Ὁ τυμβωρύχος τοῦ ἑλληνισμοῦ

Ὁ τυμβωρύχος τοῦ ἑλληνισμοῦ

28/8/14

Δημήτρης Κιτσίκης

Στὶς 22 Αὐγούστου 2014 ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία σχεδὸν 108 ἐτῶν ( εἶχε γεννηθῆ στὶς 28 Νοεμβρίου 1906) ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ὁ Ἐμμανουὴλ Κριαρᾶς. Μαζὶ μὲ τὸν συνάδελφό του, κατὰ πέντε χρόνια μεγαλύτερό του, Ἰωάννη Κακριδῆ (1901-1992) εἶχε συγκροτήσει τὴν διανοουμενιστικὴ ὁμάδα τοῦ γλωσσικοῦ Κουκλουξλανισμοῦ ΚΚΚ –Κόμμα Κακριδῆ Κριαρᾶ) ποὺ ἐτρομοκράτησε ἐπὶ δεκαετίες τοὺς σκεπτομένους Ἕλληνες, ὄχι μόνον ἐπιβάλλοντας τὸν ψυχαρισμὸ, ἀλλὰ, ἀκόμα περισσότερο, μέσῳ τοῦ ΠΑΣΟΚ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, καθιερώνοντας μὲ κοινοβουλευτικὸ πραξικόπημα τὸ μονοτονικὸ σύστημα γραφῆς.

Κάθε φορὰ ποὺ οἱ λαβωμένοι Ἕλληνες ἀγκομαχοῦσαν ὑπὸ τὰ κτυπήματα τῶν Κολωνακιωτῶν μονοτονιστῶν διανοουμένων, ὁ Κριαρᾶς ἐπενέβαινε γιὰ νὰ δηλώσῃ μὲ τὴν συνήθη ἐκδικητικότητά του ὅτι ὅσο περνοῦσε ὁ χρόνος καὶ μία νέα γενεὰ ἐξεπαιδεύετο στὰ σχολεῖα τῆς χώρας στὸ μονοτονικό, τόσο πιὸ δύσκολα θὰ ἦτο γιὰ τοὺς Ἕλληνες πολυτονιστὲς νὰ σώσουν τὴν γλῶσσα ἀπὸ τελεία καταστροφή. Οὐδεὶς Κίσσινγκερ ἐχρειάζετο γιὰ μία τέτοια κατεδάφιση.

Καὶ εἶχε δίκαιο. Οἱ πολιτικοὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ποὺ ἐνδιεφέροντο, ὡς βουλευτές, ὅπως ὅλοι οἱ βουλευτές, ἁπλῶς νὰ πλουτίσουν, ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ προτοῦ εἰσέλθουν στὸ Κοινοβούλιο ὑπεραμύνοντο τοῦ πολυτονικοῦ καὶ οἱ δημοσιογράφοι ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ὅπως καὶ οἱ καθηγητὲς ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ποὺ ἐξέφραζον τὴν προτίμησή τους γιὰ τὸ πολυτονικό, ὅπως ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς, ἐδέχοντο νὰ γράφουν στὸ μονοτονικὸ μὲ διάφορες εὐφάνταστες δικαιολογίες ὅπως ὅτι τεχνικοὶ λόγοι τοὺς ἀπέτρεπαν πλέον νὰ γράφουν πολυτονικὰ ἤ ὅτι τὰ ἀφεντικὰ τῶν ΜΜΕ δὲν ἐδέχοντο νὰ τοὺς δημοσιεύουν πολυτονικά.

Ὅλοι στὸν βοῦρκο τῆς μετριότητος ὑπὸ τὸ λάβαρο τοῦ ΚΚΚ. Χωρὶς καμμία ἐξαίρεση, ἀπὸ τὴν ἄκρα ἀριστερὰ μέχρι καὶ τὴν ἄκρα δεξιά. Μόνον ἡ Ἐκκλησία ἀντεστέκετο ἀλλὰ γιὰ πόσον καιρὸ ἀκόμη; Τελευταία ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ ῥαγιαδισμοῦ ἐσημειώθη στοὺς ὑπολογιστές. Ἐνῷ τὰ Windows XP, Vista, Windows 7, εἶχαν ἀκόμη ἐνσωματωμένα τὰ πολυτονικὰ ἑλληνικὰ γιὰ ὅλους, τὰ Windows 8, μεταξὺ τῶν διακοσίων ἐνσωματωμένων γλωσσικῶν γραφῶν ἔχει κρατήσει μόνον τὰ «ελληνικά», καταργῶντας τὴν πρόσθετη ἑλληνικὴ πολυτονικὴ γραφὴ ἐνώπιον τῆς πλήρους ἀδιαφορίας τῶν ἐλαχίστων ἑκατομμυρίων στὸν κόσμο ποὺ ὁμιλοῦν ἀκόμη αὐτὴν τὴν τοπικὴ γλῶσσα ποὺ ἀποκαλεῖται ἐσφαλμένα «ελληνικά» καὶ ποὺ δὲν ἔχει πλέον καμμία ἐμπορικὴ ἀξία. Ὅλα τὰ ἐμπορικὰ προϊόντα διαφημίζονται στὰ ἀραβικὰ καὶ σὲ πολλαπλὲς ἀπίθανες βαρβαρικὲς γλῶσσες, ἐνῷ τὰ «ελληνικά» δὲν ἔχουν πλέον κἄν τὴν ἀξία τῶν γερμανοελβετικῶν.

Τὸ ἑλληνικὸ κοινὸ στὴν ἀμάθειά του συνεχίζει νὰ πρεσβεύῃ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας θὰ ἐπιτευχθῇ μὲ τὴν ἀποπομπὴ τῶν greeklish ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ παιδιὰ καὶ τῶν ξένων λέξεων ποὺ συνεχίζουν νὰ χρησιμοποιοῦν οἱ ἀμόρφωτοι ὅπως τὰ περίφημα κομπιοῦτερ (ἀντὶ ὑπολογιστές) καὶ τὰ αἴρ κοντίσιον (ἀντὶ κλιματισμός). Ἀλλὰ ξένες λέξεις πάντα εἰσεχώρησαν στὰ ἑλληνικὰ, ὅπως ἡ σαλάτα, καὶ αὐτὸ τὸ φαινόμενο εἶναι φυσικὸ καὶ ὑγιές. Ὁ παρηκμασμένος Ἕλλην ὅμως ἔχει ξεχάσει κάτι ποὺ οἱ γονεῖς του τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος ἐθεώρουν φυσικό, δηλαδὴ τὸν ἐξελληνισμὸ τῶν ξένων ὀνομάτων καὶ λέξεων.

Κάθε εἰσερχομένη ξένη λέξη πρέπει νὰ παίρνει ἑλληνικὸ διαβατήριο γιὰ νὰ τῆς ἐπιτραπῇ νὰ χρησιμοποιηθῆ, δηλαδὴ πρέπει νὰ μὴν μένῃ ἄκλιτη, ἀλλὰ νὰ κλίνεται: ἡ Οὐάσιγκτων-τῆς Οὐασιγκτῶνος, ἡ Μοντρεάλη-τῆς Μοντρεάλης, τὸ τρακτέρι-τῶν τρακτερίων, τὰ ταξιὰ-τῶν ταξιῶν, ὁ Μιττερράνδος-τοῦ Μιττερράνδου (Mitterrand) , κλπ.

Ἴσως κάθε ἐλπὶς νὰ ἐπανέλθῃ ἡ ἑλληνικὴ στὴν πλανητικὴ καὶ συμπαντική της διάσταση δὲν ἔχει χαθεῖ, ἐφ’ ὅσον ὅμως ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν Ἑλλήνων πυγμαίων.

http://endiameseperioche.blogspot.gr