Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ 1
 Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη 
τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
 σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,
 ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.
 2
 Ἀπ᾿ τὰ κόκαλα βγαλμένη
 τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
 καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,
 χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!
 3
 Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
 πικραμένη, ἐντροπαλή,
 κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
 «ἔλα πάλι», νὰ σοῦ πῇ.
 4
 Ἄργειε νά ῾λθη ἐκείνη ἡ μέρα
 κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, 
γιατὶ τά ῾σκιαζε ἡ φοβέρα
 καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.
 5
 Δυστυχής! Παρηγορία
 μόνη σου ἔμεινε νὰ λὲς
 περασμένα μεγαλεῖα
 καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς.
 6
 Καὶ ἀκαρτέρει, καὶ ἀκαρτέρει
 φιλελεύθερη λαλιά,
 ἕνα ἐκτύπαε τ᾿ ἄλλο χέρι 
ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,
 7
 κι ἔλεες «πότε, ἅ! πότε βγάνω 
τὸ κεφάλι ἀπὸ τς ἐρμιές;» 
Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω
 κλάψες, ἅλυσες, φωνές.
 8
 Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα
 μὲς στὰ κλάιματα θολό,
 καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ᾿ αἷμα
 πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.




ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΙΣ

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ: «Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να σβήσουν την Αγία Πίστη, την ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυα μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ότι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοι μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».





Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Η Κύπρος στο κέντρο του «Περσικού Κόλπου»;


Η Κύπρος στο κέντρο του «Περσικού Κόλπου»;
3/8/13

Σάββας Καλεντερίδης
Από τα διαρρέοντα στον Τύπο αλλά και από σχετικές συζητήσεις σε πολιτικούς και διπλωματικούς κύκλους διαφαίνεται ότι το κεντρικό ζήτημα που θα απασχολήσει τον Ελληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στη συνάντησή τους στην Ουάσινγκτον την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι αυτό της ενέργειας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, οι συζητήσεις αναμένεται να περιστραφούν γύρω από το ζήτημα της μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα εξαχθεί από την ΑΟΖ της Κύπρου και του Ισραήλ, σε πρώτη φάση, και σε δεύτερη του Λιβάνου και της Συρίας, όταν φυσικά θα έχουν «ωριμάσει» κι εκεί οι συνθήκες!
Επίσης, αναμένεται να εξεταστεί έστω και ακροθιγώς και το ακανθώδες ζήτημα της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής μεταξύ Κύπρου - Κρήτης - Καστελόριζου, μια περιοχή που, ενώ με βάση το Διεθνές Δίκαιο ανήκει σε Ελλάδα και Κύπρο, διεκδικεί και μάλιστα με αξιώσεις αλλά και πρακτικά βήματα η Τουρκία! Να σημειωθεί ότι η όποια ρύθμιση ή παραδοχή στο ζήτημα αυτό, θα έχει καθοριστικό ρόλο και για τα αντίστοιχα ζητήματα στην περιοχή του Αιγαίου, όπου η Τουρκία απαιτεί συνεκμετάλλευση, η οποία θα οδηγήσει σε συγκυριαρχία, διότι η νομή συνιστά και κατοχυρώνει κυριαρχικά δικαιώματα!
Όσον αφορά το φυσικό αέριο της Κύπρου, σοβαροί γεωπολιτικοί λόγοι της Ουάσινγκτον μάλλον προκρίνουν την κατασκευή αγωγού, ο οποίος θα φθάνει υποθαλασσίως στον κόλπο των Αδάνων και αφού διασχίσει τη χερσόνησο της Ανατολίας θα περνά στην Ανατολική και εκείθεν στην Ελληνική Θράκη, για να μεταφέρει διά του αγωγού ΤΑΡ το φυσικό αέριο στην Ευρώπη.
Δηλαδή, με άλλα λόγια, μετά το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία αποκτά κατά κάποιον τρόπο και τον έλεγχο, όσον αφορά τη διακίνησή του, του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου.
Το γεγονός αυτό, σε περίπτωση που προκριθεί η συγκεκριμένη επιλογή, θα λειτουργήσει μεν ως βασική παράμετρος σε μια νέα προσπάθεια συνολικής «επίλυσης» του Κυπριακού, δημιουργεί δε μια κατάσταση και σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ Κύπρου - Τουρκίας - Ελλάδας σχεδόν σε μόνιμη βάση, στην εξέλιξη της οποίας καίριο ρόλο θα παίξει το γεωπολιτικό, διεθνοπολιτικό, πληθυσμιακό, στρατιωτικό και οικονομικό μέγεθος των εταίρων αυτής της τραγελαφικής σύμπραξης!
Όσον αφορά τη νέα προσπάθεια συνολικής «επίλυσης» του Κυπριακού, η εκτίμησή μας είναι ότι θα επιδιωχθεί η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την εισαγωγή του Σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα. Όπως δηλαδή μας παραδίδεται δίκην ανεκδότου ότι βάφτιζαν ορισμένοι καλόγεροι το κρέας ψάρι, στη διάρκεια της νηστείας! Κι αυτό, επειδή το κυπριακό κράτος, με το σχήμα που έχει τώρα και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο νησί με τη συνεχιζόμενη κατοχή του 40% από τους Τούρκους, αποτελεί εμπόδιο στη λειτουργικότητα του νέου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, η επιβολή του οποίου είναι σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Δηλαδή, επειδή το κυπριακό κράτος, που επί της ουσίας είναι αποτέλεσμα του ηρωικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ως διεθνής παράγων αναγνωρισμένος από τα Ηνωμένα Έθνη, παρά τον προβληματικό του χαρακτήρα λόγω των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και της συνεχιζόμενης κατοχής, ενοχλεί και αποτελεί εμπόδιο στην «ομαλή» λειτουργία του νέου οικοδομήματος που επιχειρείται να οικοδομηθεί στην περιοχή (βλ. εξελίξεις σε Ιράκ, Κουρδιστάν, Συρία, Παλαιστινιακό, Αίγυπτο), πρέπει να διαλυθεί, για να λάβει τη θέση του ένα άλλο κράτος-εξάμβλωμα, το οποίο στην ουσία δεν θα ελέγχεται ούτε από την Ελλάδα ούτε από την Τουρκία ούτε από τους κατοίκους του, αλλά από τον λεγόμενο «διεθνή παράγοντα».
Αυτό το νέο κράτος θα λαμβάνει τις στρατηγικές αποφάσεις που σχετίζονται με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου αλλά και με τα άλλα ζητήματα υψηλής στρατηγικής που σχετίζονται με την κομβική γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Μεγαλονήσου, στον «νέο Περσικό Κόλπο» στον οποίο τείνει να μετατραπεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου το ερχόμενο διάστημα, με βάση και το σημείωμα-ανάλυση που δημοσιοποίησε πρόσφατα το American Enterprise Institute, φροντίζοντας να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στον πρόεδρο Ομπάμα!

Αλλάζουν όλα στην περιοχή μας, μετά την Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση!


Αλλάζουν όλα στην περιοχή μας, μετά την Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση! Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!!!
29/7/13

Σάββας Καλεντερίδης

Οι μήνες Ιούλιος και Αύγουστος είναι εξαιρετικά φορτισμένοι, γιατί αυτούς τους μήνες τελέστηκε η προδοσία της Κύπρου, την οποία σε Ελλάδα και Κύπρο αντιμετωπίσαμε με έναν τέτοιο τρόπο, που, αντί να διδάσκει το έθνος, τους πολίτες, τους πολιτικούς, αλλά και τους διάφορους επίβουλους του Ελληνισμού, μάλλον προετοιμάζει την επόμενη προδοσία στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη ή όπου αλλού!
Εν πάση περιπτώσει, στην προδοσία της Κύπρου αναφερθήκαμε στο άρθρο μας της Παρασκευής και ξεκινάμε το σημερινό μας άρθρο με τη συγκεκριμένη αναφορά, γιατί το Κυπριακό και η συγκεκριμένη τραγική κατάληξή του, σχετίζονταν με το γεωπολιτικό περιβάλλον, τις ισορροπίες και τη γεωπολιτική και στρατηγική αξία που είχε η Τουρκία για τους συμμάχους από το 1950 έως το 1974 και έως σήμερα.
Με άλλα λόγια, υποχρεωθήκαμε να ζήσουμε το δράμα της Κύπρου, επειδή η Τουρκία είχε πολύ μεγαλύτερη γεωπολιτική αξία από την Ελλάδα για τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στον Εύξεινο Πόντο, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, και στο πλαίσιο του συγκεκριμένου συσχετισμού, χονδρικά, χωρίς να παραγνωρίζονται τα λάθη μας, θυσιάστηκε η Κύπρος.
Θα λέγαμε δε ότι εκτός από το Κυπριακό, επηρεάστηκε αυτά τα εξήντα χρόνια και το Ελλαδικό ζήτημα. Αναφερόμαστε στις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την αποσταθεροποιητική αναθεωρητική πολιτική της στη Θράκη, που συνεχίζονται δεκαετίες τώρα.
Η περίοδος που διερχόμεθα, μπορούμε να πούμε, είναι ιστορική και ίσως η σημαντικότερη από το 1923, τότε που με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης ενταφιάστηκαν τα ιστορικά δικαιώματα του Ελληνισμού στη Θράκη, στον Πόντο και στη Μικρά Ασία, και μπήκαν τα θεμέλια των επόμενων διεκδικήσεων της Τουρκίας.
Εννοούμε τον μη σαφή καθορισμό τότε των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στο Αιγαίο, όπως έκανε η Ιταλία, που είναι σοβαρή χώρα, για τα Δωδεκάνησα, όπου υπάρχουν καθορισμένα σύνορα, ασχέτως αν δεν το είχε υπ’ όψιν του (sic) ο κ. Σημίτης τη νύχτα των Ιμίων!
Λέμε, λοιπόν, ότι το 2013 και τα αμέσως επόμενα χρόνια είναι η σημαντικότερη περίοδος από την περίοδο 1919-1923, επειδή αλλάζει η παραμετροποίηση του Νέου Ανατολικού ζητήματος και άρα και του Κυπριακού και Ελλαδικού ζητήματος.

 

WebCounter.com
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Top WordPress Themes