Η ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ (άρθρο του 2009)

 Η ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ  

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων (Νέα Τουρκοκρατία - Λατινοκρατία)

Αιτία γιά τήν δημιουργία αυτής της σελίδας είναι η άνευ όρων υποταγή του πολιτικού καί δημοσιογραφικού κατεστημένου στίς εντολές της παγκόσμιας δύναμης (ΗΠΑ, Βρεταννίας) καί τής περιφερειακής δύναμης (Τουρκίας) μέ σκοπό τήν αποδυνάμωση αν όχι τήν κατάργηση του ελληνικού κράτους-έθνους, στά πλαίσια της προσπάθειας πού γίνεται γιά τή δημιουργία ενός καπιταλιστικού παγκόσμιου υπερκράτους τό οποίο θά εξουσιάζεται από μία ή ελάχιστες σκοτεινές καί άγνωστες δυνάμεις. Αυτό τό υπεκράτος, βιάζονται νά τό δημιουργήσουν, τώρα πού η Ρωσσία είναι ακόμα αδύναμη καί η Κίνα δέν έχει ανέβει στό προσκήνιο όσο χρειάζεται. Τό υπερκράτος εικάζεται από μερικούς ότι θά είναι τύπου ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή μία δικτατορία όχι βάναυση καί απροκάλυπτη, αλλά κεκαλυμμένη, οι πολίτες της Ευρώπης καί της Αμερικής θά είναι ό,τι οι Ρωμαίοι πολίτες εκείνης της εποχής, ενώ οι Ασιάτες καί οι Αφρικανοί θά είναι οι δούλοι πού θά παράγουν τόν ορυκτό πλούτο καί τά βιομηχανικά προϊόντα.

Η γνώμη μου είναι ότι στήν χώρα μας θά προκύψει μία κατάσταση ανάλογη μέ αυτή της διπλής κατοχής πού ζήσαμε (Τουρκοκρατία - Φραγκοκρατία) καί πού περιγράφεται στίς προηγούμενες σελίδες. Τόν ρόλο των δυτικών Φράγκων θά τόν επομιστούν οι Αγγλοσάξονες καί οι Σιωνιστές. Η Τουρκία, πού έχει ηγέτες αγέρωχους καί εθνικιστές, δέν θά διαλυθεί στήν Νέα Τάξη Πραγμάτων, αλλά θά αναλάβει τόν γνωστό της ρόλο, δηλαδή τόν ρόλο του ελέγχου όλων των βαλκανικών κρατών.

Η Ελλαδίτσα, μέ τούς διεφθαρμένους καί δουλικούς ηγέτες της, θά μεταβληθεί σέ μία επαρχία κάτω από τήν εξουσία καί του τουρκικού κατεστημένου. Η κατάσταση της υποταγής μας στήν Τουρκία έχει βαπτισθεί ως ελληνοτουρκική φιλία γιά νά γίνει αποδεκτή από τόν ελληνικό λαό. Αρωγοί σέ αυτή τήν κίνηση είναι καί κάποιες οργανώσεις, όπως τό Παρατηρητήριο Ελσίνκι, αντιρατσιστικές τάχα οργανώσεις για τά ανθρώπινα δικαιώματα, η Scientology κλπ, πού πλήτουν διαρκώς καί συστηματικά τό κράτος μας σέ μία προσπάθεια κατάρευσης τής δομής της ελληνικής κοινωνίας.

Οι "μή κυβερνητικές" οργανώσεις αυτές, πού έχουν διεισδύσει σέ καίριες θέσεις του συστήματος, κατηγορούν τήν Ελλάδα ότι δέν σέβεται τήν "μακεδονική", τήν "τουρκική", τήν "αλβανική" τήν "αθιγγανική" μειονότητα καί όποια μειονότητα γεννιέται στό μυαλό τους ώστε νά έχει τό State Department υλικό νά γράφει στίς ετήσιες εκθέσεις του γιά τά ανθρώπινα δικαιώματα ανά τόν κόσμο. Ο στόχος τους είναι προφανής: ανάβουν φυτίλια γιά νά εκραγούν όποτε χρειαστεί όπως ακριβώς έγινε στό Κόσσοβο καί η χώρα μας νά βρίσκεται σέ ένα διαρκές καθεστώς απειλής, ώστε νά μπορεί άνετα νά επεμβαίνει καί νά παρεμβαίνει η υπερδύναμη. Μία υπερδύναμη πού όχι μόνο μένει απαθής όταν καταπατώνται τά δικαιώματα των Ρωμηών της Πόλης, όταν δολοφονούνται Σέρβοι στό Κόσσοβο, όταν σφάζονται Λιβανέζοι από τούς Ισραηλινούς, αλλά καί η ίδια η υπερδύναμη πρωταγωνιστεί σέ βαρβαρότητα σέ πολλές περιοχές ανά τόν κόσμο (Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ).

Aντίθετες Δυνάμεις στήν παγκοσμιοποίηση

Γιά νά δημιουργηθεί αυτή η παγκοσμιοποιημένη δικτατορία θά πρέπει νά εκλείψουν οι δυνάμεις καί οι ιδεολογίες πού αντιστέκονται καί επηρεάζουν συνειδήσεις. Οι συνειδήσεις πρέπει νά υποταχθούν μόνο στίς σύμφωνες μέ τήν παγκόσμια αυτοκρατορία, δυνάμεις. Η πρώτη ιδεολογία πού καταρίφθηκε εύκολα ήταν η αριστερή ιδεολογία. Όλοι οι "αριστεροί ηγέτες" της Ευρώπης μετά μανίας πράττουν καπιταλιστικά καί νεοφιλελεύθερα, ενισχύοντας τό μεγάλο κεφάλαιο καί τίς πολυεθνικές καί μειώνοντας ταυτόχρονα τήν ισχύ του κράτους.

Στήν Ελλάδα αυτό τό έργο τό έφερε εις πέρας ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος εκπαιδεύτηκε στό πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (φώλιά κατασκόπων καί πρακτόρων), καί μέ τίς ψήφους των αριστερών καί τούς αντικαπιταλιστικούς καί αντιαμερικανικούς του λόγους (έξω από τό ΝΑΤΟ, έξω από τήν ΕΟΚ, ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ τό ίδιο συνδικάτο, η Ελλάδα ανήκει στούς Ελληνες, βυθίσατε τό Χόρα, εθνική ανεξαρτησία, δέν διεκδικούμε τίποτα), έπραξε ό,τι ακριβώς επιθυμούσαν οι καπιταλιστές.

Ενίσχυσε τή θέση μας στήν Ευρώπη (τώρα όποιος είναι αντιευρωπαϊστής θεωρείται ρατσιστής), στό ΝΑΤΟ (είμαστε οι πιό πειθήνιοι σύμμαχοι στό ΝΑΤΟ), χάρισε στούς Τούρκους τόν ορυκτό πλούτο του Αιγαίου (συνθήκη Νταβός), τούς επέτρεψε νά έχουν στρατιωτική υπεροπλία καί στή θάλασσα καί στόν αέρα, κατέστρεψε τήν εθνική οικονομία καί βιομηχανία, χρέωσε τούς Ελληνες πολίτες γιά εκατοντάδες χρόνια, δημιούργησε στήν Ελλάδα μία ομάδα νεόπλουτων προμηθευτών, εργολάβων καί εκδοτών οι οποίοι κατευθύνουν καί χειραγωγούν τήν κοινή γνώμη, αναζωπύρωσε τό μίσος μεταξύ των Ελλήνων, φανατίζοντας τους μέ τίς τριτοκοσμικές του συγκεντρώσεις καί τίς αναφορές του στό παρελθόν (ένα παρελθόν πού μέ τίς σφαγές από τούς σταλινικούς καί τίς εξορίες από τούς εθνικόφρονες μάτωσε τόν λαό μας) ευτέλισε τίς προαιώνιες αξίες της φυλής μας (πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια), ενώ ανέδειξε άλλες "αξίες" όπως είναι η διαφθορά, η μίζα, η αρπαχτή, η λούφα, η καλοπέραση, η ανευθυνότητα, τά κεκτημένα, οι καταλήψεις, τό βόλεμα. 






Μία άλλη δύναμη πού πρέπει νά μπεί στό περιθώριο ή νά εξαλειφθεί τελείως είναι η θρησκεία. Βλέπουμε τήν εμπάθεια στό πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου καί τήν οργανωμένη επίθεση εναντίον των μητροπολιτών από τά ΜΜΕ, τή στιγμή πού ουδέποτε δέν υπήρξε οργανωμένη επίθεση εναντίον διεφθαρμένων πολιτικών ή δημοσιογράφων ή των εργολάβων ή όσων χειραγώγησαν τό χρηματιστήριο καί αποκόμισαν τρισεκατομμύρια δραχμές. Ο τέως υπουργός, πού έγινε υπουργός μόνο γιά νά καταργήσει τό θρήσκευμα από τίς ταυτότητες, δήλωσε παρουσιάζοντας βιβλίο εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι: "ο Θεός του Χριστόδουλου είναι αδιάλλακτος, μισαλλόδοξος, ακροδεξιός, ρατσιστής και έχει καταρασθεί τη λέξη ανοχή".

O αριστερός οπαδός της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης Ριχάρδος Σωμερίτης χαρακτηρίζει ως μυθολογία τόν όρο "Ελλάς Ελλήνων Ορθοδόξων". Ο Στέφανος Μάνος στήν ομιλία του γιά τό ίδιο βιβλίο κόπτονταν γιά τά δικαιώματα των μουσουλμάνων καί ζητούσε πολλά τζαμιά στήν Αθήνα. Ενδιαφέρθηκε γιά τά δικαιώματα των Ορθοδόξων της Κωνσταντινούπολης, γιά τίς κατεστραμμένες περιουσίες τους ή γιά τήν καταστροφή των μοναστηριών στήν κατεχόμενη Κύπρο ή στό Κόσσοβο; Ο άκρατος υποστηρικτής της πολιτικής των ΗΠΑ πού βομβαρδίζουν όποιον δέν υποκύπτει, δήλωνε: "Βασικό χαρακτηριστικό της ελευθερίας είναι η ανεκτικότητα. Την ανεκτικότητα για το διαφορετικό, από τη φύση της, δεν μπορεί να επιδείξει η Εκκλησία."

Λησμόνησε ότι ο σεβασμός στά ατομικά δικαιώματα, στή δημοκρατία καί πρωτίστως στήν ελευθερία δημιουργήθηκε πρώτα στήν Ευρώπη, μία Ευρώπη πού διαμορφώθηκε μέσα από τή διδασκαλία του Ιησού πού μιλούσε γιά αγάπη, ειρήνη καί ισότητα.

Λησμόνησε ο τέως υπουργός ότι τήν ελευθερία του τήν χρωστάει σέ μία επανάσταση πού ως οδηγό είχε τόν σταυρό.



Αλλά ο απώτερος στόχος όλως αυτών των "προοδευτικών" δέν είναι φυσικά η Εκκλησία αλλά η πατρίδα, αφού καταργώντας τήν Ορθοδοξία τό επόμενο βήμα είναι η κατάργηση του Ελληνισμού, όπως ακριβώς γινόταν επί τουρκοκρατίας καί φραγκοκρατίας. Οι Ελληνες της Κάτω Ιταλίας έγιναν Ιταλοί όταν άλλαξαν θρησκεία όπως καί οι Ελληνες της Μικράς Ασίας τούρκεψαν όταν έγιναν μουσουλμάνοι.

Ο τ. υπουργός Ν. Σηφουνάκης χαρακτήριζε τόν Αρχιεπίσκοπο χουντικό, υποκριτή, δόλιο, θεομπαίχτη, αγύρτη. Όλοι αυτοί βέβαια από "καθαρή σύμπτωση" υποστήριζαν τό σχέδιο Αννάν πού νομιμοποιούσε τήν τουρκική εισβολή στήν Κύπρο. Οι γλύφτες της νεοφασιστικής τάξης πραγμάτων δέν έχουν χαρακτηρίσει ποτέ μέ τέτοια επίθετα τόν Ντεκτάς, τόν Ετσεβίτ καί τούς άλλους εγκληματίες της Κύπρου, αλλά κόπτονται γιά τήν φιλία μέ τόν εισβολέα.

Τό κράτος της Τουρκίας μέ τούς χιλιάδες αριστερούς καί Κούρδους στά λευκά κελλιά δέν έχουν τολμήσει νά τό χαρακτηρίσουν ούτε βάρβαρο, ούτε φασιστικό, ούτε ρατσιστικό, αλλά τό ενισχύουν καί τό υποστηρίζουν. 



Ο διεθνιστής Νίκος Δήμου τή μόνη χώρα πού κατηγορεί διαρκώς καί συστηματικά είναι η Ελλάδα. Τήν κατακρίνει γιά τούς επεκτατικούς πολέμους σέ βάρος της Τουρκίας πού διεξήγαγε από τό 1830 μέχρι τό 1921. Δηλαδή η απελευθέρωση της Θεσσαλίας, Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, Αιγαίου, Σμύρνης, Περγάμου καί Εφέσσου ήταν κατά τόν αριστερό προδοδευτικό διανοούμενο, ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.

Διαβάστε μία δήλωση του Δήμου γιά τούς καλούς μας γείτονες: "Όποιος έχει ζήσει στην Τουρκία, όποιος έχει γνωρίσει από κοντά τους γείτονες, ξέρει πως πολλοί έχουν αυτή τη γλύκα του μπακλαβά. Την φιλοξενία και την ζεστασιά που εισέπραξα στα ταξίδια μου από άγνωστους και ανώνυμους (ιδιαίτερα όταν μάθαιναν ότι είμαι Γιουνάν) δεν την έχω ζήσει αλλού." Στάζει μέλι ο νεογενίτσαρος όταν μιλάει γιά τούς κατακτητές μας.

Από καθαρή σύμπτωση βέβαια, ο διεθνιστής Δήμου υποστηρίζει τό Ισραήλ: "Ο περισσότερος κόσμος (ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα) εκτονώνεται απλοποιώντας τα πράγματα. (Βοηθάνε πολύ και τα ΜΜΕ μας). Έτσι καταδικάζουμε το «βάρβαρο Ισραήλ» (και τον πάτρωνά του, τις ΗΠΑ) και ησυχάζουμε ότι κάναμε το καθήκον μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σημερινός πόλεμος ξεκίνησε από αναίτια επίθεση σε Ισραηλινό φυλάκιο, που κατέληξε σε επτά νεκρούς και δύο αιχμαλώτους. "

Κατά άλλη σύμπτωση ο "διανοούμενος" έχει υπογράψει μαζί μέ άλλους "δημοκράτες" τό παρακάτω κείμενο υποστήριξης του σχεδίου πού παρέδιδε στούς κατακτητές Αγγλους καί Τούρκους καί τή νότια Κύπρο: " Το σχέδιο Αναν, όσο και αν αρκετές πτυχές του δεν ικανοποιούν, είναι επιτυχία των δημοκρατικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα είναι ήττα των πιο εθνικιστικών και των πιο αντιδραστικών, και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής, και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Πολύ περισσότερο όταν η διεθνής αυτή συνθήκη μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για να ξεπερασθούν τραύματα και αμοιβαίες δαιμονοποιήσεις, που γέννησαν πόλεμοι και μισός σχεδόν αιώνας μισαλλοδοξίας, διχασμών και διχοτομήσεων. Καλούμε τις δημοκρατικές αυτές δυνάμεις να διακηρύξουν με σαφήνεια και χωρίς άλλη χρονοτριβή την υποστήριξή τους στο ΝΑΙ. 7 Απριλίου 2004". 



Οσοι όμως γνωρίζουν ιστορία, δέν τούς ξενίζει η παραπάνω συμπεριφορά. Ιδια ακριβώς πολιτική είχε εφαρμόσει ο συνάδελφος των ελλήνων διεθνιστών, ο διεθνιστής Χίτλερ, όταν τήν δεκαετία του 1930, χρηματοδοτούσε αφειδώς στή Γαλλία διανοούμενους, δημοσιογράφους, πολιτικούς, ειρηνιστές καί επιχειρηματίες γιά νά εφαρμόσουν τήν γαλλο-γερμανική φιλία. Τό σχέδιο αυτό είχε ονομαστεί "Πέμπτη Φάλαγγα", καί είχε ως σκοπό τήν χαλάρωση του φρονήματος καί τήν αποσύνθεση του γαλλικού έθνους. Τά κύρια συνθήματα ήταν: "Νά μήν πολεμήσουμε γιά χάρη της ιμπεριαλιστικής Αγγλίας", Ζήτω η γαλλογερμανική φιλία", "Μαζί μέ τόν Χίτλερ καί εναντίον των μπολσεβίκων".

Ετσι η κοινή γνώμη είχε χωρισθεί στά δύο, ένα μεγάλο μέρος της δέν θεωρούσε τήν Γερμανία ως απειλή, ενώ τό ηθικό του γαλλικού στρατού είχε κλονισθεί, όπως φάνηκε από τήν ταχύτητα μέ τήν οποία προέλασαν τά ναζιστικά στρατεύματα μέσα από τήν Γαλλία μερικά χρόνια αργότερα. Χαρακτηριστική περίπτωσις του Γάλλου πεμπτοφαλαγγίτη Φερνάν Μπρυνόν, ο οποίος μετά τήν απελευθέρωση της Γαλλίας συνελήφθη καί κατεδικάσθη εις θάνατον ως προδότης. Ο Μπρυνόν είχε εργαστεί συστηματικά γιά τήν προσέγγιση μέ τή Γερμανία καί τό 1934 είχε δημοσιεύσει βιβλίο μέ τίτλο "Γαλλία-Γερμανία", στό οποίο υποστήριζε τά ωφέλη της χώρας του από μία συνεργασία μέ τή Γερμανία, ιδιαίτερα στόν οικονομικό τομέα. Ο Γερμανός πράκτορας Οττο Αμπετζ είχε επίσης εργαστεί γιά τή γαλλογερμανική φιλία καί είχε σχέσεις μέ πολλούς εκπροσώπους του γαλλικού Τύπου.

Κράτη πού έχουν επιθετική πολιτική, όπως τότε η Γερμανία, δαπανούν μεγάλα ποσά σέ ξένες χώρες γιά προπαγάνδα ή δωροδοκία ή κατασκοπεία, μέ σκοπό νά υπερισχύσει η δική τους πολιτική. Εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι καί η Τουρκία, χώρα μέ σαφή επιθετική πολιτική, θά έχει διεισδύσει μέ μεγάλα ποσά στήν πατρίδα μας, γιά νά αλλοιώσει συνειδήσεις, νά διαιρέσει τόν ελληνικό λαό, νά αποσυνθέσει τήν ελληνική κοινωνία καί νά επιτύχει τούς δικούς της σκοπούς. 



Εκείνο όμως πού ενοχλεί τά μέγιστα καί αποτελεί εμπόδιο στήν παγκόσμια δικτατορία πού μας προκύπτει, είναι τό κράτος-έθνος. Τά κράτη αποδυναμώνονται μέχρι νά καταργηθούν τελείως. Οι διάφοροι προδοδευτικοί αρθρογράφοι σέ "σοβαρές" εφημερίδες, έχοντας καί μία φωτογραφία τους μέ μία πίπα γιά νά δείξουν ότι είναι διανοούμενοι, δηλώνουν ότι η φυλή καί τό έθνος είναι ρατσιστικά κατασκευάσματα καί ότι πρέπει νά εκλείψουν, διότι η κοινωνία διαμορφώνεται πολυπολιτισμικά. Πέντε χιλιάδες χρόνια ύπαρξής μας τά θεωρούν κατασκεύασμα!

Πετάνε τούς αγώνες της φυλής μας στόν κάλαθο των αχρήστων, γιατί πρέπει νά ζήσουμε όλα τά έθνη μαζί σέ μία απρόσωπη παγκόσμια πολυπολιτισμική κοινωνία. Γιά νά κοιμήσουν τούς πολίτες, μιλούν γιά ρατσισμό, ανεκτικότητα, δικαιώματα στούς μετανάστες καί στή μουσουλμανική μειονότητα καί γιά δημοκρατία.

Λησμονούν νά γράψουν ότι τήν δημοκρατία μας τήν αποκτήσαμε μετά τήν εθνικιστική μας επανάσταση όταν γίναμε ομοιογενές κράτος καί διώξαμε τούς αλλόθρησκους, λησμονούν νά υποστηρίξουν τίς δικές μας μειονότητες στήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Βόρειο Ηπειρο, δέν καταδικάζουν τήν Τουρκία γιά τά εγκλήματα στήν Κύπρο, γιά τόν ρατσισμό πού δείχνει στούς μή Τούρκους, αλλά υποστηρίζουν τήν οικονομική καί στρατηγική της ενίσχυση μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Λησμονούν νά γράψουν ότι εξαιτίας της μετανάστευσης των ευρωπαίων στή Βόρειο Αμερική, διαπράχθηκε τό μεγαλύτερο έγκλημα στήν ανθρώπινη ιστορία, πού ήταν η εξόντωση δεκάδων εκατομμυρίων ινδιάνων καί η εξαφάνιση όλων των στοιχείων του πολιτισμού τους.

Λησμονούν νά γράψουν ότι εξαιτίας της μετανάστευσης των Σελτζούκων στήν Μικρά Ασία εξοντώθηκαν μέχρι ενός όλοι οι γηγενείς πληθυσμοί καί αλλοιώθηκε τελείως ο πολιτισμικός χαρακτήρας της γής πού γέννησε τήν ελληνική φιλοσοφία καί διέδωσε τόν χριστιανισμό σέ όλο τόν κόσμο. 



Ο τ. υπουργός Σκανδαλίδης χαρακτήρισε τόν Λίβανο υπόδειγμα πολυπολιτισμικότητας. Έχει ως πρότυπο ένα κράτος πού εξαιτίας της πολυπολιτισμόκοτητας βίωσε αιματηρούς εμφύλιους πολέμους, δέν ασκεί εξουσία εντός της επικράτειας του, αφού τόν έλεγχο στό νότιο Λίβανο τόν έχει η Χεζμπολά καί είναι τελείως ανίκανο νά αντισταθεί σέ εξωτερικούς εχθρούς όπως τό Ισραήλ!!! Ενα Ισραήλ πανίσχυρο εξαιτίας της ομοιογένειας πού έχει. Ενα Ισραήλ πού επιβίωσε από γενοκτονίες, διωγμούς καί πολέμους χιλιάδων ετών επειδή διατήρησε μέ πάθος τή θρησκεία του, τή γλώσσα του καί τίς παραδόσεις του.

Οι Εβραίοι ήταν καί είναι εθνικιστές καί στηρίχτηκαν στό τρίπτυχο: θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια. Αυτός είναι ο λόγος πού οι πολιτικοί μας θέλουν νά μας τά καταργήσουν γιά νά μή γίνουμε Ισραήλ αλλά γιά νά γίνουμε Λίβανος. Βέβαια η ειρωνεία είναι ότι τό εθνικιστικό, μή πολυπολιτισμικό, ομοιογενές Ισραήλ οι πολιτικοί μας δέν τολμούν νά τό κατηγορήσουν. Aντιθέτως όποιος κατηγορεί τούς εθνικιστές Εβραίους χαρακτηρίζεται .... ρατσιστής καί αντισημίτης. Ημαρτον! 

Ολα αυτά λένε γίνονται στό όνομα της δημοκρατίας. Αχ έρμη δημοκρατία! Αυτή η λέξη έχει βασανισθεί περισσότερο από όλες τίς λέξεις του λεξιλογίου μας.

Μιλούν γιά δημοκρατία όταν αρνούνται τά δημοψηφίσματα γιά σοβαρά θέματα όπως τό Ευρωπαϊκό σύνταγμα, οι ταυτότητες, η είσοδος της Τουρκίας στήν Ευρώπη. Μιλούν γιά δημοκρατία όταν απλά εφαρμόζουν εντολές των Βρυξελλών ή της Ουάσιγκτον. Μιλούν γιά δημοκρατία όταν αγνοούν τή γνώμη της πλειοψηφίας (π.χ. βέτο γιά Τουρκία) καί τό μόνο πού κάνουν είναι νά προσπαθούν μέσω ΜΜΕ νά πείσουν τό λαό ότι η δική τους πολιτική (δηλ. της Ουάσιγκτον) είναι η σωστή.

Σημίτης, Γιωργάκης, Μπακογιάννη, Ανδριανόπουλος, Μάνος καί Συνασπισμός είναι οι φανεροί υποστηρικτές της κίνησης γιά κατάργηση του έθνους μας καί ένταξής μας στήν καπιταλιστική διεθνή. Θά πετύχουν εκεί πού απέτυχε τό ΚΚΕ τά προηγούμενα χρόνια νά μας εντάξει στήν κομμουνιστική διεθνή;

Ο Γιώργος Καραμπελιάς γράφει στό περιοδικό Αρδην:

"Σε μια τέταρτη ιστορική φάση όμως, μετά το 1974, εκείνη της παγκοσμιοποίησης και της οργανικής ένταξης της Ελλάδας σε υπερεθνικούς καπιταλιστικούς μηχανισμούς, η αριστερά -και κατ'εξοχήν η αριστερή διανόηση - θα λειτουργήσει ως ο ιδεολογικός προπομπός και φορέας της προσαρμογής σε αυτή την παγκοσμιοποίηση, χρησιμοποιώντας το ιδεολογικό οπλοστάσιο του μαρξιστικού διεθνισμού και της μεσοπολεμικής ελλαδικής αριστεράς, χωρίς βέβαια την αγωνιστική της διάσταση....

Πρόκειται δηλαδή για ένα νέο - ουσιαστικά - ιδεολογικό ρεύμα το οποίο, στηριζόμενο στην μαρξιστική σύλληψη του έθνους ως έθνους-κράτους, προχωράει πιο πέρα και αρνείται την πραγματική - υλική - υπόσταση της εθνικής κοινότητας. Πλέον η εθνική ταυτότητα είναι "νοερή", και όχι μόνον αυτό αλλά και κατασκευασμένη και αντιδραστική. Εν τέλει τα συλλογικά υποκείμενα, άρα και το έθνος, είναι κατασκευές. Ο μαρξισμός ολοκληρώνεται ως ατομοκεντρικός φιλελευθερισμός.

Ούτε εξ άλλου είναι τυχαίο πως αυτό το ιδεολογικό ρεύμα συμπλέει με τον Νίκο Δήμου, τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, τον Στέφανο Μάνο και άλλους οπαδούς του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Και όμως αυτό το ατομοκεντρικό και τεχνοκρατικό κατασκεύασμα εξακολουθούν οι φορείς του να το εμφανίζουν ως μαρξιστικό ή αριστερό, ενώ αποτελεί απλώς την ιδεολογική έκφραση της παγκοσμιοποίησης και της πολυεθνικοποίησης του κεφαλαίου το οποίο, στην παρούσα φάση της ανάπτυξής του, αποστρέφεται και αντιμάχεται κάθε μορφή κοινότητας, είτε εθνική είτε ταξική, ως εμπόδιο στην επέκτασή του....

Μέσα στα πλαίσια της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, όπου η ιδεολογία της αριστεράς ήταν ηγεμονική και είναι οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβαν την ένταξη της χώρας στους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης - και όχι η δεξιά, όπως συνέβη π.χ. στη Γερμανία, μόνο από την Αριστερά μπορούσε να προκύψει μια σοβαρή και με πιθανότητες επιτυχίας απόπειρα από-εθνικοποίησης και αποδιάρθρωσης μιας ισχυρής εθνικής ταυτότητας, όπως είναι η ελληνική. Ο παγκοσμιοποιητικός εκσυγχρονισμός θα έχει αριστερό πρόσημο στην Ελλάδα, τόσο στο πολιτικό όσο και στο ιδεολογικό πεδίο.

Μετά τη μεταπολίτευση, η επίσημη αριστερά θα πάψει να είναι αγωνιστική, θα απορροφηθεί από το κράτος, ή μάλλον θα μεταβληθεί, κατά την έκφραση του Αλτουσέρ, σε "ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους" και η κατάρρευση του ανατολικού στρατοπέδου θα τη μεταβάλει, στο μεγαλύτερο μέρος της, σε δυτικόστροφη και Βρυξελλόπληκτη. Η αριστερά θα γίνει κυρίαρχη στη διανόηση και τους Πανεπιστημιακούς μηχανισμούς, στους δημοσιογραφικούς χώρους κ.λπ. και η ιδεολογία της, ενός άχρωμου ψευτοδιεθνισμού, θα συνταυτιστεί απολύτως με τον κοσμοπολιτισμό των γιάπηδων. "

Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πη:

"Ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός βασίζεται σέ τρία χαρακτηριστικά: στό έθνος, στήν ελευθερία, καί στήν κοινωνική δικαιοσύνη. Τά δύο τελευταία μπορούν νά υπάρξουν μόνο αν υπάρχει τό πρώτο. Εμείς καταδικάζουμε τόν κοσμοπολιτισμό πού εξαλείφει τά έθνη καί τόν ιμπερεαλισμό πού τά υποδουλώνει."

Γέρος της Δημοκρατίας, Γεώργιος (όχι Γιωργάκης) Παπανδρέου, εν έτει 1964.

Αυτά είναι τά λόγια του ιδεολογικού προγόνου του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, τό οποίο υπό τήν ηγεσία του εγγονού διαπράττει εντελώς τά αντίθετα. Πώς μπορείς νά ακολουθείς ένα κίνημα πού διαπράττει ακριβώς τά αντίθετα από αυτά πού υποστήριζε τίς προηγούμενες δεκαετίες είναι άξιο ψυχολογικής διερεύνησης.

Πώς ακολουθείς ένα κίνημα πού παρέδωσε έναν αγωνιστή κομμουνιστή ηγέτη, τόν Οτσαλάν, στίς φασιστικές φυλακές της Τουρκίας; πού χάρισε ελληνικό έδαφος αμαχητί; πού χάριζε καί τή νότια Κύπρο στούς Τουρκοάγγλους μέ τό τερατούργημα σχέδιο Αννάν;

Τώρα ο εγγονός θέλει νά γίνει ηγέτης μίας οντότητας (ελληνικού κράτους), τό οποίο θέλει ταυτόχρονα νά καταργήσει. Θέλει νά είναι υπάλληλος αντί ηγέτης, αριθμός αντί προσωπικότητα. Επιθυμεί δηλαδή τήν αυτοκατάργησή του. Ο Κοραής θά τόν αποκαλούσε εθελόδουλο, όπως αποκαλούσε όσους Ελληνες επέμεναν στήν εξακολούθηση της υποταγής μας στήν εξουσία του σουλτάνου. 



Γιά νά κατανοήσουμε τό μονοπάτι πού θά πάρει η πατρίδα μας, όταν ο Γιωργάκης, (εκλεκτός της αμερικάνας υπουργού πού βομβάρδισε τήν Σερβία) αναλάβει τήν εξουσία, παραθέτω κάποια τμήματα μίας συνέντευξης πού έδωσε στό περιοδικό Κλίκ τό 1999.



-Tο δίδαγμα αυτής της ιστορίας [πόλεμος στό Κόσσοβο] ποιο είναι για έναν Ελληνα; 
-Οτι σημαντικότερο όλων είναι η συνύπαρξη των λαών. O πολυπολιτισμικός χαρακτήρας των κοινωνιών. Aνοχή στο διαφορετικό, ανοχή στον διπλανό σου ασχέτως αν είναι άλλης φυλής, άλλης θρησκείας, άλλης εθνότητας και άλλης πολιτικής άποψης. Aυτά είναι και τα ιδανικά που πρέπει να προωθεί η Ελλάδα.


[Δηλαδή αυτό συμπεραίνει, από τήν αρπαγή του Κοσσόβου από τούς Σέρβους, τή δημιουργία ενός προτεκτοράτου των Αμερικανών καί τήν εν συνεχεία εξόντωση των Σέρβων από τό Κόσσοβο. Φανταζόμαστε τί θά ακολουθήσει στή Θράκη.]



-Σε αντίθεση, πάντως, με τους βομβαρδισμούς των NATOϊκών, οι σφαγές των Σέρβων ελάχιστα απασχόλησαν τη δική μας κοινωνία.


-O Ελληνας αναγνώστης και τηλεθεατής είδε, στην αρχή τουλάχιστον, μόνο τη μία πλευρά, αυτή των βομβαρδισμών, χωρίς να κατανοεί τι οδήγησε ή έστω έδωσε "πάτημα" στην επέμβαση του NATO. Γιατί οι βομβαρδισμοί είχαν σχέση με την έντονη καταπίεση των Αλβανών από τους Σέρβους.



[Τόν ακούσατε ποτέ αυτόν τόν άνθρωπο, πού είχε πεί τό περίφημο "Θεόδωρος Καραϊσκάκης", νά μιλήσει γιά τήν καταπίεση πού υφίστανται μετά τήν επέμβαση του ΝΑΤΟ, οι Σέρβοι από τούς Αλβανούς; Τόν ακούσατε ποτέ αυτόν τόν άνθρωπο, πού τήν ημέρα του Πάσχα είχε ευχηθεί "Καλή Ανάσταση", νά μιλήσει γιά τήν καταπίεση καί εξόντωση της ελληνικής καί κουρδικής μειονότητας από τούς φίλους του τούς Τούρκους; Τόν ακούσατε ποτέ αυτόν τόν άνθρωπο, πού πήγαν οι συγγενείς των αγνοουμένων της Κύπρου νά τόν συναντήσουν καί αρνήθηκε νά τούς δεί, νά έχει ενδιαφερθεί γιά τίς περιουσίες των Ελληνοκυπρίων στά κατεχόμενα; Σημειώνουμε ότι ενώ έχουν καεί χιλιάδες κουρδικά χωριά στήν Τουρκία καί η κουρδική γλώσσα είναι απαγορευμένη, στό Κοσσυφοπέδιο οι Αλβανοί είχαν δικό τους πανεπιστήμιο.]



-Ενάντια στον μονοεθνισμό.


-Ακριβώς.



[Πάει η Ελλαδίτσα μας τή χάνουμε. Πέντε χιλιάδες χρόνια, ο Γιωργάκης τά διαγράφει. Κάποτε ένας χριστιανός Σύριος μού είχε γράψει. Καλά εσείς οι Ελληνες τρελλαθήκατε; δέν ξέρετε τί έπαθε τό Βυζάντιο; Αρχισαν νά συρρέουν στήν Μικρά Ασία, Σελτζούκοι, λίγοι στήν αρχή καί μετά χιλιάδες, καί στό τέλος εξόντωσαν τούς Βυζαντινούς, άρπαξαν τά εδάφη, εγκαταστάθηκαν εκεί καί κατέστρεψαν κάθε ίχνος προηγούμενου πολιτισμού; Φαίνεται αγαπητέ Σύριε ότι δέν ξέρουμε πως έσβησε τό πολυπολιτισμικό Βυζάντιο καί εν συνεχεία γίναμε σκλάβοι. Μήπως γιαυτό προσπαθούν νά μας τό σβήσουν από τή μνήμη μας;]



Ο συγκεκριμένος προοδευτικός αριστερός γενίτσαρος ο οποίος φαίνεται νά ενοχλείται από τίς έννοιες έθνος καί πατριωτισμό προέβη στίς ακόλουθες ερωτήσεις:



-Kαι τους "εχθρούς της πατρίδας" ο Ελληνας να τους βρίζει συνεχώς. Ξέρετε -για να περάσουμε στα ελληνοτουρκικά- ότι κάποιοι ενοχλήθηκαν ακόμη και από τον χαιρετισμό σας προς τον κ. Τζεμ. Γι'αυτό το "αγαπητέ Ισμαήλ". Yπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα και την Τουρκία που τρέφονται και συντηρούν αυτή την αντιπαλότητα ακόμη και στα ασήμαντα. 



[Ειρωνεύεται τό μέσο Ελληνα πού θεωρεί τούς Τούρκους εχθρούς. Ακουσον άκουσον, ο ρατσιστής Ελληνας θεωρεί εχθρούς αυτούς πού εισέβαλλαν καί άρπαξαν ελληνικό έδαφος, αυτούς πού διεκδικούν νησιά καί Θράκη, αυτούς πού δολοφόνησαν χιλιάδες Κύπριους τό 1974, αυτός ο εθνικιστής Ελληνας γιά αυτά τά ασήμαντα τούς θεωρεί εχθρούς. Οπως θεωρούσε εχθρούς τούς Γερμανούς κατακτητές. Τί ντροπή! Μέσα από ένα συνεχές γλύψιμο, ο δημοσιογράφος ενδιαφέρθηκε νά ρωτήσει γιά τή μουσουλμανική μειονότητα στήν Θράκη, γιά τό ρατσισμό ενάντια στούς Αλβανούς, γιά τό τζαμί στήν Αθήνα καί γιά τόν διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Μετά από αυτή τή συνέντευξη, ο ευαίσθητος γιά τά ανθρώπινα δικαιώματα δημοσιογράφος, προσελήφθηκε στήν κρατική ΕΡΤ, μέ ένα παχυλό μισθό πού τόν πληρώνουμε όλοι μας καί αργότερα πήγε σέ ιδιωτικό κανάλι, μέ ακόμα παχυλότερο μισθό, γιά νά είναι καλά ο άνθρωπος καί νά ασχολείται μέ τήν προσέγγιση Ελλάδος Τουρκίας καί για τό διαχωρισμό Κράτους Eκκλησίας.] 




Είπε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος:

"Mόνο ιδέες όπως η Ελλάς καί η Ελευθερία μπορούν νά αντιμετωπίσουν τήν ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.



Αγάπησα πολύ τόν Εσταυρωμένο, τό γλυκύτατο αιώνιο έαρ. Κι'αγάπησα πολύ καί τή γή της πατρίδας μου - τή γη τήν Ελληνική - πού χαρίζει αδιάκοπα τήν ωραιότερη εφήμερη άνοιξη στόν κόσμο."

Παναγιώτης Κανελλόπουλος 1957.

Αυτά έλεγε ο ιδεολογικός πρόγονος του κόμματος της Ν.Δ. η οποία έκανε κουμπαριές μέ τόν κατακτητή της Κύπρου καί τόν εγκληματία πολέμου τόν Τούρκο, η οποία Ν.Δ. υποστηρίζει αυτούς πού δολοφόνησαν τά παιδιά μας στά Υμια καί στήν Κύπρο τό 1996, αυτούς πού διεκδικούν τά νησιά μας, αυτούς πού αρπάζουν τίς περιουσίες των Ρωμηών της Πόλης, αυτούς πού δολοφόνησαν τόν πιλότο μας στήν Κάρπαθο, αυτούς πού μάς απαγορεύουν νά εκμεταλευθούμε τόν ορυκτό πλούτο των θαλασσών μας, αυτούς πού υφαρπάζουν τήν Δυτική Θράκη.

Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις

Είναι όμως άξιος μελέτης ο τρόπος επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Χρησιμοποιούν "μη κυβερνητικές", "αντιρατσιστικές" οργανώσεις πού "αγωνίζονται" τάχα γιά ανθρώπινα δικαιώματα, ανεκτικότητα, ελευθερία.

Η Παγκοσμιοποίηση πού δολοφόνησε στήν Γιουγκοσλαβία, στό Ιράκ, στήν Κύπρο, στό Κουρδιστάν καί δολοφονεί τώρα στό Λίβανο, η Νέα Τάξη πού καταστρέφει τόν πλανήτη καί συγκεντρώνει τόν πλούτο στά χέρια των ολίγων, έχει φορέσει τή μάσκα του φιλάνθρωπου καί προσπαθεί νά επιβληθεί μιλώντας γιά τίς αξίες πού θέλει νά καταργήσει.

Ο Αντώνης Μποσνακούδης στό βιβλίο του γιά τούς "Μισθοφόρους της Νέας Τάξης" αναφέρει ότι η οργάνωση (made in USA) Scientology δρά στήν Ελλάδα ανενόχλητη αφού κατάφερε νά κλείσει τά τμήματα της ΚΥΠ καί της κρατικής ασφάλειας, πού ασχολούνταν μέ παραθρησκευτικές οργανώσεις. Ο εισαγγελέας, πού αποκάλυψε μετά από έφοδο στά γραφεία της καί μετά τήν κατάσχεση χιλιάδων εγγράφων, τίς σχέσεις της οργάνωσης μέ μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας καί των ΗΠΑ, μετατέθηκε.

Τήν οργάνωση αυτή κατά καιρούς τήν έχουν υπερασπισθεί τέως υπουργοί όπως Λοβέρδος, Ευθυμίου, Σταθόπουλος καί προξενεί ανατριχίλα η σκέψη ότι υπάρχει περίπτωση υπουργοί νά ανήκουν σέ οργανώσεις πού μάχονται τήν ακεραιότητα της πατρίδος μας.

Γιά νά πάρουμε μία ιδέα γιά τούς σκοπούς καί τήν δύναμη αυτής της οργάνωσης παραθέτουμε τμήματα εγγράφων της, από τό βιβλίο του Αντώνη Μποσνακούδη:

"... έγγραφο 1977 του Γραφείου Ειδικών Υποθέσεων .. η μεγάλη ιδέα είναι ότι πρέπει νά σπρώξουμε τήν γραμμή του χωρισμού εντελώς της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τήν πολιτεία καί αυτό περιλαμβάνει αλλαγή του Συντάγματος στή χώρα αυτή....

...1992 Εκκλησία της Σαηεντολογίας..... Η Σαηεντολογία μπορεί νά δημιουργήσει ευφυείς ηγέτες.....μιλώντας γιά κυβερνητικές επαφές στήν Αλβανία, τώρα έχουμε σημαντικούς υπουργούς στήν Αλβανική Κυβέρνηση ....

....1994 Ευρωπαϊκό Γραφείο Ειδικών Υποθέσεων.... Προσκληθήκαμε σέ θρησκευτική τελετή Βόσνιων μουσουλμάνων... τούς είπαμε νά έρθουν στά Αρχηγεία μας. Εγινε επαφή μέ τόν Αρχηγό του Ισλαμικού Ιδρύματος Βοηθείας στίς ΗΠΑ, οργανώνει μεγάλες πορείες, τόν βρήκαμε καί τόν ενημερώσαμε καί είπε "ας ενωθούμε", έχει τό ίδιο σχέδιο παιχνιδιού όπως εμείς.... ο σερβικός στρατός απότελείται από μέλη κάθε ξένης λεγεώνας καί ομάδες δολοφόνων αυτού του πλανήτη.

1994.... οι σχέσεις μεταξύ του Κράτους καί της Εκκλησίας θά χειροτερέψουν, ανοίγοντας τό μεγάλο θέμα του ολικού διαχωρισμού της Εκκλησίας από τό κράτος, ώστε καμμία θρησκεία νά μήν απολαμβάνει ειδικά προνόμια, όπως συμβαίνει μέ τήν Ορθόδοξη Εκκλησία.

... the greek government is doing the job for us working on the direction of putting ethics to this organisation.... the vice minister of foreign affairs [Τσουδερού] is pushing the matter on the ID CARDS [ταυτότητες]. The prime minister [Μητσοτάκης] told her to close the matter against the wishes of the Orthodox Church.

Office of Special Affairs Europe, 1995. Recently our cooperation has given a good product since it was announced that the special office of the Greek intelligence agency (ΚΥΠ) dealing with sects was officialy closed down. Our ally had a contact with the head of the Greek intelligence agency (ΚΥΠ) prior to this and will have a new contact this week to verify this office will remain closed. "

Η οργάνωση αυτή φαίνεται από τά έγγραφα πού κατασχέθηκαν νά αναμιγνύεται στή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στήν αλλοίωση θεσμών του Ελληνικού κράτους αλλά καί άλλων βαλκανικών κρατών, ενώ φέρονται νά συνεργάζονται "έλληνες" δημοσιογράφοι κυρίως της Ελευθεροτυπίας καί πολιτικοί κυρίως του Συνασπισμού.

Στήν οργάνωση αυτή πού λειτουργεί, σύμφωνα μέ τήν αναφορά του εισαγγελέα Αγγελή, σάν μυστική υπηρεσία μέ στόχο τήν συλλογή πληροφοριών, χρήσιμων σέ κέντρα του εξωτερικού, φέρεται νά τήν ευνοούν τέως υπουργοί καί "αγωνιστές" γιά τά ανθρώπινα δικαιώματα.  

Παρατίθεται τμήμα της απόφασης (10493/1997 του Εφετείου Αθηνών γιά αυτή τήν οργάνωση:

«... απεδείχθη με πληρότητα, ότι το καθού και εκκαλούν είναι μία οργάνωση με ολοκληρωτικές δομές και τάσεις, πού στην ουσία περιφρονεί τον άνθρωπο, ενώ ενεργεί ελεύθερα και μόνον κατ επίφαση προκειμένου και αποκλειστικά να προσελκύσει μέλη, τα όποια στη συνέχεια υφίστανται, με όλες τις προαναφερθείσες διαδικασίες και θεωρίες, πλύση εγκεφάλου, με ανώτερο σκοπό τη δημιουργία κατευθυνόμενου τρόπου σκέψης, αλλά και την ελαχιστοποίηση των αντιρρήσεων (βασικές θέσεις των θεωριών του ιδρυτή), έτσι ώστε να βρισκόμαστε πλέον ενώπιον άβουλων όντων, τα όποια έχουν χάσει τη δυνατότητα λήψεως αποφάσεων ως καταστάλαγμα της ελεύθερης βούλησης τους, εφόσον έχουν ήδη περάσει από όλα τα στάδια των διδασκαλιών της και με την κατάλληλη περαιτέρω επεξεργασία γίνονται πλέον δεκτικά στις «αλήθειες», πού εφαρμόζει, χωρίς όμως, να έχουν τα κίνητρα για να τις εξετάσουν και αξιολογήσουν. Ενόψει αυτών, το εκκαλούν σε καμμία περίπτωση δεν νομιμοποιείται να επικαλείται παραβίαση των δικαιωμάτων τόσο της θρησκευτικής ελευθερίας... ».



Παρακάτω, παρατίθεται άρθρο από τό περιοδικό "Αρδην" όσο αφορά τίς "μή κυβερνητικές οργανώσεις" πού σιωπούν στή σφαγή των παιδιών του Λιβάνου από τούς σιωνιστές πού τυγχάνουν καί προστάτες αυτών των οργανώσεων.

Από τον Φόρντ στον Σόρος

«Το ανά χείρας αφιέρωμα του Αρδην, ως συνέχεια της έρευνάς μας για το «Ίδρυμα Φορντ» στη διάρκεια της δικτατορίας, επικεντρώνεται στη δράση των λεγόμενων «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», κατ' εξοχήν στην Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς και ευρύτερα στα Βαλκάνια και τον κόσμο. Παράλληλα, επισημαίνεται ο ρόλος των διανοουμένων του συστήματος ως βασικών μοχλών της επέκτασης και σταθεροποίησης της Νέας Τάξης.

Όντως, πολύ νερό κύλησε από τη στιγμή που το ίδρυμα Φορντ εγκαινίασε τη στρατηγική της υποστήριξης των διαφωνούντων και των αντιπάλων των δικτατορικών καθεστώτων στην Ελλάδα και τη Χιλή. Από τότε το φαινόμενο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων κυρίευσε τον πλανήτη, ενώ το σύστημα της Νέας Τάξης κυρίευσε τις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις», μεταβάλλοντας ένα μεγάλο μέρος τους σε βασικό στοιχείο της πολιτικής του, για να μπορεί να ελέγχει την κοινή γνώμη και την «κοινωνία των πολιτών». Η Νέα Τάξη μέσα από πληθώρα χρηματοδοτήσεων π.χ. τα ευρωπαϊκά προγράμματα στην Ελλάδα, οι υποτροφίες του ΝΑΤΟ, του Σόρος και άλλων «Ιδρυμάτων», κατόρθωσε να μεταβάλει, κατά ένα μεγάλο μέρος, μετά την αμπώτιδα των κοινωνικών κινημάτων, στη δεκαετία του 1980, τους διαφωνούντες οικολόγους, αριστερούς, συνδικαλιστές, αμφισβητίες, σε «αντιπολίτευση της αυτής μεγαλειότητας» και να τους εντάξει στη στρατηγική της συναίνεσης στα σχέδια της.

Έτσι, πριν από την εισβολή στη Γιουγκοσλαβία, θα προηγηθεί μια συστηματική εκστρατεία «οικολόγων», «φεμινιστριών», οργανώσεων για τα «ανθρώπινα δικαιώματα», υπερασπιστών των Tσιγγάνων, εναντίον της Σερβίας, για γεγονότα που, ακόμα και αν ορισμένα είχαν πραγματική βάση, διογκώνονταν και χρησιμοποιούνταν με τρόπο μονόπλευρο, αποσιωπώντας τα εγκλήματα των Κροατών, του UCK κ.λπ. Έτσι οι εισβολές στη Γιουγκοσλαβία απέκτησαν την απαραίτητη συναίνεση στην κοινή γνώμη της Ευρώπης, διότι οι καταγγελίες προέρχονταν από «αγωνιστές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτή τη στρατηγική έπαιξε το Ίδρυμα Σόρος και το σιωνιστικό λόμπι. Η δράση του από τα Βαλκάνια έως την Ουκρανία υπήρξε αποφασιστικής σημασίας, ιδιαίτερα για την περιοχή μας. Ο Σόρος, μια ιδιοφυΐα της ενσωμάτωσης, της παραπληροφόρησης και της χρήσης των ΜΜΕ, έστησε με τα δισεκατομμύρια που ελέγχει, ληστεύοντας τα χρηματιστήρια και τους λαούς, ένα τεράστιο δίκτυο οργανώσεων που είτε ελέγχει άμεσα, όπως το Ίδρυμα για την Ανοικτή Κοινωνία, είτε χρηματοδοτεί, όπως την πλειοψηφία των μεγάλων ΜΚΟ στην Αμερική, αλλά και στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Στην Ελλάδα, η στρατηγική του Σόρος και των ευεργετούμενων από αυτόν, αποσκοπεί στο να αποδιαρθρώσει τη συνοχή της χώρας, και να την εντάξει, μαζί με όλα τα Βαλκάνια, στο σχέδιο της υποταγής στον περιφερειακό πυλώνα της Νέας Τάξης, την νεο-οθωμανική Τουρκία».

Παρατηρούμε μία επιστημονική πλύση εγκεφάλου των μαζών καί μία υποταγή των συνειδήσεων.

Πλέον σέ συζητήσεις πού κάνω μέ μορφωμένους ανθρώπους προβάλουν ως απόλυτα φυσιολογικό νά συνεκμεταλευθούμε μέ τήν Τουρκία τό Αιγαίο, νά ονομαστούν τά Σκόπια "Μακεδονία", νά μήν ασκήσουμε βέτο γιά τήν ένταξη της Τουρκίας στήν Ευρωπαϊκή Ενωση πρίν λυθεί τό Κυπριακό, πράγματα αδιανόητα νά τά υποστηρίξει κάποιος πρίν από δύο δεκαετίες.

Ο συμβιβασμός μέ τόν ισχυρό είναι θεμιτό έστω καί αν αυτός είναι βάρβαρος, έστω καί αν αυτός είναι κατακτητής. Γιά ποιό λόγο τότε κατακρίνουμε τούς δοσίλογους της κατοχής καί τους τότε συνεργάτες των Γερμανών; Η διαρκής πλύση εγκεφάλου από τίς εφημερίδες, τήν τηλεόραση, τίς μή κυβερνητικές οργανώσεις, τά συνδικάτα καί τά κόμματα της διαφθοράς έφερε τό προσδοκόμμενο αποτέλεσμα.

Παραθέτω άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά, "Κινήματα» ή φυτά εσωτερικού χώρου":

"Μια συνήθης και εύλογη απορία πολλών καλοπροαίρετων ανθρώπων είναι γιατί στην Ελλάδα όλα τα λεγόμενα «κοινωνικά κινήματα», το εργατικό, το οικολογικό το νεολαιίστικο, εμφανίζονται τα τελευταία δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια τόσο αναιμικά, ώστε να μοιάζουν μάλλον με φυτά εσωτερικού χώρου! Σ' αυτό το ζήτημα δίνονται πολλές απαντήσεις: Η κρίση των ιδεολογιών και των συλλογικών οραμάτων, η κατάρρευση της σοσιαλιστικής προοπτικής, η παγκοσμιοποίηση και η απρόσκοπτη κυριαρχία του νεο-φιλελευθερισμού, η επικράτηση της ατομικοποίησης και της λογικής του καναπέ, η διάλυση του ελληνικού εργατικού κινήματος μέσα από την είσοδο και την υπερεκμετάλλευση εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών, οι οποίοι χρειάζονται τουλάχιστον δύο δεκαετίες για να αρχίσουν να συμμετέχουν στο εγχώριο εργατικό κίνημα, ο άκρατος καταναλωτισμός των Νεοελλήνων. Όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα ίσως.

Ωστόσο, το σημαντικότερο παραμένει το αποφασιστικό γεγονός της εθελούσιας υποταγής μας, σαν έθνος και λαός, στα κελεύσματα ξένων δυνάμεων, η απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, η διοχέτευση από τις ελίτ της χώρας σε όλο το λαϊκό σώμα μιας ψυχολογίας και συνείδησης προσκυνημένων.

Είναι γεγονός πανθομολογούμενο πως, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, μαζί με τις άλλες αλλαγές, η Ελλάδα απώλεσε ένα μεγάλο μέρος της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας της και μετεβλήθη και πάλι σε μια χώρα εξαρτημένη από τους Αμερικανούς, και φιλανδοποιημένη έναντι του επιθετικού της γείτονα, της Τουρκίας. Και τι δεν συνέβη αυτά τα δεκαπέντε χρόνια: Αποδεχθήκαμε την διάλυση του μοναδικού ζωτικού μας χώρου, των Βαλκανίων, από τους Αμερικανο-γερμανούς, ανεχθήκαμε και αφήσαμε να αφορμίσει το Σκοπιανό, υποστήκαμε μια συμβολική αλλά αποφασιστική ήττα στα Ύμια, παραδώσαμε τον Οτσαλάν και μεταβληθήκαμε σε ατζέντηδες των Τούρκων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και το χειρότερο είναι πως σταδιακώς η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών κομμάτων εντάσσεται σε αυτή τη λογική. Το ΠΑΣΟΚ της «εθνικής ανεξαρτησίας» του Ανδρέα Παπανδρέου μεταβλήθηκε στο ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, που θεωρεί «εθνικιστικό» το δημοψήφισμα για το Σκοπιανό. Η Νέα Δημοκρατία με υπερηχητικές ταχύτητες ευθυγραμμίστηκε με τη λογική της γενικευμένης παράδοσης – ευτυχώς που με το Σχέδιο Ανάν είχαν μόλις δύο εβδομάδες στην Κυβέρνηση. Από το ΚΚεσωτερικού που στη μεταπολίτευση επέμενε στο έμβλημά της να τοποθετεί δίπλα στην κόκκινη και την ελληνική σημαία, περάσαμε σε ένα κόμμα όπως ο Συνασπισμός που θεωρεί εθνικισμό την εμφάνιση της ελληνικής σημαίας σε εκδήλωσή του. Ακόμα και ο νέος ηγέτης του ο Αλέκος Αλαβάνος, που τόσες προσδοκίες είχε δημιουργήσει, έφθασε μόλις προχθές να αποδέχεται την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και να ζητάει «κοινές συνεδριάσεις της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ελληνικής Βουλής με την αντίστοιχη τουρκική» (ΑΠΕ) ενώ συνιστά «ψυχραιμία» για το Σκοπιανό!

Όσο για το ΚΚΕ που κρατάει μια καλύτερη στάση, και εκεί τα εθνικά θέματα μοιάζουν να υποβαθμίζονται μπροστά στους «ταξικούς αγώνες» και η Παπαρρήγα και η Κανέλλη φαντάζουν πολύ μοναχικές απέναντι στις απόψεις που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα είναι «ιμπεριαλιστική» γιατί αναπτύσσονται οι οικονομικές σχέσεις με τα Βαλκάνια. Γι' αυτό ούτε αυτό το κόμμα έκανε κάποια κινητοποίηση για την ένταξη της Τουρκίας. Ο δε Καρατζαφέρης έκανε μια «κινητοποίηση» για το θεαθήναι, με ελάχιστο κόσμο στο Σύνταγμα, χωρίς ουσιαστική κινητοποίηση των δυνάμεών του.

Και το τραγικότερο είναι πως ακόμα και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στηρίζει -πλειοψηφικά- την ίδια γραμμή. Τα Εξάρχεια έχουν γεμίσει συνθήματα όχι εναντίον των Αμερικανών, αλλά εναντίον του «αντι-αμερικανισμού» που αποτελεί «δούρειο ίππο» της αστικής τάξης! Στον «εθνικό χώρο» κυκλοφορούν έντυπα που υποστηρίζουν την συμπόρευσή μας με τους Αμερικανούς, «για να μας προστατεύσουν από την Τουρκία», την ίδια στιγμή που εμφανίζεται η νέα πρόταση Νίμιτς για το Σκοπιανό.

Και όμως την ίδια στιγμή κόμματα, κοινωνικές οργανώσεις, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, οικολόγοι, συνεχίζουν να μιλούν για την ανάπτυξη των «κοινωνικών κινημάτων»!

Είδαμε ποτέ στην ιστορία ραγιάδες, που έχουν αποδεχθεί την απώλεια της ανεξαρτησίας τους, να πραγματοποιούν μεγάλους κοινωνικούς αγώνες; Αυτά θυμίζουν ορισμένες ομαδούλες στην Κατοχή που υποστήριζαν πως το κίνημα έπρεπε να ασχολείται με τους «ταξικούς αγώνες» και όχι με τους Γερμανούς! Το κεντρικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι η εξάρτηση και η υποταγή της. Όταν δεν τολμάς να παλέψεις για την ελευθερία σου θα παλέψεις για την οικολογία και τη διαχείριση των αποβλήτων; Όχι, θα βρίσκεσαι σε μια γενικευμένη νιρβάνα και στην καλύτερη περίπτωση θα ξενυχτάς για να παρακολουθείς τους εξωγήϊνους στην τηλεόραση. Και θα ξεσπάς την καταπιεσμένη ανάγκη της ελευθερίας μόνο όταν κερδίζει η εθνική ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, ή χαντμπολ ή μπάμινγκτον.

Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ, ο Συνασπισμός, το «Κοινωνικό Φόρουμ», το Σύριζα, οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, οι οικολόγοι, να μιλάνε, και πολύ σωστά, για την ανάγκη δημοψηφισμάτων, ώστε να πάρουν οι πολίτες τις τύχες στα χέρια τους, και όταν εμφανίζεται το αίτημα να γίνει δημοψήφισμα για τα Σκόπια ή την Ένταξη της Τουρκίας, να σφυρίζουν αδιάφορα, να συνιστούν «ψυχραιμία» ή να τα θεωρούν και «εθνικιστικά». Γιατί άραγε θα θέλατε να γίνει δημοψήφισμα, για την caretta-caretta; Η άμεση δημοκρατία ισχύει μόνο όταν μάς συμφέρει; Μόνο εάν διεκδικήσουμε δημοψήφισμα για τα μεγάλα εθνικά ζητήματα θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και για τα μεγάλα κοινωνικά, όπως π.χ. το ασφαλιστικό. Το είπε ο Βαρβιτσιώτης και ο Μητσοτάκης. Δεν κάνεις δημοψηφίσματα, όταν ξέρεις ότι ο λαός θα ψηφίσει αντίθετα με τις επιθυμίες σου! Γι' αυτό και το σύστημα δεν προβλέπει δημοψηφίσματα, γι' αυτό απέκλεισε και το δημοψήφισμα για τις ταυτότητες, παρά τα εκατομμύρια των υπογραφών.

Τα λεγόμενα «κοινωνικά κινήματα» λοιπόν είναι τόσο αναιμικά, γιατί μοιάζουν με φυτά εσωτερικού χώρου, που αναπτύσσονται μόνο εκεί και όταν μας το επιτρέπουν τα αφεντικά, οι Αμερικανοί, οι Τούρκοι, οι Εγγλέζοι. Κάντε όσες «κινητοποιήσεις» θέλετε αρκεί να μη θίγετε το σύστημα. Αλλά αν όντως θες να αμφισβητήσεις τον… καπιταλισμό στην Ελλάδα, πρέπει να αμφισβητήσεις πριν από όλα το σύστημα εξάρτησης, γιατί εκεί στηρίζεται αποφασιστικά. Η μόνη μεγάλη αμφισβήτηση των τελευταίων χρόνων ήταν η απόρριψη του σχεδίου Ανάν και αυτό το γνωρίζουν όλοι, αυτό έδωσε κουράγιο και υπερηφάνεια σε όλους μας. Δημοψήφισμα λοιπόν για τα Σκόπια και κυρίως για την ένταξη της Τουρκίας, για να αποφασίζουν οι πολίτες, για να βγούμε έξω από τους προστατευμένους χώρους των ραγιάδων, στους ανοικτούς ορίζοντες όπου αποφασίζεται η μοίρα των λαών."

Γιά νά φανεί ο τρόπος πού γίνεται πλύση εγκεφάλου μέ αλλοίωση της ιστορικής αλήθειας διαβάζουμε από τόν Στάθη της Ελευθεροτυπίας, τά σχόλια του γιά ένα άρθρο του Independent πού έκριναν ωφέλιμο νά αναδημοσιεύσουν τά ΝΕΑ του μεγιστάνα Λαμπράκη: 

"«Τι έχουν δώσει οι Τούρκοι στην Ευρώπη».

Εκεί ευσύνοπτα, σε 120 λέξεις η σοβαρή εφημερίδα γράφει:

α) «Πολυπολιτισμός. (σ.σ.: να το πάλι το ραδίκι). Αν και οι ηγέτες της (σ.σ.: της Τουρκίας) έγιναν μουσουλμάνοι (sic) η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε πετύχει πολλούς αιώνες πριν εφευρεθεί (sic) ο πολυπολιτισμός την ειρηνική συνύπαρξη χριστιανών, Εβραίων και βουδιστών (;!) με μουσουλμάνους, απ' την Ανατολία μέχρι την Αλγερία» (σ.σ.: εννοεί απ' τον Δούναβη ώς την Αλγερία, αλλά αυτό είναι το λιγώτερο).

Και συνεχίζει: «Κανείς άλλος εταίρος δεν προσφέρει στη Δύση μια καλύτερη γέφυρα με το Ισλάμ». 



Αυτά είναι μπούρδες. Η αλήθεια είναι ότι η οθωμανική κοινωνία ήταν αυστηρά ιεραρχημένη και χωρισμένη σε πιστούς και ραγιάδες, χωρισμένους επίσης σε εσωτερικές τάξεις. Τα στεγανά μεταξύ εθνών και τάξεων στερεοποιούσε η πλήρης ανομία, δηλαδή η ερμηνεία των «κανούν» απ' τους καδήδες κατά το δοκούν.

Αν ο «Independent» εννοεί πολυπολιτισμική μια κοινωνία που οι πιστοί έχουν δικαίωμα ζωής ή θανάτου πάνω στους ραγιάδες, οι πασάδες πάνω στους αγάδες και τα τσακάλια πάνω στους ποντικούς, έχει δίκιο. Επίσης δίκιο έχει, όταν λέει για «γέφυρα με το Ισλάμ».

Πράγματι, πιο μισημένη, μισητή και μισούμενη χώρα απ' την Τουρκία, δεν υπάρχει στον Αραβικό κόσμο (πλην ίσως των ΗΠΑ). 



β) Γράφει ο «Independent»: «Εμπόριο. Καθώς βρισκόταν στα πιο στρατηγικά σταυροδρόμια της Ασίας, οι Οθωμανοί δίδαξαν (sic) τη Δύση όλα (sic) όσα έμαθε για το εμπόριο, πριν οι Δυτικοί αρχίσουν τα ταξίδια τους (sic) στους ωκεανούς».

Εδώ η μπούρδα δεν έχει τέλος. Συνέβη το αντίθετο. Οι Οθωμανοί μαράζωσαν το εμπόριο και εξ αυτού ακριβώς, αφ' ενός μεν μαράζωσε η αυτοκρατορία τους, αφ' ετέρου δε χειραφετήθηκαν οι ραγιάδες.

Επ' αυτών συμπληρώνει η εφημερίδα: «Σήμερα προσφέρει (σ.σ.: η Τουρκία) μια τεράστια αγορά και προσβάσεις στους πόρους της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής».

Σ' αυτό έχει δίκιο ο «Independent». Η τερατώδης φτώχεια στην Τουρκία κι ο ακόμα πιο τερατώδης στρατός της είναι ό,τι πρέπει για να γίνει της μουρλής απ' την ...Ανατολία (οϊντάάά) ώς το Αλγέρι. 



γ) Μπούρδα τρίτη, αλλά όχι τελευταία! Γράφει σ' αυτό το αγλάϊσμα δημοσιογραφίας (ευσύνοπτα είναι η αλήθεια) ο Ind. κ.τ.λ.: «Νομάδες που ήθελαν δικό τους κράτος απ' τις στέπες της Κεντρικής Ασίας έφθασαν στις πύλες της Βιέννης. Πρωτοπόροι (!) στον τομέα της πειθαρχημένης γραφειοκρατίας (;!!) - (ε;) και εφευρέτες (sic) ενός αξιόμαχου στρατού, τρόμαξαν τους εχθρούς τους (σ.σ. αναλυσάρα) και προσείλκυσαν τους χριστιανούς αγρότες (!!!)».

Εδώ, το τι θέλει να πει ο ποιητής μπορεί να μείνει ασχολίαστο, για να μη βάλουμε τα κλάματα... 

Ομως η επόμενη μπούρδα είναι μνημειακών διαστάσεων:

δ) Τέχνη. Η Τουρκία μάς έχει χαρίσει μερικά απ' τα κομψότερα έργα τέχνης (σ.σ.: ποια;), απ' την καλλιγραφία (σ.σ. ως γνωστόν αραβική η καταγωγή της), τη μεταλλοτεχνία (σ.σ.: προφανώς άγνωστη ώς τα 1350 μ.Χ.) μέχρι χειρόγραφα (σ.σ.: ωρ' τι μου λες! έγραφαν με τα χέρια;!) και γυαλί».

Σώώώπα. Και μιας και περί άλλων τεχνών, απορία ψάλτου βηξ, συνεχίζει απτόητος ο Indep. κ.τ.λ. να παρουσιάζει επιτεύγματα άλλων εθνών «κινέζικη αγγειοπλαστική, περσικά χαλιά και βενετσιάνικη ζωγραφική (;;!!)» να «ανθίζουν (!) στην αυτοκρατορική αυλή της Τουρκίας!»

Δηλαδή οι Τούρκοι παρουσίαζαν μιαν έφεση στον πολιτισμό όλων των άλλων (όπως στην Εφεσο). Μ' έναν λόγο ο Σουλτάνος ψόφαγε για Τζοκόντα κι αν δεν έβλεπε αποβραδίς Μποτιτσέλι έκοβε τα μισά κεφάλια των υπηκόων του. 

Μνημειώδεις τρίχες. Κι όμως γράφονται.

Μάλλον για να γραφτεί το τελευταίο: «Η σημερινή Τουρκία παρέχει αξιοπιστία στην ευρωπαϊκή αμυντική δύναμη».

Πράγματι. Θα την κρατήσει Αμερικανική. Πες το, χρυσόστομε. να ησυχάσουμε και μη μας ταλανίζεις με κουλτούρες για δράκους. 

Τι να πει κανείς! 



Σε 120 λέξεις ο «Independent» είπε τόσα ψέματα όσες αλήθειες λένε 120 τόμοι Ιστορίας. Μπράβο του! Επίτευγμα! Προοδεύει η δημοσιογραφία κατά παραγγελίαν της εξουσίας.





Από τό Αντίβαρο διαβάζουμε δηλώσεις του δημοσιογράφου Γιάννη Διακογιάννη σχετικά μέ τίς μή Κυβερνητικές Οργανώσεις- οι οποίες κατά τήν δική μου γνώμη δουλεύουν γιά μία κυβέρνηση πού είναι η αμερικανική:


«Εχει έρθει - τον Απρίλιο του 1999, στο βομβαρδιζόμενο από το ΝΑΤΟ Βελιγράδι- απεσταλμένος από την Ελλάδα που χειρίζεται προγράμματα μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.) καί σκορπούσε αφειδώς χρήματα σε οργανώσεις κατά του καθεστώτος Μιλόσεβιτς. Χρηματοδοτούσε παράλληλα εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και εξαγόραζε δημοσιογράφους που προπαγάνδιζαν δήθεν για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Ουσιαστικά προωθούσαν την περαιτέρω διάλυση της Γιουγκοσλαβίας». 



«Την άνοιξη του 2003 βρέθηκα και πάλι ως απεσταλμένος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» - στη βομβαρδιζόμενη Βαγδάτη. Θυμάμαι ελάχιστες Μ.Κ.Ο. στη διάρκεια των βομβαρδισμών - να είναι εκεί και να επιχειρούν να βοηθήσουν τον άμαχο πληθυσμό.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Απριλίου, όταν τα αμερικανοβρετανικά στρατεύματα κατοχής εισέβαλαν και κατέβαλαν την Βαγδάτη, θυμάμαι ότι μαζί με τους «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους που έφεραν μαζί τους, βοήθησαν και ορισμένες Μ.Κ.Ο. για να έλθουν στην πόλη και να αναλάβουν σε συνεργασία με τον ΟΗΕ έναν ρόλο «για την ανοικοδόμηση της δημοκρατίας», όπως έλεγαν». 



«Ερωτήματα ασφαλώς υπάρχουν και για μία σειρά από άλλα ζητήματα που φέρουν την σφραγίδα Μ.Κ.Ο. οι οποίες συνεργάζονται με τον ΟΗΕ. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο αντικαπιταλιστικό όπως διακηρύσσει είναι το «Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ». Αληθεύει ότι η Σύνοδος του Πόρτο Αλέγκρε χρηματοδοτήθηκε από τους διοργανωτές της μόνον κατά το ποσοστό 6,4% του συνολικού πακέτου εξόδων της που ανήλθαν σε 39 εκ. δολάρια; Αληθεύει ότι το υπόλοιπο 93,6% καλύφθηκε από δωρεές (296.000 δολάρια από το Ίδρυμα Φόρντ, 356.000 δολάρια από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, περίπου 2,5 εκατ. δολάρια από καθολικές και προτεσταντικές Μ.Κ.Ο., 8 εκατ. δολάρια από την κυβέρνηση Λούλα της Βραζιλίας κλπ.)» 





Γιά νά ευθυμήσουμε ακολουθεί η επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Ελσίνκι πού κατέβασα αρχές Αυγούστου 2006. Τήν ώρα πού σφάζονται παιδιά στό Λίβανο από τούς σιωνιστές, το παρατηρητήριο (μάλλον της CIA) ασχολείται μέ τούς τσιγγάνους της Πάτρας, τούς "Τούρκους" της Δυτικής Θράκης καί μέ τόν αντισημιτισμό στήν Ελλάδα, ενώ στήν αγγλόφωνη έκδοση γράφει γιά τούς κακούς Σέρβους.

Η ιστοσελίδα τους απροκάλυπτα αποδεικνύει ότι αυτοί οι άνθρωποι μισθώνονται μόνο γιά νά πλήττουν τό ελληνικό έθνος καί νά εξυπηρετούν άλλο έθνος.

Κομμουνιστική Διεθνοποίηση

Αντίστοιχη προσπάθεια υποταγής των εθνών σέ μία παγκόσμια εξουσία καί σέ ένα διεθνές καθεστώς έκαναν ο Χίτλερ καί ο Στάλιν, οι πιό αιμοσταγείς δολοφόνοι του 20ου αιώνα.

Ο Στάλιν τό κατόρθωσε σέ ένα βαθμό καί γιά αρκετές δεκαετίες, όταν δημιούργησε τήν σοβιετική αυτοκρατορία καταργώντας πρώτα από όλα τή θρησκεία καί οργανώνοντας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εθνοτήτων.

Τέτοια μοίρα είχαν καί εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικής καταγωγής (κυρίως Πόντιοι) σοβιετικοί πολίτες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, γνωστά ως γκούλαγκ της Σιβηρίας, καί από τούς οποίους επέζησαν ελάχιστοι. «Τους υποχρέωναν να εργάζονται επί 15-16 ώρες την ημέρα στα διαβόητα ορυχεία χρυσού. Ουδείς άντεξε εκεί περισσότερους από τρεις-τέσσερις μήνες. Η θερμοκρασία τον χειμώνα επέφτε στους -60 βαθμούς. Τους νεκρούς τους στοίβαζαν σαν ψόφια ζώα και όταν μαζεύονταν πολλοί τους έκαιγαν. Οσοι επέζησαν, γλίτωσαν από θαύμα», αναφέρει ο Ιβάν Τζούχα, ομογενής από τη Ρωσία, που επί χρόνια ερευνά την ιστορία της δίωξης των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης.

Τα όργανα των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος άρπαζαν μέσα στη νύχτα τους άνδρες, χωρίς να δίνουν εξηγήσεις στους ίδιους ή στους συγγενείς. Ουδείς βεβαίως τολμούσε να ρωτήσει για την τύχη των δικών του ανθρώπων, αλλά όλοι υποψιάζονταν τι τους περίμενε. Το μόνο που ψέλλιζαν αν κάποιος ρωτούσε ήταν: «τον πήραν». «Αυτό το ρήμα προκαλούσε φρίκη στην τότε Σοβιετική Ενωση, γιατί σήμαινε φοβερά πράγματα». 



Σύμφωνα μέ τό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης: Στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν από το πρώτο κομμουνιστικό καθεστώς ήδη από το Σεπτέμβρη του 1918 καί έγιναν ένα από τα πιο ντροπιαστικά σύμβολα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Το 1921, υπήρχαν ήδη 107 στρατόπεδα συγκέντρωσης με πάνω από 50.000 κρατούμενους. Η εξαιρετικά υψηλή θνησιμότητα σε αυτά τα στρατόπεδα μπορεί να δειχθεί από την κατάσταση στο στρατόπεδο της Κροστάνδης: από τους 6.500 κρατούμενους που τοποθετήθηκαν το Μάρτη του 1921 μόνο 1.500 ήταν ζωντανοί ένα χρόνο μετά.

Το 1940 ο αριθμός των κρατουμένων έφτανε τα 2.350.000 σε 53 συμπλέγματα στρατοπέδων συγκέντρωσης, 425 ειδικές αποικίες, 50 αποικίες ανηλίκων και 90 σπίτια νεογέννητων. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 40 υπήρχαν κατά μέσο όρο 2,5 εκατομμύρια κρατούμενοι σε στρατόπεδα κάθε στιγμή. Υπό το φώς του ρυθμού θνησιμότητας αυτό σήμαινε πως ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που είχαν τοποθετηθεί σε στρατόπεδα ήταν πολύ υψηλότερος

Συνολικά μεταξύ 15 και 20 εκατομμυρίων ανθρώπων πέρασαν από στρατόπεδα μεταξύ 1930 και 1953. Θά μπορούσε κανείς νά γράψει χιλιάδες σελίδες πού νά αναφέρονται τά εγκλήματα του κομμουνισμού.

Απλά παρέθεσα αυτές τίς αναφορές γιά νά δείξω τά δεινά της παγκοσμιοποίησης από τήν πλευρά των διεθνιστών κομμουνιστών οι οποίοι μάχονται έθνος καί θρησκεία από τήν πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους. 

Οι αριστεροί λοιπόν οπαδοί της Νέας Τάξης Πραγμάτων (προερχόμενοι από ΠΑΣΟΚ καί Συνασπισμό), πού αγωνίζονται νά διασπάσουν τούς συνδετικούς κρίκους τών Ελλήνων καί νά τούς εντάξουν σέ ένα παγκοσμιοποιημένο υπερκράτος, οι "αντιρατσιστές" πού επιζητούν τήν κατάργηση όλων των εθνολογικών χαρακτηριστικών καί παραδόσεων καί τήν πολυπολιτισμική ενοποίηση σέ μία παγκόσμια κοινωνία, ποιό μοντέλο κοινωνίας έχουν ως πρότυπο; Τό μοντέλο πού δημιούργησε ο πατερούλης Στάλιν οδηγώντας τούς υπηκόους του στήν εξαθλίωση, στήν μιζέρια, στήν πείνα καί στήν τρομοκρατία; Τό μοντέλο πού οδηγούσε τούς διαφωνούντες στά ψυχιατρεία της Μόσχας ή στά γκουλάγκ της Σιβηρίας; Αυτό είναι τό πρότυπο των "αριστερών δημοκρατών" καί βαθυστόχαστων αναλυτών των εφημερίδων;

Τό σενάριο αυτό λοιπόν τό ζήσαμε τά χρόνια του εμφυλίου όταν οι οπαδοί του Στάλιν αιματοκύλισαν τήν πατρίδα μας γιά νά μας εντάξουν στήν κομμουνιστική διεθνή. Καί ο κομμουνισμός-διεθνισμός αφού κατέλυσε τήν δημοκρατία, πολέμησε τίς ιδέες της πατρίδας καί της θρησκείας οι οποίες ήταν εμπόδιο στήν εδραίωσή του.

Ομοίως καί ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός πολεμά τίς ίδιες ιδέες γιά νά εδραιωθεί ενώ ταυτόχρονα, μέ αργά βήματα αφαιρεί ελευθερίες καί ατομικά δικαιώματα από τούς πολίτες, (παρακολούθηση συνδιαλέξεων καί ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κάμερες παρακολούθησης, ηλεκτρονικό φακέλλωμα, απαγωγές) οδηγώντας μας σέ ένα παγκόσμιο φασισμό. 



Περί "πολυπολιτισμικότητος"

ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ - Νέα Πεντέλη, 30 Oκτωβρίου 2003.

"1.- Μέ αηδίαν καί αγανάκτησιν υπέστη ο ελληνικός λαός ακουσίως καί εφέτος κατά τό εορταστικόν τριήμερον 26ης-28ης Οκτωβρίου, από εφημερίδας καί ραδιοτηλεοπτικούς διαύλους, τήν γνώριμη γκαιμπελικήν καί σταλινικών προδιαγραφών προπαγάνδα. Διότι, ενώ εωρτάζοντο αι εθνικαί επέτειοι της απελευθερώσεως της Θεσσαλονίκης τήν 26ην Οκτωβρίου 1912 καί του ιστορικού "ΟΧΙ" της 28ης Οκτωβρίου 1940, αντί νά εξαίρωνται τά ιστορικά αυτά γεγονότα, ουδείς λόγος εγένετο διά τήν απελευθερωτικόν εκείνην εξόρμησιν του ελληνισμού, πού ήλθεν εις επιστέγασμα του προηγηθέντος περιλάμπρου Μακεδονικού αγώνος... Επίσης ούτε διά τήν ιστορικήν αλήθειαν, ότι μέ τό "ΟΧΙ" της εκείνο καί τόν ακολουθήσαντα κρατερόν αγώνα η μικρά Ελλάς έδωσε κατά τόν β΄ παγκόσμιον πόλεμον τήν πρώτην νίκην εις τά συμμαχικά όπλα εναντίον των δυνάμεων της απανθρωπίας. Αντιθέτως, ανερμάτιστοι ψευτοδιανοούμενοι, δυστυχώς δέ καί επίσημα χείλη, επεδόθησαν μετά ζήλου εις τήν άσχετον αρλουμπολογίαν περί δήθεν "πολυπολιτισμικότητος" της ελληνικής κοινωνίας, ως καί εις περί δήθεν ρατσισμού καταγέλαστα θεωρήματα, προκειμένου νά στηρίξουν τό συγχωρητόν παραδόσεως του εθνικού μας συμβόλου, της ελληνικής μας σημαίας, κατά τάς ημέρας μάλιστα εθνικών μας επετείων, εις χείρας ξένας, μή ελληνικάς !

2.- Οι περί πολυπολιτισμικότητος λαλούντες απλούστατα δέν γνωρίζουν τί λέγουν. Πρώτον, διότι η ελληνική μας κοινωνία κατέχει, μεταξύ των πολιτισμένων τουλάχιστον χωρών, τά πρωτεία εθνικής, επομένως καί πολιτιστικής, ομοιογενείας, η δέ προσπάθεια ανιχνεύσεως καί αναδείξεως εντός αυτής ανυπάρκτων μειονοτήτων, μή ελληνογενών, εκπορεύεται καί υπηρετείται μόνον από ανθελληνικούς κύκλους, σχεδιάζοντας τόν εθνικόν καί εδαφικόν μας ακρωτηριασμόν, ευρίσκοντας δέ μόνον ελαχίστους εγχωρίους υπηρέτας των καταχθονίων επιδιώξεών των.

Καί, δεύτερον, διότι καί οι ανελέγκτως εισρεύσαντες εις τήν χώραν μας κατά τά τελευταία έτη αλλοδαποί λαθρομετανάσται, όσοι καί αν είναι, έστω καί εάν ανέρχωνται τώρα εις τό 10 % του πληθυσμού της χώρας μας, δέν μετέβαλον τήν πολιτιστικήν της φυσιογνωμίαν, διότι η συντριπτική πλειονοψηφία των προέρχεται από χώρας, γειτονικάς καί ευρωπαϊκάς του αυτού μέ ημάς πολιτιστικού κύκλου ! Ο περί πολυπολιτισμικότητος όμως λόγος υπηρετεί πνευματικώς άλλους σκοπούς : Είναι η εναντίον της έννοίας του έθνους καταφορά, της κομμουνιστικής-σταλινικής ιδεολογίας άλλοτε καί τώρα της παγκοσμιοποιήσεως καί της "Νέας Εποχής", πού επιβάλλουν τήν απόρριψιν της έννοίας του έθνους ως επικινδύνου πρός τάς επιδιώξεις των πολτοποιήσεως των λαών διά εξαλείψεως του εκ τής φύσεως συνεκτικού δεσμού, πού δημιουργεί η συνείδησις της εθνικής συμμετοχής."

Ελληνοτουρκική φιλία - υποταγή

Αφορμή γιά νά ασχοληθώ μέ τήν τουρκοκρατία ήταν τά σχολικά βιβλία του δημοτικού, πού πρότεινε τό παιδαγωγικό ινστιτούτο, (παραθέτω δύο κείμενα από αυτά τά βιβλία) καί τά οποία παρουσιάζουν εκείνη τήν εποχή σάν ειδυλιακή γιά τούς Ελληνες. Ουδεμία αναφορά δέν κάνουν γιά καταπίεση ή βία ή σφαγές.

Tό συμπέρασμα πού βγάζει ένα παιδί δημοτικού είναι ότι επί τουρκοκρατίας οι Ρωμηοί ζούσαν μέ ασφάλεια, ελευθερία καί ισονομία, καλλιεργούσαν τά χωράφια τους σάν ελεύθεροι καλλιεργητές, γλεντούσαν, εκπαιδεύονταν, προόδευαν καί ευημερούσαν.

Ζήτω η ελληνοτουρκική φιλία, πρέπει νά ξαναβιώσουμε εκείνη τήν ειδυλιακή εποχή! Ζήτω η είσοδος της Τουρκίας στήν Ευρώπη του πολυπολιτισμού! Ζήτω η συνδιοίκηση στή Δυτική Θράκη! Ζήτω η συνεκμετάλευση του Αιγαίου! Ζήτω η μετατροπή της Κύπρου σέ προτεκτοράτο της Τουρκίας! Ζήτω οι επενδύσεις του Μπουτάρη καί του Κούτσικου στήν Τουρκία! 



Ας αφήσουμε όμως στούς τουρκολάγνους καί στούς νοσταλγούς εκείνης της πολυπολιτισμικής κοινωνίας νά απαντήσει ο Ρήγας Φερραίος:

"Ο λαός, απόγονος των Ελλήνων, οπού κατοικεί τήν Ρούμελην, τήν Μικράν Ασίαν, τάς Μεσογείους Νήσους, καί όλοι όσοι στενάζουν υπό τήν δυσφορωτάτην τυραννίαν του οθωμανικού βδελυρωτάτου δεσποτισμού... εβιάσθησαν νά φύγουν εις ξένα βασίλεια διά νά γλυτώσουν από τόν δυσβάστακτον καί βαρύ αυτού ζυγόν, στοχαζόμενοι ότι ο Σουλτάνος αλησμόνησε καί κατεφρόνησε τήν ανθρωπότητα, εσκληρύνθη η καρδία του κατά της αθωότητος.... ώστε κανένας, οποιασδήποτε τάξεως καί θρησκείας, δέν είναι σίγουρος μήτε διά τήν ζωή του, μήτε διά τήν τιμή του... Ο πλέον ήσυχος, ο πλέον αθώος, ο πλέον τίμιος πολίτης κινδυνεύει κάθε στιγμή νά γίνει ελεεινή θυσία της τυραννικής φαντασίας των άγριων τοποτηρητών του τυράννου, χαιρόντων εις τό ατιμώρητο κρίμα καί εις τήν φονοκτονίαν. Ουρανέ, εσύ είσαι απροσωπόληπτος μάρτυς των τοιούτων κακουργημάτων, Ήλιε, εσύ βλέπεις καθημερινώς τά τοιαύτα θηριώδη τολμήματα. Γή, εσύ ποτίζεσαι αδιακόπως από τά ρείθρα των αθώων αιμάτων. 

Όλα τά έθνη πολεμούν καί στούς τυράννους τους ορμούν
έτσι κι ημείς, ώ αδελφοί, νά σηκωθούμεν μέ ορμή
εκδίκησιν ζητούντες, τυράννους απολούντες,
γιά τήν ελευθερίαν μέ χαρά, μπρέ παιδιά.

Λοιπόν, τινάξετε γιά μιά, τήν τυραννίαν καί σκλαβιά.
Παράδειγμά μας είναι, των προπατόρων μνήμαι.

Τώρα καιρός είναι καλός, γιά νά φανεί ο δυνατός
τυράννους νά σκοτώση καί Χριστιανούς νά σώση.
Λοιπόν, ασ κινηθώμεν μέ χαρά στήν Τουρκιά.

Όποιος λοιπόν είναι καλός, κι ορθόδοξος χριστιανός
μέ τ'άρματα στό χέρι, ασ δράμει σάν ξεφτέρι,
τό Γένος του νά σώση μέ χαρά, μπρέ παιδιά.

Σταυρός, η πίστις καί καρδιά, δουφέκια καί καλά σπαθιά,
 Αρβανιτιά καί η Τουρκιά χανει καί νούν καί μυελά
όταν σηκωθήτε κι απάνω τους χυθήτε."


Βέβαια γιά τήν γερμανική κατοχή τό Υπουργείο Παιδείας γράφει "η πείνα, η τρομοκρατία, τό κάψιμο ολόκληρων χωριών κυριαρχούν στή διάρκεια της γερμανικής κατοχής στήν Ελλάδα."

Αυτά τά πράγματα ουδέποτε συνέβησαν στήν διάρκεια της οθωμανοκρατίας!.

Φυσικά γιά τήν μετέπειτα γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ούτε λόγος. Ο Πόντος καί τά τάγματα εργασίας ανύπαρκτα, μόνο οι Εβραίοι υπέστησαν ολοκαύτωμα στά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, πάντα σύμφωνα μέ τό Υπουργείο Παιδείας.

Τά πράγματα εξελίσσονται κωμικοτραγικά καί δέν ξέρω αν πρέπει νά κλάψουμε ή νά γελάσουμε.

Τό παρακάτω κείμενο περιγράφει τί έγινε στή Σμύρνη, τόν Αύγουστο του 1922, μόλις μπήκαν οι Τσέτες του Κεμάλ:


"Στίς 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στή Σμύρνη. Χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονται στό λιμάνι προσπαθώντας νά μπούν στά πλοία καί νά φύγουν γιά τήν Ελλάδα"!

Σύμφωνα λοιπόν μέ τόν Καραμανλή, πιστός στήν δουλική πολιτική του θείου του, ο κόσμος μαζεύτηκε νά φύγει, όπως γίνεται στόν Πειραιά τόν Αύγουστο, όπου συνωστίζονται χιλιάδες ταξιδιώτες γιά νά πάνε στά νησάκια νά κάνουν τίς διακοπές τους.

Κάπως έτσι θά φανταστεί τό παιδάκι του δημοτικού ότι έγινε στή Σμύρνη τό 1922. Γιατί Χρυσόστομε πού κομματιάστηκες από τόν τουρκικό όχλο δέν έφυγες όταν μπορούσες; Τό μαρτύριό σου περνά απαρατήρητο από τήν επίσημη ιστορία του ελληνικού κράτους. 



Κρίμα γιά αυτούς πού παλουκώθηκαν, γδάρθηκαν, αποκεφαλίσθηκαν, κρεμάστηκαν γιά νά παραμείνουν Ελληνες καί Ορθόδοξοι.

Τά δισέγγονά τους δέν θά μάθουν τίποτα γιά τή θυσία τους, αλλά θά γνωρίζουν τά πάντα γιά τά τηλεοπτικά απόβλητα, τούς πρωταγωνιστές των σκουπιδιών της τηλεόρασης, τίς αηδίες της Eurovision.

Τά κρυφά σχολειά πρέπει νά τά ξανακτίσουμε γιατί μέ τήν νέα τουρκοκρατία θά επέλθει ξανά πνευματικός σκοταδισμός.

Καί φυσικά θά επέλθουν διωγμοί όπως καί τότε.

Οποιος λέει τήν ιστορική αλήθεια θά διώκεται μέ βάση τούς νόμους γιά τήν "ξενοφοβία" ως ρατσιστής ή εθνικιστής. Οποιος θά μιλάει γιά γενοκτονία των Ελλήνων θά διώκεται όπως διώκονται στήν Ευρώπη όσοι ΔΕΝ αναγνωρίζουν τήν γενοκτονία των Εβραίων. Οποιος κατηγορεί τόν Κεμάλ θά διώκεται όπως διώκονται στήν Ευρώπη όσοι ΔΕΝ κατηγορούν τόν Χίτλερ. Οποιος κατηγορεί τούς Εβραίους ήδη διώκεται σάν αντισημίτης, ενώ όποιος είναι ανθέλληνας καί κατηγορεί τούς Ελληνες είναι προοδευτικός καί δημοκράτης.

Ο Νίκος Δήμου αναδείχθηκε ακριβώς επειδή είναι ανθέλληνας, ενώ αν έγραφε αντίστοιχα πράγματα γιά τούς Εβραίους τό σύστημα θά τόν κατηγορούσε σάν ρατσιστή. Αλλά έτσι είναι, η ιστορία γράφεται από τό δυνατό καί δικαιώνει τό νικητή.



Η Τουρκία παρά τούς κατακτητικούς, ιμπεριαλιστικούς πολέμους πού έκανε, τίς αρπαγές εδαφών, τίς σφαγές πληθυσμών καί τήν εξαφάνιση πόλεων καί όλων των στοιχείων πολιτισμού πού βρήκε, ιδιαίτερα στή Μικρά Ασία, παρά τίς γενοκτονίες, τά εγκλήματα, τά παιδομαζώματα, τά σκλαβοπάζαρα ήρθε η ώρα πού δικαιώνεται ακόμα καί από τά παιδιά των θυμάτων της.

Πρέπει τώρα νά συμβιβαστούμε μέ τόν κατακτητή μας ακόμα καί αν αυτός είναι αμετανόητος.

Ο Χίτλερ όταν τόν είχαν ρωτήσει γιά τόν απόηχο της Ιστορίας σχετικά μέ τήν σκληρή πολιτική πού είχε επιβάλει είχε πεί: "Η ιστορία δικαιώνει τό νικητή, ποιός άλλωστε θυμάται τούς Αρμενίους;"

Αυτό ακριβώς είναι η φιλοσοφία της Νεοφασιστικής Τάξης Πραγμάτων πού ενστερνίζονται δυστυχώς καί οι εγχώριοι υποστηρικτές της.

Αραγε αυτοί πού είναι υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας, θά ήταν καί συνεργάτες των κατακτητών γερμανών εκείνα τά φρικτά χρόνια; Αραγε αυτοί πού είναι υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας, θά μιλούσαν σήμερα γιά ελληνογερμανική φιλία σέ περίπτωση πού οι Γερμανοί δέν έχαναν τόν πόλεμο καί είχαν κρατήσει κάποια εδάφη μας; 




Ας διαβάσουμε τρία άρθρα, σχετικά μέ τήν ραγιαδική πολιτική της "ελληνοτουρκικής" φιλίας, του Xρηστου Γιανναρα από τήν Καθημερινή (2006):

Δισυπόστατη επικράτεια στη Θράκη

Η διαπίστωση Finis Greciae επαληθεύεται, με χίλιες δυο αφορμές, σε κάθε γωνιά της χώρας. Ομως, ειδικά στη Θράκη, ο επισκέπτης, Ελληνας ή ξένος, δέχεται τη διαπίστωση σαν κατακέφαλο χτύπημα -απίστευτο σε ωμότητα προκλητικό δεδομένο: Ωσάν το Ελλαδικό κράτος να έχει, εδώ και χρόνια, παραιτηθεί και από τις ελάχιστες αξιώσεις κυριαρχίας, προστασίας των Ελλήνων πολιτών στη γεωγραφική αυτή περιοχή. Ωσάν προαποφασισμένα να συντηρεί εκεί μια τυπική και συνειδητά προσωρινή παρουσία, γραφειοκρατική, διαδικαστικά διοικητική.

Γνωστό και από δεκαετίες χιλιοειπωμένο: Επικυρίαρχος στη Θράκη και κατά προτεραιότητα φορέας εξουσίας είναι το εκεί Τουρκικό Προξενείο. Ελέγχει με μεθόδους συνεπούς ολοκληρωτισμού την οργανωμένη συλλογικότητα του μουσουλμανικού στοιχείου, παγιδεύει στη φοβία και εκβιάζει τον ελληνικό πληθυσμό. Με απίστευτο αυταρχισμό επιβάλλει ταυτότητα και συνείδηση τουρκικής εθνικότητας ακόμα και σε κοινωνικές ομάδες δίχως ίχνος τουρκικής φυλετικής καταγωγής. Αστυνομεύει αδίστακτα τον ιδιωτικό βίο των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών της μειονότητας.

Δεν είναι ρητορικές γενικότητες αυτά. Αν ένας πολίτης πομακικής καταγωγής επιλέξει να στείλει το παιδί του στο δημόσιο ελληνικό γυμνάσιο και όχι στο «ιδιωτικό» μουσουλμανικό της πρωτεύουσας του νομού, από την ίδια κιόλας μέρα θα μπαίνει στο καφενείο του χωριού του και όλοι θα φεύγουν, το καφενείο θα αδειάζει επιδεικτικά, ο τολμητίας θα απομονωθεί στο χωριό, θα απειλείται, θα προπηλακίζεται. Δεκαετίες τώρα, η πομακική γλώσσα είναι σε απηνή διωγμό, οι πομακικής καταγωγής πολίτες οφείλουν να μεταβληθούν σε τουρκόφωνους, γιατί αυτό επιτάσσει το προξενικό δικτατορικό καθεστώς στη Θράκη. Αν επιστημονικός φορέας τολμήσει συνέδριο ή ημερίδα για το παιδαγωγικό και ψυχολογικό πρόβλημα τριγλωσσίας στα πομακοχώρια (πομακικά στο σπίτι, τουρκικά στο σχολείο, ελληνικά στην κοινωνική ζωή και στην αγορά) οργανωμένοι εγκάθετοι θα εισχωρήσουν στο ακροατήριο, θα προκαλέσουν επεισόδια, θα τρομοκρατήσουν με απειλές.

Δεκαετίες τώρα ο ελληνικός πληθυσμός της Θράκης, ομόφωνα, όπως τουλάχιστον βεβαιώνουν υπεύθυνοι εκπρόσωποί του, ζητάει από τις αθηναϊκές κυβερνήσεις να κλείσουν το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής, αυτό το «κράτος εν κράτει», την παγιωμένη θρασύτατη πρόκληση και έμπρακτη αναίρεση της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους. Οι κυβερνήσεις προφασίζονται ότι ένα τέτοιο τόλμημα θα επέτρεπε στην Τουρκία να κλείσει για αντίποινα το Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης. Αλλά κανείς ποτέ δεν εξήγησε υπεύθυνα στους Ελληνες πολίτες, γιατί το συγκεκριμένο μέτρο τουρκικών αντιποίνων θα ήταν μεγαλύτερη ζημιά για τον Ελληνισμό από αυτήν που σταθερά συντελείται τόσα χρόνια τώρα στη Θράκη.

Χωρίς αξιοπρέπεια

Kαμιά κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αξιοπρέπεια. Kαι ο αφορισμός αυτός είναι άσχετος με υποβλητικές ωραιολογίες ή ενδεικτικές απλώς γενικότητες. Kυριολεκτεί ο αφορισμός με ρεαλισμό που προκαλεί κρύο ιδρώτα.

Kαμιά κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αξιοπρέπεια. Tο λησμονούσε προκλητικά η απελθούσα πολιτική ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Eξωτερικών. Aφησε αναπάντητη τη θρασύτατη αγόρευση του Bρετανού υπουργού Eξωτερικών κ. Tζακ Στρο στο Kοινοβούλιο της χώρας του, αγόρευση σωρείας ψευδολογιών, εξευτελιστικών χαρακτηρισμών και απειλών για τον Eλληνισμό της Kύπρου.

Tην αξιοπρέπεια της ελληνικής κοινωνίας την αγνοεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός [Κωστάκης Καραμανλής]στην εξωτερική του πολιτική. Πριν από όλα, με την πολιτική στελέχωση του υπουργείου Eξωτερικών: την πιο θλιβερά μειονεκτική στα δύο πρώτα χρόνια, την πιο κραυγαλέα «διατεταγμένη» στη συνέχεια. Aγνόησε την αξιοπρέπεια των Eλλήνων ο πρωθυπουργός, όταν ενέδιδε χωρίς όρους στην έναρξη διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Tουρκίας στην Eυρωπαϊκή Eνωση - θέαμα επώδυνης θλίψης η βουβή πειθήνια συναίνεσή του. Aγνόησε τη συλλογική αξιοπρέπεια, όταν υπερψήφισε χωρίς προϋποθέσεις να δοθεί στα Σκόπια «καθεστώς χώρας προς ένταξιν» στην E.E. αρνούμενος και να ζητήσει με δημοψήφισμα τη γνώμη του λαού. Aγνόησε την αξιοπρέπεια ο πρωθυπουργός, όταν ο απελθών υπουργός του των Eξωτερικών απαιτούσε από τους κυβερνητικούς ευρωβουλευτές να υποστηρίξουν στο Eυρωκοινοβούλιο την Πλεκτάνη Aνάν: το σχέδιο παράδοσης της Kύπρου στην Tουρκία.

Eίχε προηγηθεί, για μια ολόκληρη οκταετία, το ρεσιτάλ περιφρόνησης της αξιοπρέπειας των Eλλήνων από τον κομπάζοντα ενδοτισμό των «εκσυγχρονιστικών» κυβερνήσεων: H πολυδιαφημισμένη «καινούργια εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», τα ζεϊμπέκικα με τον κ. Tζεμ, οι προκλητικά υπερεκχειλίζουσες ευαρέσκειες από την κυρία Oλμπράιτ, τα «Bravo Giorgos» του τουρκικού Tύπου, η μανιασμένη προπαγάνδα (επίσημη θέση του ΠAΣOK) να υπερψηφιστεί η Πλεκτάνη Aνάν: το σχέδιο παράδοσης της Kύπρου στην Tουρκία - κοντολογίς, όλα όσα επιβραβεύτηκαν δαψιλώς με την «εκλογή από τον λαό» του φυσικού αυτουργού στην αρχηγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Kαμιά κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αξιοπρέπεια. Mπορεί ωστόσο να βυθίζεται στον εξευτελισμό για ικανό διάστημα, προτού εξαφανιστεί ιστορικά με τέλη επώδυνα, επαίσχυντα, αγωνιώδη. Aυτό που εντυπωσιάζει είναι η εκπληκτική ανευθυνότητα των τραγικών προσώπων που διεκπεραιώνουν την παραίτηση από την αξιοπρέπεια. Eμφοβοι και περιδεείς, πειθήνιοι μάλλον σε εντολές ισχυρών «συμμάχων», θυσιάζουν ακόμα και τη συναρπαστική προνομία που τους προσφέρεται «να γράψουν Iστορία», να σφραγίσουν την πορεία του τόπου τους, τη ζωή, και την ποιότητα της ζωής, εκατομμυρίων συνανθρώπων τους.

O πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης όξυνε στο έπακρο αυτόν τον προβληματισμό. Ποιες απειλές ανάγκασαν τον πρωθυπουργό, ύστερα από τόσες δραματικές υποχωρήσεις σε θέματα αξιοπρέπειας (δικής του και της πατρίδας του) να υπογράψει τώρα και την πολιτική του αυτοκτονία; Eγκυροι πολιτικοί αναλυτές κατέδειξαν αμέσως τεκμηριωμένα ότι με την τοποθέτηση της δημάρχου Aθηναίων [Μπακογιάννη] στο υπουργείο Eξωτερικών ο πρωθυπουργός αυτοχειριάζεται πολιτικά, δρομολογεί με ακρίβεια το πολιτικό του τέλος. Pόλος της επιφυλλίδας είναι να διεγείρει στις συνειδήσεις το ερώτημα: γιατί; Mέσα από ποιες πιέσεις ή απειλές, με ποιους εκβιασμούς παραιτείται ο πρωθυπουργός, τόσο νέος, από κάθε προσωπική φιλοδοξία;

Eμείς οι πολλοί ξέρουμε μόνο τα πολύ φανερά: Oτι η οικογένεια της δημάρχου καλλιέργησε απροσχημάτιστα (σχεδόν προκλητικά) σχέσεις προσωπικές στενότατες με κύκλους εξουσίας στην αστερόεσσα Yπερδύναμη. Oτι προπαγάνδισε ασύστολα και φανατισμένα την Πλεκτάνη Aνάν, το σχέδιο παράδοσης της Kύπρου στην Tουρκία. Oτι συντάχθηκε πάντοτε με τους δαχτυλόδειχτους στην Eλλάδα υπερασπιστές κάθε ενεργήματος και κάθε ισχυρισμού της «Nέας Tάξης» πραγμάτων στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο. Aυτά ξέρουμε, και συνάγοντας τα αιτιατά από τις αιτίες βλέπουμε στην ανάληψη του υπουργείου Eξωτερικών από τη δήμαρχο την πρώτη καταβολή ανταποδοτικής αμοιβής. H δεύτερη και δρομολογημένη: τα ηνία του κόμματος, η αρχηγία. Aκριβώς η επανάληψη του σεναρίου που παίχθηκε και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Kωνσταντίνος Ηλιάκης

Πόσο εκτιμάει η ελληνική πολιτεία την καθημερινή, για χάρη της, αναμέτρηση κάποιων με τον θάνατο; Tο ερώτημα αναφέρεται στους πιλότους που αναχαιτίζουν καθημερινά εισβολές των Tούρκων στον εναέριο χώρο της Eλλάδας. Oταν πρόκειται για στελέχη δημόσιων οργανισμών, κρατικών τραπεζών, «συμβούλους» υπουργών, μέλη διοικητικών συμβουλίων σε εταιρείες του Δημοσίου η εκτίμηση της πολιτείας μετριέται σε χρήμα. Mετριέται με ποσά μυθώδους διαφοράς από τον μισθό των πιλότων που ζουν καθημερινά την έσχατη διακινδύνευση, την ενεργό αναμέτρηση με τον θάνατο.

Θα ήταν ευπρεπέστερο να περιόριζαν οι εξουσιαστές της πολιτείας τη μεγαλοστομία των μεταθανάτιων για τους θυσιασμένους πιλότους επαίνων και να πληροφορούσαν την ελληνική κοινωνία: Ποιος ο μισθός αξιωματικού, χειριστή μαχητικού αεροσκάφους καθημερινών «αναχαιτίσεων» ή «αναγνωρίσεων»; Aν την προσφορά μιας εκφωνήτριας ειδήσεων σε κρατικό κανάλι η αγορά και κατά (αυτονόητη) συνέπεια η πολιτεία την εκτιμάει με μηνιαίο μισθό 12.000 ευρώ, με ποιο μισθό εκφράζεται η κοινή ευγνωμοσύνη στους ιπταμένους της άκρας διακινδύνευσης; Iσως η διαπίστωση να σοκάρει τους εθελότυφλους, αλλά οι μισθολογικές αποτιμήσεις εκφράζουν με συνεπέστατο ρεαλισμό τις αξιολογικές εκτιμήσεις των εξουσιαστών της πολιτείας. Φυσικά και της κοινωνικής πλειονότητας στην Eλλάδα, που με την ψήφο της επιλέγει τους άρχοντές της. Mα την αλήθεια, ποια εκτίμηση πρέπει να τρέφουν για τον θυσιαστικό πατριωτισμό των πιλότων πολιτικοί που χορεύουν ζεμπεκιές ή συνάπτουν κουμπαριές με τον επίβουλο (σε καθημερινή βάση) της ελληνικής κυριαρχίας γείτονα; Eνώ οι πιλότοι αντιπαλεύουν με τον θάνατο, οι πολιτικοί ακκίζονται ότι εγκαινιάζουν «καινούργια εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», με παρατεταμένες χειραψίες, πληθωρικές εγκαρδιότητες, χασκογελάκια και φιλοφροσύνες της ανάγκης του ραγιά να είναι αρεστός στον αφέντη.

H συμπεριφορά και ο λόγος της ελληνικής πολιτείας αγνοεί προκλητικά την ανάγκη αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας των Eλλήνων. «Hταν ένα περιστατικό δυστυχές (sic) που έχει σαφώς στοιχεία (sic) τυχαίου», δήλωσε με ανάπηρα ελληνικά ο εκπρόσωπος του υπουργείου Eξωτερικών μετά την «ατυχηματική» δολοφονία του σμηναγού Kωνσταντίνου Hλιάκη. Kαι από το Παρίσι ο πρωθυπουργός απηύθυνε «αυστηρή προειδοποίηση» (άκουσον άκουσον αυστηρότητα) ότι «τα πάντα συνυπολογίζονται και συνεκτιμώνται στην ευρωπαϊκή πορεία της Tουρκίας»! Φαντάζεται κανείς τον σαρδόνιο γέλωτα κάθε παρδαλής «αιγός ορεσκώου», αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι στην Tουρκία δόθηκε «καθεστώς χώρας προς ένταξιν» στην E.E., όπως και ημερομηνία έναρξης συνομιλιών για την ένταξη, χωρίς ο Eλληνας πρωθυπουργός να τολμήσει έστω και ψέλλισμα προϋποθέσεων και όρων. Δεν τόλμησε καν να υπομνήσει, έστω για να σωθούν τα προσχήματα, ότι υπάρχουν καθημερινές προκλητικές παραβιάσεις των κυριαρχικών της Eλλάδας δικαιωμάτων.

Kαι φτάσαμε στο σημείο να εγκαλείται ο πρωθυπουργός περίπου για ενδοτισμό, από ποιον; Aπό τον διαπρύσιο προπαγανδιστή της Πλεκτάνης Aνάν τον εκ των αυτουργών της διαβόητης «συμφωνίας Φερχόιγκεν» (τον Δεκέμβριο του 1999 στο Eλσίνκι) σημερινό κατ' απομίμηση αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον για τα πάντα, σε καθημερινή βάση, κωμικώς γαυριόντα. Aπέναντι στην καθημερινή αναμέτρηση των πιλότων με τον θάνατο οι συμπεριφορές των προϊόντων του πολιτικού marketing μοιάζουν, κυριολεκτικά, κουκλοθέατρο.

Aναπόφευκτο να συγκριθεί με το θυσιαστικό φρόνημα των πιλότων και η απροκάλυπτη στην Eλλάδα ιδεολογική τρομοκρατία που ασκείται από μια συντεχνιακή «διανόηση» δήθεν Aριστεράς και δήθεν Προόδου στο όνομα ενός εκσυγχρονιστικού τάχα διεθνισμού: χλευάζει η συντεχνία κάθε αίσθηση πατρίδας, κάθε αναφορά σε παράδοση και πολιτισμό των Eλλήνων, ερμηνεύει την τουρκική επιθετικότητα σαν περίπου αυτονόητη αντίδραση στον ελληνικό, όπως λένε, εθνικισμό. H εξάλειψη «της δικής μας πατριδοκαπηλίας, του δικού μας σκοταδισμού» είναι για την «προοδευτική» συντεχνία η μαγική συνταγή λύσης των προβλημάτων με τη γείτονα χώρα. Συμπτώματα σύγχυσης, κομφούζιο, που αναπόφευκτα δημιουργείται όταν οι ιδεολογίες μεταποιούνται σε προσχήματα συντεχνιακών θωρακίσεων της ιδιοτέλειας και το πολιτικό σύστημα (ιδεολογικά ασπόνδυλων κομμάτων) έχει ολοφάνερα καταρρεύσει. H θυσία των πιλότων θα είχε αποφευχθεί, η καθημερινή αναμέτρηση με τον θάνατο δεν θα χρειαζόταν, αν υπήρχε ελληνική εξωτερική πολιτική ικανή να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι το εύρος των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου της Eλλάδας δεν είναι «διμερές θέμα» προς επίλυσιν, ότι η Eλλάδα δέχεται διαρκή ωμή απειλή από την Tουρκία. Πώς όμως να πείσει η ελληνική εξωτερική πολιτική ότι η Eλλάδα απειλείται από την Tουρκία, όταν ταυτόχρονα εμφανίζεται ως ο θερμότερος υποστηρικτής της «ευρωπαϊκής προοπτικής» της άνευ όρων;

Tόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση ξέρουν καλά ότι ο εξοπλισμός, η πολεμική ετοιμότητα αλλά και το φρόνημα της χώρας δεν επιτρέπουν παρά μόνο μια εξωτερική πολιτική συνεσταλμένων υποχωρήσεων, ψιμυθιωμένου ραγιαδισμού. Bοούσε επανειλημμένα και επί μακρά διαστήματα ο Tύπος για εγκληματικές ατασθαλίες στη διαχείριση των προγραμμάτων εξοπλισμού της χώρας, χωρίς τελικά να οδηγηθεί έστω και μία από τις ανατριχιαστικές καταγγελίες στη Δικαιοσύνη. Kαι, ταυτόχρονα, η μεθοδική αποδιοργάνωση κάθε κοινωνικού λειτουργήματος Παιδείας, η υποταγή της ελληνικής κοινωνίας στη νοοτροπία συνδικαλιστικών αποκλειστικά διεκδικήσεων, είναι παράλογο να διασώζει ως εξαίρεση «το αξιόμαχον και ετοιμοπόλεμον» των Eνόπλων Δυνάμεων. Tο γενικευμένο «μπάχαλο» και οι κυρίαρχες συμπεριφορές ράθυμης δημοσιοϋπαλληλίας δύσκολα πιστοποιούνται και δυσκολότερα ομολογούνται. H παραισθησιογόνος «αισιοδοξία» γαντζώνεται στις εξαιρέσεις, όπως είναι ο απίστευτος ηρωισμός των ιπταμένων. Aλλά αυτοί είναι θύματα της ραγιάδικης εξωτερικής πολιτικής, όχι οι εμπνευστές της.

Η Ρωμηοσύνη της Πόλης

Στά χαρακτηριστικά της "Νέας Τάξης" καί της νέας εποχής εντάσσονται καί τά δεινά τών Ρωμηών της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου καί της Τενέδου.

Όπως αναφέρθηκε ήδη, η υπερήφανη καί δυνατή Τουρκία θά έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στήν παγκοσμιοποίηση, μαζί μέ τό Ισραήλ καί τήν Βρετανία πού είναι οι ισχυρότεροι σύμμαχοι της υπερδύναμης.

Η αδιαφορία ή ακόμα καί η συνενοχή στήν εξόντωση της ρωμέϊκης μειονότητας της Πόλης καί στήν αρπαγή της βόρειας Κύπρου από τούς βαρβάρους, καταδεικνύει τήν υποκρισία της "πολιτισμένης" Ευρώπης καί τήν υποκρισία των αριστερών, προοδευτικών, αντιρατσιστών, δημοκρατών της πεντάρας πού ουδέποτε έκαναν μία διαδήλωση γιά εκείνους τούς ανθρώπους.

Θυμάμαι τήν Δαμανάκη νά αναφέρει σέ συνέντευξη της στήν τηλεόραση "Εγώ σάν αριστερή πού είμαι, ενδιαφέρομαι γιά τά δικαιώματα των αδύναμων ανθρώπων καί των μειονοτήτων." Εκεί πού περίμενα νά μιλήσει γιά τούς Ρωμηούς της Πόλης, εκείνη συνέχιζε: "Γι' αυτό πρέπει νά προστατεύσουμε τά δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στή Θράκη."

Ολόκληρο τό τουρκικό καί ελληνικό κατεστημένο ενδιαφέρεται γιά τούς μουσουλμάνους της Θράκης ενώ η αντίστοιχη ελληνική μειονότητα στήν Τουρκία αργοπεθαίνει. Ούτε τό ελληνικό κράτος του γέρου Καραμανλή, ούτε του Α. Παπανδρέου μέ τό "δέν διεκδικούμε τίποτα", ούτε τά κόμματα, ούτε κυρίως η αριστερά - πού διαδήλωνε γιά τή Νικαράγουα, τήν Κούβα, τό Ιράκ ή τήν Παλαιστίνη - ενδιαφέρθηκαν ποτέ γιά τήν ελληνική μειονότητα της Πόλης ή της Β. Ηπείρου ή γιά τούς χιλιάδες νεκρούς καί αγνοούμενους της Κύπρου. 


Στήν Κωνσταντινούπολη του σήμερα, διαφαίνεται καί ο χαρακτήρας της σύγχρονης τουρκοκρατίας, δηλαδή η συμπεριφορά του τουρκικού κράτους στούς αλλόθρησκους υπηκόους του. Αφού τώρα, τόν 21ο αιώνα, τό τουρκικό σύστημα εφαρμόζει αισχρές καί βάρβαρες μεθόδους στούς μή Τούρκους, μπορούμε νά εξάγουμε ανάλογα συμπεράσματα γιά τήν συμπεριφορά του πρίν από κάποιους αιώνες.

Τέλος, εξάγουμε συμπεράσματα γιά τήν δουλικότητα του ελληνικού κράτους απέναντι στόν ισχυρό γείτονα, μία δουλικότητα πού υπάρχει εδώ καί 50 χρόνια, όταν επί γέρου Καραμανλή καί επί δεξιών κυβερνήσεων (οι οποίες δήλωναν καί πατριωτικές, τρομάρα τους), η Τουρκία ανενόχλητη δέσμευε περιουσίες καί εξαφάνιζε τό ρωμαίϊκο στοιχείο από τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Ιμβρο καί τήν Τένεδο.

Σημειώνω ότι σύμφωνα μέ τό άρθρο 14 τής συνθήκης της Λωζάνης, η Ιμβρος καί η Τένεδος έπρεπε νά έχουν αυτονομία, ελληνική αυτοδιοίκηση, καί νά προστατεύται η ελληνική εκπαίδευση καί η απρόσκοπτη εξάσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των Ορθοδόξων.

Οι πολιτικοί μας του, "δέν διεκδικούμε τίποτα", ουδέποτε διεκδίκησαν αυτά πού δικαιούμαστε από τίς συνθήκες καί τίς διεθνείς συμβάσεις.



Γιά νά μήν αδικήσω ολόκληρο τό πολιτικό σύστημα παραθέτω επερώτησεις στήν Ευρωβουλή δύο πολιτικών από τούς ελάχιστους πού έχουν τολμήσει νά κατακρίνουν τόν ισχυρό γείτονα. 



ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (του Γιάννη Μαρίνου) ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


Βρυξέλλες, 1 Δεκεμβρίου 2003



"Στην Ίμβρο και την Τένεδο κατοικούν αυτόχθονες Έλληνες εδώ και 3.000 χρόνια καί σύμφωνα μέ το Aρθρο 14 της Συνθήκης της Λοζάνης του 1923 τα νησιά αυτά παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με την πρόβλεψη να υπάρξει ειδική διοικητική οργάνωσή τους αποτελούμενη από τα τοπικά στοιχεία και με την παροχή κάθε εγγύησης για τον αυτόχθονα μη -μουσουλμανικό πληθυσμό αναφορικά με την αυτοδιοίκηση και την προστασία της ζωής και της περιουσίας. Η διατήρηση της τάξης θα εξασφαλισθεί από δύναμη που θα προέρχεται από τον αυτόχθονα πληθυσμό, θα συγκροτείται από την τοπική αυτοδιοίκηση όπως ορίστηκε πιο πάνω και θα τεθεί υπό τις εντολές της. 

Ενώ το 1927 η Ίμβρος είχε - σύμφωνα με την επίσημη τουρκική απογραφή - 7.000 Έλληνες και αμελητέο αριθμό Τούρκων και η Τένεδος 2.500 Έλληνες και 1.247 Τούρκους, σήμερα έχουν απομείνει 250 Έλληνες στην Ίμβρο ενώ έχουν εγκατασταθεί εκεί 9.000 Τούρκοι έποικοι. Στην Τένεδο έχουν απομείνει 30 μόλις Έλληνες και η τουρκική διοίκηση προχώρησε στην αλλαγή των από χιλιετίες επίσημων ονομάτων των δύο αυτών νησιών ονομάζοντάς τα Gokce Ada και Bozca Ada αντιστοίχως.

Η πολιτική διώξεων επιτάθηκε μετά το 1955, συνεχίστηκε το 1964 και κορυφώθηκε το 1974, χρονιά που ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο και η πρόβλεψη του Άρθρου 14 της Συνθήκης της Λοζάνης ουδέποτε εφαρμόστηκε από το τουρκικό κράτος, ενώ και η διδασκαλία των ελληνικών έπαψε να υφίσταται αφού τα 6 ελληνικά δημοτικά σχολεία, το Γυμνάσιο και οι 4 παιδικοί σταθμοί, που είχαν 1.300 μαθητές και κατασκευάστηκαν με έξοδα των ελληνικών κοινοτήτων των δύο νησιών, απαλλοτριώθηκαν από το τουρκικό κράτος και το ίδιο έγινε και με τις 300 χριστιανικές εκκλησίες και τα 4 μοναστήρια που υπήρχαν, μια μεθόδευση που συναντάται μόνο σε χώρες με σκληρό ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάϊντ. 



Το ξερίζωμα των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου ολοκληρώθηκε με την αφαίρεση της περιουσίας τους και είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τα δύο νησιά στερήθηκαν την τουρκική υπηκοότητα και έχασαν έτσι και τις περιουσίες τους, τις οποίες δεν μπορούν να μεταβιβάσουν ούτε καν στους απογόνους τους.

Στό χωριό Αγρίδια της Ίμβρου (το οποίο ήταν μέχρι πρόσφατα το μόνο εναπομείναν αμιγώς ελληνικό χωριο τόσο σε κατοίκους όσο και σε ιδιοκτησίες) έγινε καταγραφή περιουσιών από το Τουρκικό Κτηματολόγιο και τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν μετά τις 23 Ιουνίου 2003 δείχνουν ότι έχει περιέλθει στο τουρκικό δημόσιο το 77,18% των συνολικών εκτάσεων που ανήκε στους κατοίκους του, ενώ οι ιδιώτες εμφανίζονται να έχουν μόλις το 22,82%".



Στις 15 Μαΐου 2006 ο Γ.Καρατζαφέρης κάλεσε με επιστολή τους υπόλοιπους 23 Ελλαδίτες ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΝ και τους 6 Κυπρίους Ευρωβουλευτές να καταθέσουν από κοινού γραπτή δήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο μέ τήν οποία νά ζητείται να καταδικαστούν οι γενοκτονίες και οι ρατσιστικές διώξεις της Τουρκίας κατά των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Κυπρίων, των Αρμενίων και των Κούρδων και να προσπαθήσουν όλοι μαζί για να καταστεί η καταδίκη αυτή επίσημη θέση του Ευρωκοινοβουλίου, με την παράλληλη αναγνώριση αυτών των κτηνωδών πράξεων.

Δυστυχώς, κανείς από τους 29 ευρωβουλευτές δεν ανταποκρίθηκε και έτσι ο Γιώργος Καρατζαφέρης προχώρησε ο ίδιος στην κατάθεση αυτής της γραπτής δήλωσης σε μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες υπογραφές και να αποτελέσει έτσι επίσημη θέση τού Ευρωκοινοβουλίου, όπως έγινε στο παρελθόν π.χ. με τα Γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Το κείμενο της πρότασης του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. είναι το εξής:



"Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχοντας υπόψη το άρθρο 116 του Κανονισμού του, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Τουρκία είναι χώρα υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ και η Επιτροπή διεξάγει διαπραγματεύσεις μαζί της, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Τουρκία ποτέ δεν αναγνώρισε τη γενοκτονία εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων και Μικρασιατών, την εκδίωξη - από την ημέρα της ανάληψης της εξουσίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ - υπηκόων της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Μ. Βρετανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και Εβραίων που ζούσαν στην επικράτεια της, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Τουρκία ουδέποτε αναγνώρισε και την γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων το 1915, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Τουρκία εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προκαλεί όπως απέδειξε και η προκλητική απαίτηση του πρωθυπουργού της κ. Ερντογάν να σταματήσουν οι απόγονοι των θυμάτων της Ποντιακής Γενοκτονίας να τιμούν τα θύματά τους, ζητεί από την Τουρκία να ζητήσει επισήμως συγγνώμη για τις γενοκτονίες και τις ρατσιστικές διώξεις που υπέστησαν οι Πόντιοι και οι άλλοι λαοί που ζούσαν στην επικράτεια της, καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο να θέσουν ως όρο για την συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία την αναγνώριση εκ μέρους της όλων των παραπάνω εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει την παρούσα δήλωση, συνοδευόμενη από τα ονόματα των υπογραφόντων, στην Επιτροπή και το Συμβούλιο." 



Τέλος, τήν αναφορά στήν νέα τουρκοκρατία θά τήν κλείσω μέ μία χρονολογική καταγραφή των εγκλημάτων πού διέπραξε καί διαπράτει τό τουρκικό κράτος στούς Ρωμηούς της Πόλης:



Τό 1927 τό τουρκικό κράτος μέ τό νόμο 1151, έκλεισε τά ελληνικά σχολεία στήν Ιμβρο καί Τένεδο. 



Τό 1932 απαγορεύτηκε η πρόσβαση των Ρωμηών σέ πληθώρα επαγγελμάτων καί σέ δημόσιες θέσεις του κράτους. Αρκετοί χιλιάδες τότε Έλληνες έμειναν άνεργοι καί αναγκάστηκαν νά μεταναστεύσουν.



Τό 1934 απαγορεύτηκε στούς ορθόδοξους κληρικούς νά φορούν άμφια εκτός των εκκλησιών. 



Τό 1937 τούρκοι επίτροποι διορίστηκαν στά μειονοτικά σχολεία απαγορεύοντας κάθε αναφορά σέ ελληνική ιστοριά, τήν οποία οι Ρωμιοί δασκάλοι τήν δίδασκαν προφορικά καί χαμηλόφωνα. 



Tό 1942, υπό τήν πρωθυπουργία του Sukriu Saracoglu, η τουρκική κυβέρνησις θεωρώντας ότι η Γερμανία θά αναδεικνύονταν νικήτρια του πολέμου, οργάνωσε τήν εκτόπιση όλων των Ελλήνων ηλικίας 18 έως 45 ετών, σέ τάγματα εργασίας, μέ σκοπό νά επαναλάβουν τό επιτυχημένο εγχείρημα του 1915 καί νά εξοντώσουν μέ αργό θάνατο, τούς μισητούς γιά αυτούς Ελληνες.

Η ίδια κυβέρνηση επέβαλε στούς μή Τούρκους τόν δυσβάστακτο φόρο varlik vergesi (4305/12-11-1942), ώστε νά τούς εξοντώσει οικονομικά καί νά κατάσχει τήν περιουσία όσων δέν είχαν τή δυνατότητα νά ανταποκριθούν στήν πληρωμή αυτού του φόρου. Ο φόρος αυτός έφτανε, σύμφωνα μέ τό ίδρυμα Speros Vryonis, τό 156% του ετήσιου εισοδήματος γιά τούς Ρωμηούς, ενώ τήν ίδια περίοδο οι Τούρκοι πλήρωναν φόρο πού δέν ξεπερνόυσε τό 4% του εισοδήματός τους.

Σημειώνουμε ότι όταν οι Ρώσσοι απόκρουσαν τούς Γερμανούς στό Στάλιγκραντ, οι Τούρκοι δέν τόλμησαν νά προχωρήσουν στήν εξόντωση των Ελλήνων, πού δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στά στρατόπεδα εργασίας της Ανατολίας καί του Καυκάσου.



Τό 1949 όλα τά ιδρύματα του Πατριαρχείου καί της ελληνικής μειονότητας έπαψαν νά λειτουργούν αυτόνομα καί υπήχθησαν στό καθεστώς των βακουφίων (θρησκευτικών ιδρυμάτων της Τουρκίας).



Νύκτα της 6ης πρός 7η Σεπτέμβριου - 1955: Τουρκικές ορδές εισβάλουν σέ σπίτια καί μαγαζιά της ελληνικής μειονότητας καί καταστρέφουν καί λεηλατούν ανενόχλητοι.

Απολογισμός: 25 Ρωμηοί νεκροί, 2 κληρικοί κάηκαν ζωντανοί, 300 γυναίκες θύματα βιασμού (συμπεριλαμβανομένων καί των συζύγων των ελλήνων αξιωματικών του ΝΑΤΟ στή Σμύρνη), 4500 σπίτια λεηλατημένα, 3500 μαγαζιά καί επιχειρήσεις, 90 εκκλησίες καί μοναστήρια, 36 σχολεία καί 3 νεκροταφεία υπέστησαν τήν καταστροφική μανία των κουμπάρων του πρωθυπουργού.

Σύμφωνα μέ τόν Σπύρο Βρυώνη οι τούρκοι ήταν πλήρως εξοπλισμένοι μέ λοστούς, φτυάρια, δυναμίτη καί φορτηγά γεμάτα πέτρες ενώ επέδραμαν σέ τρία κύματα. Οι δρόμοι γύρω από τά νεκροταφεία γέμισαν μέ τά κόκκαλα των νεκρών.

Η Ευρώπη καί η ελληνική κυβέρνηση της δεξιάς (η οποία ήταν απασχολημένη μέ διώξεις αριστερών) παρακολουθούσαν απαθείς τά διαδραματιζόμενα. Μάλιστα η κυβέρνηση του "εθνάρχη" Καραμανλή απελευθέρωσε τόν τούρκο πράκτορα Oktay Engin πού όπλισε τήν βόμβα στόν σπίτι του Κεμάλ στήν Θεσσαλονίκη, πράξη πού χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα γιά τήν καταστροφή της Ρωμηοσύνης της Πόλης ενώ ουδέποτε ξεκίνησε διαδικασία καταδίκης της Τουρκίας ως υπαίτιας της πρώτης μεταπολεμικής γενοκτονίας σέ ευρωπαϊκό έδαφος. 



Τήν περίοδο 1958-1959 έγινε μία εκστρατεία από τούρκους φοιτητές η οποία παρότρυνε τούς Τούρκους νά μήν ψωνίζουν από ρωμαίϊκα μαγαζιά. 

Τό 1963 τό τουρκικό κράτος, μέ νόμο απαγόρευσε στά μη τουρκικά ιδρύματα νά αποκτούν ακίνητη περιουσία, ενώ έκλεισε τό πατριαρχικό τυπογραφείο.



Το πρωινό της 21ης Απριλίου 1964 η Διεύθυνση του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου έλαβε διαταγή από τις τουρκικές αρχές να εκκενωθεί το κτίριο στο οποίο φιλοξενούνταν 223 παιδιά. Η απόφαση ήταν αμετάκλητη και έπρεπε να εκτελεσθεί «εντός ολίγων ωρών». Οι δάσκαλοι και το προσωπικό ζήτησαν από τα παιδιά να μαζέψουν τα ρούχα, τα βιβλία και τα λιγοστά πράγματά τους. Oλη τους η περιουσία, κυρίως όμως οι αναμνήσεις της πιο τρυφερής ηλικίας τους, συγκεντρώθηκαν σε τσάντες και βαλίτσες για να ξεκινήσει ο δικός τους ξεριζωμός. Κάθε παιδί από τα 177 κορίτσια και τα 46 αγόρια, πολλά από αυτά νήπια, μετέφερε ό,τι μπορούσε. Στην κεφαλή εκείνης της «θλιμμένης πομπής» βρισκόταν ένα μικρό κορίτσι. Η ηλικία της δεν ξεπερνούσε τα 6 χρόνια και οι μικρές της δυνάμεις της επέτρεπαν να σηκώσει μόνο ένα Σταυρό. 



Τήν ίδια χρονιά οι Ελληνες της Ιμβρου καί Τενέδου υποχρεώθηκαν νά πουλήσουν τίς περιουσίες τους στό τουρκικό δημόσιο, έγινε δηλαδή απαλλοτρίωση από τό τουρκικό κράτος τό οποίο αργότερα, μετέφερε φυλακές μέ βαρυποινίτες στήν Ιμβρο.

Οι ανεξιχνίαστες δολοφονίες καί ληστείες έγιναν καθημερινότητα στά δύο νησιά, αναγκάζοντας πολλούς Ελληνες νά μεταναστεύσουν.

Τό 1922 τά δύο νησιά κατοικούνταν από 13 χιλιάδες Ελληνες καί από κανένα μουσουλμάνο. (Σήμερα έχουν απομείνει μόνο 300 υπερήλικες, ενώ η Τουρκία χωρίς κανένα όρο εισέρχεται στήν Ευρωπαίκή Ενωση). 

Εκείνη τήν χρονιά περίπου 30 χιλιάδες Ελληνες υπήκοοι απελάθηκαν, πάγωσαν οι αποταμιεύσεις τους στίς τράπεζες καί δεσμεύτηκαν οι περιουσίες τους. Ηρθαν στό αφιλόξενο ελληνικό κράτος κρατώντας μόνο μία βαλίτσα. Δέν εξαιρέθηκαν ούτε άτομα μέ ολική ή πνευματική αναπηρία, αλλά ούτε καί οι υπερήλικες.

Ούτε ένας "δημοκράτης" δέν διαδήλωσε για αυτούς τούς ανθρώπους, ούτε ένας διανοούμενος προδοδευτικός δέν καταδίκασε το τουρκικό κράτος γιά αυτό τό έγκλημα. Αλλά ξέχασα, "εμείς δέν διεκδικούμε τίποτα".



Τό 1966 στήν Ιμβρο δημεύτηκαν τά κτίρια πού στέγαζαν τά μειονοτικά σχολεία.



Τό 1967 (Νόμος 903/67) ένας πρόσθετος φόρος 5% επιβλήθηκε στά μειονοτικά ιδρύματα, στά οποία απαγορεύτηκε νά αναγείρουν νέες οικοδομές ή νά επισκυάζουν τίς παληές.

Επίσης τήν ίδια χρονιά βάνδαλοι κατέστρεψαν τήν εκκλησία της Αγίας Αννης στήν Ιμβρο. 



Τό 1970, τό τουρκικό υπουργείο παιδείας απαγόρευσε τήν προσευχή στά μειονοτικά σχολεία.



Τό 1971, η ευρωπαϊκή (κατά τόν Σημίτη) χώρα πού λέγεται Τουρκία, έκλεισε τήν Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από τήν οποία αποφοιτούσαν οι ανώτεροι κληρικοί της Κωνσταντινουπόλεως. Δεδομένου ότι ο Πατριάρχης πρέπει νά έχει τουρκική υπηκοότητα, δέν υπάρχει πλέον στήν Τουρκία ορθόδοξη ιερατική σχολή γιά νά αποφοιτήσει κάποιος μελλοντικός Πατριάρχης. Καθίσταται έτσι προβληματική η λειτουργία του Πατριαρχείου.

Πάλι τό ελληνικό κράτος δέν κατάφερε νά πιέσει τήν Τουρκία νά ανοίξει τήν σχολή, κατά τίς ενταξιακές διαπραγματεύσεις της γείτονος χώρας μέ τήν Ε.Ε.

Τό θράσος των Τούρκων είναι τέτοιο πού ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογάν, κατά τήν επίσκεψή του, στήν Ελλάδα του νεώτερου Καραμανλή τό 2004, είχε ζητήσει νά λειτουργήσει τζαμί προκειμένου νά ανοίξει τήν σχολή της Χάλκης. Φυσικά ο Ελληνας πρωθυπουργός έσπευσε νά υπακούσει στήν εντολή του Τούρκου ομολόγου του. Η Σχολή όμως δέν άνοιξε καί ούτε πρόκειται νά ανοίξει.



Τό 1973 απαγορεύτηκε η χρήση ελληνικών εγγράφων στά μειονοτικά σχολεία καί η ύπαρξη ελληνικών επιγραφών ενώ απολύθηκαν πολλοί ομογενείς διευθυντές. 



Οι βεβηλώσεις εκκλησιών, οι ανεξιχνίαστες δολοφονίες, οι βόμβες, οι απαλλοτριώσεις, η τρομοκρατία καί η καταπίεση συνεχίζονται μέχρι καί σήμερα.

Από τούς 300 χιλιάδες Ρωμηούς έχουν απομείνει 2 χιλιάδες, αλλά καί αυτούς τούς ελάχιστους η σημερινή τουρκοκρατία θέλει νά τούς εξολοθρεύσει μέχρι ενός. Φανταστείτε γιά τί καθεστώς πρόκειται. Είναι 70 εκατομμύρια μουσουλμάνοι καί τούς ενοχλεί η παρουσία 2 χιλιάδων Ελλήνων!

Τό μοναστήρι του Αη Γιώργη του Κουδουνά καί το ξύλινο κτίριο του Ελληνικού Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, το μεγαλύτερο της Ευρώπης και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, πέρασαν τό 2004, στα χέρια του τουρκικού κράτους. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Αγκυρας, με απόφασή του δεν αναγνώρισε τους τίτλους ιδιοκτησίας, που κατέχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 1902.

Τό καλοκαίρι του 2005, τά Ελληνόπουλα πήγαν σέ παιδικές κατασκηνώσεις στά Πριγκιπονήσια καί βρήκαν μπροστά τους τήν τουρκική αστυνομία. Η δικαιολογία ήταν ότι ο χώρος των κατασκηνώσεων ανήκε από εκείνη τη στιγμή στό τουρκικό δημόσιο.

Εν τω μεταξύ τά ζεϊμπέκικα καί οι κουμπαριές καλά κρατούν. 



Οι χιλιάδες εκκλησιές της Μικράς Ασία έχουν κατεδαφισθεί ενώ στήν Κωνσταντινούπολη οι ελάχιστες πού έχουν απομείνει, έχουν μετατραπεί σέ αίθουσες καλλιστείων ή εμπορικές εκθέσεις.

Είδατε κανένα βουλευτή του Συνασπισμού, από αυτούς πού κόπτονται νά λειτουργήσουν τζαμιά στήν Ελλάδα, νά έχει διαμαρτυρηθεί στό τουρκικό κράτος γιά τή βεβήλωση των ορθοδόξων εκκλησιών; Είδατε κανένα βουλευτή του Συνασπισμού, από αυτούς πού κόπτονται γιά τά δικαιώματα των λαθρομεταναστών στή χώρα μας, νά έχει διαμαρτυρηθεί στό τουρκικό κράτος γιά τήν καταπάτηση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας; Είδατε κανένα βουλευτή του Συνασπισμού, από αυτούς πού βρίζουν ως φασίστα όποιον Ελληνα δείχνει πατριωτισμό, νά έχει καταγγείλει ως φασιστικό τό τουρκικό κράτος γιά τήν φυλάκιση χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων; Είδατε κανένα βουλευτή του Συνασπισμού, από αυτούς πού διαδηλώνουν γιά τούς Πακιστανούς νά έχει καταγγείλει τό τουρκικό κράτος γιά τήν εξολόθρευση χιλιάδων Κούρδων καί τό κάψιμο χιλιάδων κουρδικών χωριών; 


Επίλογος

Τά λόγια σημαντικών καί παλαιών ανθρώπων, ανθρώπων πού ήταν γενναίοι, έντιμοι καί Ελληνες, ας γίνουν πυρσός καί νά μας οδηγήσουν, μέσα από τήν άβυσσο της παγκοσμιοποίησης. 



Γράφει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:

"Παιδιά μου! Στον τόπο τούτο που εγώ πατώ σήμερα, πατούσαν και δημηγορούσαν τον παλιό καιρό άντρες σοφοί και άντρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φτάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, στη μεγάλη δόξα των προπατόρων μας .... 

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήρθαν και οι Μουσουλμάνοι και κάναν ό,τι μπορούσαν ν'αλλάξει ο λαός την πίστη του. Έκοψαν γλώσσες σε πολλούς ανθρώπους, αλλά εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοβαν, ο άλλος τον σταυρό του έκανε....κι έτσι έμεινε ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατάντησε σε αθλίαν κατάσταση και αυτή ηύξανε καθ'ημέρα χειρότερα· .... και μερικοί μη υποφέροντες την τυραννίαν των Τούρκων και βλέποντες τις δόξες και τις ηδονές οπού απελάμβανον αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. 

Και τοιουτοτρόπως κάθε μέρα ο λαός ελίγνευε και επτώχυνε.

 Σ'αυτή τη δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί απ'τους φυγάδες γραμματισμένους μετέφραζαν και στέλναν στην Ελλάδα βιβλία. Και σαν τους πρέπει να χρεωστούμεν ευγνωμοσύνη, γιατί αμέσως οπού κανένας άνθρωπος απ'το λαό μάνθανε τα κοινά γράμματα, διάβαζε αυτά τα βιβλία και έβλεπε κοινά γράμματα, διάβαζε αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης κι άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και βλέπαμε και σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε τότε. 

Όθεν μας ήρθε στο νου να τους μιμηθούμε και να γίνομε ευτυχέστεροι και έτσι έγινε και επροόδευσεν η εταιρεία. Όταν αποφασίσαμεν να κάμωμεν την επανάσταση, δεν εσυλλογιστήκαμε τότε ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, .... 

Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος..." 


Πνύκα 1838, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. 


Απάντησις του Ιωάννη Καποδίστρια:



"Tό Ελληνικόν Εθνος αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι από τήν άλωση της Κωνσταντινουπόλεως δέν επαυσαν νά ομολογούν τήν πιστότητα τους στήν ορθόδοξη πίστη τους, δέν σταμάτησαν ποτέ νά ομιλούν τήν γλώσσα τών πατέρων τους, τήν ελληνική, καί παρέμειναν ακλόνητοι υπό τήν πνευματική ή κοσμική δικαιοδοσία της εκκλησίας τους, σέ οποιοδήποτε μέρος της τουρκοκρατούμενης πατρίδας τους καί αν ευρίσκονταν." 
Λονδίνο 1827, Ιωάννης Καποδίστριας, σέ απάντηση στόν Αγγλο υφυπουργό Πολέμου, ο οποίος είχε ερωτήσει τί είναι Ελλάδα καί τί είναι Ελληνες. 




Του Στρατηγού Μακρυγιάννη:

"Πατρίς νά μακαρίζεις όλους τούς Ελληνες ότι θυσιάστηκαν διά σένα νά σ'αναστήσουνε, νά ξεναειπωθείς άλλη μιάν φορά ελέυτερη πατρίδα, όπου ήσουνα χαμένη καί σβυσμένη από τόν κατάλογον των εθνών."



-Εκεί πού 'φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί: Μου λέγει:
-Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες· τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού; 
-Του λέγω: 
- Είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξομε την τύχη μας σ' αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ' έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.

 
-Τρε μπιεν, λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος .


Ιωάννης Μακρυγιάννης - Απομνημονεύματα




"Λύσσαξε Τούρκε, καί εμένα αν σκοτώσεις θά έρθουν άλλοι νά βλαστήσουνε τόν σπόρο της λευτεριάς." 


Ρήγας Βελεστινλής - πρίν τόν στραγγαλισμό του, 1798




"Αδελφοί στρατιώται, εγώ αποθνήσκω ευχαριστημένος διότι επλήρωσα τα πρός τήν πατρίδα χρέη μου, συμβουλεύω καί σας ν'αγαπάτε τήν πατρίδα, ο θάνατός μου δέν πρέπει νά σας δειλιάσει, μάλιστα νά σας δείξει τρομερούς πρός τούς εχθρούς, μή φοβήστε τούς Τούρκους, αυτοί βλέπονές σας τρέμουν, ο πόλεμος τόν οποίον κάμνομεν είναι δίκαιος, είναι αναγκαίος, τό ανίκητον όπλον της ελευθερίας είναι η καταφρόνησις του θανάτου..."


Γεώργιος Καραϊσκάκης, ετοιμοθάνατος - Φάληρο 1827 




"Νά ξέρεις ότι τό κεφάλι μου δέν στέκεται καλά στούς ώμους μου. Δέν πειράζει αν λείψουν μερικά κεφάλια σάν τό δικό μου. Χαλάλι γιά τήν πατρίδα."


Επιστολή του Νίκου Καπετανίδη (εκδότης στήν Τραπεζούντα) σέ φίλο του, 1921. Λίγο αργότερα τόν κρέμασαν οι Τούρκοι 




"- Οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί, πού όταν ρίχνουν βέλη σκεπάζουν τόν ήλιο.


- Καλύτερα, γιατί θά πολεμήσουμε στήν σκιά." 


Διηνέκης από τή Σπάρτη - Θερμοπύλες 480 π.Χ.




Οταν το 480 π.Χ., οι συνασπισμένοι Ελληνες ξεκίνησαν τήν επίθεση στή Σαλαμίνα εναντίων των πολλαπλάσιων Περσών καί βλέποντας τούς καπνούς πού έβγαιναν από τά σπίτια καί τούς ναούς της πόλης των Αθηνών, ένωσαν όλοι τίς φωνές τους καί τραγούδησαν τόν παρακάτω παιάνα: 
"ώ παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δέ παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νύν υπέρ πάντων αγών." 




"Τί υπέροχο νά πεθαίνεις γιά τήν Ελλάδα!"


Λορέτζος Μαβίλλης, ετοιμοθάνατος - Μπιζάνι 1912




Όταν ο χαλίφης της Κόρδοβας ζήτησε, τό 840, από τόν Λέοντα τόν Μαθηματικό, νά διδάξει στήν αυλή του, προσφέροντας του σέ χρυσό όσο ήταν τό βάρος του, (ας σημειωθεί ότι εκείνη τήν εποχή οι Αραβες είχαν κατακτήσει καί λεηλατήσει βυζαντινά εδάφη), ο Λέων του απάντησε:
"Αρνούμαι νά υπηρετήσω τούς εχθρούς της πίστης μου."




"Tό όπλο μου τό αφήνω στό γιό μου καί τό σταυρό στή γυναίκα μου. Εγώ έκανα τό χρέος μου."


Παύλος Μελάς, ετοιμοθάνατος - Στάτιστα 1904





"Παιδί, το περιβόλι σου που θα κληρονομήσεις, όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις. Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα, και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του." 
Κωστής Παλαμάς 




"-Γίνεσαι Τούρκος, Διάκο μου, τήν πίστη σου ν'αλλάξης;


- Πάτε και εσείς και η πίστη σας, μουρτάτες νά χαθήτε! Εγώ Ρωμηός γεννήθηκα, Ρωμηός θέ ν' αποθάνω."


Τό Διάκο τότε παίρνουνε καί στό σουβλί τόν βάζουν, ολόρτο τόν εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε.
"

- Σκυλιά, κι α μέ σουβλίσετε ένας Ρωμιός εχάθη. Ας είν' καλά ο Οδυσσεύς κι ο καπετάν Νικήτας 
πού θά σας σβήσουν τήν Τουρκιά καί όλο τό ντοβλέτι."


Aθανάσιος Διάκος, Αλαμάνα 1821. 




"Εγώ άπαξ ωρκίστην νά χύσω τό αίμα μου εις τήν ανάγκην της πατρίδος μας, καί αυτή είναι η ώρα. Εύχομαι εις τόν Θεόν η πρώτη μπάλα του Μπραΐμη νά μέβρει στό κεφάλι. Νικήτα αδελφέ μου, αυτή είναι η τελευταία επιστολή μου, βάστα τη νά τή διαβάζεις καμιά φορά νά μέ ενθυμήσαι νά κλαίης" 
Παπαφλέσσας, Μανιάκι - 1825




"Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνη με έναν εχθρόν, όπου κατακρατεί ελληνικόν τόπον. Οι Έλληνες απαρνούνται και δεν δίδουν υποδοχήν και περιποίησην εις τους Τυράννους" 


Ρήγας Φερραίος




"Αν σου παραδώσω τήν Πόλιν δέν θά υπάρχει τόπος νά μείνω όπου οι Ρωμηοί νά μήν μέ φτύνουν, νά μήν μέ βρίζουν ή νά μή μέ φασκελώνουν." 


Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πρός Μωάμεθ, όταν ο τελευταίος του ζητούσε τήν Πόλη μέ αντάλλαγμα αξιώματα, πλούτη καί τήν επαρχία του Μωρηά - Κωνσταντινούπολις 1453.




Πρίν εισέλθει ο τουρκικός στρατός στή Σμύρνη, όλη η πολιτική καί στρατιωτική ηγεσία (μέ πρώτο τόν προδότη Στεργιάδη, γιά νά μήν ξεχνούμε καί τούς τότε προδότες) είχε εγκαταλείψει τήν πόλη. Ο καθολικός επίσκοπος είχε κλείσει θέση σέ πλοία καί γιά τόν Χρυσόστομο Σμύρνης καί τόν ικέτευσε νά φύγει.

Ο εθνομάρτυρας του απάντησε: 
"Είναι παράδοση γιά τήν ελληνική εκκλησία καί καθήκον του κληρικού νά παραμένει μέ τό ποιμνίο του."

Τίς επόμενες ημέρες ο κληρικός εκείνος κομματιάστηκε από τόν τουρκικό όχλο, ύστερα από εντολή του Νουρεντίν πασσά.




Οταν οι Γερμανοί, στίς 9 Απριλίου 1941, μέ τίς δεκαπλάσιες δυνάμεις απο τίς ελληνικές, ζήτησαν τήν παράδοση του οχυρού Ρούπελ, ο διοικητής του, Ταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος απάντησε: 
"Τά οχυρά δέν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται." 




Οταν ρώτησαν τόν Κανάρη τί σκεπτόταν, όταν ξεκινούσε κάθε φορά, μέσα στή νύκτα, μέ τό πυρπολικό του, νά αντιμετωπίσει ένα τεράστιο τούρκικο πολεμικό πλοίο, εκείνος απάντησε: 
"Καπετάν Κωνσταντή, ετοιμάσου νά πεθάνεις." 




Στό οχυρό "Μολών Λαβέ" του συγκροτήματος Ρούπελ, είχε γραφεί μέ κιμωλία, απο ανώνυμο στρατιώτη, κατά τή διάρκεια της γερμανικής επιθέσεως, η εξής φράση: 
"Στίς Θερμοπύλες έπεσαν καί οι τριακόσιοι, εδώ θά πέσουμε καί οι ογδόντα.."




Σέ οχυρό του συγκροτήματος Ρούπελ, βρίσκονταν γαζωμένο από γερμανικό πολυβόλο καί ετοιμοθάνατο ένα χωριατόπουλο από τά Άγραφα της Ρούμελης. Οταν τόν ρώτησαν τί θά ήθελε, εκείνο ζήτησε νά του τραγουδήσουν "Τόν Κατσαντώνη". 
Μετά από λίγο βρέθηκε ένας νοσοκόμος καί άρχισε νά του τραγουδάει τό δημοτικό. Τά μάτια του φαντάρου πλημμύρισαν στα δάκρυα καί έκλεισαν γιά πάντα. 




Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος σέ ηλικία εβδομήντα ετών βρισκόταν στό μέτωπο της Μακεδονίας επικεφαλής των στρατιωτών του. Ξαφνικά έφθασε αγγελιαφόρος μέ τήν είδηση, ότι η εμπροσθοφυλακή είχε πέσει σέ ενέδρα των Βουλγάρων. Χωρίς νά σκεφθεί τίποτα παραπάνω ο γηραιός ηγέτης της μεγαλύτερης τότε αυτοκρατορίας, ανέβηκε στό άλογό του καί φώναξε. 
"Οστις πολεμιστής, ακολουθείτω μοι."




6 Απριλίου 1941, 5:15'. Αρχίζει η επίθεση των Γερμανών στο Μπέλες. Ανταπαντούν οι υπερασπιστές της προκάλυψης. Στην σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων, το ένα μετά το άλλο τα πολυβολεία σιγούν. Ο λοχίας του πολυβολείου Π8, μέ τούς συντρόφους του αντιστέκεται. Έχουν 38000 φυσίγγια και είναι αποφασισμένοι να τα ξοδέψουν μέχρι ενός. Κάποια στιγμή, ο λοχίας διατάζει τους άλλους να φύγουν. Μερικοί υπακούουν. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο λοχίας δε σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά. Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Ο λοχίας και οι σύντροφοί του βρίσκονται περικυκλωμένοι. Ο επικεφαλής γερμανός ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8.

 
- "Ίτσιος Δημήτριος, λοχίας πεζικού."


- "Συγχαρητήρια λοχία. Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου, του λέει δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του.


- "Έπραξα το καθήκον μου."


Μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, ο Γερμανός αξιωματικός βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλληκαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ.




Ο δεκαεπτάχρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης [τρομοκράτης σύμφωνα μέ ευροβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ] λίγο πριν κρεμαστεί από τους Άγγλους έγραφε στην αδελφή του (1955): 
"Ναι, όλοι γεννηθήκαμε τόσο αθώοι, όπως και η βαπτιστικιά μου. Κι όλοι αλλάξαμε. Λυπάμαι πολύ, που δεν προλαβαίνω να την βαπτίσω, μα δεν πειράζει μπορείς να το κάνεις εσύ. Και σαν μεγαλώσει φρόντισε συ γι'αυτήν. Και ρώτησε την, γιατί έκλαψε όταν την φίλησα; To όνομα που θα της δώσεις θέλω να είναι πεντασύλλαβο και να θυμίζει εκείνην για την οποία ήρθα ως εδώ. Να θυμίζει εκείνη για την οποία έγραψε ο ποιητής Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του. Εκείνη την οποία κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ από όλα. Κατάλαβες αδελφή μου; Kατά τ'άλλα μην λυπάστε, ίσως να είναι μια δίκαια τιμωρία. Ίσως ο Θεός να θέλει να μας δοκιμάσει. Πάντα υπάρχει ελπίδα. Λυπάμαι που θ'αφήσω πίσω κάποια αγαπημένα πρόσωπα. Λυπούμαι που θα τα λυπήσω, μα δεν πειράζει. Γειά σου, μεγάλη μου αδελφή. Δεν θα γελάσουμε ξανά λέγοντας τρέλες, δεν θα μιλήσουμε ούτε και στα σοβαρά. Το κάθε τι γεννιέται και πεθαίνει, τί σήμερα τί αύριο. Γειά σου για πάντα. Σας φιλώ όλους γραπτώς και εξ αποστάσεως. Ευαγόρας." 


http://www.agiasofia.com/turco/turco4.html