Οι Έλληνες μετατρέπονται σε μαζάνθρωπους...

Οι Έλληνες μετατρέπονται σε μαζάνθρωπους...

7/25/2014

Γράφει ὁ Γιῶργος Νικολακάκος

Ο Ελληνικός λαός πρέπει νά ἔχη στερηθῆ κάθε λογικῆς ἀξιώσεως ἀπό τήν πνευματική του ὑπόστασιν. Οἰ Ἕλληνες πρέπει νά ἔχουν καταντήσει ἄβουλα ὄντα, πολιτικά καί κοινωνικά παράλυτα. Υπῆρξαν πολῦ χειρότερες ἐποχές γιά τήν χῶρα μας καί ὄμως στάθηκε στά πόδια της! Μήπως τῶρα ἀπλᾶ ψάχνουμε τήν αίτία τοῦ πολιτιστικοῦ μας μηδενισμοῦ ή γιά μιά δικαιολογία γιά τήν κατάντια μας; 

Πρίν ἀπό κᾶθε έκλογική μάχη βρίζομε τόν ἐαυτόν μας γιά τό πόσο ἠλίθιοι εἴμασταν καί ὄταν ἔρχεται πάλι ἐκείνη ἡ στιγμή να ψηφίσωμε ἀποδεικνύομε ὄτι εἴμαστε πραγματικά ἀνακόλουθοι καί ἀνάξιοι! 

Ο ἐλληνικός λαός ή καλύτερα ὁ νεοελληνικός, δέν εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν ἐπειδή στερεῖται λογικῆς καί ἀντιλήψεως, εἶναι ἀξιωματικά πλέον ταυτισμένος μέ τό κοντόφθαλμο συμφέρον του ἀφοῦ φρόντισε να βυθιστῆ συνειδησιακά σε λήθαργο! 

Αυτοί εἴμαστε λοιπόν, ἄξιοι μιᾶς μοῖρας ποῦ ἄλλοι σκηνοθέτησαν καί ἐμεῖς χοροπηδᾶμε μέ ἓνα γελοῖο προσωπεῖον συμφεροντολογικῆς εὐδαιμονίας!!!

Οἱ παραδοσιακές ἀξίες καί οἱ θεσμών ἔχουν ἀτονίσει. Στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία η ἐντιμότητα, ἡ ἀρετή, ὁ ἠθικός βίος ἐπίσης ἔχουν ατονίσει. Aρχές καί ἠθικές ὑποθῆκες αἰώνων να ἀμφισβητοῦνται, καί μάλιστα ἀπό ἐκροσωπους τοῦ λαού καί ἀκαδημαϊκῶν, καί ἐπικρίνονται καί περιφρονοῦνται. Oἰ ἀνώτερες δηλ. ἠθικές ἀξίες, ποῦ ἔδιναν νόημα στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων τοῦ παρελθόντος, καθημερινά φθίνουν. Ἡ ἀνωτερότητα τοῦ πνεύματος, ἡ προσήλωσις καί ἡ πίστις σέ ίδανικά καί ἀξίες, μιά ὀρθή φιλοσοφία γιά τήν ζωή σύμφωνα μέ τόν ξεχωριστό προορισμό της πάνω στήν γῆ ὄλο καί περισσότερο ἀτονοῦν. Λείπουν ὁ ἀνώτερος σκοπός καί ἡ ὑψηλή ἀποστολή ἀπό τήν ζωή. O σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει γυμνώσει τήν ψυχήν του ἀπό ὑψηλά ιδανικά καί ὑψιπετεῖς ίδέες. Διακόπτονται σταδιακά οἱ παραδοσιακοί δεσμοί του λαοῦ μέ τήν πνευματικήν μας κληρονομιά τόσων αίώνων. Στήν Ἑλλάδα, πολιτικοί καί ἐκπαιδευτικοί ἔχουν κηρύξει μιάν ἐπανάστασι ἐναντίον ὄλων σχεδόν τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν, μέ ἀποτέλεσμα ὁ λαός μας νά διέρχεται βαθιά πνευματική καί ἠθική κρίσι.

Ὁ λαός ἀποδεικνύεται τελείως ἀνίκανος νά ἀντιδράση καί νά ἀναχαιτήση αυτήν τήν κατρακύλα. Ἐκλέγει ξανά τήν ίδια σαβούρα πού ἔχει προκαλέσει αύτήν τήν παρακμή καί ὑιοθετεῖ ὄτι παρακμιακο τοῦ προσφέρουν. Σέ ὄλες τίς ἐκδηλώσεις του συμπεριφέρεται σάν μιάν ἀγέλη.

Όλες οι εκδηλώσεις του σημερινού ανθρώπου-ὄχι μόνον τοῦ ἕλληνα- εἶναι μαζικές. H πληροφόρησις και ἐνημέρωσις τους γίνεται μέ τά μαζικά μέσα ἐπικοινωνίας. Oἱ ἄνθρωποι δηλ. διαβάζουν τίς ίδιες ἐφημερίδες, ἀκοῦνε τό ἴδιο ραδιόφωνο καί παρακολουθοῦν τά ἴδια τηλεοπτικά προγράμματα. Mέ αύτόν τόν τρόπο καί ρυθμό ζωῆς ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχασε τήν ζεστασιά τῆς παραδοσιακής κοινοτικῆς συμβιώσεως. Aνώνυμος καί ἀποξενωμένος μέσα στίς μᾶζες τῶν συνανθρώπων του, χάνει ὀλοένα καί περισσότερο τήν προσωπικότητά του.

Αυτά πού συμβαίνουν σήμερα στήν Ελλάδα συνθέτουν μιάν εἰκόνα πού περιέγαψε ὁ Μεγάλος Ισπανός φιλόσοφος Ορτέγγα Γκασετ. Βλέπομε ὄτι, παρά ὄλον ὀτι ὀ Ελληνικός λαός βρίσκεται στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ, ἐξακολουθεῖ νά ψηφίζει ὄλους ἐκείνους πού πολιτικά καί ἠθικά ἔχουν χρεωκοπήσει πλήρως καί ἐκείνους πού εύθύνονται γιά τήν τραγική κατάστασιν στήν ὀποῖαν ἔχει περιέλθει ἡ χῶρα. 

Δίχως ἀλλαγή τῶν κυβερνώντων, ἡ ἑλληνική κοινωνία δεν θά μπορέσει ποτέ νά ἀναβαθμιστῆ.Ο Ελληνικός λαός φαίνεται νά ένεργῆ σάν μιάν ἀγέλη πού άκολουθεῖ τυφλά ὄποιον βρίσκεται μπροστά ἀπό τήν άγέλη, μπροστά ἀπό τήν μάζα. Παρατηροῦμε ὄτι τά ἄτομα πού άποτελοῦν τήν μᾶζα, ἔχουν χάσει τήν ἰκανότητα νά σκέπτωνται ὑπεύθυνα καί ἀνεξάρτητα. Ἔχουν «διαλυθεῖ» μέσα στήν ἐνιαῖα συλλογική Μαζοψυχή πού κατευθύνεται κυρίως ἀπό συναισθήματα, πάθη, ἔνστικτα, καί όρμέμφυτα, χωρίς ίκανότητα νά συγκρίνη καί νά κρίνη, νά σκέπτεται καί νά άποφασίζη.Η μάζα ὄμως καί ὁ νοητικός φορέας της, ἡ κοινή γνώμη, συνθλίβει κάθε τι ποῦ εἶναι διαφορετικό, κάθε τι ποῦ εἶναι ἐξαιρετικό, ἐξατομικευμένο, ποιοτικό καί ἐκλεκτό. Οποιοσδήποτε δέν εἶναι όπως ὁ καθένας, ὄποιος δέν σκέφτεται ὄπως ὄλοι, διατρέχει τόν κίνδυνο νά ἐξαλειφθῆ. Η μᾶζα πιστεύει ὄτι ἔχει τό δικαίωμα νά ἐπιβάλλη καί να βγάζη “νόμους” ἀπό συζητήσεις καί δραστηριότητες του “καφενείου”.

Τί εἶναι αυτή ἡ μάζα καί πῶς ὀ λαός μετατρέπεται σέ μάζα; Ο Ορτεγγα τήν περιγράφει μέ τόν πιό γλαφυρόν τρόπο. Στο βιβλίο τοῦ Ορτέγα, ἡ μᾶζα εἶναι ἕνα σύνολον ἀτόμων ποῦ ἔχουν πάψει νά εἶναι ἐλεύθερα και σκεπτόμενα ὑποκείμενα, γιά νά διαλυθοῦν σέ μιά συλλογικότητα, η ὀποῖα σκέφτεται καί δρᾶ γιά λογαριασμόν τους, περισσότερο με βάσι ἐξαρτημένα ἀντανακλαστικά -συγκινήσεις, ἔνστικτα, πάθη- παρά με βάσι τόν λόγο. Αυτές οι μάζες είναι εκείνες που, την ίδια εποχή, συγκέντρωνε ήδη γύρω του ο Μπενίτο Μουσολίνι και που θα περιστρέφονται όλο και περισσότερο τα επόμενα χρόνια στη Γερμανία γύρω από τον Χίτλερ ή στη Ρωσία γύρω από τη λατρεία του Στάλιν, του «πατερούλη των λαών».

Ο κομμουνισμός και ο φασισμός, λέει ο Ορτέγα, «δύο σαφή παραδείγματα ουσιαστικής ὀπισθοδρόμησης», εἶναι τυπικά παραδείγματα μετατροπῆς τοῦ ἀτόμου σέ ἄνθρωπο-μάζα. Αλλά ὁ Ορτέγα δέν συμπεριλαμβάνει στό φαινόμενο τῆς μαζοποιήσεως ἀποκλειστικά αὐτά τά πλήθη, τά στρατιωτικοποιημένα καί συσπειρωμένα γύρω ἀπό τίς μορφές τῶν κορυφαίων ἠγετῶν, δέν ἀναφέρεται δηλαδή ἀποκλειστικά στά ὀλοκληρωτικά καθεστῶτα. Κατά τήν γνώμη του, ἡ μᾶζα εἶναι μιά νέα πραγματικότητα καί στίς δημοκρατίες, ὄπου τό ἄτομο τείνει πότε πότε νά ἀπορροφᾶται ἀπό τούς ὀπαδούς, ποῦ τῶρα εἶναι πρωταγωνιστές τῆς δημοσίας ζωῆς• φαινόμενο στό ὀποἶον αὐτός διακρίνει μιάν ἐπιστροφή τοῦ πρωτογονισμοῦ καί ὀρισμένων μορφῶν βαρβαρότητας, συγκαλυμμένων κάτω ἀπό τήν ἔπαρσιν τῆς νεωτερικότητας. Ἡ ἀντίληψις της αὐξανόμενης ἠγεμονίας τοῦ κολεκτιβισμοῦ στήν ζωή τῶν ἐθνῶν εἶναι ἡ ἀντίληψις ἐνός φιλελεύθερου στοχαστή, ὁ ὀποῖος βλέπει στήν ἐξαφάνισιν τοῦ ἀτόμου στό ἐσωτερικό τῆς ἀγέλης μιάν ὀπισθοδρόμησιν τῆς ίστορίας καί μιά βαρύτατη ἀπειλή γιά τόν δημοκρατικόν πολιτισμό.

Παρά τό γεγονός ὄτι ὁ Ἔλληνας ἔχει χύσει ποτομούς αἴματος γιά τήν ἀνάκτησιν ἡ τήν διατήρησιν τῆς ἐλευθερίας του, ἔπαψε νά εἶναι ἐλευθερος. O άνθρωπος για να φθάση στό ἐπίπεδο τῆς ἐλευθερίας πρέπει να αποκοπῆ ἀπό τό ποίμνιον, ἀπό τήν ἀγέλη. Ἁλλά γιά νά ἀποκοπῆ ἀπό τό ποίμνιον θά πρέπη νά ἀποκτήση ίσχυρά συνείδησιν διότι, γιά τά ἀσθενικά πνεύματα ποῦ ἀποχωρίζονται ἀπο το ποιμνίον χωρίς συνείδησιν, οι συνέπειες ειναι πολύ τρομερές. Δίχως τήν ἀποκτησιν συνειδήσεως ἡ συμπληρώσις τῆς προσωπικότητας δέν ἔχει συντελεστή καί τό ἄτομο δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ ἐλεύθερο. Η συμπληρώσις τῆς προσωπικότητας ἔχει ἐπιτευχθῆ ὄταν εἶναι πιστή στόν δικό της νόμο , στήν δική της πίστι., ὄταν ἔχη ἐμπιστοσύνη στήν νομιμότητα τῶν δικῶν της ἀρχῶν ὄταν τό κάνη με νόμιμη ἐπίμονη, ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη. Δέν μπορεῖ να λάβη κανεῖς μιάν ἠθική ἀπόφασι παρά μόνον ἄν τήν θεωρεῖ σάν τήν πιό ὑπέροχη ποῦ ὑπάρχει. Οι άλλες θα αποτελοῦσαν ἡθικές συμβατικότητες κοινωνικές, πολιτικές φιλοσοφικές καί θρησκευτικές.

Οί ἄνθρωποι τήν ἐποχή μας θέλουν να ὑποσκελίσουν, παντί τρόπω, τά δημιουργικά ἄτομα ἥ τίς δημιουργικές ὀμάδες ἀτόμων: «ἡ μᾶζα πιστεύει πῶς ἔχει τό δικαίωμα ἐπιβάλει καί νά δώση ἰσχύ νόμου σέ κοινοτοπίες ποῦ γεννήθηκαν στά καφενεία» ἔγραφε ὁ Ορτέγκα Γκασσετ. Πόσα, για παράδειγμα, ίκανότερα καί ἀξιώτερα ἄτομα τῆς δημοσιογραφίας ή τῆς δημόσιας τηλεοράσεως δέν ὑποσκελίζονται αύτήν τήν στιγμή ἀπό τά ἀπαίδευτα τρωκτικά τῆς συνδικαλιστικῆς-πολιτικῆς συντεχνίας ποῦ ἔχει εγκατασταθὴ ἐντός καί ἐκτός ΕΡΤ. Τα τρωκτικά αυτά – καί ὄλα τά παρόμοια στούς διάφορους κοινωνικούς τόπους– γνωρίζουν πῶς δέν ὑπερβαίνουν τό κοινότοπο, το μέτριο, το συμφεντορολογικό• καί ὄμως βρίσκουν τό θράσος νά διεκδικοῦν τό αἰὦνιο ρίζωμα τοῦ δικοῦ τους εξουσιασμοῦ.

Αύτήν τήν μαζικοποίησι στήν ἐλλάδα τήν ἔχει προκαλέσει κυρίως μιά είσηγμένη ἀριστερά κουλτοῦρα ποῦ κατευθύνει ἔνα μεγάλο τμῆμα τοῦ λαοῦ μας πρός μιά ουτοπική καί ἀσαφή πορεῖα. Ὁ λαός ἔχει χάσει τήν πυξίδα προσανατολισμοῦ του καί πορεύεται σέ ἀτραπούς πολλῶν, ἐτεροκλήτων καί ἀσαφῶν κατευθύνσεων. Αὐτή ἡ Αριστερά εἶναι σέ πολύ μεγάλον βαθμόν ὑπεύθυνη γιά τήν ἠθική κρίσιν ποῦ τόσο ἐπώδυνα βιώνει ὀ λαός μας ὀφείλεται καί στό γεγονός ὄτι χρεωκοπήσαμε ἠθικά καί πνευματικά, γιατί ἀσυλλόγιστα καί ἀβασάνιστα ξεστρατίσαμε ἀπό το δρόμο τοῦ ἤθους καί τῆς ἀρετῆς καί χάσαμε τήν έπαφή μας μέ τίς ρίζες μας, μέ τήν παράδοσιν μας, μέ τόν πραγματικό μας ἐαυτό, μέ τήν ἰστορία μας, μέ τήν ταυτότητα μας, με ὄλα έκεῖνα τα στοιχεῖα ποῦ μᾶς έπέτρεψαν νά παραμείνουμε ζωντανοί καί ἀλώβητοι διά μέσου τῶν αἰώνων καί να καταφέρωμε νά ἐξέλθωμε νικητές μέσα ἀπό χειρότερες δοκιμασίες ἀπό αὐτήν ποῦ βιώνουμε σήμερα.

Πηγή "Ολυμπία"

http://kostasxan.blogspot.gr/2014/07/blog-post_33.html