατριαρχν καί ρχιερέων τς Καθολικς ρθοδόξου κκλησίας,  ποία φαίνεται πό τίς πογραφές τους στά διορισθέντα καί κανονισθέντα πό τήν Σύνοδο, καί  ποία συμφωνία εναι  συστατικός χαρακτήρας, πού καθιστ μία Σύνοδο Οκουμενική, σύμφωνα μέ τόν γιο Νικόδημο τόν γιορείτη, καί στ)  Σύνοδος ατή χαρακτηρίσθηκε ς Οκουμενική πό πολλούς γίους Πατέρες καί διδασκάλους, πως τόν Θεόδωρο Βαλσαμώνα, τόν Νελο Θεσσαλονίκης, τόν γιο Νικόλαο Καβάσιλα, τόν Νελο Ρόδου, τόν Μακάριο γκύρας, τόν γιο Συμεών Θεσσαλονίκης, τόν γιο Μάρκο φέσου τόν Εγενικό, τόν σιο ωσήφ Βρυέννιο, τόν γιο Γεννάδιο Σχολάριο, τόν ερό Δοσίθεο εροσολύμων, τόν Κωνσταντνο Οκονόμου κ.λλά καί πό νεωτέρους, πως τόν μακαριστό ρχιεπίσκοπο θηνν καί πάσης λλάδος κυρό Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί γίου Βλασίου κ. ερόθεο[1], τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. ερεμία[5], τόν Θεοφιλέστατο πίσκοπο βύδου κ. Κύριλλο Κατερέλο, τόν αδεσιμολογιώτατο πρεσβύτερο π. Φίλιππο Ζυμάρη κ..
Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τά πρακτικά τς Συνόδου ατς διαπιστώνει τι  δια  Σύνοδος χει συνείδηση Οκουμενικς καί τσι τήν τιτλοφορον ο Βασιλες,  Μ. Φώτιος, ο λεγάτοι το τότε ρθοδόξου πάπα Ρώμης καί τά μέλη Της.  ρος «Οκουμενική» ναφέρεται δεκάδες φορές στά πρακτικά. λα τά μέλη τς Συνόδου χουν τήν συνείδηση τι εναι συνέχεια τς Ζ' (7ηςγίας καί Οκουμενικς Συνόδου, τήν ποία καί πικυρώνουν ς Οκουμενική. ρα, τό γεγονός τι  Ζ' (7ηγία καί Οκουμενική Σύνοδος πικυρώθηκε πό τήν Η΄(8η) Οκουμενική Σύνοδο, μεταξύ τν λλων, δείχνει τήν σοβαρότητά της.
Μέ βάση τά παραπάνω δέν πρόκειται γιά κάποια πρωτοτυπία  καινοτομία τό νά ποδεχθομε, ς ερά Μητρόπολη, ς Τοπική κκλησία, τήν πί Μεγάλου Φωτίου Σύνοδο ς Οκουμενική καί νά προτείνουμε τήν πίσημη ποδοχή της ς τέτοια π' λη τήν ρθόδοξη Καθολική κκλησία, δεδομένου τι, σύμφωνα μέ τήν ρθόδοξη Παράδοση,  Σύνοδος πεμβαίνει, γιά νά διακηρύξει, πίσημα πλέον, τήν δη πάρχουσα καί ποδεικνυομένη στήν λάνθαστη συνείδηση το πληρώματος τς κκλησίας, οκουμενικότητα μις Συνόδου.
Στό σημεο ατό κρίνεται παραίτητο νά γίνει μία μικρή ναφορά σέ δύο πό τά θέματα, πού πασχόλησαν τήν Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο, γιά νά φανε  σπουδαιότητα τς Οκουμενικς ατς Συνόδου. Τά θέματα ατά εναι α) τό πρωτεο το ρθοδόξου πάπα Ρώμης καί β)  αρεση το Filioque.
Α) Τό πρτο σημεο, πού πασχόλησε τήν Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο, σχετίζεται μέ τό πρωτεο το ρθοδόξου πάπα Ρώμης.  συζήτηση, πού γινε στή Σύνοδο μεταξύ το Μ. Φωτίου, τν νατολικν κπροσώπων, λλά καί τν κπροσώπων το τότε ρθοδόξου πάπα Ρώμης ωάννου Η΄, δειξε ξεκάθαρα τι  ρθόδοξος πάπας Ρώμης χει πρωτεο μέσα στήν κκλησία, λλά μέ σαφ κκλησιολογικά ρια, πως ατά προσδιορίζονται πό τόν 34ο ποστολικό Κανόνα. Δηλ. εναι πρτος μόνο κατά τά πρεσβεα ντός καί χι περάνω της κκλησίας. Κατά τήν θεώρηση ατή, κάθε πίσκοπος, πού δέν τηρε τό πνεμα το ποστολικο Κανόνος, θέτει τόν αυτό του κτός κκλησίας καί καθαιρεται  φορίζεται. Ο πάπες Ρώμης δέν ποτελον ξαίρεση.  
 Μέγας Φώτιος καί ο γιοι Πατέρες τς Συνόδου ατς ποστήριξαν τά πρεσβεα τιμς ς ναγκαία κκλησιολογική ρχή γιά τήν διατήρηση τς νότητας τς νά τήν οκουμένη κκλησίας. Κατά τά πρεσβεα τιμς, μως,  διατήρηση ατή τς νότητας σαφς δέν νοεται ς πιβολή πό να πρτο,  ποος βρίσκεται περάνω της κκλησίας ς αθεντία.  θέση ατή σαφς κφράζεται σέ πιστολή το γίου Φωτίου, στήν ποία τονίζει τήν ρθόδοξη ρμηνεία το Εαγγελικο χωρίου «κγώ δέ σοί λέγω τι σύ ε Πέτρος καί πί ταύτην τήν πέτραν οκοδομήσω μου τήν κκλησίαν...» Ματθ. ις΄ 18-19.  ρμηνεία ατή δηγε στήν καίρια κκλησιολογική ρχή τι  κάθε πίσκοπος εναι σότιμος ς πρός τήν ρχιερωσύνη του.  ρθόδοξος πάπας Ρώμης καί χι  σημερινός αρεσιάρχης χει τό προνόμιο τς τιμς καί πρέπει νά τηρε τούς ερούς Κανόνες τς κκλησίας, καί ατό τό προνόμιο πρέπει νά γίνεται μέσα στό πνεμα τν ερν Κανόνων. Ατό σημαίνει τι  ρθόδοξος πάπας Ρώμης δέν χει ρμοδιότητες σέ λλες κκλησιαστικές περιφέρειες. ταν  πάπας Ρώμης δέν τηρε τούς ερούς Κανόνες καί θέτει τόν αυτό του περάνω της κκλησίας, τότε μπορε νά καθαιρεθεπως συνέβη μέ τόν πάπα Νικόλαο Α', πού καθαιρέθηκε, γιατί ναμείχθηκε στήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Βουλγαρία.
Εναι πολύ χαρακτηριστικός  α΄ ερός Κανόνας, πού συνέταξε  Σύνοδος ατή κατά τήν πέμπτη πράξη της,  ποος θεσπίζει τήν ατονομία κάθε κκλησιαστικς διοικήσεως σέ θέματα τάξεως καί πειθαρχίας. Μέ τόν ερό ατόν Κανόνα γίνεται ποδεκτό τό Συνοδικό Σύστημα διοικήσεως καί ποσαφηνίζεται τι τό πρωτεο το ρθοδόξου πάπα Ρώμης δέν εναι πρωτεο ξουσίας, λλά πρωτεο τιμς, δηλ.  ρθόδοξος πάπας Ρώμης καί χι  σημερινός πού ατός καί ο προκάτοχοί του χουν κπέσει πό τό τος 1014 ες δεινές αρέσειςδέν εναι κεφαλή λης τς κκλησίας, δέν εναι  πηγή τς ερωσύνης κ.., καί κατά συνέπεια, δέν χει ρμοδιότητα στίς λλες κκλησιαστικές διοικήσεις.  ερός ατός Κανόνας χει καίρια κκλησιολογική σημασία καί ποτελε πανορθωτικό διάβημα κατά τς πυραμιδικς δυτικς «παγκόσμιας» κκλησιολογίας,  ποία κφράσθηκε στή ληστρική Σύνοδο το 869-870, κατά τήν ποία  μόνη ληθινή Τοπική κκλησία, μέ τήν ννοια τς καθολικότητας, εναι  κκλησία τς Ρώμης,  ποία ταυτίζεται μέ μία παγκόσμια κκλησία, καί  μόνος οσιαστικός πίσκοπος εναι  πάπας Ρώμης.
Β) Τό δεύτερο σημεο, πού πασχόλησε τήν Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο, εναι τό θέμα το Filioque, πού εσήγαγαν ο Φράγκοι στό Σύμβολο τς Πίστεως, τι δηλ. τό γιον Πνεμα κπορεύεται ς πόσταση πό τόν Πατέρα καί τόν Υό.
Τό πρτο καί κύριο ατιο το σχίσματος το 1054, δηλ. τς πόσχισης καί ποκοπς το πρεσβυγενος Πατριαρχείου τς Δύσεως, τς αρέσεως το Παπισμο πό τήν Μία, γία, Καθολική καί ποστολική ρθόδοξη κκλησία, ταν  αρεση το Filioque. Τό Filioque εναι φοβερή αρεση, πειδή α) εναι ντίθετο πρός τά ψευδέστατα λόγια του δίου το Χριστο, πού επε τι «τό Πνεμα τς ληθείας,  κ το Πατρός κπορεύεται». χουμε δηλ. κατάφωρη θέτηση το δίου το Θεο, το Χριστο. β) Εναι ντίθετο πρός τό Σύμβολο τς Πίστεως Νικαίας-Κων/λεως, σύμφωνα μέ τό ποο «(πιστεύω) καί ες τό Πνεμα τό γιον, τό Κύριον, τό Ζωοποιόν, τό κ το Πατρός κπορευόμενον»χουμε δηλ. θέτηση καί τν δύο γίων καί Οκουμενικν Συνόδων τς Α΄ καί τς Β΄. γ) Εναι ντίθετο πρός τόν 7ο ερό Κανόνα τς Γ΄ γίας καί Οκουμενικς Συνόδου,  ποος παγορεύει ποιαδήποτε πρόσθεση  φαίρεση στό Σύμβολο τς Πίστεως. χουμε δηλ. θέτηση καί τς Γ΄ γίας καί Οκουμενικς Συνόδου. δ) Καταστρέφει τίς σχέσεις μεταξύ τν προσώπων τς γίας Τριάδος καί συγχέει τά κοινώνητα ποστατικά διώματα τν τριν προσώπων. ε) ποβιβάζει τό γιον Πνεμα στό πίπεδο το κτίσματος, καί στ) εσάγει δυαρχία στήν γία Τριάδα. φόσον καί  Υός εναι πηγή το γίου Πνεύματος, ρα χουμε δύο πηγές, δύο ρχές στήν γία Τριάδα, τόν Θεό Πατέρα καί τόν Υό. Βέβαια, πίσω πό τήν αρεση το Filioque δέν κρύβεται τίποτε λλο παρά  λλη φρικτή αρεση το πάπα Ρώμης,  φρύς,  λαζονεία, τό λάθητο καί τό πρωτεο ξουσίας του, νά νομοθετε μόνο ατός πάνω πό τά παραδεδομένα πό τήν ρθόδοξη κκλησία, πως θεολογε μέ ξύνοια  γιος Γρηγόριος  Παλαμς.
 συζήτηση γιά τό σοβαρό ατό ζήτημα γινε κατά τήν κτη συνεδρία καί ποφασίσθηκε νά παγορευθε ατή  κακοδοξία. Μέ πρόταση το παρισταμένου Ατοκράτορα Βασιλείου,  Σύνοδος ποφάσισε νά καταδικάσει τό Filioque, δηλ. τήν εσαγωγή στό Σύμβολο τς Πίστεως πό τούς Φράγκους τς αρετικς διδασκαλίας περί τς κπορεύσεως το γίου Πνεύματος κ το Πατρός καί κ το Υο, πού εσήγαγαν ο Φράγκοι καί στήν Βουλγαρία.
Τό συμπέρασμα εναι τι  πί Μ. Φωτίου Σύνοδος το 879-880 μ.Χ. εναι ντως  Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδος τς Μις, γίας, Καθολικς καί ποστολικς ρθοδόξου κκλησίας καί τσι χει περάσει στήν λάνθαστη συνείδηση το πληρώματος τς κκλησίας. Σήμερα, ο αρεσιάρχες πάπες Ρώμης δέν ριθμον τήν Σύνοδο το 879-880 μ.Χ. ς τήν Η΄ (8ηγία καί Οκουμενική Σύνοδο, λλά στή θέση της ριθμον τήν ληστρική σύνοδο το 869-870,  ποία κατεδίκασε τόν Μ. Φώτιο, καθυβρίζοντες τόν σαπόστολο γιο ς δθεν «αρεσιάρχη».
 Κατακλείουμε, τονίζοντας τι θεωρομε δήριτη νάγκη τήν σύγκληση Πανορθοδόξου, γίας καί Μεγάλης Συνόδου μέ τήν συμμετοχή πάντων τν ρθοδόξων Πατριαρχν, ρχιεπισκόπων, Μητροπολιτν, πισκόπων, Καθηγουμένων, ρχιμανδριτν, ερέων, Μοναχν καί λαϊκν θεολόγων,  ποία θά σχοληθε συνοδικς μέ τό θέμα τς πανορθοδόξου  νακηρύξεως τς Συνόδου πί Μ. Φωτίου ς τς Η΄ γίας καί Οκουμενικς Συνόδου.
 Τυγχάνει δέ ξόχως παράδεκτο τό γεγονός φ’ νός νά θεωρομε ς προστάτη καί φορο τς κκλησίας τς λλάδος καί τς ερς μας Συνόδου τόν γιο σαπόστολο Μέγα Φώτιο, νά μήν προχωρήσουμε στήν διαδικασία ποβολς προτάσεως νακηρύξεως ς Η΄ (8η) Οκουμενικς τς Συνόδου το τους 880, πού δικαίωσε πανορθοδόξως καί οκουμενικς τόν Μ. Φώτιο, καί φ’ τέρου νά συνομιλομε, νά συναγελαζόμαστε καί νά συμπροσευχόμαστε λως ντικανονικς μέ τήν αρετική παπική θρησκευτική παρασυναγωγή καί κοινωνία,  ποία γιά προφανες διοτελες λόγους ποδέχεται ς Η΄ (8η) Οκουμενική Σύνοδο τήν ληστρική Σύνοδο το 870,  ποία ς επομεν δη καθυβρίζει τόν Μεγάλο Φώτιο ς δθεν «αρεσιάρχη».
Παρέλκει, τέλος, νά ναφέρουμε τι πό τό παραπάνω θέμα σφαλς νοχλεται καί «καίγεται»  δαίμονας το παναιρετικο συγκρητιστικο διαχριστιανικο οκουμε-νισμο καί σοι συνοδοιπορον μέ ατόν

Μετ’ εχν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Πειραις Σεραφείμ


 

WebCounter.com
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Top WordPress Themes