‘Μνημόνιο ή
εμφύλιος’: Όπως κάποτε… ‘Καραμανλής ή τανκς’
21/9/13
Του
Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Στο τρομακτικό δίλημμα «μνημόνιο ή εμφύλιος» φαίνεται να προσπαθούν να
οδηγήσουν κάποιοι τον ζαλισμένο από τα τεκταινόμενα Έλληνα πολίτη.
Δυστυχώς, τα γεγονότα έτσι όπως
έχουν διαδραματιστεί και όπως παρουσιάζονται από το «σύστημα» (δηλαδή τα
πολιτικά κόμματα του συνταγματικού, του ημι-συνταγματικού αλλά και του
εξω-συνταγματικού τόξου, καθώς και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης), το μόνο
που κάνουν είναι να προσπαθήσουν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο έτσι ώστε να
«μαζευτεί στο μαντρί» διότι διαφορετικά θα έρθει τους «εκτελέσει» ο
κουμουνιστής, ή θα τους «μαχαιρώσει» ο φασίστας.
Η συγκεκριμένη πολιτική
εκφοβισμού των Ελλήνων έρχεται σε μία περίοδο όπου:
>To «success story» τύπου
Βιοχάλκο καταδεικνύει
καθημερινά τη σκληρή πραγματικότητα μίας χειμαζόμενης οικονομίας και κοινωνίας.
>Ο πρωθυπουργός επέστρεψε από τις συναντήσεις του στο
Εξωτερικό με άδεια χέρια αφού όλοι οι ιθύνοντες στην ΕΕ τον παρέπεμψαν στο
Βερολίνο.
>Το Βερολίνο δεν προτείνει παρά μόνο ένα νέο μνημόνιο
(με άλλη ονομασία) αλλά της ιδίας σκληρότητας μέτρα. Το κατά πόσον η νέα
συμφωνία θα περιλαμβάνει και «κούρεμα» είναι συζητήσιμο, καθώς και το αντίτιμο
που θα καταβληθεί σε μία τέτοια περίπτωση.
>Τα γκάλοπ δείχνουν μία πρωτοπορία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και
μία ραγδαία άνοδο της Χρυσής Αυγής, κατάσταση η οποία δεν αναμένεται να
μεταβληθεί στο προσεχές μέλλον, μάλλον να επιδεινωθεί για την κυβερνητική
παράταξη.
>Οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων
βρίσκονται προ των πυλών, ενώ το λουκέτο με «ξαφνικό θάνατο» εταιριών του
δημοσίου μάλλον δεν πρόκειται να αποφευχθεί.
>Οι απεργίες στον δημόσιο τομέα θα δημιουργήσουν ένα νέο
κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο.
>Ο έλεγχος της
κοινοβουλευτικής ομάδος τόσο
της ΝΔ όσο όμως και του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως
δεδομένη, ειδικά εάν και εφόσον έρθουν διατάξεις για πλειστηριασμούς της πρώτης
κατοικίας, περεταίρω απολύσεις και μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Όπως είναι φυσικό μέσα στο
συγκεκριμένο πλαίσιο, η επιλογή – στρατηγικής φύσεως – του πετάματος τη μπάλας
στην εξέδρα και της αλλαγής της ατζέντας, ακόμα όμως και με τον κίνδυνο κάτι
τέτοιο να λειτουργήσει ως η θρυαλλίδα για ένα κοινωνικό ξέσπασμα αποτελεί μία
«λογική» επιλογή για το μνημονιακό – κυβερνητικό στρατόπεδο.
Όσο παράλογο να θεωρείται για
κάποιους το γεγονός, οι «στρατηγοί» της κυβέρνησης να αποφάσισαν να παίξουν την
«τελευταία κάρτα» της τράπουλας, η οποία έχει να κάνει με την εισαγωγή του
απόλυτου – για ένα έθνος – διλήμματος στην πολιτική συζήτηση: Εάν δεν
ψηφίσετε εμάς – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δηλαδή – θα οδηγηθούμε στα «άκρα», άρα θα έχουμε
«εμφύλιο», άρα είναι σαφές ότι καλύτερα να έχουμε το «μνημόνιο» παρά τον
«εμφύλιο». Η πιθανότητα να έχει υιοθετηθεί η συγκεκριμένη επιλογή είναι
τεράστια.
Δυστυχώς, στην πολιτική τέτοιου
είδους στρατηγικές οι οποίες πιάνονται από ένα τραγικό – οπωσδήποτε μη
σχεδιασμένο, ΑΛΛΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ λόγω της κοινωνικής κατάστασης –
περιστατικό, ενεργοποίησαν τη συγκεκριμένη πολιτική στρατηγική με την οποία
προσπαθεί να περαστεί στον ελληνικό λαό το τετράπτυχο:
Δεξιοί, μην ψηφίσετε Χρυσή
Αυγή διότι αποτελεί το
απόλυτο κακό (δεν είναι στο «συνταγματικό τόξο»).
Αριστεροί μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ διότι αποτελεί ένα… λιγότερο απόλυτο κακό
(μπορεί και να μην είναι στο «συνταγματικό τόξο»).
Ψηφίστε εμάς ΝΔ (δεξιοί) – ΠΑΣΟΚ (αριστεροί), μπορεί να
είμαστε μνημονιακοί αλλά είμαστε στο «συνταγματικό τόξο» και μάλιστα βρισκόμαστε
στο «κέντρο».
Εάν τελικά ψηφίσετε κόμματα πλην ημών τότε κινδυνεύουμε με
«εμφύλιο».
Όπως και να το δει κανείς, η
τοποθέτηση της πρωθυπουργικής πτέρυγας της ΝΔ δεν μπορεί παρά να εξηγηθεί με
βάση το συγκεκριμένο σκεπτικό. Με άλλα λόγια, το ιστορικό δίλημμα
«Καραμανλής ή τανκς» έρχεται στην επικαιρότητα. Επικαιροποιημένο στο «μνημόνιο
ή εμφύλιος».
Να ρωτήσουμε ποιον εξωτερικό
παράγοντα ευνοεί το συγκεκριμένο δίλλημα, έτσι ώστε να συνεχιστούν οι
«διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις ή μήπως είναι αφελές;
Και μία επισήμανση: Στο
«μαντρί» μαζεύονται όλοι, αφού η απειλή της «λίστας» δεν μπορεί παρά να αφήσει
πολύ λίγους ασυγκίνητους.
Τέλος, το ερώτημα στο πότε είναι
ο κατάλληλος χρόνος των εκλογών, δηλαδή είτε μέσα στις επόμενες εβδομάδες,
πριν τα τετελεσμένα από τους Γερμανούς αλλά και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό
παγιοποιηθούν και όσο η επήρεια των δραματικών γεγονότων βρίσκεται στην
επιφάνεια, είτε στο απώτερο μέλλον, όταν τα αδιέξοδα θα βρίσκονται
εμφανέστατα μπροστά μας, είναι μάλλον ρητορικό σχήμα για το Μαξίμου. Με άλλα
λόγια, είναι αρκετά πιθανό να πηγαίνουμε προς εκλογές με μία πόλωση τεχνητή
αλλά άκρως επικίνδυνη. Καλώς ορίσαμε στη δεκαετία του 1960.
