2 Δεκέμβριος 2013
Κατώτερη
του αναμενομένου ήταν η στάση της επίσημης Ελλαδικής Εκκλησίας σχετικά με το
θέμα της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Μπορεί κάποιοι Ιεράρχες να ξεσπάθωσαν
αλλά το Συνοδικό Όργανο σιώπησε....Αντιθέτως, όταν θίχτηκε για τους
οικονομικούς ελέγχους στα διαχειριστικά έσπευσε άρον-άρον να εκδώσει
ανακοίνωση.
Δηλαδή τι πρέπει να υποθέσει ο
μέσος πολίτης; Μήπως ότι τα διαχειριστκά της Εκκλησίας είναι σημαντικότερα από
όσα αναφέρονται στις Γραφές;;;
Την πλέον αλγεινή εντύπωση
λοιπόν προκάλεσε η στάση της Ιεράς
Συνόδου, η οποία άφησε να “βγάλουν το φίδι από την τρύπα” Ιεράρχες όπως ο
Πειραιώς Σεραφείμ, επαναπαυόμενη στην ανακοίνωση που είχε εκδώσει πριν
πέντε χρόνια, το 2008!
Είναι
όμως απαράδεκτο να αφήνει 2-3 Μητροπολίτες να βγαίνουν μπροστά και να δέχονται
συνάμα και σωρεία επιθέσεων με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς από κάτι απίθανους
βουλευτάδες των 1000 ψήφων,
οι οποίοι εκλέχτηκαν λόγω των στρεβλώσεων του εκλογικού μας σύστηματος. Κι αντί
η Διαρκής Ιερά Σύνοδος να πάρει άμεσα και αποφασιστικά θέση, να είναι
κυριολεκτικά άφαντη!
Μπορεί η ανακοίνωση του 2008
να ήταν πολύ σκληρή για το σύμφωνο συμβίωσης χαρακτηρίζοντας τη συμβίωση ούτε
λίγο ούτε πολύ “πορνεία” και οι μητροπολίτες να χαρακτήριζαν το σύμφωνο «βόμβα
στα θεμέλια της οικογενείας», αλλά όλα αυτά είναι πολύ μακρινά πλέον! Πέρασαν
ούτε ένα ούτε δύο άλλά πέντε ολόκληρα χρόνια!
Τι άλλαξε από τότε; Τότε θυμίζουμε πως η Ιερά Σύνοδος είχε φτάσει
στο σημείο να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για πνευματικές κυρώσεις για όσους
πιθανώς συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης στο μέλλον. Σήμερα όμως που ο
Μητροπολίτης Πειραιώς μιλάει για αφορισμούς τον καθυβρίζουν και η Σύνοδος
κωφεύει!
Στην πρόσφατη Ιεραρχία
Πάντως o Αρχιεπίσκοπος στη
χθεσινή συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία εμφανίστηκε κατηγορηματικά
αντίθετος σε κάθε είδους “σύμφωνα συμβίωσης”. Επίσης θα πρέπει να
υπενθυμίσουμε πως στην πρόσφατη εισήγησή του στην Ιεραρχία ο κ. Ιερώνυμος είχε
κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα του θεσμου΄της οικογένειας αναφερομένος εμμέσως
πλην σαφώς και στο “σύμφωνο συμβίωσης”.
Συγκεκριμένα είχε πει: "Η
οικογένεια διαπλάθει τις παιδικές ψυχές και προετοιμάζει τους πολιτικούς, τους
καθηγητές, τους καλλιτέχνες, τους κληρικούς, τους ηγέτες του τόπου μας. Έχουμε
χρέος να την κρατήσουμε ενωμένη και ισχυρή (...) ο κίνδυνος να εκπέσει η
οικογενειακή συμβίωση σε γυμνη σύμβαση υπήρχε και σε παλαιότερες εποχές. Σήμερα
όμως, όλοι αναφέρονται στα δικαιώματά τους και λησμονούν τις υποχρεώσεις τους.
Η ίδια η έννοια του φυλου ήδη θεωρείται μεταβλητή και επαμφοτερίζουσα. Η
ικανότητα να διακρίνει κανείς την ιερότητα της ενώσεως των δύο φύλων στον
σύγχρονο κόσμο μοιάζει να χάνεται βαθμηδόν. Γιά την Εκκλησία μας, βεβαίως, ο
γάμος δεν εγκαθιδρύει μόνο μια κοινή πορεία προς την θέωση· εγγυάται, με την
απόκτηση τέκνων, και την βιολογική και πνευματική διαιώνιση του ανθρωπίνου
προσώπου".
Όμως όσο βαρύνουσα
σημασία κι αν έχει η φωνή του Αρχιεπισκόπου, η Σύνοδος θα έπρεπε να είχε λάβει
επίσημη θέση ευθύς εξ αρχής....
