22/11/13
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΑΦΕΡΜΟΥ
ΠΡΟΫΠ/ΣΜΟΣ 2014: ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ Η
ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
ΒΡΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ
ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠ/ΣΜΟ ΤΟΥ 2014 ΕΔΩ
Η ελληνική Βουλή,
αποδεχόμενη το ρόλο της ως Βουλή «προτεκτοράτου» και «νεοαποικίας»,
προτίθεται, δια της πλειοψηφίας της, να συζητήσει για πρώτη φορά ένα
προϋπολογισμό, ο οποίος βρίσκεται υπό την αίρεση των υπαλλήλων της τρόικας
και των «διαπραγματεύσεων» των τελευταίων με την κυβέρνηση. Και
λέμε «υπαλλήλων» των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, μιας και η Μέρκελ αποσαφήνισε ότι κατά
τη σημερινή (Παρασκευή 22/11) συνάντηση με τον Α. Σαμαρά θα συζητήσει μόνο
για τον καιρό και σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένη να
«διαπραγματευτεί» το ελληνικό πρόγραμμα, αφού για το τελευταίο έχουν
επιφορτιστεί οι υπάλληλοι των «νεοαποικιοκρατών».
Ο «ΤΑΦΟΣ» ΤΟΥ (ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥ)
ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΟΣ
Η κυβέρνηση, πειθήνιος
εντολοδόχος των τροϊκανών, κατέθεσε ένα προϋπολογισμό για το 2014, που
συνεχίζει για δεύτερη χρονιά την απαράδεκτη επιδίωξη των όλο και μεγαλύτερων
πρωτογενών πλεονασμάτων (δαπάνες εκτός τόκων μείον τα έσοδα) στο ισοζύγιο
της Γενικής Κυβέρνησης.
Βεβαίως, στην πραγματικότητα, το
πρωτογενές πλεόνασμα στη Γενική Κυβέρνηση αποτελεί πλάσμα φαντασίας. Και
αυτό διότι, για να επιτευχθεί, η κυβέρνηση, πέραν των άλλων, δεν καταβάλλει μεγάλα
ποσά ληξιπρόθεσμων οφειλών της, ενώ καταφεύγει σε αυθαίρετες περικοπές του Προγράμματος
Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ).
Για παράδειγμα, ενώ το
πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα της Γενικής Κυβέρνησης για το 2013
θα ανέλθει, κατά την κυβέρνηση, στα 812 εκατ. ευρώ, οι ληξιπρόθεσμες
κυβερνητικές οφειλές ανέρχονταν τον Αύγουστο του 2013 (στοιχεία
προϋπολογισμού Πίνακας 2.3) σε 6,2 δισ. ευρώ, ενώ το ΠΔΕ εμφανίζεται
περικομμένο σε σχέση με τις προβλέψεις κατά 200 εκατ. ευρώ. Μάπα,
λοιπόν, το καρπούζι!
Ανεξαρτήτως τούτων, η εμμονή
στην επιδίωξη όλο και μεγαλύτερων πρωτογενών πλεονασμάτων (πλεόνασμα 3
δισ. ή 1,6% του ΑΕΠ προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2014), στο
πλαίσιο μια κακώς εννοούμενης «δημοσιονομικής ορθοδοξίας» και
μάλιστα σε μια οικονομία που βρίσκεται σε συνεχή και βαθιά ύφεση,
συνιστά μια πρώτης τάξεως συνταγή για τη συνέχιση της οικονομικής καθίζησης
χωρίς ορατό πάτο!
Σε τούτη ιδιαίτερα την
οικονομική φάση, η ελληνική οικονομία χρειαζόταν ένα σχέδιο λογικών αλλά
ουσιαστικών ελλειμμάτων που θα τροφοδοτούσαν ένα μεγάλο επενδυτικό
πρόγραμμα, πρώτα απ’ όλα δημόσιων αποτελεσματικών επενδύσεων,
ενταγμένων σε μια στρατηγική ανακοπής της ύφεσης και προοδευτικής
παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Αυτά τα ελλείμματα, που θα χρησιμοποιούντο,
σχεδόν, αποκλειστικά για να τροφοδοτούν ένα σχέδιο αποδοτικών επενδύσεων,
όχι μόνο δεν θα αύξαναν το ποσοστό του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ της
χώρας αλλά σε τελευταία ανάλυση θα το μείωναν, μιας και θα
τροφοδοτούσαν σταδιακά νέες και ουσιαστικές αναπτυξιακές επιδόσεις.
Άλλωστε, αυτός ο δρόμος, ο δρόμος της ανάπτυξης, είναι και ο μόνος που μπορεί
τελικά να ανακουφίσει τη χώρα από το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ (μέγεθος
που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία) και να τη βάλει σε μια πορεία ελπίδας. Αν,
μάλιστα, αυτές οι ρηξικέλευθες επιλογές συνδυαστούν, όπως είναι απόλυτα αναγκαίο,
με τη διαγραφή του συντριπτικά, τουλάχιστον, μεγαλύτερου μέρους του
χρέους, τότε είναι βέβαιον ότι η Ελλάδα, εφαρμόζοντας, ταυτόχρονα,
προοδευτικές πολιτικές, θα γνωρίσει γρήγορα μια νέα αναπτυξιακή δυναμική.
Βεβαίως, η διαμόρφωση σε αυτή τη
φάση προϋπολογισμών με ελλείμματα τέτοιου επενδυτικού παραγωγικού
προσανατολισμού, δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν γίνει δυνατή η χρηματοδοτική
κάλυψή τους με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους.
Επειδή, όμως, μια τέτοια
χρηματοδοτική στήριξη των νέων αναπτυξιακών ελλειμμάτων της χώρας με πόρους
της ΕΕ είναι πολύ δύσκολη και στην πραγματικότητα αδύνατη, η μόνη θετική
διέξοδος για τη χώρα είναι η αποκατάσταση της εθνικής της νομισματικής
κυριαρχίας με τη σχεδιασμένη έξοδό της από την ευρωζώνη.
Η προσφυγή της χώρας σε
εθνικό νόμισμα, που θα το διαχειρίζεται κάτω από πολιτικό έλεγχο μια Εθνική
Κεντρική Τράπεζα, θα δώσει, πέραν των πολλών άλλων, τη δυνατότητα σε μια κυβέρνηση
της Αριστεράς να παρέξει ικανοποιητική και προγραμματισμένη ρευστότητα στο
ελληνικό Δημόσιο και γενικότερα την ελληνική οικονομία, με μηδενικά
επιτόκια, προκειμένου να πάρει βαθιές επενδυτικές ανάσες η οικονομία.
