Συνεχίζεται ο κατήφορος του περιοδικού «Θεολογία»
17
ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2013
Το νέο τεύχος του περιοδικού «Θεολογία» αποτελεί για
μια ακόμη φορά «αποκάλυψη» της οικουμενιστικής μετάλλαξης του. Το τεύχος
Απριλίου-Ιουνίου 2013 που μόλις κυκλοφόρησε
φιλοξενεί αφιέρωμα με θέμα «Ορθόδοξη Θεολογία και διαθρησκειακός
διάλογος-Μέρος Α΄». Το μεγαλύτερο μέρος του είναι γεμάτο από άρθρα γνωστών
πρωταγωνιστών της οικουμενι(στι)κής κίνησης όπως οι Μητροπολίτες Περγάμου
Ιωάννης και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, οι καθηγητές Πέτρος Βασιλειάδης και Γεώργιος
Μαρτζέλος και άλλοι πολλοί γνωστοί στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Χαρακτηριστικοί είναι και οι τίτλοι των άρθρων της Αγγελικής Ζιάκα («Για μια
θεολογία των Θρησκειών. Γεννάδιος Σχολάριος και ο συμφιλιωτικός του λόγος με το
Ισλάμ») και του π. Λάμπρου Καμπερίδη («Ησυχασμός και Σουφισμός») που επιχειρούν
να ανακαλύψουν σημεία «συνάντησης» του ισλαμισμού με το χριστιανισμό!
Οι «θεολογικές» ακροβασίες θα προξενούσαν απλώς
γέλιο αν τα πράγματα στην εποχή μας δεν ήταν τόσο σοβαρά.
Για τους γνωρίζοντες πατερική θεολογία ο
οικουμενισμός αποτελεί αίρεση, και μάλιστα παναίρεση, και οι υπηρέτες τους
κινούνται προφανώς με τη θέλησή τους έξω από τα όρια που έθεσαν οι άγιοι
Πατέρες. Αλλά και όσοι αγνοούν την πατερική θεολογία γνωρίζουν καλά από τα ΜΜΕ
τις δολοφονικές επιθέσεις που εξαπολύουν στις μέρες μας οι ανά τον κόσμο
ακραίοι ισλαμιστές εναντίον Χριστιανών αλλά και όλων όσων παραβιάζουν τις αρχές
του Κορανίου εκτελώντας εν ψυχρώ μοναχούς και λαϊκούς χριστιανούς, κόβοντας τα
κεφάλια ή πυροβολώντας άνδρες, γυναίκες ακόμη και ανήλικα μικρά παιδιά. Τα
σχετικά βίντεο κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Μέσα σε αυτό λοιπόν τον ανελέητο
ισλαμικό διωγμό κατά πάντων των «απίστων», είναι τουλάχιστον προκλητικό ή
μάλλον ανεπίτρεπτο οι οικουμενιστές να τείνουν χείρα φιλίας και
αλληλοκατανόησης στους ισλαμιστές, να δωρίζουν κοράνια, να ανακαλύπτουν
«συμφιλιωτικούς» λόγους Χριστιανών και Ισλαμιστών ή κοινά σημεία ορθόδοξης
άσκησης και μουσουλμανικού σουφισμού.
Και όλα τα παραπάνω να φιλοξενούνται όχι μόνο στις γνωστές
Ακαδημίες και τα οικουμενιστικά συμπόσια και συνέδρια αλλά στο επιστημονικό
περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος! Η ευθύνη ξεπερνά πλέον το πρόσωπο του
Διευθυντή του περιοδικού που χαράζει τη δική του και των ομοφρόνων του γραμμή
και πορεία μέσα στις σελίδες του περιοδικού. Η ευθύνη βαρύνει πλέον τον ίδιο
τον Αρχιεπίσκοπο αλλά και τα μέλη της Ιεραρχίας που θα πρέπει να λάβουν
επιτέλους αποφάσεις για το μέλλον και την πορεία των επισήμων εντύπων της
Εκκλησίας.
Ήδη κάποιοι Ιεράρχες έχουν εκφράσει τις αντιρρήσεις
τους με τελευταίο ίσως τον Μητροπολίτη Φιλίπππων Προκόπιο ο οποίος σε κείμενο του για το μάθημα των Θρησκευτικών το οποίο ανέπτυξε μέσα στη Σύνοδο τον
περασμένο Νοέμβριο μεταξύ άλλων σημείωνε: «Τώρα ἀνακάλυψεν την
πολυπολιτισμικότητα καί τόν πολυθρησκειακόν χαρακτῆρα τῆς Χώρας μας ὁ ἐπί σειράν ἐτῶν Σύμβουλος τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου; Καί θά ἦσαν ἀνεκτά ὅσα ἀπό τήν ἐλευθέραν θρησκευτικήν
συνείδησιν ὑπαγορεύονται, ἀλλά πῶς συμβιβάζονται μέ τήν διευθυντικήν θέσιν του εἰς τήν «Θεολογίαν», τήν
ἐπίσημον ἔκδοσιν τῆς τριμηνιαίας ἐπιστημονικῆς ἐκδόσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ἀσύμβατοι προσωπικαί ἀπόψεις πρός τήν ἀνατεθεῖσαν διακονίαν, τήν ὁποίαν σπουδαῖαι ἀκαδημαϊκαί προσωπικότητες ὑπηρέτησαν καί ἐκλέισαν».
ΣΧΌΛΙΑ:
Ανώνυμος είπε...
"Η
ευθύνη βαρύνει πλέον τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο αλλά και τα μέλη της Ιεραρχίας
που θα πρέπει να λάβουν επιτέλους αποφάσεις για το μέλλον και την πορεία των
επισήμων εντύπων της Εκκλησίας".
Λίαν ορθή η παρατήρηση, και επισήμανση
συνάμα, απ την πλευρά σας, αγαπητέ ιστολόγε. Πολύ φοβούμαι, όμως, πως ο μεν
αρχιεπίσκοπος Αθηνών, έχει βραχυκυκλωθεί απ τους γνωστούς κύκλους του ΚΑΙΡΟΥ
και της ΣΥΝΑΞΗΣ, με τους οποίους άλλωστε ιδεολογικά συμπλέει, ως τυγχάνει και
τυφλώ δήλον , τα δε μέλη της ιεραρχίας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία,
προτιμούν την "αγία σιωπή" όταν δε συμμετέχουν σε...συλλείτουργα.
Ενθυμείσθε, αγαπητέ, ποία τύχη είχε η πρόταση-πρωτοβουλία του μητροπολίτου
Πειραιώς για τη συνοδική αναγνώριση ως Οικουμενικών των Η και Θ Συνόδων όπως
και η υπό του ιδίου επισκόπου αναληφθείσα, θεοφιλώς, πρωτοβουλία, προκειμένου ο
θεοκατάρατος και δαιμονοκίνητος οικουμενισμός να καταδικασθεί, συνοδικώς, ως
παναίρεση. Άλλωστε, αν εγκύψει κανείς ενδελεχώς στα ανακοινωθέντα-δελτία τύπου,
που εκδίδονται άμα τω πέρατι των συνεδριών της λεγόμενης Διαρκούς Ιεράς
Συνόδου, έμπλεως κατ αρχήν εκπλήξεως, μετατρεπομένης ταχέως σε οργή και
αγανάκτηση, θα διαπιστώσει ότι το έλασσον διοικητικό σώμα της κατ Ελλάδα
Εκκλησίας, ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟ ΤΟΥ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΤΟΙΟΥΤΟΥ, τουτέστιν της Ιεράς
Συνόδου της Ιεραρχίας, ασχολείται, ως επί το πλείστον, με ζητήματα ήσσονος
σημασίας, παραθεωρουμένων ζωτικοτάτων και φλεγόντων θεμάτων. Τοιουτοτρόπως
δικαιώνεται, για μία εισέτι φορά, ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος ο οποίος
διηρωτάτο για ποιο σκοπό κατέλιπε την επισκοπή του προκειμένου νε κατέλθει στην
πρωτεύουσα και να συμμετάσχει στις συνεδρίες της τότε ΔΙΣ! Έγραψε
χαρακτηριστικά ο αοίδιμος ιεράρχης: "Είναι λυπηρόν, οι μητροπολίται που
υπηρετούμεν εις τα σύνορα της πατρίδος και φυλάσσομεν όχι λεκτικώς αλλ
ουσιαστικώς νεωτέρας Θερμοπύλας, να ερχώμεθα εις Αθήνας και να κάμωμεν τι;
ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΛΥΟΝΤΑΙ, ΑΛΛ ΕΠΟΥΣΙΩΔΗ ΤΙΝΑ
ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΙΝ".(βλέπε ΣΥΝΟΔΙΚΑ τόμος Β, σελ. 21). Και
συνεχίζει:"Τέλος λέγομεν ότι, εάν η ΔΙΣ εξακολουθήση να λειτουργεί ως
λειτουργεί σήμερον, διερωτάται τις, ΕΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΩΣ ΩΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΙΝ ΟΤΙ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΝΑΚΥΠΤΟΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ". Η Ιστορία,
λοιπόν, επαναλαμβάνεται! Ας ελπίσουμε ότι, έστω και την ενδεκάτη, θα βρεθούν
θαρραλέοι και πεπαρρησιασμένοι μητροπολίτες, συνεχόμενοι απ την επαινετέα
αγωνία για την πορεία του σκάφους της Ελλαδικής Εκκλησίας, που θα στηλιτεύσουν,
υπείκοντες στις επιταγές της αρχιερατικής τους συνειδήσεως, κατά χρέος, την
"κατάληψη" και "νομή" του περιοδικού ΘΕΟΛΟΓΙΑ, από
παράγοντες της γνωστής ομαδούλας. Η έκδοση και, κυρίως, το θεματολόγιο του
παλαίμαχου περιοδικού, αποτελεί πολύ σοβαρή υπόθεση, ούτως ώστε να καταλείπεται
στη διάθεση του καθενός επισκόπου Ιωάννη Ζηζιούλα και καθηγητή Μπέζγου.
Υ.Γ.
1. Αλήθεια, τι απέγινε η μήνυση, που κατατέθηκε, από ικανό αριθμό πιστών στη
Σύνοδο με αιτία και αφορμή τις φρικαλέες ετεροδιδασκαλίες του γνωστού και μη
εξαιρετέου μητροπολίτη Περγάμου; Ποια άραγε να ήταν η τύχη της; Μήπως
"αναπαύεται" σε κανένα συνοδικό ερμάριο;
Υ.Γ.2. Οι λεγόμενοι
"σοβαροί" και "πνευματικοί" μητροπολίτες, και ο γράφων κάθε
άλλο αμφιβάλλει ότι κάποιοι από αυτούς δικαιώνουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς,
πότε σκέπτονται να επαναθέσουν στη σύνοδο το ζήτημα του απάρατου
νεονικολαιτισμού; Ψυχές απόλλυνται, σεβασμιώτατοι, και ο πατριάρχης της
συγκεκριμένης κακοδοξίας ανενόχλητος μολύνει την ορθόδοξη πνευματική ατμόσφαιρα
με τις αναθυμιάσεις της δυσώδους και διεστραμμένης ετεροδιδασκαλίας του! Και
υμείς υπνώττετε και κοιμάσθε τον βαρούχειον!
Λ.Ν.
Ανώνυμος είπε...
Το
συγκεκριμένο περιοδικό έχει μετατραπεί σε μανιφέστο της Νέας Τάξης στο
θρησκευτικό χώρο.
