Χρειαζόμαστε επειγόντως έναν Πούτιν

Χρειαζόμαστε επειγόντως έναν Πούτιν

Δεκεμβρίου 10, 2010

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα διανύει τις μαύρες ημέρες της Ρωσίας του Γιέλτσιν. Σε όλα τα επίπεδα με ταυτόσημα, γεωμετρικώς αυξανόμενα συμπτώματα. Πολλοί εδώ στο “Ολυμπία” έχουν μιλήσει για Αργεντινοποίηση της Ελλάδας. Αυτό ισχύει όσον αφορά την πολιτική συμπεριφορά στο εσωτερικό, τους μηχανισμούς προπαγάνδας και την δράση του παρακράτους.

Η κυβερνητική λειτουργία όμως, οι εξελίξεις και τα αποτελέσματα παραπέμπουν ακριβώς στο δράμα της Ρωσίας πριν και μετά την έλευση του ΔΝΤ με τις ευλογίες του Γιέλτσιν.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός ιδιαίτερα, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τον παμπόνηρο Μένεμ της Αργεντινής. Η δράση και η συμπεριφορά του είναι ταυτόσημες με τον αχυράνθρωπο Γιέλτσιν που λειτουργούσε απλώς ως μαριονέτα σε καταστολή, έχοντας ως μοναδική μέριμνα κάποιες δημόσιες εμφανίσεις όπου αποστήθιζε (όταν ήταν σε θέση) κείμενα επιπέδου δημοτικού που βεβαια δεν είχαν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Κάτι σαν μονόπρακτα, διαφορετικά ανάλογα την περίσταση. Ένα εκνευριστικό θέατρο. Ήταν εμφανές πως δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον απίστευτο εξευτελισμό του.

Ίδιος είναι δυστυχώς ο ρόλος που διαδραματίζει ο Έλληνας πρωθυπουργός. Ευρισκόμενος σε συνεχείς διακοπές και απουσία από το φυσικό πεδίο δράσης, εμφανίζεται ως frontman σε θεατρικές παραστάσεις με industrial φόντο, σύντομες χαιρετούρες σε καφετέριες ή μονολόγους για την κατάσταση της χώρας τις οποίες διαβάζει αράδα – αράδα σε πλήθος καρτελων με γραμματοσειρά μεγάλου μεγέθους τις οποίες εναλλάσσει με αγχωτική ταχύτητα.

Καμμία, μα καμμία από τις ανακοινώσεις του εως σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί. Αντίθετα όλον αυτόν τον καιρό, χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε το “λεφτά υπάρχουν” και τις προεκλογικές εξαγγελίες, οι περιγραφές του διαψεύδουν τις προγενέστερες και όλες μαζί διαψεύδονται από τις εξελίξεις.

Είναι φανερό ότι ο άνθρωπος δεν έχει συναίσθηση της ευθύνης και του εξευτελισμού που υποβάλλεται όπως ακριβώς και ο Γιέλτσιν. Όμως και οι δύο ηγέτες είχαν δίπλα τους δαιμόνιους ανθρώπους που στην ουσία κινούσαν τα νήματα προκαλώντας μήνι στην μειοψηφία των καλοπροαίρετων μελών των αντίστοιχων κυβερνήσεων.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και οι απίστευτες ομοιότητες με τον ομόλογό του Ανατόλι Τσουμπάις. Και οι δύο είχαν συντάξει τα αντίστοιχα “μνημόνια” συνεργασίας με το ΔΝΤ, που προέβλεπαν το ξεπούλημα δημοσίων πόρων, την εξαθλίωση της κοινωνίας με όλες τις παρενέργειες που η Ελλάδα μόλις αρχίζει να γεύεται.

Εκτός όμως από τα αγαπημένα παιδιά του ΔΝΤ, οι δύο άνδρες είχαν και αντίστοιχο παρελθόν. Ο κύριος Παπακωνσταντίνου είχε ενεργή συμμετοχή στις σκοτεινές πτυχές της πρόσφατης ιστορίας. Την περιβόητη συμφωνία με την Goldman Sachs ως σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, υπόθεση που ερευνά η κομισιόν αλλά το Ελληνικό ΥΠΟΙΚ ακόμα δεν έχει δώσει την πληροφόρηση που έχει ζητηθεί, εξοργίζοντας τους Ευρωπαίους. Επίσης όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, είχε συνάντηση με τον αρχιερέα της διαφθοράς, τον κύριο Χριστοφοράκο της Siemens, ενώ λίγες ημέρες μετά κατέλαβε και θέση στο ΔΣ του ΟΤΕ, την εποχή δηλαδή του μεγάλου σκανδάλου.

Αντίστοιχα και ο Ρώσος εκλεκτός του ΔΝΤ κύριος Ανατόλι Τσουμπάις, κατηγορήθηκε για τεράστιο σκάνδαλο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, εκβιασμούς κλπ που ήρθε στην επιφάνεια όταν αυτός ήταν ήδη υπουργός οικονομικών. Φυσικά διατηρήθηκε στην θέση του.

Μετά την κατάρρευση έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από την οποία γλύτωσε και κατήγγειλε τους δράστες «ως “Εθνικιστές” που ήθελαν να τον εκδικηθούν επειδή ξεπούλησε την Ρωσία»! (δικά του λόγια).

Για όσους απορούν πώς είναι δυνατόν ένας υπουργός όπως ο Παπακωνσταντίνου να δέχεται τιμητικά σχόλια από το ΔΝΤ παρότι δεν έχει πιάσει ούτε έναν από τους στόχους του προϋπολογισμού, την εξήγηση θα την βρούμε πάλι στην Ρωσία: Ο Ανατόλι Τσουμπάις τιμήθηκε από το ΔΝΤ για τα επιτεύγματα του, ΔΥΟ ΜΟΛΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ!

Επιπλέον, δείτε μία σύντομη αποτίμηση της παρουσίας του ΔΝΤ στην Ρωσία για να δείτε και μόνοι σας τις εκπληκτικές ομοιότητες:

Ο Γέλτσιν και οι εγκέφαλοι του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησής του (Τσουμπάις, Γκαϊντάρ) αποδεικνύονται πρόθυμοι μαθητές του ΔΝΤ.

Από το 1991 εφαρμόζεται μια «θεραπεία σοκ» στη χώρα, όπως ακριβώς συνιστούσαν οι «μάγοι» του Ταμείου.

Είχε ως αιχμή του δόρατος της πολιτικής της τις ''ιδιωτικοποιήσεις'', όπως ευφημιστικά ονομάστηκε το ξεπούλημα κρατικού πλούτου σε εξευτελιστικές τιμές σε μέλη της πάλαι ποτέ νομενκλατούρας, τα οποία έμελλε να γίνουν οι διαβόητοι Ρώσοι ολιγάρχες.

Μέχρι το 1998, οπότε και ήρθε η χρεοκοπία της χώρας, το ΔΝΤ είχε διοχετεύσει στη χώρα πολλά κεφάλαια, τα οποία ήξερε πως θα χάνονταν κάπου μέσα στο σάπιο καθεστώς Γέλτσιν, καθώς ήδη από το 1996 Ρώσοι οικονομολόγοι είχαν μιλήσει ανοικτά για το επερχόμενο αδιέξοδο. Τη στιγμή μάλιστα που οι επί μήνες απλήρωτοι μισθοί και συντάξεις έφταναν τα 12,5 δισεκατομμύρια δολάρια, το καλοκαίρι του 1998 εξασφαλιζόταν δάνειο του Ταμείου ύψους 22,5 δισ. για να πληρωθούν οι ξένοι δανειστές!!

Οι συνέπειες βέβαια ήταν πραγματικά οδυνηρές μόνο για τον ρωσικό λαό που πέρασε αρκετά χρόνια εξαθλίωσης μέχρι να αρχίσει η οικονομία να ανακάμπτει με τις ενέργειες του Πούτιν.

Ενδεικτική ήταν η πρώτη δήλωση του Πούτιν προς το ΔΝΤ, όταν οι “μάγοι” του πήγαν να τον εγκλωβίσουν στην συνέχιση της πολιτικής Γιέλτσιν:

“Τους τελευταίους μήνες οι σχέσεις μας πήραν χαρακτήρα μακροχρόνιου καθεστώτος συζήτησης των προβλημάτων, τα οποία εμείς θεωρούμε λυμένα, αλλά εσείς υποστηρίζετε άλλη γνώμη“.

Το αποτέλεσμα; Το ΔΝΤ δεν αποδεσμεύει τα δάνεια που έχει υποσχεθεί στη Ρωσία επί Γιέλτσιν ύψους 4,5 δισ. δολαρίων, εφόσον εκκρεμούν «οι διαρθρωτικές αλλαγές» που συμφωνήθηκαν από τις δύο πλευρές.

Την συνέχεια την γνωρίζουμε. Ο Πούτιν χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, κατάφερε να αναστήσει την διαλυμένη Ρωσία. Επανακρατικοποίησε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές με λοκομοτίβα την Gazprom χωρίς όμως να αναφέρει ποτέ αυτή την λέξη. Οι βαρώνοι – συνεργάτες του ΔΝΤ, η Ελίτ που συντήρησε τον Γιέλτσιν, τον Ανατόλι και τα άλλα παιδιά, “πείστηκαν” να εκχωρήσουν τα δικαιώματα τους στην υπηρεσία της μητέρας πατρίδας, με αντάλλαγμα ίσως το πολυτιμότερο όλων…

Ο “μηχανισμός” απάντησε σύντομα με την γνωστή κατάληψη του θεάτρου της Μόσχας όπου ήταν και το πρώτο crash test για τον “ανεπιθύμητο” ηγέτη. Χρησιμοποιήθηκαν οι εκεί “κόνδορες” που δεν ήταν άλλοι από τους Ισλαμοφασίστες που είχαν απ’ ευθείας συνεργασία με την Αλ Κάιντα (σας θυμίζει μήπως τα Ελληνικά τεκταινόμενα που ως φαίνεται επωάζονται;).

Εκεί, ο Πούτιν έδειξε ότι κρατά τις υποσχέσεις του: “Εάν δεν πειράξετε τους ομήρους, έχετε την ευκαιρία να φύγετε ζωντανοί”. Η συνέχεια, γνωστή.

Είναι λοιπόν δεδομένο ότι ο Έλληνας ηγέτης που θα επιχειρήσει να απελευθερώσει την χώρα από τα δεσμά του ΔΝΤ, θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις ίσως και χειρότερες αφού οι αντίστοιχοι κόνδορες είναι πλέον σε ετοιμότητα (πρόβες τα σκισμένα κοράνια).

Χρειαζόμαστε λοιπόν έναν Έλληνα Πούτιν και σύντομα. Ειδ’ άλλως ο Λένιν θα είναι μονόδρομος.

http://olympia.gr/2010/12/10/greek-putin/