Οι νεκροί του Πολυτεχνείου - Ένας πολύτιμος μύθος...

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου - Ένας πολύτιμος μύθος...

10 Νοεμβρίου, 2008

Στις αρχές του 1973 το χάσμα μεταξύ κράτους και φοιτητών μεγαλώνει, ενώ η κόντρα μεταξύ τους εντείνεται. Η Χούντα των Συνταγματαρχών στην προσπάθεια της να περιορίσει τους φοιτητές βάζει σε εφαρμογή το διάταγμα 1347, που επιτρέπει την άρση της αναβολής στράτευσης για τους φοιτητές που απέχουν από τα μαθήματα ή προτρέπουν συναδέλφους τους σε αποχή. Ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά. Η φοιτητική ανησυχία αρχίζει να μεγαλώνει και στις 21 Φεβρουαρίου πραγματοποιούνται στο κτίριο της Νομικής φοιτητικές συνελεύσεις, με κύριο αίτημα την κατάργηση του μέτρου της στράτευσης, ενώ στις 14 Μαρτίου ακολουθεί και δεύτερη. Σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση της κατάστασης είχε και το μνημόσυνο του «Γέρου της Δημοκρατίας», Γεωργίου Παπανδρέου. Όλα έδειχναν ότι κάτι θα συνέβαινε και τελικά αποδείχτηκε αληθές.

14 Νοεμβρίου 1973.

Χιλιάδες φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί από το πρωί στο κτήριο της Νομικής Σχολής και ετοιμάζονται να κάνουν συνέλευση. Στο τέλος της συνέλευσης πραγματοποιούν πορεία στην οδό Σόλωνος και Πατησίων. Το απόγευμα και ενώ οι φοιτητές παραμένουν στο Πολυτεχνείο, ο αστυνομικός διευθυντής Δασκαλόπουλος και ο εισαγγελέας Σαμήτας διατάζουν τους φοιτητές να διαλυθούν. Οι φοιτητές βρίσκονται σε δίλημμα. Δημιουργείται συντονιστική επιτροπή η οποία και αποφασίζει στις 8.30 μ.μ. την κατάληψη του Πολυτεχνείου.
 Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Ώρα 7 μ.μ.
 Από 1500 φοιτητές πάρθηκε η απόφαση «να μείνουμε απόψε στο Πολυτεχνείο». Συγκροτείται Συντονιστική Επιτροπή απ΄ όλες τις σχολές και επιβάλλει έλεγχο σε ανεύθυνα συνθήματα και μεταδίδει τα δικά της από μεγάφωνα και το μικρό πομπό, αλλά και συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα κ.λπ. γύρω στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες Έλληνες τούς συμπαραστέκονται.

Ο Παπαδόπουλος παραμένει μάλλον ψύχραιμος. Σύμφωνα με την μαρτυρία του υπ' αριθμόν 2 στην κυβέρνηση των Συνταγματαρχών, Στυλιανού Παττακού, σχολίασε τις κινητοποιήσεις των φοιτητών με την φράση «Άσ' τα παιδιά να κλάνουνε...».

15 Νοεμβρίου 1973

Γέμισαν τα κτίρια του Πολυτεχνείου και το προαύλιο από φοιτητές και απ' έξω δεκάδες χιλιάδες λαού και μαθητών, που έρχονται κατευθείαν από τα σχολεία τους, φέρνοντας στους φοιτητές όλο και περισσότερα τρόφιμα, φάρμακα κλπ.

Εκλέγεται Συντονιστική Επιτροπή που συμμετέχουν και δυο εργάτες, και σε ανακοίνωση της λέει: «H εκδήλωση του Πολυτεχνείου είναι αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική».

Λειτουργεί νέος πομπός, που τώρα ακούγεται σ’ όλη την Αττική:
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…
Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…».
 Η τότε άγνωστη φωνή ανήκει στην μετέπειτα πολιτικό της Αριστεράς, Μαρία Δαμανάκη.

Στη Θεσσαλονίκη και Πάτρα οι φοιτητές καταλαμβάνουν τα πανεπιστημιακά κτίρια. Οι αγρότες από τα Μέγαρα ξεκινούν για την Αθήνα. Στο Αιγάλεω γίνονται επαναστατικές εκδηλώσεις και ακολουθούν τέτοιες στις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά.

16 Νοεμβρίου 1973


Χιλιάδες άνθρωποι είναι γύρω από το Πολυτεχνείο και φωνάζουν με τους ελεύθερους φοιτητές «Κάτω η χούντα, η χούντα θα πέσει απ’ τον λαό».

Ώρα 7 και μισή μ.μ.
Ο δικτάτορας δίνει διαταγή να χτυπηθεί πρώτα η λαοθάλασσα, που είναι γύρω στο Πολυτεχνείο. Δακρυγόνα πέφτουν συνεχώς και κάνουν αφόρητη την ατμόσφαιρα. Ο λαός ανάβει φωτιές και τα εξουδετερώνει. Τώρα σφυρίζουν σφαίρες και οι πρώτοι νεκροί πέφτουν. Ο λαός στήνει οδοφράγματα, δεν υποχωρεί, παλεύει άοπλος, παραμένει στη θέση του.

Ώρα 12 τη νύχτα μπαίνει στην Αθήνα στρατός και τανκ και καταλαμβάνουν επίκαιρες θέσεις.

17 Νοεμβρίου 1973, ώρα 2 πρωινή.

Τα τανκ πλησιάζουν το Πολυτεχνείο. Εκείνη τη νύχτα ένας νεαρός ονόματι Κωνσταντίνος Λαλιώτης και μετέπειτα υπουργός του ΠΑΣΟΚ, μπαίνει μπροστά στο άρμα και καθυστερεί την εισβολή του στο εκπαιδευτικό συγκρότημα.

«Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» φωνάζει ο μετέπειτα δημοσιογράφος του Έθνους, τραπεζικός υπάλληλος και παραγωγός εκπομπών, Δημήτρης Παπαχρήστος και συνεχίζει με την απαγγελία του εθνικού ύμνου.

17 Νοεμβρίου 1973, ώρα 2:58 πρωινή

Το τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου. Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις. Πολλοί φαντάροι προστατεύουν και βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν. Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α. Οι οδομαχίες συνεχίζονται γύρω από το Πολυτεχνείο μέχρι το πρωί.

Ώρα 11 π.μ. επαναφέρεται στρατιωτικός νόμος.

Το τέλος της δικτατορίας, θα επέλθει μερικούς μήνες αργότερα με τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου. Στο μεταξύ όμως διάστημα, καθώς και στην συνέχεια, γεννιέται ένα θέμα που στην μακρόχρονη πορεία του, παίρνει διαστάσεις αστικού μύθου: «Οι νεκροί του Πολυτεχνείου»...

Ο ρόλος του Λαλιώτη και η συνέντευξη του υπίλαρχου Γουνελά


Καλό θα είναι εδώ να θυμίσουμε ότι ουσιαστικά η πολιτική καριέρα του Λαλιώτη, που αναφέρθηκε πιο πάνω, ξεκίνησε με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 όταν σαν μέλος τότε της επιτροπής των φοιτητών ήταν εκείνος που υπέδειξε στον επί κεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων υπίλαρχο Μιχάλη Γουνελά «να πέσει η πύλη και να εγγυηθούν οι στρατιώτες την ομαλή έξοδο των φοιτητών από το χώρο του Πολυτεχνείου τους οποίους φοιτητές είχαν εγκλωβίσει μέσα σ' αυτό και παρά τη θέληση τους να παραμείνουν εκεί διάφορα εξωφοιτητικά στοιχεία τα οποία είχαν εισέλθει παράνομα».
 Αυτά -τα πασίγνωστα- τα είπε και σε συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ ο επικεφαλής του πληρώματος του περιβόητου άρματος, που γκρέμισε την Πύλη.

Τη συνέντευξη την πήρε το 1984 από τον Υπίλαρχο (του '73) Μιχάλη Γουνελά η ΕΡΤ, η οποία όμως δεν την μετέδωσε.

Η πλήρης συνέντευξη του Γουνελά -του είχαν πάρει και άλλη την οποία, επίσης, δεν μετέδωσαν!- είναι η παρακάτω:

ΕΡ.: Πέρασαν δέκα χρόνια από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Είσασταν ο αξιωματικός που οδήγησε το άρμα στην πύλη του Πολυτεχνείου. Τι έχετε να πείτε σήμερα;

ΑΠ.: Ομολογώ πως ήθελα να μιλήσω, γιατί επί 10 χρόνια τώρα, ακούγεται πάντα η άλλη πλευρά. Και θα ήθελα να μιλήσω για δύο λόγους: Και προσωπικά, επειδή πρέπει να διασαφηνίσω ορισμένα σημεία σχετικά με το ρόλο μου σε όλη αυτή την υπόθεση, που λέγεται Πολυτεχνείο, αλλά και εκ μέρους των συναδέλφων εκείνων που βρέθηκαν εκείνη τη συγκεκριμένη νύχτα σε εκείνο το συγκεκριμένο χώρο, χωρίς βέβαια να τους εκπροσωπώ. Πιστεύω να μην έχουν αντίρρηση. Όσα έχουν λεχθεί μας αδικούν. Μας παρουσιάζουν σαν εγκληματίες, σαν ανθρώπους που δεν έχουν ηθικές αναστολές. Σαν τέλος πάντων, ανθρώπους που μόλις τους βγάλεις από τα στρατόπεδα πρέπει να τους κρατάς για να μην σκοτώνουν, κακοποιήσουν ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο να κάνουν.

ΕΡ.: Ποιος ήταν ο δικός σας ρόλος, λοιπόν;

ΑΠ.: Όπως ξέρετε, τ' όνομα μου σχετίζεται με την κατάρριψη της πύλης του Πολυτεχνείου. Και η πύλη είναι ένα από τα σημεία εκείνα που έχει συμπυκνωθεί όλη η εκμετάλλευση. Διότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι δεν υπάρχει εκμετάλλευση σε όλη αυτή την υπόθεση. Η πύλη προσφέρεται για να γίνει σύμβολο. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός συμβόλου. Παρ' όλα τα χαρακτηριστικά ενός συμβόλου, παρ' όλα ταύτα, όμως, εις την πύλη δεν υπήρξε ουδείς νεκρός όπως και σε ολόκληρο το χώρο του Πολυτεχνείο, πέραν του τραυματισμού της Ρηγόπουλου ο οποίος είναι και γνωστός. Ο τραυματισμός αυτός έγινε εξ αμελείας και δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί. Η Ρηγόπουλου έπεσε σε μια απόσταση γύρω στα 15 μέτρα.

ΕΡ.: Ανεξάρτητα από αυτό, ποιος ήταν ο δικός σας ρόλος;

ΑΠ.: Ο ρόλος ο δικός μας, ήταν ρόλος διαιτητού. Εμείς κατεβήκαμε -και αυτό είχε γίνει συνείδηση απ' όλους τους συναδέλφους που ήταν διοικητές τμημάτων- στο χώρο, για να παρέχουμε εγγυήσεις, σχετικά με την ζωή και την ασφάλεια, μεταξύ των φοιτητών και της Αστυνομίας.

ΕΡ.: Αυτό, ποιος το είχε ζητήσει;

ΑΠ.: Δεν ξέρω. Νομίζω οι φοιτητές. Ζητάγανε ορισμένες εγγυήσεις. Σχετικά με την ανάγκη να εκκενωθεί το Πολυτεχνείο δεν υπήρχε καμία αμφισβήτηση. Και η μια πλευρά και η άλλη, το ήθελε. Με τη διαφορά ότι οι φοιτητές είχαν ζητήσει να αποχωρήσουν το πρωί. Όμως, εγώ πιστεύω ότι η ατμόσφαιρα ήταν ήδη φορτισμένη και έπρεπε κάτι να γίνει.

ΕΡ.: Ποιες ήταν οι δικές σας εντολές και πόσο κατοχυρωμένος ήσασταν συνταγματικά;

ΑΠ.: Συνταγματικά πιστεύω ότι ήμασταν κατοχυρωμένοι, αλλά ανεξάρτητα από αυτό εγώ, δεν στέκομαι εδώ. Μπήκα στο Πολυτεχνείο, γιατί πίστευα ότι το Πολυτεχνείο έπρεπε να εκκενωθεί σύντομα. Γιατί αν δεν συνέβαινε αυτό, οι καταστάσεις που θα επακολουθούσαν θα ήταν χειρότερες και οι νεκροί πολύ περισσότεροι.

ΕΡ.: Κύριε Γουνελά, δώστε μας μία εικόνα εκείνης της νύχτας μπροστά από την πύλη του Πολυτεχνείου, όπως την είδατε εσείς.

ΑΠ.: Οι φοιτητές μιλούσαν και διαπραγματευόντουσαν ελεύθερα με τους αστυνομικούς, χωρίς να υπάρχει κανένας ψυχολογικός καταναγκασμός.

ΕΡ.: Το ότι βρίσκονταν πίσω από το άρμα δεν νομίζετε ότι ήταν αρκετό;

ΑΠ.: Δεν το νομίζω. Διότι εκείνη τη στιγμή το άρμα δεν ήταν ακριβώς στην πύλη.

ΕΡ.: Πότε φέρατε το άρμα στην πύλη;

ΑΠ.: Όταν απεφασίσθη ότι η διάνοιξη θα γινόταν με το άρμα, εγώ μεν έφερα το άρμα στην πύλη και ο Λαλιώτης ή ο Σταμέλος ειδοποιούσαν με τον τηλεβόα, να απομακρυνθούν από την πύλη διότι η πύλη θα έπεφτε.

ΕΡ.: Τα συνθήματα που φώναζαν εκείνη τη στιγμή, είχαν ανταπόκριση σε σας;

ΑΠ.: Θα είχαν αν είχαμε κάποια ανθρωποκτόνο πρόθεση.

ΕΡ.: Αφού μπήκατε, πώς σας υποδέχτηκαν οι φοιτητές που ήταν μέσα;

ΑΠ.: Όχι άσχημα! Είχαν βέβαια κάποια ανησυχία. Όταν όμως τους διαβεβαίωσα ότι δεν πρόκειται να κακοποιηθούν ηρέμησαν.

ΕΡ.: Όταν φτάσατε στην πύλη, τα παιδιά πίστευαν και το έλεγαν ότι θα σμίγατε μαζί τους και δεν θα μπαίνατε;

ΑΠ.: Δεν το θυμάμαι. Πάντως, να ξέρετε ότι όσο μίσος κι αν αισθανόμασταν, αν πιστεύαμε ότι κάποιος θα σκοτωνόταν, όσο σκληρός και να 'σαι, αυτό δεν μπορείς να το κάνεις. Πρέπει να σημειωθεί, πως η πύλη συμφωνήθηκε μεταξύ Στρατού και «Επιτροπής», να γκρεμιστεί με το τανκ, γιατί αλλιώς δεν μπορούσε να ανοίξει αμέσως. Πίσω της είχαν τοποθετηθεί σιδηροδοκοί, ξύλα κ.λπ. -καθώς και δύο αυτοκίνητα- για να μην την «παραβιάσουν» οι αστυνομικοί, κι όλα αυτά τα υλικά ήταν δύσκολο να μετακινηθούν.

Ο Γουνελάς συνεχίζει σε άλλη του συνέντευξη (ολόκληρη εδώ) και πάλι στην κρατική τηλεόραση, της οποίας ελάχιστα αποσπάσματα εμφανίστηκαν στην εκπομπή «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» (2005, «Η αληθινή ιστορία της 17 Νοέμβρη»):

[...]
ΕΡ.: Υπήρξε συμφωνία των εκπροσώπων των φοιτητών για να πέσει η πύλη ;

ΑΠ.: Βεβαίως! Συναποφασίστηκε. Εκρίθη ως η πλέον πρόσφορη λύση και συναποφασίστηκε. Δεν θυμάμαι ποια πλευρά το πρότεινε. Δεν το θυμάμαι. Αλλά εκρίθη ως η πλέον πρόσφορη και η πλέον ακίνδυνη λύση.

ΕΡ.: Γιατί έπρεπε να γίνει; Γιατί δεν μπορούσε να ανοίξει η πόρτα ή οι πλαϊνές πόρτες;

ΑΠ.: Όταν φτάσαμε στο Πολυτεχνείο, εκείνη την ώρα είχε γίνει κάποια συμφωνία με κάποιους άλλους, πιθανόν με την Αστυνομία και είχε ανοίξει μια παράπλευρη πόρτα από την οποία βγήκε ένας αριθμός εγκλείστων, εκατό - διακόσιοι, δεν ξέρω πόσοι. Αλλά κάποιοι από το εσωτερικό του Πολυτεχνείου αντέδρασαν, την έκλεισαν την πύλη και εν συνεχεία δεν επέτραπαν σε κανέναν να βγει. Γι΄ αυτό λοιπόν, έπρεπε να ανοίξει κάποια δίοδος απέξω. Δεν υπήρχε άλλη λύση να εκτονωθεί η κατάσταση και να φύγουν από μέσα.

ΕΡ.: Αλλά η πύλη αυτή εκ των υστέρων χρησιμοποιήθηκε για να βγει ο κόσμος;

ΑΠ.: Όχι, γιατί έπεσε η κεντρική. Βγήκαν όλοι από την κεντρική. Από κει βγήκαν όλοι, από την κεντρική πύλη, διότι κατέρρευσε. Έπεσε, άνοιξε. Και από κει βγήκαν εν συνεχεία όλοι όσοι ήσαν μέσα.

ΕΡ.: Γιατί δεν μπορούσαν οι φοιτητές να την ανοίξουν την πόρτα;

ΑΠ.: Γιατί κάποιοι αντιδρούσαν από μέσα. Υπήρχαν ομάδες περιφρούρησης οι οποίοι δεν ήθελαν, δεν ξέρω για ποιους λόγους, αλλά δεν ήθελαν να εκτονωθεί η κατάσταση δηλαδή. Και τους εμπόδιζαν δια της βίας να βγουν.

ΕΡ.: Πείτε μου κάτι, εσείς είχατε την ευθύνη, δίνατε διαταγές για τα άρματα; Ποια ήταν η δική σας αρμοδιότητα;

ΑΠ.: Εγώ ήμουν επικεφαλής των αρμάτων, των πέντε αρμάτων τα οποία πήγαν στο Πολυτεχνείο.

ΕΡ.: Όταν φτάνατε στο Πολυτεχνείο υπάρχουν πυροβολισμοί, ποιο είναι το κλίμα;

ΑΠ.: Όχι. Δεν υπήρχαν πυροβολισμοί. Αντιθέτως αυτές τις δυο-τρεις ώρες που μείναμε εκεί απ' έξω από το Πολυτεχνείο, μέχρι να αποφασιστεί να πέσει η πύλη, συζητούσαμε από τα κάγκελα με τον κόσμο που ήταν μέσα. Και συζητούσαμε σε φιλικό κλίμα. Αλλά και από τις καταθέσεις, εάν πάρετε και διαβάσετε τις καταθέσεις της δίκης, θα δείτε ότι παράπονο με τον στρατό δεν είχε κανείς από εκείνους οι οποίοι ευρίσκοντο μέσα. Ο στρατός τήρησε την υπόσχεση την οποία έδωσε. Ότι θα βγει ο κόσμος έξω χωρίς να πειραχθεί κανένας. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τουλάχιστον εκεί μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου και όπου υπήρχε παρουσία στρατού, δεν υπήρξε καμία βιαιοπραγία.

ΕΡ.: Το κλίμα μέσα στο στρατό πώς ήταν απέναντι στους φοιτητές; Είχε γίνει κάποια προσπάθεια φανατισμού των αξιωματικών;

ΑΠ.: Όχι, καμία. Καμία προσπάθεια. Κατεβήκαμε για να παίξουμε το ρόλο του διαιτητού μεταξύ φοιτητών και Αστυνομίας. Δεν υπήρξε κανένας φανατισμός, ούτε και καμία βέβαια ανθρωποκτόνος πρόθεσις. Διότι εάν υπήρχε, καταλαβαίνετε ότι θα υπήρχαν εκατόμβες θυμάτων.

ΕΡ.: Εσείς από ποιον παίρνατε διαταγές;

ΑΠ.: Από τον κ. Γιοβάνη.

ΕΡ.: Ποια ήταν ακριβώς η διαταγή;

ΑΠ.: Η διαταγή ήταν να ανοίξουμε δίοδο για να μπορέσουν να βγουν έξω οι φοιτητές. Όταν λέμε διαταγή μη φανταστείτε ότι εδόθη διαταγή όπως δίνεται στις επιχειρήσεις. Διάλογο κάναμε.

ΕΡ.: Οι φοιτητές ήρθαν και σας ζητήσανε να γίνουν διαπραγματεύσεις;

ΑΠ.: Είχε προηγηθή, δεν ξέρω. Όταν πήγαμε εμείς, αυτά είχαν όλα ήδη συμφωνηθεί και δεν το ζητήσανε από μας. Δεν ξέρω ποιοι συμφώνησαν και με ποιους έγινε η συμφωνία να βγουν οι τρεις εκπρόσωποι έξω προκειμένου να βρεθεί κάποια λύση.

ΕΡ.: Στις διαπραγματεύσεις είναι οι εκπρόσωποι των φοιτητών, εσείς και ποιοι άλλοι ακόμα;

ΑΠ.: Και η Αστυνομία, δεν θυμάμαι να υπήρχαν άλλοι. Στον προθάλαμο του ΑΚΡΟΠΟΛ.

[...]

ΕΡ.: Στη δίκη γιατί νομίζετε ότι σας κατηγόρησαν;

ΑΠ.: Εγώ πήγα κατηγορούμενος για τρεις ανθρωποκτονίες. Διότι κάποιος κατέθεσε και είπε ότι σε ένα από τα αυτοκίνητα τα οποία ευρίσκοντο πίσω από την πύλη και το οποίο κατεστράφη, ευρίσκοντο μέσα τρεις άνθρωποι. Ως απεδείχθη, δεν υπήρχε κανείς. Ο εισαγγελέας πρότεινε επτά μήνες φυλάκιση, το δικαστήριο μου επέβαλε δέκα οκτώ και ο Άρειος Πάγος μετά από αναίρεση έκανε την ποινή επτά ή οκτώ μήνες, δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ακριβώς.

[...]

Πάνω λοιπόν σ' αυτή τη «φαεινή» ιδέα του Λαλιώτη στήθηκε ο μεταπολιτευτικός «μύθος» του Πολυτεχνείου και πάνω σε μια απίστευτη προπαγανδιστική απάτη οικοδομήθηκε η συντεχνία του κόμματος των πολιτικών κομμάτων. Με απλά λόγια, το πολιτικό κατεστημένο οφείλει πολλά στην «ιδέα» Λαλιώτη και κατ' επέκταση στον μετέπειτα μύθο των «χιλιάδων», «εκατοντάδων» και τελικά 12-23 νεκρών...εκτός Πολυτεχνείου...

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου


Μετά τη μεταπολίτευση λοιπόν, ξεσπάει ένας «πόλεμος» ανακοινώσεων για τους υποτιθέμενους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
59 νεκροί το ένα «ίδρυμα»!
75 νεκροί ο άλλος «φορέας»!
154 νεκροί (ΝΑΙ τόσους βρήκανε) μια άλλη εφημερίδα!

Ανάμεσα στις σοβαροφανείς «πηγές» ξεχωρίζει κανείς την εφημερίδα «Έθνος», την «Ένωση Δημοκρατικών Μητέρων», τον γραφικό πρόεδρο ενός κόμματος-σφραγίδα, τον θρυλικό ΜΠΑΜΠΗ Κωνσταντόπουλο (έδινε συνεντεύξεις λέγοντας ότι μιλάει με εξωγήινους) και άλλους φορείς γραφικούς και μη.

Η πολιτεία, λογικό ήταν, επηρεάστηκε από αυτό το κυνήγι μαγισσών.
 Θα γίνει μια αναφορά σε έναν απ' τους πιο γραφικούς κατάλογους νεκρών. 
Σε εφημερίδα των Αθηνών εμφανίζεται κατάλογος με 82 ονόματα ανθρώπων που πέθαναν στις 16 και 17 Νοεμβρίου. Τα λαγωνικά ψάχνουν και βρίσκουν ότι οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν πραγματικά, αλλά ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ στα νοσοκομεία της Αθήνας.
 Κάποιος «δημοσιογράφος» δηλαδή, πήγε στο Ληξιαρχείο Αθηνών έδωσε «λαδάκι» στον υπάλληλο και αυτός του έδωσε λίστα με ονόματα πεθαμένων εκείνες τις μέρες. Ο «δημοσιογράφος» τους έβαλε σαν νεκρούς του Πολυτεχνείου. 
Εμβρόντητη η εφημερίδα μαθαίνει αργότερα ότι τα ονόματα των «ηρωικών νεκρών» που δημοσίευσε ήταν μια γριούλα 81 χρονών που πέθανε από ανακοπή καρδιάς, ένας παππούς 75 χρονών που πέθανε από καρκίνο και άλλοι.

Στο βιβλίο («Μαρτυρία απ' το ματωμένο φοιτητικό κίνημα 1967-1974». σ. 156-157) του φοιτητή και μετέπειτα βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ, Λουκά Θ. Αποστολίδη, παρουσιάζεται ένας ακόμα κατάλογος με νεκρούς, σύνολο: 60 και 2 αγνοούμενοι. (Ο πίνακας των νεκρών αυτών δόθηκε στο Λονδίνο από την «Κίνηση για την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα).

Ένας άλλος κατάλογος νεκρών (κι απ' τους πιο περίφημους μάλιστα), ήταν αυτός του Μπάμπη Γεωργούλα, στελέχους της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» (ΚΚΕ).
Ο Γεωργούλας αναφέρει 77 ονόματα νεκρών (τα περισσότερα, χωρίς το μικρό όνομα, άρα μη ταυτοποιήσιμα):
1. Αναγνωστόπουλος Νίκος
2. Αντάρογλου
3. Αργυρίου
4. Ασημακοπούλου
5. Βυθούλκας
6. Βρυώνης Απόστολος
7. Γερακίδης Γεώργιος
8. Γελιάλης Μ.
9. Γιαννόπουλος Γεώργ.
10. Γρέλος Γιάννης
11. Δαζαβίδης Ι.
12. Δεστήρης
13. Δημητρίου Α.
14. Δημόπουλος Αντρέας
15. Διαμαντάκη Μαρία
16. Τόρις Μαργκρέττε
17. Έγκελον Γκούλια
18. Ευαγγελινός Γιάννης
19. Ηλιόπουλος
20. Θεοδώρου Δημ.
21. Ιωαννίδης
22. Ιωάννου Καίτη
23. Κάγκος Γιάννης
24. Κάππος Γ.
25. Καράκας Μπαλσάν
26. Καραγεώργης Στέλιος
27. Καραγεωργίου Αντρ.
28. Καραμάνης Μάρκος
29. Κομνηνός Διομήδης
30. Κουμούλος Γιάννης
31. Κούμπος
32. Κοντομάρης
33. Κουτουμάρης Σπ.
34. Κανιωτάκης
35. Κόκκινος Δημ.
36. Κρητικάκη
37. Κυριακόπουλος Δημ.
38. Καρδίκας
39. Λαζαρίδης
40. Λαζαριώτης Παν.
41. Μαλικάκης
42. Μαζαράκης
43. Ματζώρος
44. Μανωλόπουλος
45. Μαρκουλής Νίκος
46. Μπεκιάρη Βασιλική
47. Μυρογιάννης Μιχάλης
48. Μέξης
49. Μικρώνης Κώστας
50. Μιχαηλίδης
51. Μπέτσας
52. Μπότης
53. Μώμος Στέλιος
54. Παντελεάκης Κυρ.
55. Παπαγεωργίου Χρ.
56. Παμέπης
57. Παπαροδόπουλος Χ.
58. Παπαδόπουλος Χαρ.
59. Πολυζωίδης Γ.
60. Παλέμος Β.
61. Σπαρτίδης Αλ.
62. Σαμούρης Γεώργιος
63. Σορμαλής
64. Σάζιος Ε.
65. Σχίζας
66. Σταυροπούλου
67. Ταϊνης
68. Τουρίλ Έκλέκ
69. Τσιγκούνης
70. Τουλούπας Δημήτριος (λοχίας πού αρνήθηκε να πυροβολήσει εναντίον των φοιτητών και σκοτώθηκε επί τόπου από ίλαρχο)
71. Φαμέλλος Βασ.
72. Φιλίνης Ιωάννης
73. Χανιωτάκης
74. Χρηστακέα Μαρία
75. Χαραλαμπίδης Νικ.
76. Χαλκιαδάκης
77. Ψαρά Ελένη

Ο κατάλογος αυτός καθίσταται άμεσα αναξιόπιστος, καθώς στον αριθμό 4, αναγράφεται το όνομα της νεκρής «μαϊμού» Ηλένιας Ασημακοπούλου (λεπτομέρειες παρακάτω).

Βεβαίως και δυστυχώς υπάρχουν νεκροί των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973. Ο αριθμός τους κυμαίνεται μεταξύ 23 και 12. Όμως όλοι σκοτώθηκαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο, όπως διαπιστώθηκε και επιβεβαιώθηκε από το υπ' αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ' αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, ενώ κανένας απ' τους νεκρούς δεν ήταν φοιτητής του Πολυτεχνείου.

Το πιο αξιοσημείωτο περιστατικό που συνέβη εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, ήταν ο σοβαρός τραυματισμός μιας φοιτήτριας, της Πέπης Ρηγοπούλου, μετέπειτα καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν μια κολώνα καταπλάκωσε τα πόδια της (αναφέρεται παρακάτω, στην συνέντευξη του χειριστή του τανκ, που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, Ανδρέα Σκευοφύλακα).

Προηγουμένως, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ είχε αναθέσει στον εισαγγελέα Τσεβά να βρει επί τέλους πόσοι πεθάναν την ημέρα εκείνη. Ο Τσεβάς ψάχνει και βρίσκει ΜΟΝΟ 15 ονόματα. Προσθέτει όμως στο πόρισμα του και άλλους τρεις που πέθαναν αργότερα, ενώ αναφέρει και έμμεσες μαρτυρίες.

Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί, σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα Τσεβά, είναι οι ακόλουθοι:

1. Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθι του Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15′ της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.

2. Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30′ της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τινος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων.

3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30′ της 16.11.1973 παρ’ αγνώστου δράστου.

4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη υπ’ αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων (Κατάθεσις υπ’ αριθμ. 137).

5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.

6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.

7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00′ της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.

8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος.

9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 - Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30′ της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.

10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15′ της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.

11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00′της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.

12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00′της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.

13. Ανδρέας Στεργίου Κούμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.

14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30′ της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν και

15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40′ της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.

Σε σχέση με τους υποτιθέμενους νεκρούς, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, κατατοπιστικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από το πόρισμα (το οποίο παρατίθεται ολόκληρο στην συνέχεια του άρθρου) και στο οποίο δεν γίνεται λόγος για κάτι τέτοιο:

...Και εις το αγωνιώδες ερώτημα περί του εάν συνεθλίβησαν ή ετραυματίσθησαν άνθρωποι εκ της εισόδου του άρματος διάφορα και αντίθετα προέκυψαν εκ της ερεύνης στοιχεία. Οι παριστάμενοι τότε επικεφαλής των δυνάμεων, στρατιωτικών και αστυνομικών, αρνητικήν, μετά κατηγορηματικότητος μάλιστα, δίδουν εις το ερώτημα τούτο απάντησιν (οράτε καταθέσεις), έτερος όμως αυτόπτης, δημοσιογράφος αυτός, καταθέτει τα εξής:
«Προσποιούμενος τον αδιάφορον ρώτησα έναν αστυνομικόν: Τι έγινε; Πατήσαμε πολλούς; Μου απήντησε: Δεν βαριέσαι, μόνον δύο - τρεις αλήτες».
Και εις έτερον σημείον της καταθέσεως του προσθέτει: «Καθώς προχωρούσα σαστισμένος, λίγο έλειψε να σκοντάψω πάνω σε ένα σώμα που ήταν πεσμένο δίπλα από την Μερσεντές. Δύο μέτρα πιο πέρα ήταν πεσμένος άλλος ένας φοιτητής» (Κατάθεσις υπ’ αριθ. 218 και 81 και 82).

Αι τελευταίοι αύται καταθέσεις έχουν βεβαίως υπέρ αυτών την λογικότητα των πραγμάτων, όταν ληφθή υπ’ όψιν, ότι το άρμα εκινήθη αιφνιδίως και μετά δυνάμεως, καθ’ ον χρόνον συνεχίζοντο αι διαπραγματεύσεις και πλήθος σπουδαστών ευρίσκοντο επί των κιγκλιδωμάτων ή όπισθεν αυτών και εν επαφή σχεδόν προς την πύλην. Παραμένει, όμως, μόνον λίαν πιθανή και ανεπιβεβαίωτος...Περί πάντων τούτων, όμως, αναλυτικώτερον, ως ακολούθως, αφού προηγουμένως τονισθεί ότι ουδείς απολύτως εκ των σπουδαστών του Πολυτεχνείου εφονεύθη κατά το ανωτέρω τριήμερον (οράτε υπ’ αριθμ. 33437 /11.10.74 έγγραφον της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου προς υμάς).

Μετά το 1981, η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου θέλοντας να «αποκαταστήσει» την αλήθεια του Πολυτεχνείου, κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη, επανέφερε στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού, ο οποίος και ανέλαβε υπηρεσία, τον αστυνομικό διευθυντή Γεώργιο Σαμπάνη (είχε αποταχθεί από το καθεστώς Παπαδόπουλου), ο οποίος αναλαμβάνει να βρει τους νεκρούς-φαντάσματα του Πολυτεχνείου. Το πόρισμα είναι κυριολεκτικά καταπέλτης: Κανένας νεκρός μέσα στο πολυτεχνείο (όπως ομοίως και στο πόρισμα Τσεβά αναφέρεται) και μόνο δώδεκα γύρω από αυτό από αδέσποτες σφαίρες.

Το πόρισμα αυτό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το κρύβει πανικόβλητη, για να διαρρεύσει όμως και να δημοσιευθεί στον τύπο της εποχής και να φθάσει τελικά σε εσάς. Το πόρισμα Σαμπάνη θεωρείται πιο έγκυρο, γιατί συντάχθηκε το 1982, οπότε το κυνήγι των μαγισσών είχε μειωθεί και μπορούσαν να ζυγιστούν καταστάσεις πιο ψύχραιμα. Όμως αναφέρονται οι διαφορές των δύο πορισμάτων για τους σκεπτόμενους αναγνώστες.

Μια ακόμα επίσημη έρευνα για το Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκε το 2003 από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, για τον ακριβή αριθμό των θυμάτων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Την έρευνα παρουσίασε το περιοδικό «Ταχυδρόμος». Με βάση την έρευνα, η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, οι επώνυμοι νεκροί ανέρχονται σε 23, ενώ υπάρχουν και άλλοι 16 των οποίων τα στοιχεία παραμένουν άγνωστα. Στην έρευνα του διευθυντή του Ιδρύματος Λεωνίδα Καλλιβρετάκη γίνεται για πρώτη φορά προσπάθεια καταγραφής του χώρου και των συνθηκών κάτω από τις οποίες έχασαν τη ζωή τους τα θύματα της εξέγερσης. Όπως αναφέρθηκε, οι πρώτες (δημοσιογραφικές) προσπάθειες για την καταγραφή των γεγονότων μιλούσαν για 59 νεκρούς ή και 79 θύματα, με βάση τον κατάλογο Γεωργούλα. Η έρευνα του κ. Καλλιβρετάκη απαντά και σε ένα ακόμα ερώτημα. Αν υπήρχαν νεκροί μέσα ή έξω από το ΕΜΠ. Όπως προκύπτει, νεκροί υπήρχαν, αλλά είχαν χτυπηθεί στους γύρω δρόμους και μεταφέρονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί από τους φοιτητές.

Σύμφωνα μ' αυτή την έρευνα, οι νεκροί είναι οι εξής:

16 Νοεμβρίου 1973
1. Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, 20.30)
2. Διομίδης Κομνηνός (ετών 17, 21.30)
3. Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, μεταξύ 22.30 & 23.00)
4. Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, 23.30)
5. Torill Engeland Magrette (ετών 22, 23.30)
6. Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 24.00)
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος (βραδυνή ώρα - κατέληξε 19/11/73)
8. Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, βραδυνή ώρα)

17 Νοεμβρίου 1973
9. Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , πρωινή ώρα, κατέληξε 19/11/73)
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 10.00, κατέληξε Μάιο '74)
11. Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, 10.15)
12. Μάρκος Καραμανής (ετών 23, 10.30)
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, 10.30-11.00)
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, 11.30)
15. Γεώργιος Γερτζίδης (ετών 48, 11.30)
16. Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, 12.00)
17. Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 13.00)
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, 13.00)

18 Νοεμβρίου 1973
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, 10.00)
20. Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, 11.00, κατέληξε στις 30/1/1974)
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, 12.00)
22. Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, 12.00-12.30)
23. Ευστάθιος Κολινιάτης (κατέληξε στις 21/11/73)

Μια ακόμα μαρτυρία, παρ' ότι μπορεί να χαρακτηριστεί ως «μειωμένης αξιοπιστίας», δώθηκε 30 χρόνια μετά, το 2003 από τον χειριστή του τανκ που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, Ανδρέα Σκευοφύλακα (ολόκληρη η συνέντευξή του στην συνέχεια του άρθρου):

«H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί»

Οι μαρτυρίες και τα στοιχεία όμως δεν σταματούν εδώ:
1. Η υπ' αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.

2. Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

3. Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης, Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη, να απονείμει «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.

Θα αναλογιστεί κάποιος βεβαίως, τι σημασία έχει αν δολοφονήθηκαν ή έφαγαν αδέσποτες, εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου; Τι σημασία έχει αν ήταν 15 ή 105; Ελάχιστη ίσως. Το αίμα είναι αίμα, ασχέτως αν σε κάποιες από τις καταστάσεις που κυκλοφορούν, προστέθηκαν κι άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με τα γεγονότα και είχαν αποβιώσει από άλλα αίτια, μέσα στα νοσοκομεία. Κάποιοι όμως, πάνω σ’ αυτό το αίμα, δημιούργησαν κι έναν μύθο και πατώντας σ’ αυτόν, το καπηλεύτηκαν. Ονόματα δεν λέμε…

Ξεπερνώντας μάλιστα και τους πιθήκους σε θράσος, οκτώ βουλευτές της «Νέας Δημοκρατίας», του κόμματος, δηλαδή, που καθιέρωσε το «γιορτασμό» του Πολυτεχνείου», υπέβαλαν το 1984 στη Βουλή, ερώτηση, ζητώντας από τους «πράσινους» να τους πουν «πόσοι και ποιοι είναι οι νεκροί του Πολυτεχνείου». Φυσικά, η κυβέρνηση δεν απάντησε και το θέμα «πνίγηκε», γιατί «δεξιοί και αριστεροί» κατάλαβαν πως η αλήθεια πάνω σ' αυτό θα τους έκαιγε όλους, μιας και θα γκρέμιζε το μύθο που τόσο τους εξυπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια. Την «ερώτηση» την κατέθεσαν οι Ν. Κλείτος, Α. Κονταξής, Γ. Μάνικας, Α. Μπάλκος, Γ. Ζούρλας, Δ. Φράγκου, Δ. Χατζηδημητρίου και Π. Χατζηνικολάου και πήραν την «πληρωμένη» απάντηση από τον τότε υπουργό Σκουλαρίκη, που τους είπε: «Τιμούμε αυτούς που τιμούσε το κόμμα σας όταν ήταν κυβέρνηση!».

Προηγουμένως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -θέλοντας να φανεί «εθνικός ηγέτης» για να περάσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας- έκανε κάτι θλιβερό και πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά: Έβαλε τον τότε πρόεδρο της Βουλής Παπασπύρου (τον περιβόητο Παλάντζα) να οδηγήσει το Σώμα των βουλευτών στον «ηρωικό τόπο», όπου και «έλυσε τη συνεδρίαση της Βουλής»!

Σε εφημερίδα της εποχής, διαβάζουμε τα εξής σχετικά:

Μετά τις ομιλίες (στη Βουλή) τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και αμέσως ύστερα, ώρα μία το μεσημέρι, σχηματίστηκε η πορεία με επικεφαλής το προεδρείο. Δια των οδών Αμαλίας, Πανεπιστημίου και Πατησίων έφθασαν στο Πολυτεχνείο, όπου χιλιάδες λαού υποδέχθηκαν με παρατεταμένα χειροκροτήματα τους αντιπροσώπους του έθνους.

Επικεφαλής της πορείας ήταν ο πρόεδρος της Βουλής κ. Δ. Παπασπύρου και ο αντιπρόεδρος κ. Μπουρνιάς. Πήραν μέρος οι βουλευτές όλων των κομμάτων που βρίσκονταν στην αίθουσα την ώρα που αποφασίστηκε. Μεταξύ άλλων, οι κ.κ. Παν. Κανελλόπουλος και βουλευτές της Ν.Δ. Ι. Αλευράς, Ι. Χαραλαμπόπουλος (κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ) και πολλοί βουλευτές του κόμματος, ο αρχηγός της ΕΔΗΚ κ. Ι. Ζίγδης και βουλευτές του κόμματος, οι βουλευτές του ΚΚΕ κ.κ. Κάππος, Βασάλος, Δαμανάκη, ο κ. Κύρκος του ΚΚΕ εσ. και οι ανεξάρτητοι κ.κ. Αλαβάνος, Τσουδερού. Ο πρόεδρος της Βουλής κ. Δ. Παπασπύρου, καταθέτοντας στεφάνι είπε και τα εξής:

«Τον Νοέμβρη του 1973 γράφτηκε το έπος του Πολυτεχνείου που έχει καταγραφεί στις ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Και τη νύχτα της τελευταίας ημέρας, είχαμε τις ώρες της ντροπής και της καταισχύνης, όταν Έλληνες με στρατιωτικές στολές επάνω στα τανκς παρεβίαζαν το πανεπιστημιακό άσυλο σπέρνοντας ταυτόχρονα τον θάνατο σε πολλούς αγωνιστές που είχαν συγκεντρωθεί εκεί για να εκδηλώσουν την αγάπη και την αφοσίωση τους προς την Ελευθερία και τη Δημοκρατία». Και αυτή η καταισχνύνη που γράφηκε το βράδυ εκείνο από την απαράδεκτη επιδρομή που έγινε στο Ανώτατο αυτό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα...».

Και όλα τα παραπάνω για αγωνιστές που τους σκότωσαν τα τανκς κ.λπ. κ.λπ., την ώρα που ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ που ήταν μέσα δηλώνουν πως το τανκ (ένα ήταν) μπήκε κατόπιν συνεννοήσεως μεταξύ αυτών και Στρατού! Ο πολιτικαντισμός -που δεν νοιάζεται για το τι μπορεί να ανατινάξει στον αέρα- σε όλο το μεγαλείο του.

Ο μύθος της Ηλένιας Ασημακοπούλου


Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει ως εξής:
Την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ.) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».

Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες και μία από αυτές, η «Αυγή», έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: «ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ» και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε;».

Στην συνέχεια το «αγόρι» της «Ηλένιας Ασημακοπούλου», αφηγείται την «τραγωδία»:

Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της, το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά γιατί φοβόμουν.

Το όνομα του νέου, ήταν Γιάννης Ηλιόπουλος και ήταν μαθητής της Ιδιωτικής Σχολής Ηλεκτρονικών «ΑΤΟΜ», στην οδό Πατησίων.

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι «παστέλ»- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ίγκον και ως μοντέλο ποζάρισε η Νεοζηλανδή Νάνσι Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζούσε στο Λονδίνο).

Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια- ο οποίος καταδικάστηκε (άρον άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έρριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του «απάνω κόσμου», αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν, κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος δε, τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.

Η περίπτωση όμως έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την «πλήρωσε» ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις «διαβεβαιώσεις» τους για «εκατόμβες» (ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου μάλιστα, Δ. Μπέης, μετά από κατάθεση που έδωσε στον ανακριτή Τσεβά ο δημοσιογράφος και «Σαμαρείτης του Σταθμού Πρώτων Βοηθειών» Γρηγόρης Παπαδάτος, βεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήταν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου) κ.λπ.- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του λαού στη δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους αναμοχλεύουν πάθη και μίση, χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά «παράγοντες» με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για «να τους πιάσει ο φακός» και να φιγουράρουν «θλιμμένοι προσκυνητές» στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει «εν σώματι» η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση «σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους», χωρίς να τον «τσιμπήσει» ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διάπραττε, αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο Πολυτεχνείο.

Η διαφιλονικούμενη αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου και τα βασανιστικά ερωτήματα...

Τις επόμενες ώρες, από την ημέρα της εισβολής του τανκ στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, βρέθηκε εκεί μια αιματοβαμμένη ελληνική σημαία. Αυτή η σημαία έμελλε να γίνει το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Πως όμως βρέθηκαν αίματα στη σημαία αυτή, καθώς αποδεδειγμένα, νεκροί και αιματηρές συμπλοκές μεταξύ φοιτητών και στρατιωτών δεν υπήρχαν εκείνη ημέρα στον χώρο του Πολυτεχνείου; Η μόνη τραυματίας, ήταν η φοιτήτρια Πέπη Ριγοπούλου (τραυματίστηκε στο πόδι από τον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου του πρυτάνεως που εκτοξεύθηκε εναντίον της, όταν το τανκ έριξε την πύλη).

Αν επρόκειτο για κάποιον τραυματία, γιατί δεν βγήκε ποτέ να δώσει λίγο φως σ' αυτό το μυστήριο; Αλλά κι έτσι να γινόταν, από πότε το αίμα ενός τραυματία γίνεται σύμβολο αγώνων; Των νεκρών, τι πρέπει να γίνεται τότε;

Το αίμα και η σημαία ανήκουν όντως σε νεκρό; Και τότε πως βρέθηκε η σημαία στον χώρο του Πολυτεχνείου, αφού όπως προαναφέρθηκε, νεκρός εκεί δεν υπήρξε;

Δίπλα ή κοντά στην σημαία, δεν θα έπρεπε να υπάρχει και ο νεκρός; Που 'ν 'τος;

Τα ερωτήματα είναι ουσιαστικά και πειστική απάντηση δεν έχουν λάβει, αφήνοντας έτσι να αιωρείται η σκέψη που κάνει ο κάθε καχύποπτος: Ότι η αιματοβαμμενη σημαία, δεν αποτελεί τίποτε άλλο από ένα κατασκευασμένο σύμβολο, αντάξιο των κατασκευασμένων ηρώων της εποχής αυτής (οι οποίοι «ήρωες», έφτασαν να κοσμούν και πολλές οδούς με την επιγραφή «Ηρώων Πολυτεχνείου»).

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ιστορία αυτής της σημαίας, στα χρόνια που ακολούθησαν, εξελίχτηκε σε μια φαρσοκωμωδία...

Μετά την ανεύρεσή της, η σημαία φυγαδεύτηκε στα γραφεία της εφημερίδας «Βραδυνή» στην Ομόνοια. Την παρέδωσαν μάλιστα στα χέρια του τότε εκδότη της εφημερίδας Τζώρτζη Αθανασιάδη.

Ο τρόπος διαφυγής της σημαίας από το Πολυτεχνείο παραμένει άγνωστος. Εκείνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι το 1974 (με τη μεταπολίτευση) η σημαία έφθασε στην ΕΦΕΕ και στον πρώτο πρόεδρό της Γ. Σταματάκη της ΚΝΕ. Στην πορεία της πρώτης επετείου του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1975, τη σημαία κρατούσαν οι Στέφανος Τζουμάκας, Σταματάκης και Χρύσανθος Λαζαρίδης (ΚΚΕ Εσωτερικού τότε). Το 1976 η σημαία πέρασε στα χέρια του Σ. Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, προέδρου στην ΕΦΕΕ. Από τον Σ. Τζουμάκα η σημαία πέρασε στον Χρήστο Παπουτσή, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της ΕΦΕΕ ως το 1980, όντας μάλιστα τελευταίος που θήτευσε σε αυτή τη θέση. Εν συνεχεία το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ αδυνατούσε να συγκροτήσει προεδρείο, ώσπου να περιπέσει σε οριστική απραξία το 1995. Μετά τον Χ. Παπουτσή η σημαία πέρασε στα χέρια (και στη φύλαξη πια) του Φ. Χατζημιχάλη, ο οποίος με τη σειρά του την παρέδωσε στα χέρια του Ι. Τσαμπουργκέλη. Από το 1982 η σημαία «έφυγε» από τα γραφεία της ΕΦΕΕ στην οδό Ιπποκράτους και πέρασε στην...παρανομία, στη μυστική φύλαξή της δηλαδή σε σπίτια στελεχών της ΠΑΣΠ.

Οι καβγάδες μεταξύ των παρατάξεων ήταν ομηρικοί, αλλά πάντοτε στο τέλος το ΠΑΣΟΚ κατάφερνε να την κρατήσει και να την κληρονομεί από στέλεχος σε στέλεχος. Από ένα σημείο και μετά μάλιστα, η σημαία βρίσκεται στα χέρια κάποιου ή κάποιων τους οποίους δεν γνωρίζει ακόμη και η επίσημη ηγεσία του κόμματος, προφανώς γιατί δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά για να το μάθει. Η σημαία που όλον τον χρόνο είναι άφαντη, το μεσημέρι της 17ης Νοεμβρίου κατεβαίνει στην οδό Πατησίων για να τεθεί επικεφαλής της πορείας προς την αμερικανική πρεσβεία. Ενώ μόλις ολοκληρωθεί η πορεία, η σημαία περνάει στα χέρια της ΠΑΣΠ, τυλίγεται προσεχτικά και από τότε οι πάντες αγνοούν την τύχη της.

Το καλύτερο από όλα, είναι το γεγονός ότι η σημαία έχει πλυθεί στο πλυντήριο για να φύγουν τα αίματα! Παρά το γεγονός, ότι αυτό έχει συμβεί πριν από αρκετά χρόνια κρατείται ως μυστικό για λίγους μυημένους. Συγκεκριμένα την έπλυνε η μητέρα ενός φοιτητή όταν την ανακάλυψε κρυμμένη σε ένα μπαούλο ερχόμενη στην Αθήνα για να δει τι κάνει ο γιος της και να του συγυρίσει την γκαρσονιέρα στην οποία έμενε.

To KKE και το μυστήριο της «Πανσπουδαστικής Νο 8»


Δεν υπάρχει «ζύμωση» στα αμφιθέατρα, κάθε φορά που συζητείται το Πολυτεχνείο, που να μη «χτυπά κόκκινο» στο άκουσμα μιας φράσης: «Πανσπουδαστική Νο 8». Πρόκειται για το αντιστασιακό φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του '74. Επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο. Όμως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη: Αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης», φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (...) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις». Παρέπεμπε -κατά γενική παραδοχή- στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και με παρότρυνση του συναδέλφου τους από τη Φαρμακευτική (και μέλους της ΑΑΣΠΕ) Δ. Μαυρογένη έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα ο Δ. Μαυρογένης καταγγέλλεται ως «πράκτορας».

Το κείμενο δεν έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ. Τα τότε στελέχη της ΚΝΕ, στην πλειονότητά τους, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ, ενώ το κόμμα δεν πήρε ποτέ θέση.

Η καταγγελία της «Πανσπουδαστικής» έπεσε σαν βόμβα στους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου κι αμφισβητήθηκε τόσο η γνησιότητά της, όσο και οι συνθήκες κάτω απ' τις οποίες εκδόθηκε. Έτσι, η πρώτη μεταπολιτευτική ενέργεια 16 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, από όλες τις παρατάξεις, ήταν να συγκεντρωθούν (28 Σεπτεμβρίου 1974) και να εκδώσουν «τη μία και μοναδική ανακοίνωση εκτίμησης της εξέγερσης», ώστε να γίνει σαφές ότι «η άλλη» ήταν πλαστή.

Το Πολυτεχνείο, η χούντα και ο Κίσινγκερ


Σύμφωνα με επιστολή που απέστειλε στο «Βήμα» (2-7-2011), ο πρέσβης της Ελλάδος στην Αίγυπτο, κατά την περίοδο της δικτατορίας, Αντώνιος Κοραντής, η ανατροπή του Παπαδόπουλου, οφείλεται καθαρά στους Αμερικανούς, λόγω της άρνησής του να επιτρέψει την διέλευση και τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών αεροπλάνων, που είχαν σαν στόχο την παροχή βοήθειας στο Ισραήλ, κατά τον «Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ» (ή αλλιώς Δ' αραβοϊσραηλινός πόλεμος), τον Οκτώβριο του 1973...

[...] Κατά την εποχή του τέταρτου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου ή, όπως αποκλήθηκε, του «Γιομ Κιπούρ» ή του «Ραμαντάν» -πριν και μετά- ήμουν πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο, την μεγαλύτερη ελληνική πρεσβεία, τουλάχιστον, κατά τους τότε ιθύνοντας, στη Μέση Ανατολή, στον αραβικό κόσμο και στην Αφρική γενικότερα.

Ο πόλεμος εξερράγη με πρωτοβουλία αποκλειστικά του Σαντάτ -διαφωνώ πλήρως με τον χαρακτηρισμό του ως ανδρός «μετρίου σχήματος»-, όπως προκύπτει από το βιβλίο του «Ιn search of identity» κ.λπ. Και αφού ο λόγος περί του αειμνήστου, άκρως φιλέλληνα, προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι σ΄ αυτόν, κατ΄ εμέ, οφείλει ο πολύ Κίσινγκερ το βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης και οι ΗΠΑ ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία τους στη μεταπολεμική εξωτερική πολιτική τους.

Λίγες ημέρες μετά την έκρηξη του πολέμου, που κατέλαβε εξαπίνης τους Ισραηλινούς -λόγω της Μεγάλης Εορτής των οποίων, του «Γιομ Κιπούρ», ήσαν υποχρεωμένοι σε ακινησία-, με κάλεσε στο γραφείο του επειγόντως ο τότε υπουργός Εξωτερικών και ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Ισμαήλ Φάχμι και με παρεκάλεσε να παρέμβω στην Αθήνα για να βρεθεί Έλληνας εφοπλιστής να διαθέσει πετρελαιοφόρα για τη μεταφορά υγρών καυσίμων από Βεγγάζη στην Αλεξάνδρεια, καθ΄ όσον ήταν αδύνατος, λόγω των πολεμικών γεγονότων, ο ανεφοδιασμός της τελευταίας από τα διυλιστήρια του Πορτ Σουέζ. Η Αθήνα αποδέχθηκε το αιγυπτιακό αίτημα και η Αλεξάνδρεια -η περί αυτήν περιοχή είχε κηρυχθεί από τους Ισραηλινούς «πολεμική ζώνη» και όλα τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν κυρίως σιτηρά, τα οποία εστερείτο τότε η Αίγυπτος, ανέστρεφαν πρύμναν- ανεφοδιάστηκε πλήρως σε πετρέλαιο. Δεν πρόκειται να αναφέρω το όνομα του διαθέσαντος τα πετρελαιοφόρα εφοπλιστού δι΄ ευνοήτους λόγους. Πάντως, η ενέργειά του έσωσε, κατά κάποιον τρόπο, την Αίγυπτο, πράγμα που η τότε κυβέρνησή της ανεγνώρισε, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Μετά μία εβδομάδα περίπου, αν πάντοτε δεν με απατά η μνήμη μου, μου τηλεφώνησαν γύρω στις 11 (23.00) τη νύχτα να μεταβώ τα μεσάνυχτα στο γραφείο του Σαντάτ «για κάτι το κατεπείγον». Πράγματι, πήγα στα Ανάκτορα και ο Σαντάτ μού είπε, χωρίς περιστροφές, τα εξής -τα αναφέρω, κατ΄ ανάγκην, περιφραστικά: «Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφον εν όπλοις ότι ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει αεροπορικώς μεγάλη βοήθεια σε υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο κινδυνεύον Ισραήλ, και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και προσγειώσεως σε ελληνικά αεροδρόμια των μεταφερόντων το υλικό τούτο αμερικανικών αεροπλάνων. Εμείς οι στρατιωτικοί είμεθα τίμιοι άνθρωποι, γι΄ αυτό πιστεύω ότι και ο συνάδελφός μου Έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει. Όπως βλέπετε, ο αραβικός κόσμος είναι τώρα ενωμένος στον κοινόν αγώνα και ο πρόεδρός σας πρέπει να λάβει τούτο σοβαρά υπόψη και να απορρίψει το αίτημα Κίσινγκερ, άλλως ξεχάστε τον κόσμον αυτόν, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τον Ελληνισμό» κ.λπ.

Επιστρέψας στην πρεσβεία συνέταξα ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα -διπλής κρυπτογραφήσεως- και το έδωσα γύρω στις δύο το πρωί στους συνεργάτες μου για τα περαιτέρω. Ομολογώ ότι βρέθηκα ενώπιον του μεγαλύτερου διλήμματος της καριέρας μου: «Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα»! Τελικώς, αναλογιζόμενος τους Έλληνες στις αραβικές χώρες, εισηγήθηκα την αποδοχή του αιτήματος του Αιγυπτίου προέδρου. Το τηλεγράφημα είχε πρώτο παραλήπτη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γ. Παπαδόπουλο, με κοινοποίηση στους Σπ. Μαρκεζίνη και Χ. Ξανθόπουλο-Παλαμά, αντιστοίχως πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών.

[...] Όπως πληροφορήθηκα τότε, και οι τρεις προαναφερθέντες συμφώνησαν με την εισήγησή μου και απαγορεύθηκε η διέλευση κ.λπ. Στη συνέχεια, έσπευσα να γνωστοποιήσω στον Αιγύπτιο πρόεδρο τη θετική απάντηση της Αθήνας. Παραλείπω τα λοιπά περί της ευγνώμονης στάσεως του Σαντάτ υπέρ ημών, που ήλθε δυστυχώς να ανακόψει η δολοφονία του (6.10.1981).

Μετά την ανάκλησή μου στην κεντρική υπηρεσία, ζήτησε να με δει στο σπίτι του ο μακαρίτης πρέσβης Σπύρος Τετενές, στενότατος φίλος μου. Με υποδέχθηκε με τις λέξεις: «Αντώνη, ξέρεις ότι εσύ έρριξες τον Παπαδόπουλο; Μου το είπε ο Παλαμάς σοβαρολογώντας!». Και μου εξήγησε τι είχε συμβεί: «Στην πρόσφατη Σύνοδο του Συμβουλίου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ και κατά την έξοδο από την αίθουσα συνεδριάσεων ο Αμερικανός ΥΠΕΞ κ. Χένρι Κίσινγκερ επλησίασε τον Έλληνα ομόλογό του και κινώντας απειλητικά τον αντίχειρά του είπε υψηλόφωνα: “Αυτό που κάνατε με τα αμερικανικά αεροπλάνα, θα το πληρώσετε πολύ ακριβά”».

Τα ίδια μου επανέλαβε ο μακαρίτης υπουργός μου σε τυχαία συνάντηση -και λίγους μήνας προ του θανάτου του- στο γνωστό καφέ της Γενεύης «Αux Αmbassadeurs», προσθέσας τα ακόλουθα: «Κατόπιν των όσων σας ανέφερα, τι γνώμη έχετε για την εξέγερση του Πολυτεχνείου που έλαβε χώρα μερικές εβδομάδες αργότερα;». Σε απάντησή μου ότι δεν μπορούσα να αποκριθώ, εφάνη εκνευριζόμενος λέγοντάς μου: «Λυπάμαι, γιατί διπλωμάτης με την εμπειρία σας, δεν αντελήφθη ποίος ήταν όπισθεν της εξεγέρσεως, κάτι το ολοφάνερο». Προφανέστατα, υπονοούσε τον αμερικανικό παράγοντα.

[...] Ευελπιστώ, λοιπόν, ότι όσα αποκαλύπτω ανωτέρω θα γίνουν πιστευτά και θα τεθεί τέρμα στην εκμετάλλευση της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου από ορισμένους που συμμετέσχον σε αυτήν, αλλά δεν τη διοργάνωσαν.

Μετά πάσης τιμής,
Α. Ι. Κοραντής
Πρέσβης ε.τ.

Τι προσφέρει ο εορτασμός του Πολυτεχνείου;


Ένας μύθος, που συνεχίζει να συντηρείται έντεχνα απ' όλα τα πολιτικά κόμματα και πάνω κάτω αυτό μαθαίνουν σήμερα τα Ελληνόπουλα, είναι ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου έρριξε την Χούντα. Φυσικά, η Χούντα δεν έπεσε απ' τους φοιτητές (έπεσε μόνο ο Παπαδόπουλος, τον οποίο ανέτρεψε ο επίσης δικτάτορας Ιωαννίδης), αλλά κατέρρευσε σχεδόν μόνη της με τα γεγονότα της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.

Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ηρεμία επικρατούσε παντού λόγω του στρατιωτικού νόμου και στις 25 του μηνός γίνεται νέο στρατιωτικό κίνημα που ρίχνει τον Παπαδόπουλο και φέρνει στην εξουσία τον ταξίαρχο Ιωαννίδη. Συνεπώς η κατάληψη του Πολυτεχνείου ουδεμία επίδραση είχε στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, αντίθετα έφερε μια πιο σκληρή δικτατορική διακυβέρνηση.

Κάθε καθεστώς χρειάζεται έναν ιδρυτικό μύθο, ένα ιδεολόγημα, ώστε να διαιωνίζει την πολιτική του κυριαρχία.

Η Β΄ Ελληνική Δημοκρατία είχε ως ιδεολόγημα τη συντριβή του κομμουνισμού, αντίληψη στην οποία συμμετείχαν το Κέντρο και η Δεξιά, δηλαδή το 80% του πολιτικού σώματος. Το ιδεολόγημα αυτό, χρήσιμο επί πολλές δεκαετίες, αποτελούσε αυτονόητη επιλογή για ένα κράτος ενταγμένο στο δυτικό στρατόπεδο, το οποίο περιβαλλόταν από εχθρικά κράτη με κομουνιστικό καθεστώς και εδαφικές διεκδικήσεις.

Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία έχει ως ιδεολόγημα το Πολυτεχνείο, καθώς το πολιτικό σώμα και η καθεστωτική διανόηση μετακινήθηκαν εμφανώς προς τα αριστερά μετά το 1974, εξέλιξη που εξακολουθεί και σήμερα.

Η ανύπαρκτη νεκρή Ηλένια Ασημακοπούλου, η οποία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αποδείχθηκε μοντέλο σε διαφήμιση σαμπουάν, οι φημολογίες για το «τανκ που πάτησε τα παιδιά», οι ανασκαφές στο νεκροταφείο Ζωγράφου, ώστε να εντοπιστούν οι «εκατοντάδες νεκροί», η απότιση λουλουδιών στο κεφάλι του ιστορικού Νικόλαου Σβορώνου (το οποίο τίμησε κι ο...ίδιος ο Σβορώνος, όντας ζωντανός τότε!), από παιδιά που νομίζουν ότι είναι μνημείο του Πολυτεχνείου, η βαμμένη «ματωμένη» σημαία που γίνεται αντικείμενο περιφοράς κάθε χρόνο, οι αναφορές στους «εκατοντάδες ή δεκάδες νεκρούς», η εθιμοτυπική πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, όλα αποτελούν τελετουργικές εκδηλώσεις της καθεστωτικής ιδεολογίας, η οποία κρατάει την Ελλάδα δέσμια ενός παρωχημένου και εν πολλοίς κατασκευασμένου παρελθόντος.

Η στήλη στον χώρο του Πολυτεχνείου, αφορά τους νεκρούς φοιτητές κατά την Κατοχή (1941-44) και όχι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η οποία ανεγέρθηκε το 1988 ελλείψει νεκρών φοιτητών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Στην μαρμάρινη πλάκα έχουν αναγραφεί δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβησμένη, πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές του Ε. Μ. Πολυτεχνείου που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο» θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1944!

Όπως είναι γνωστό, η Χούντα είχε παραδώσει την εξουσία από την 8η Οκτωβρίου 1973, όταν είχε αναλάβει η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, στις 10 Φεβρουαρίου του 1974. Ή εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε 16-18 Νοεμβρίου 1973, όταν ή «Χούντα» είχε παραδώσει την εξουσία. Εναντίον ποιας Χούντας εορτάζουμε την εξέγερση; Άλλο ένα ανακριβές αιτιολογικό εορτασμού.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10η Μαΐου 1979:

«Το Πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαρραλέα δημοκρατική εκδήλωση της νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατά την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε από το ΚΚΕ και τα συνθήματα από συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού.

Το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν έρριξε την δικτατορία αλλά τη δυνάμωσε.
 Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ώθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους από την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω από τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνωμοσία αλλά δεν μπορούσε να την κάνει πράξη. Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία...

Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα. Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οτι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας, λόγω ανύπαρκτων «πολυαρίθμων νεκρών», να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας...»

Εξ ίσου αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του «Λογοδοσία μιας ζωής» όπου γράφει:

«Όταν έγινε το Πολυτεχνείο, ούτε πήγα επί τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν την δικτατορία και ότι, όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον.
Έχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε ακόμη, αν δεν την έρριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της αποπείρας κατά του Μακαρίου...»

Τι, λοιπόν, εορτάζουμε στην επέτειο του Πολυτεχνείου; Αν εξετάσει κάποιος τα συνθήματα και τα πανό, τα οποία αναρτώνται σε κάθε επέτειο στα χώρο του Πολυτεχνείου, θα αντιληφθεί ότι μόνο ιδανικά για την νεολαία δεν εκφράζουν. Κυριαρχούν πάντα αναρχικά και κομμουνιστικά συνθήματα και λάβαρα. Αυτά είναι τα ιδανικά του Πολυτεχνείου; Τα «κάτω» και τα «έξω» αποτελούν τις επιδιώξεις της νέας γενεάς; Ο αναρχισμός και οι απαιτήσεις είναι ο αντικειμενικός σκοπός της νεολαίας;

Δεν αρμόζει μια τέτοια συμπεριφορά σε ένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Αν θέλαμε να καθιερώσουμε μια μέρα εορτασμού της Αναρχίας, δεν είναι η καταλληλότερη η επέτειος του Πολυτεχνείου, θα μπορούσε να βρεθεί κάποια άλλη, ώστε να μη σπιλώνονται οι όποιοι αγνοί αγωνιστές.

Δυστυχώς, ο μύθος του Πολυτεχνείου, ενισχύεται εντέχνως και μέσα από την σχολική προπαγάνδα. Ο ακόλουθος σχολιασμός της φωτογραφίας, προέρχεται από το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου (έκδοση 1990), όπου παρ' ό,τι υπάρχουν επίσημα πορίσματα και έχει γίνει γνωστή η συμφωνία φοιτητών και στρατού για το γκρέμισμα της πύλης του Πολυτεχνείου, οι συγγραφείς επιμένουν, αρκετά χρόνια μετά, να μιλούν για «πολλούς νεκρούς φοιτητές», φωλιάζοντας έτσι αυτή την προπαγάνδα ως κάτι αυτονόητο και δεδομένο στο μυαλό των παιδιών και διαιωνίζοντας κατά συνέπεια την ιστορική απάτη...

Ομοίως, εμμένει στην συντήρηση του μύθου και η δημοσιογραφική προπαγάνδα (συνοδευόμενη ενίοτε κι από σκανδαλώδη άγνοια), παπαγαλίζοντας το γνωστό παραμύθι «οι φοιτητές που πλάκωσε το τανκ»..

Πηγές

tovima.dolnet.gr | vrahokipos.net | rwf-archive.gr | iefimerida.gr | homepages.pathfinder.gr/sfoulidis | img.pathfinder.gr/clubs/files/44447/1 | thourio.gr | e-grammes.gr | el.wikipedia.org | rizospastis.gr | pasok.gr | politismospolitis.org | homepages.pathfinder.gr/nfinnos | corfunews.eu | stoxos.gr | news.in.gr | geocities.com/antimamala | enet.gr | tovima.gr

 http://www.pare-dose.net/245#ixzz2VRD7M2U6

               


           Σχόλια

               


               

ΓΙΩΡΓΟΣ Π • 5 years ago

              

               
Δηλαδή, έχει μεγάλη σημασία ρε φίλε, αν σκοτώθηκαν ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ από την πόρτα του Πολυτεχνείου αυτοί οι άνθρωποι;
Ποιος έδωσε το δικαίωμα σε ποιους να τους δολοφονήσει;
Και για να είμαστε εξηγημένοι: Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ, ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΤΟΥ 40 ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ.




               


               

Π-Δ Συντονιστής • 5 years ago

              

               
Πρόσεξε τι έγραψα, σε παρακαλώ: 

Θα αναλογιστεί κάποιος βεβαίως, τι σημασία έχει αν δολοφονήθηκαν ή έφαγαν αδέσποτες, εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου; Τι σημασία έχει αν ήταν 15 ή 105;

               Ελάχιστη ίσως. Το αίμα είναι αίμα, ασχέτως αν σε κάποιες από τις καταστάσεις που κυκλοφορούν, προστέθηκαν κι άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με τα γεγονότα και είχαν αποβιώσει από άλλα αίτια, μέσα στα νοσοκομεία.

               Κάποιοι όμως, πάνω σ’ αυτό το αίμα, δημιούργησαν κι έναν μύθο και πατώντας σ’ αυτόν, το καπηλεύτηκαν. Ονόματα δε λέμε…





              

               

antonis • 5 years ago

                          

               
μετά από μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστοποιηθεί αν όντως υπήρξαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο τις μέρες της εξέγερσης του 1973. Ο άνθρωπος που οδηγούσε το τανκ , Ο Σκευοφύλαξ , στη γνωστή μοναδική του συνέντευξη στο Βήμα το 2003 αφήνει ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο πάντως ... 
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι η εν ψυχρώ δολοφονια του Μ.Μυρογιάννη από τον Ντερτιλή , το μεσημέρι της επόμενης μέρας (18-11-73) έξω από τη γκρεμισμένη πύλη ... 
Τα στοιχεία πάντως για τους νεκρούς είναι αντιφατικά και εγείρουν σαφείς προβληματισμούς σε κάθε καλόπιστο κι αντικειμενικό ερευνητή για το βαθμό της αξιοπιστίας τους .. Σίγουρα φαίνεται ότι υπήρξε μεθόδευση από τους χουντικούς και τα χουντοσταγονίδια της μεταπολίτευσης να συγκαλυφθούν τα γεγονότα της ντροπής ...


Αντίστοιχη σπέκουλα υπήρξε μάλλον κι από την άλλη πλευρά για λόγους κομματικής εκμετάλλευσης ...
παραθέτω ένα απόσπασμα 
από αυτόπτη μάρτυρα εντός του Πολυτεχνείου , που μάλλον βρίσκω πειστικό ...


"Όταν ήρθαν τα τανκς και κάναν τον κύκλο του Πολυτεχνείου για να μας απομονώσουν και πυροβόλαγαν, ο κόσμος έμεινε εκεί, τραγουδούσε τη Ρωμιοσύνη, άρχισε να φωνάζει: 'Φαντάροι είμαστε αδέρφια' κλπ. Ο ραδιοφωνικός σταθμός άρχισε να εκπέμπει με εκείνη τη δραματικότητα... μέχρι τις τρεις παρά...
Θυμάμαι ότι ήμουν ο τελευταίος που πήγε κάτω και τους είπα: 'Τελειώσαμε. Πρέπει να φύγουμε.' Το θυμάμαι καλά. Και βάλαμε τα κλάματα... ήταν το τελευταίο σημείο πλέον, γιατί είχε μπει το τανκ μπροστά στην πόρτα. Σπάσαμε το σταθμό... Απ' έξω θυμάμαι ήταν ορισμένοι από μας και προσπαθούσαν να συζητήσουν, για να μη γίνει σφαγή. Άρχισα, θυμάμαι, να φωνάζω με τον τηλεβόα, στην πόρτα ακριβώς της Αβέρωφ, ότι είμαστε άοπλοι και ότι ζητάμε παρουσία εκπροσώπων ξένων πρεσβειών για να αποχωρήσουμε...
Μερικούς τους έπιασε κάτι σαν πανικός εκείνη τη στιγμή, βλέποντας ότι θα σφάξουν τον κόσμο... Τουλάχιστον, να γίνει ομαλά η αποχώρηση(...).
Μπροστά στα μάτια μου, άγριο ξύλο...Όταν το τανκ έβαλε τη μπούκα του και ενώ γίνονταν όλα αυτά και υπήρχε μία διαδικασία ομαλής εκκένωσης, βλέπω το συνταγματάρχη κι ένα λοχαγό με φουλάρι, αυτός με το φουλάρι, ίσως ήταν ο Δερτιλής, δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος, έδωσε σήμα. Πέφτει το τανκ απάνω και την επόμενη στιγμή θυμάμαι δύο πράγματα: να πέφτω κάτω και να βλέπω πατούσες παπουτσιών πάνω από το κεφάλι μου και να ακούω 'Πάει η κοπέλα, σκοτώθηκε'. Τώρα, πώς σηκώθηκα; Δε θυμάμαι. Η Πέπη Ρηγοπούλου καθόταν δίπλα στον τοίχο και έπεσε μια κολώνα στα πόδια της. Θυμάμαι τρέξαμε μαζί με τον κόσμο μέσα από τις στοές της Σχολής Καλών Τεχνών και τρέχοντας, φτάσαμε πίσω στην αυλή του Πολυτεχνείου, στο κτίριο των Μηχανολόγων και εκεί μας έπιασαν τα ΛΟΚ. Ήμασταν ξεγραμμένοι έτσι και αλλιώς. Εκείνη την ώρα δε σκεφτόμασταν τίποτα. Βγήκαμε μπροστά. Είπαμε: 'Είμαστε της Επιτροπής,. Μην πυροβολείτε. Είμαστε άοπλοι.'Αυτοί, όταν τους πλησιάσαμε μας είπαν: 'Από εκεί παιδιά, φύγετε'... Οπότε βγήκαμε από την πόρτα της Στουρνάρα. Ήταν θυμάμαι ένας ηλικιωμένος αρχιλοχίας, ο οποίος είπε: 'Σιγά-σιγά, με τάξη'. Αλλά, ενώ βγαίναμε αμίλητοι και ομαδικά στη Στουρνάρα, είχε κάνει έναν κλοιό η αστυνομία, η οποία επιτίθετο άγρια. 'Δημοκρατία θέλατε, ε;' Μπαμ! 'Αλήτες'. . Αλλά ήταν μέγάλος ο αριθμός των φοιτητών και μικρός ο αριθμός των αστυφυλάκων και τρέξαμε με μεγάλη ορμή. Θυμάμαι τότε ότι βρήκαμε ένα δεύτερο τείχος στα Εξάρχεια, το οποίο κι αυτό το σπάσαμε σώμα με σώμα, ξύλο κλπ και μέσα από τους στενούς δρόμους εκεί των Εξαρχείων...Πάλι φωνάζαμε 'Κάτω η δικτατορία', ενώ βλέπαμε από γωνία σε γωνία λοκατζήδες, οι οποίοι προχώραγαν...
Εμείς φύγαμε το πρωί, λοιπόν, από εκεί, από μια πολυκατοικία των Εξαρχείων... Στο διαμέρισμα που έμεινα εγώ, θυμάμαι, ήταν μέσα σ' ένα δωμάτιο 30-35. Πάνω σε ένα κρεβάτι, κάθετα, είχαμε κοιμηθεί δέκα άτομα.
Έβλεπες τα υπολείμματα της εξέγερσης...
Την άλλη μέρα το πρωί, βγαίνοντας, είδαμε πολύ κόσμο στους δρόμους. Περνάγαν ελικόπτερα σε πολύ χαμηλό ύψος. . Πατημένα αυτοκίνητα από τανκς, οδοφράγματα, ντελαπαρισμένα τρόλεϊ... η Πατησίων ανάστατη, ξύλα, πέτρες...Έβλεπες ότι υπήρχε ένα πεδίο μάχης.
Το Σάββατο έγινε ο μεγαλύτερος σκοτωμός, γιατί έρχονταν κύματα διαδηλωτών τόσο από την Πατησίων, όσο και από την Πειραιώς και η σφαίρα έπεφτε χαλάζι. Σκότωναν έτσι, εν ψυχρώ. Ο κόσμος ερχόταν να δει το Πολυτεχνείο το Σάββατο το πρωί. Και πρέπει να πω ότι η εξέγερση συνεχίστηκε και την Κυριακή ακόμα..."


Η μαρτυρία περιέχεται στο βιβλίο της Άννας Μαντόγλου "Η εξέγερση του Πολυτεχνείου-Η συγκρουσιακή σχέση ατόμου και κοινωνίας", εκδόσεις Οδυσσέας.


Θα κλείσω με μια αναφορά στην πρώτη επίσημη έρευνα για το θέμα, κρατώντας τις επιφυλάξεις μου , καθώς πιστεύω ότι είναι πολλά τα όσα δεν γνωρίζουμε για το ζήτημα αυτό ... 
{σε κάθε περίπτωση όμως , θα τονίσω ότι είναι επιεικώς ασήμαντο να ερίζουμε για το αν οι νεκροί ήταν μέσα , έξω , ή πέριξ του Πολυτεχνείου ... Το μείζον είναι να καταδειχθεί και να στηλιτευθεί δια παντός η βαρβαρότητα του Απριλιανού καθεστώτος στη συνείδηση του ελληνικού λαού .... Και σας καλώ να το πράξετε με εντιμότητα , προκειμένου να μην σχηματίζουν λαθεμένες εντυπώσεις οι νεότερες γενιές ... }
" ...

Η πρώτη επίσημη έρευνα για το Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκε ύστερα από 30 χρόνια από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, για τον ακριβή αριθμό των θυμάτων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Την έρευνα παρουσιάζει το περιοδικό Ταχυδρόμος. Με βάση την έρευνα, η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, οι επώνυμοι νεκροί ανέρχονται σε 23, ενώ υπάρχουν και άλλοι 16 των οποίων τα στοιχεία παραμένουν άγνωστα.


Στην έρευνα του διευθυντή του Ιδρύματος Λεωνίδα Καλλιβρετάκη γίνεται για πρώτη φορά προσπάθεια καταγραφής του χώρου και των συνθηκών κάτω από τις οποίες έχασαν τη ζωή τους τα θύματα της εξέγερσης.
Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πρώτες (δημοσιογραφικές) προσπάθειες για την καταγραφή των γεγονότων μιλούσαν για 59 νεκρούς ή και 79 θύματα, με βάση τον κατάλογο Γεωργούλα.
Ακολούθησε η πρώτη επίσημη καταγραφή από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, ο οποίος τον Οκτώβριο του 1974 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από την επίθεση σκοτώθηκαν 34 άτομα.
Ένα χρόνο αργότερα, ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου προστίθεται ένας ακόμη νεκρός.


Οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου δικαιολογούν ως ένα βαθμό τη σύγχυση, λόγω του κλίματος των ημερών εκείνων, που ουσιαστικά δεν επέτρεπε την πραγματοποίηση επιστημονικών ερευνών.
Η έρευνα του κ. Καλλιβρετάκη απαντά και σε ένα ακόμα ερώτημα. Αν υπήρχαν νεκροί μέσα ή έξω από το ΕΜΠ. Όπως προκύπτει, νεκροί υπήρχαν, αλλά είχαν χτυπηθεί στους γύρω δρόμους και μεταφέρονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί από τους φοιτητές.
Το γεγονός αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τη σημασία της κινητοποίησης των φοιτητών. Αντίθετα αναδεικνύει τη συμμετοχή του αθηναϊκού λαού στην υπόθεση.


Ορισμένα στοιχεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι τα εξής:
Η κατάληψη είχε διάρκεια 56 ωρών. Υπήρξαν 5.000 διαδηλωτές μέσα στο Ίδρυμα, 10.000 στην άμεση περίμετρο και 100.000 σε διάσπαρτες διαδηλώσεις.
Συνολικά έγιναν 2.000 συλλήψεις, 24 φόνοι, 128 απόπειρες ανθρωποκτονίας, 1.103 τραυματισμοί πολιτών και 61 τραυματισμοί αστυνομικών.
Τέλος, οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν 24.000 φυσίγγια, η φρουρά του υπουργείου Δημόσιας Τάξης έριξε 2.192 φυσίγγια και οι στρατιώτες 300.000 φυσίγγια.
Τα αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος θα δημοσιευθούν σε βιβλίο.

υ.γ. οφείλω επίσης να επισημάνω κάτι ακόμη από όσα διάβασα …
κατά την έφοδο στο Πολυτεχνείο, τουλάχιστον, οι άνδρες του στρατού, και δεν μιλώ φυσικά για τα στρατοκρατικά χουντοαποβράσματα τύπου Ντερτιλή, επέδειξαν κατά κανόνα την απαιτούμενη ψυχραιμία και συνείδηση κοινωνικής ευθύνης… Είναι παρήγορο ότι σε τόσο κρίσιμες στιγμές στρατευμένα παιδιά ένιωσαν, έστω ενστικτωδώς, γιατί υπήρξαν κι οι ίδιοι θύματα μιας ελεινής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, ότι αποστολή του στρατού δεν είναι να ανοίγει πυρ έναντι αόπλων φοιτητών …


Δεν θα πω όμως το ίδιο για τα ασφαλίτικα και κυπατζίδικα καθίκια, τυφλά όργανα του άθλιου καθεστώτος, που ‘ ναι οι βασικά υπεύθυνοι για τις εν ψυχρώ δολοφονίες πολιτών. 
Η στάση τους αυτή θα τους στιγματίζει για πάντα στη συνείδηση του ελληνικού λαού ….






               


               

Π-Δ Συντονιστής • 5 years ago

              

               
Προς antonis:
Διάβασα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα την ανώνυμη μαρτυρία (συγγνώμη που τονίζω το «ανώνυμη», αλλά δεν βλέπω κανένα όνομα). Πρόσεξε τι λέει: «ακούω ‘Πάει η κοπέλα, σκοτώθηκε’». 
Άκουσε. Δεν είδε. Επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτόπτης μάρτυρας δολοφονίας. Επιπλέον, υπάρχει η επίσημη κατάθεση αυτού/ής που φώναξε «Πάει η κοπέλα, σκοτώθηκε»; Αν ναι, πως λέγεται και ποιο είναι το όνομα της νεκρής; Σε ποιο επίσημο πόρισμα είναι καταχωρημένη η κατάθεση;
 Επιπλέον, η μαρτυρία του είναι διανθισμένη από «δεν θυμάμαι», «δεν είμαι σίγουρος» κ.α. Μιλάμε όμως για τραγικές στιγμές που λογικά θα έπρεπε να χαραχτούν στο μυαλό του. Όχι ότι είναι το σημαντικότερο, απλώς το αναφέρω.
Πρόσεξε! Δεν απαξιώνω την μαρτυρία, αλλά δεν την θεωρώ και αξιόπιστη. Τους λόγους τους εξηγώ.
 Κάτι τέτοιες μαρτυρίες, δεν στο κρύβω ότι μου φέρνουν στο μυαλό, μαρτυρίες τύπου «Ηλένιας Ασημακοπούλου».
 Παρακάτω αναφέρεις 34 νεκρούς, σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά. Ολόκληρο το πόρισμα Τσεβά παρατίθεται στο κυρίως θέμα, μαζί με τους επισήμως ανακοινωθέντες νεκρούς. Διάβασέ το προσεκτικότερα και θα δεις ότι δεν υπάρχει πουθενά τέτοιος αριθμός. Υπάρχει μάλιστα και ο σχετικός κατάλογος με τα ονόματα των νεκρών.
 Κι επειδή δεν θέλω να παρεξηγούμαι, επαναλαμβάνω:

 Θα αναλογιστεί κάποιος βεβαίως, τι σημασία έχει αν δολοφονήθηκαν ή έφαγαν αδέσποτες, εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου; Τι σημασία έχει αν ήταν 15 ή 105;

               Ελάχιστη ίσως. Το αίμα είναι αίμα, ασχέτως αν σε κάποιες από τις καταστάσεις που κυκλοφορούν, προστέθηκαν κι άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με τα γεγονότα και είχαν αποβιώσει από άλλα αίτια, μέσα στα νοσοκομεία.

               Κάποιοι όμως, πάνω σ’ αυτό το αίμα, δημιούργησαν κι έναν μύθο και πατώντας σ’ αυτόν, το καπηλεύτηκαν. Ονόματα δε λέμε…







               


               

antonis • 5 years ago

              

               
η κοπέλα στην οποία αναφέρεται ο συγκεκριμένος αυτόπτης ονομάζεται παρακάτω κι είναι αυτή στην οποία έπεσε επάνω η κολόνα κατά την είσοδο του τανκ ... είναι η Πέπη Ρηγοπούλου , σημερινή καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ... 
Ο μάρτυρας δεν καταγγέλλει καμιά δολοφονία εντός του Πολυτεχνείου , αν πρόσεξες , απλώς αποδίδει το κλίμα του πανικού που επικράτησε , αλλά και παρουσιάζει μάλλον θετικά τη στάση που επέδειξαν αρκετοί στρατιώτες έναντι των φοιτητών ... Κι είναι λογικό να μη θυμάται ίσως πολλά, διότι σε στιγμές πανικού, συχνά βιώνεις τα γεγονότα ως μια παραίσθηση, όχι πλήρως συνειδητά ... 
σου έχει τύχει μήπως ποτέ να σε κυνηγάνε σε διαδήλωση μπάτσοι, να νιώθεις το γκλόμπ πάνω στο κεφάλι σου και να τρέχεις πανικόβλητος μέσα σε κόλαση από δακρυγόνα ?? εμένα ναι .. και σε πληροφορώ ότι μέχρι σήμερα δεν έχω ξεκάθαρη λογική συνείδηση του βιώματός μου .... 
τελοσπάντων , η επιλογή της συγκεριμένης μαρτυρίας ήταν για να φανεί κατά τη γνώμη μου το κλίμα της συγκεκριμένης νύχτας , πέρα από ιδεολογικές κορόνες και σπέκουλες ...

Νομίζω ότι, αν και ανώνυμος (δυστυχώς δεν έχω το συγκεκριμένο βιβλίο για να διαπιστώσω αν ονοματίζεται ή όχι , αλλά δεν βρήκα άλλα στοιχεία στο διαδίκτυο ... ) είναι μάλλον μετριοπαθής και για αυτό στην αντίληψή μου άξιος προσοχής ... 
Επιπλέον, αν και δεν μιλά για δολοφονίες εντός του Πανεπιστημίου , όμως είναι σαφής για το τι συνέβη τις επόμενες μέρες στη γύρω περιοχή ... μιλά για χαλάζι από σφαίρες κι εν ψυχρώ δολοφονίες ... κάτι που μάλλον επιβεβαιώνεται κι από τα επίσημα στοιχεία που κι εσύ παρέθεσες παραπάνω ... 
Τέλος , κοίταξε λίγο κι αυτό το σημείο από την επίσημη έρευνα που παρέθεσα πιο πάνω ... έχει κι αυτό τη σημασία του νομίζω ... 
Η έρευνα του κ. Καλλιβρετάκη απαντά και σε ένα ακόμα ερώτημα. Αν υπήρχαν νεκροί μέσα ή έξω από το ΕΜΠ. Όπως προκύπτει, νεκροί υπήρχαν, αλλά είχαν χτυπηθεί στους γύρω δρόμους και μεταφέρονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί από τους φοιτητές.




                                       


               

antonis • 5 years ago

              

               
αν διαβάσεις προσεκτικά το πόρισμα Τσεβά , χρειάστηκε να το τυπώσω ολόκληρο και να το δω αράδα την αράδα ... θα διαπιστώσεις δυο πράγματα ..
1. επιβεβαιώνει πλήρως την πρώτη μαρτυρία του αυτόπτη που παρέθεσα 
2. εκτιμά , ο ίδιος ο Τσεβάς , ότι ενδεχομένως οι νεκροί στις μέρες της εξέγερσης ήταν πολλοί περισσότεροι από όσους επισήμως ή βασίμως προκύπτουν ... ενδεχομένως αρκετά πάνω από 34 στον αριθμό ... 
.... όμως , αν εγώ ήμουν στη θέση της Πέπης Ρηγοπούλου , δεν θα με ενδιέφερε φίλε μου αν οι νεκροί ήταν 1 ή 101 ... νομίζω είμαι σαφής και δεν χρειάζεται να επεκταθώ γιατί θα γίνω μάλλον αρκετά δηκτικός ....




               


               

Π-Δ Συντονιστής • 5 years ago

              

               
Εκτιμήσεις και εικασίες υπάρχουν αρκετές. Σημασία έχουν όμως τα επίσημα πορίσματα. 
Και για να τα μεταφράζουμε σε αριθμούς:


1. Πόρισμα Τσεβά=15 νεκροί (κανένας εντός Πολυτεχνείου).


2. Πόρισμα Σαμπάνη=12 νεκροί (κανένας νεκρός εντός Πολυτεχνείου).


Παρ' όλα αυτά, αν και πολλοί ισχυρίζονται «τι σημασία έχουν οι αριθμοί» (και θα συμφωνήσω), εν τούτοις παρατηρείται μια τάση αύξησης του αριθμού των νεκρών, ακόμα κι όταν η επιβεβαίωσή τους καθίσταται λίγο...«δυσκοίλια».


Δεν σου προκαλεί απορία, το ότι ακόμα και μ' αυτές τις 2 επίσημες αναφορές, η στήλη των νεκρών του Πολυτεχνείου όταν ανεγέρθη (δεκαετία 80, από τον Ανδρέα Παπανδρέου), αφιερώθηκε στους νεκρούς του Πολυτεχνείου που έπεσαν κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, 1941-1944;




              

               

antonis • 5 years ago

              

               
το συνολικό άθροισμα των νεκρών στο πόρισμα Τσεβα, υπερβαίνει τους 20 , κοίταξέ το λίγο καλύτερα στις επιμέρους κατηγορίες που διακρίνει και τις πληροφορίες που δέχεται ως βάσιμες μετά τον κατάλογο των νεκρών που παρουσιάζει ... όπως και τι λέει ο Τσεβάς αναφορικά με το πόσοι μπορεί να είναι οι πραγματικοί νεκροί ... 
και όχι φίλε μου, δεν έχουν σημασία και ισχύ θέσφατου τα επίσημα πορίσματα, όταν ιδίως αυτοί που τα συντάσσουν διατυπώνουν σοβαρές επιφυλάξεις και την αμηχανία τους έναντι των γεγονότων και των ενεργειών συγκάλυψής τους ....
σου υπενθυμίζω ακόμη ότι η πρώτη επίσημη έρευνα από επιστημονική επιτροπή δεν έχει ακόμη ολκληρωθεί .... 
Το τι έπραξε τέλος ο Παπανδρέου το 80 -81 είναι παντελώς αδιάφορο σε σχέση μ' αυτό που συζητούμε εδώ ... μη πετάς τη μπάλλα έξω από το γήπεδο ... μίλησα ήδη για πολιτικές σπέκουλες ένθεν κακείθεν ...




                                      

               

Π-Δ Συντονιστής • 5 years ago

              

               
Το έχω διαβάσει το πόρισμα Τσεβά. Αναφέρονται άλλοι 6 νεκροί, ουσιαστικά «με αστερίσκο».
 Κι αν μπορεί να πει κάποιος, πως την εποχή του Τσεβά, ήταν η ατμόσφαιρα της εποχής που θα μπορούσε να αλλοιώσει τα τελικά συμπεράσματα, δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχυριστεί κάποιος το ίδιο και για το πόρισμα Σαμπάνη, που συντάχτηκε μερικά χρόνια αργότερα (επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου), όταν πλέον είχαν ηρεμήσει τα αίματα.
 Όσο για την σπέκουλα, άστο καλύτερα...
Απορώ όμως... Τα έγγραφα αυτά που τα επικαλέστηκες κι εσύ (από άλλη οπτική γωνία βέβαια) σε ανάλογη συζήτηση στο InOut.gr, στην ουσία τώρα τ' ακυρώνεις. 
Να μου επιτρέψεις τέλος να πω, πως η στήλη των νεκρών του Πολυτεχνείου, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου άσχετη με το θέμα.




              

               

antonis • 5 years ago

              

               
... δεν ακυρώνω τίποτε αγαπητέ .... έχω μάθει όμως ότι στην ιστορική έρευνα πρέπει να εξετάζεις με ιδιαίτερη προσοχή κάθε στοιχείο και να μη " παραμυθιάζεσαι" με κανένα, όσο κι αν φαίνεται ισχυρό και αδιαμφισβήτητο ... η ιστορική αλήθεια είναι πάντα προιόν επίπονης συγκριτικής εργασίας πάνω σε συχνά αντιφατικές πηγές, θέλει προσοχή, απαιτεί εξαντλητική διασταύρωση πληροφοριών και εντιμότητα κυρίως ... 
και το πιο σημαντικό απ' όλα ... κάθε τι το ιστορικά "βέβαιον" ισχύει μέχρι νεωτέρας ...μέχρι την επόμενη έρευνα που ίσως θα ανατρέψει - επιστημονικά - τις βεβαιότητες των προηγουμένων.. 
κι έχουμε ακόμη αρκετό χρόνο να διανύσουμε μέχρι να ολοκληρωθούν οι πρώτες επιστημονικές έρευνες για τα γεγονότα της εποχής εκείνης ... 
(.. άλλωστε , εδώ δεν γνωρίζουμε επακριβώς ακόμη τα της κατοχής , αντίστασης κι εμφυλίου ... ), 
σε καληνυχτώ 
Αντώνης




                          

               

ΑΝΤΩΝΗΣ • 4 years ago

              

               
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΡΙΨΗ 326,000!!! ΦΥΣΙΓΓΙΩΝ ΑΠΟ ΠΩΡΩΜΕΝΟΥΣ, ΑΙΜΟΔΙΨΕΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥΣ ΥΠΗΡΞΑΝ ΜΟΝΟ 24 η΄ΕΣΤΩ 54 ΝΕΚΡΟΙ?? Η΄ ΣΗΜΑΔΕΥΑΝ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ η΄ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΝΟΜΙΖΩ. ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΣΤΕΚΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ''ΓΕΓΟΝΟΤΑ'' ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΟΛΗ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ 'ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ' ΕΛΛΑΔΑ.

ΟΙ ΤΟΤΕ ''ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ'' ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΤΕΣ κλπ, ΟΠΟΤΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. Ο ΜΥΘΟΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ.

              

               

Δημήτριος Π. • 4 years ago

              

               
Θέλω να κάνω μία ερώτηση: Η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του υπίλαρχου Μιχάλη Γουνελά έγινε από ποιόν και με βάση ποιά πηγή; Διότι οι ερωταπαντήσεις που παρατίθενται εδώ, είναι ένα μικρό κλάσμα των όσων είχε να πει ο Μ. Γουνελάς. Δεν υπονοώ ότι εσκεμμένα έχουν αποκρυβεί άλλες πληροφορίες αλλά ο κύριος αυτός, σίγουρα έχει καταθέσει πολύ περισσότερα από αυτά που διάβασα παραπάνω. Τυχαίνει να έχω προσωπική γνώμη επί του θέματος, γι' αυτό προσέξτε σας παρακαλώ πώς θα απαντήσετε.


Πάντως σε γενικές γραμμές, το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι η επέμβαση του τανκ δεν στοίχησε την ζωή κανενός από όσους βρίσκονταν πίσω από την πύλη διότι είχε ήδη αποφασισθεί το τι θα γίνει και οι ευρισκόμενοι πίσω από την πύλη είχαν εγκαίρως απομακρυνθεί σε ασφαλή απόσταση. Ο σοβαρός τραυματισμός της Πέπης Ρηγοπούλου ήταν ένα ατυχές αλλά όχι εσκεμμένο συμβάν. Από την στιγμή όμως που μπήκε μέσα το τανκ και η κατάληψη -θεωρητικά- έλαβε τέλος, συνέβησαν πολλά τα οποία δύσκολα αποδεικνύονται και θα αποτελούν "ψυχολογικό" φορτίο που εσαεί θα κουβαλούν όσοι τα έζησαν ώς δράστες ή αυτόπτες μάρτυρες, και από τις δύο πλευρές.


Προσωπική μου γνώμη, είναι ότι ο Πολυτεχνείο, ήταν μια αγνή εξέγερση εκ μέρους του ελληνικού λαού με μπροστάρηδες τους φοιτητές, η οποία όμως στην πορεία τότε αλλά κυρίως μετά και ειδικά κατά την μεταπολίτευση, "καπελώθηκε" όπως συνήθως γίνεται από την ελληνική αριστερά.


Πάντως όσο και αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί δείγμα της βαθειάς δημοκρατικότητας του Έλληνα, αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι η ίδια η εξέγερση όχι μόνο δεν οδήγησε στην πτώση της χούντας αλλά αντιθέτως οδήγησε στην περαιτέρω σκλήρυνσή της με ανατροπή Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη, ο οποίος ουσιαστικά ως μαριονέτα ξένων και ανθελληνικών δυνάμεων μας "οδήγησε" στην τραγωδία της Κύπρου το 1974.

Πολλοί πιστεύουν ότι αν το Πολυτεχνείο ΔΕΝ είχε υπάρξει η χώρα θα οδηγείτο αργά μεν αλλά σίγουρα στην μετάβαση από την χούντα του γελοίου Παπαδόπουλου σε κάποια μορφή Δημοκρατίας, και εν τέλει σε καθαρή Δημοκρατία. Τα λέω αυτά διότι είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό ΔΕΝ είναι -σε καμμία περίπτωση- πραγματική Δημοκρατία αλλά μιά ιδιότυπη μορφή Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας από ερασιτέχνες της πολιτικής.
 Συμπερασμα: Τιμούμε την εγέγερση του Νοέμβρη του ΄73 αλλά όχι μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά της (δήθεν) ελληνικής αριστεράς.






               


               

Άναυδος • 4 years ago

               
Δημήτριος Π. έγραψε:

... το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό ΔΕΝ είναι -σε καμμία περίπτωση- πραγματική Δημοκρατία αλλά μιά ιδιότυπη μορφή Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας από ερασιτέχνες της πολιτικής.

               ...


               Συμφωνώ απόλυτα, και δεν θα μπορούσα να βρω πιο συνοπτική διατύπωση, και να διορθώσω (στην δική μου υιοθεσία της άποψης) το "ερασιτέχνες της πολιτικής" με το "τυχοδιώκτες της προσωπικής τους ευνομίας, με ή χωρίς την Ελλάδα".




               


               

ΤΑΒΑΡΙΤΣ ΠΑΠΑΡΟΦ • 3 years ago

              

               
Το Πραγματικό Πολυτεχνείο 



«Αγριότητες έγιναν και τέτοιες έκαναν και μέλη του κόμματος... Φυσικά οι πράξεις που έκαναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες για το ίδιο... Περιπτώσεις, όπως του Κορώνη και της ηθοποιού Παπαδάκη δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικασθούν ανοικτά...» 
Νίκος Ζαχαριάδης, Ιούνιος 1945
.

Τρεις καθηγητές και 12 φοιτητές δολοφονήθηκαν από το ΚΚΕ.

Το «κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος», όπως αποκαλούσε το ΚΚΕ ο Γεώργιος Παπανδρέου – χωρίς ποτέ να το πάρει πίσω, όπως έκαναν άλλοι, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής...- ξεπέρασε και αυτούς τους κατακτητές σε θηριωδία. Ενεφύσησε στις ορδές των δολοφόνων του μίσος ανηλεές κατά των συμπολιτών, των συναδέλφων, των φίλων, των γειτόνων και των συγγενών ακόμη που συνέβαινε να αντιστέκονται στην βαρβαρότητα του μισθοφόρου των Εγγλέζων ΕΛΑΣ που πληρωμένος με εγγλέζικες λίρες είχε επιδοθεί μετά μανίας στην εξόντωση όποιου αντιστέκονταν.


Τον Δεκέμβριο του 44 η νέα γενεά πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Σπουδαστές, φοιτητές, και μαθητές συνελήφθησαν, για μια «ανακρισούλα», οδηγήθηκαν στους τόπους του μαρτυρίου και δολοφονήθηκαν άγρια.
 Οι καθηγητές δεν μπορούσαν να λείψουν από το όργιο αίματος του «μεγάλου Δεκέμβρη». Επελέγησαν ως θύματα προς παραδειγματισμό.


Τρεις διαπρεπείς καθηγητές του Πολυτεχνείου πλήρωσαν με την ζωή τους την αφοσίωση τους στο Έθνος και την ελευθερία. 
Από τις ομάδες θανάτου του ΚΚΕ δολοφονήθηκαν:


• Ο προπρύτανης του Πολυτεχνείου Ιωάννης Θεοφανόπουλος.


• Ο κοσμήτωρ της σχολής Μηχανολόγων Γεώργιος Σαρρόπουλος.


• Ο καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πολυτεχνείο, Σπυρίδων Κορώνης – σύμβουλος και σχεδιαστής της κοινωνικής πολιτικής του ελευθερίου Βενιζέλου.


Μαζί με τους καθηγητές τους, στο άνθος της νεότητας των, δολοφονήθηκαν πολλοί σπουδαστές και φοιτητές. Ο αριθμός μόνον των σπουδαστών του Πολυτεχνείου που σύρθηκαν στο τόπο του μαρτυρίου από τους δολοφόνους του ΚΚΕ ανέρχεται σε δώδεκα, μεταξύ αυτών:


• Η Ευγενία Λύτρα, απόγονος του μεγάλου ζωγράφου Λύτρα και ανεψιά του καθηγητή Χόρς.


• Τα αδέλφια Στάθης και Δανάη Ιατρίδου.


• Ο Ν. Κορυζής, ανεψιός του πρωθυπουργού Αλ. Κορυζή και γιος του επίσης δολοφονημένου Στ. Κορυζή.


Μήπως οι διάφοροι γραφικοί και αυτάρεσκοι που θα μαζευτούν για να κτυπήσει ο ένας την πλάτη του άλλου να μας πουν πως συνελήφθηκαν, από ποιούς και γιατί δολοφονήθηκαν οι τρεις καθηγητές και οι δώδεκα σπουδαστές του Πολυτεχνείου;


Και όμως το Πολυτεχνείο δεν τιμά και δεν μνημονεύει τους καθηγητές Θεοφανόπουλο, Σαρρόπουλο, Κορώνη! Δεν έχει αναρτήσει τιμητικώς στις αίθουσες του φωτογραφίες της Λύτρα, του Κορυζή, των αδελφών Ιατρίδου και των άλλων δολοφονημένων σπουδαστών του!
 Ο σύντροφος Φαράκος καπετάνιος τότε.. του λόχου του ΕΛΑΣ "Λόρδος Μπάυρον" δεν αισθάνθηκε ποτέ την υποχρέωση να μας πεί πώς συνελήφθησαν, απο ποιούς και γιατί δολοφονήθηκαν οι τρείς καθηγητές και οι δώδεκα φοιτητές του Πολυτεχνείου.


Οι νεκροί είναι υπαρκτοί δεν είναι άθλιο παραμύθι Ηλένιας!
http://tabouri.blogspot.com/20...






               


               

Ελένη Καρασαββίδου • 3 years ago

              

               
Οι μύθοι γύρω από το Πολυτεχνείο είναι πολλοί κι από πλευρές διάφορες. Ο πιο αισχρός πως δεν υπήρξαν νεκροί. Θα πέσουν οι τοίχοι του Ρυθμιστικού (σημερινού γενικού κρατικού) να σας πλακώσουν! Κι αλήθεια ΠΟΣΟ ΑΙΣΧΡΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ να μιλαμε για νούμερα! Πάντως σας παραθέτω την μαρτυρία ενός καλλιεργημένου μη αριστερού, μιας εμβληματικής καλλιτεχνικής φυσιογνωμίας, συζύγου της Βέμπο και συνθέτη αθάνατων τραγουδιών που τραγουδούσαν κι οι χουντικοί, του κ. Μίμη Τραιφόρου.
 Πριν όμως θέλω να παραθέσω ακόμη την μαρτυρία της μητέρας του πόσο το παιδί της αγαπούσε τον εθνικό ύμνο... Έτσι είναι η πραγματικότητα. ΞΕΒΟΛΕΥΕΙ ακροδεξιούς κι ακροαριστερούς το ίδιο!


Τετάρτη, 17 Νοεμβρίου 2010


Μιχάλης Μυρογιάννης... 
Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα.


Στις 12:00 το μεσημέρι, στις 18/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του στρατού (συνταγματάρχης Νικόλαος ΝτερτιλήςΉ). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ (Γ΄ Σεπτεμβρίου) σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.


Η κατάθεση του Μίμη Τραϊφόρου:
 Όπως αναφέρει στην κατάθεσή του, “περί ώραν 2:15 της Κυριακής 18/11/1973 ευρισκόμουν εις το μπαλκόνι του σπιτιού μου επί της οδού Πατησίων και αντελήφθην έναν νεαρό άνδρα, ύψους περίπου 1,80 μ. με μακριά μαλλιά, να κατέρχεται την οδόν Στουρνάρη, ήσυχος και αδιάφορος. Καθώς είχεν φθάσει εις το μέσον της διασταυρώσεως των άνω οδών, φαίνεται ότι κάποιος από το Πολυτεχνείο του φώναξε κάτι, εγώ δεν άκουσα τίποτε, αλλά το συμπεραίνω, διότι τον είδα να επιταχύνη το βήμα του και στον τρίτο – τέταρτο βηματισμό του άκουσα δύο πυροβολισμούς. Εκ των υστέρων έμαθα ότι ο ανωτέρω αποβιώσας ωνομάζετο Μυρογιάννης, υιός θυρωρού, ο οποίος πήγαινε να επισκεφθή τον πατέρα του εις κάποιαν πολυκατοικίαν επί της οδού Γ΄ Σεπτεμβρίου. Ο πατέρας του επεσκέφθη την σύζυγόν μου, Σοφίαν Βέμπο, και της άφηκε μιαν φωτογραφίαν του νεκρού με αφιέρωσιν, εγώ έλειπα κατά την επίσκεψιν του ανωτέρω.
(στοιχεία από το περιοδικό Ταχυδρόμος /2003) 
http://mytilinia-dialektos.blo...






               

archstanton • 3 years ago

              

               
Πριν κάνα χρόνο τέτοιες μέρες με ένα φίλο συζητάγαμε ότι από όλες τις εθνικές επετείους κατά τις οποίες δεν λειτουργούν τα σχολεία, η καλύτερη είναι αυτή του πολυτεχνείου. Και οι άλλες δεν λέω είχαν το μπούγιο τους λόγω παρελάσεων άλλα είχαν και ένα μικρο πρόβλημα, τελείωναν πολύ γρήγορα. Το πρωί θα πήγαινες στο σχολείο να πεις καμιά μαλακία με τους φίλους, μετά στην παρέλαση να ρίξουμε κάνα στραγάλι, έπειτα καφέ σε καμιά πλατεία που ήταν τίγκα με παιδάκια που φορούν μαύρο - μπλε παντελόνι και λευκό πουκάμισο και όσο την παλεύαμε ακόμη η μέρα θα έκλεινε πηγαίνοντας για μπάλα το απογευματάκι. Μετά τέλος, η ρουτίνα και η μονοτονία ξαναπαίρνανε την θέση τους κανονικότατα.


Στην γιορτή του Πολυτεχνείου όμως... εκεί είχαμε πάει το επίπεδο ένα βήμα παραπέρα, κατεβαίναμε μετά την γιορτή του σχολείου κάτω στην Αθήνα και ρίχναμε ματιές στις διάφορες διαδηλώσεις να βρούμε υποψήφιους ταραχοποιούς, τους οποίους θα τους ακολουθούσαμε διακριτικά για να τους πετύχουμε μετά σε πρώτο πλάνο εν ώρα δράσης σε κάποιο απόμερο στενό. Η πλάκα είναι ότι συνήθως σε λίγα λεπτά είχαμε εντοπίσει τύπους με κράνη μοτοσικλέτας και τσάντα polo στην πλάτη, με μπουκάλια μπίρας άδεια να εξέχουν από αυτή.

Τώρα πως στο διάολο η αστυνομία και ακόμα χειρότερα όλοι αυτοί οι δήθεν κουλτουριάρηδες ψευτο -αριστεροί που οργανώνουν και συμμετέχουν στις πορείες δεν τους παίρνουν είδηση για να τους πλακώσουν στο ξύλο και έτσι να μην γίνουν επεισόδια, μόνο αυτοί και ο θεός (για όσους πιστεύουν) το ξέρουν.
Έτσι λοιπόν το πρωί πέρναγε ευχάριστα η ώρα με τα μικρο επεισόδια που παρακολουθούσαμε να κάνουν αυτοί οι τύποι, όμως η αληθινή άξια της γιορτής ερχόταν το απογευματο- βραδο, γιατί τότε γινόντουσαν τα πραγματικά επεισόδια, που φυ
σικά ως γνήσιοι χέστες είχαμε φροντίσει να τα παρακολουθούμε από την τηλεόραση. Παραγγελναμε τις πίτσες μας σαν να ήταν βραδιά champions league και βλέπαμε να γίνεται ένας πανικός στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο, με κομπιούτερ να εκσφενδονίζονται μέσα από τα κτίρια, μολότοφ να ίπτανται από εδώ και από εκεί αφηρημένα, και κερασάκι στην τούρτα τα χημικά και τα δακρυγόνα των ματατζήδων.


Όλα αυτά φυσικά περίπου μεχρι το 1996-97 γιατί από εκεί και πέρα η γιορτή του Πολυτεχνείου πήρε την φυσική της θέση στην ιστορία. Η γιορτή και η μέρα η ίδια έχουν ατονήσει και είναι απόλυτα φυσικό αφού δεν έχουμε να κάνουμε με μια εθνική επανάσταση απέναντι σε ξένη κατοχή και την δημιουργία ουσιαστικά ενός νέου κράτους. Ούτε με την αντίσταση απέναντι σε έναν επίδοξο κατακτητή στον μεγαλύτερο πόλεμο στην ιστορία του κόσμου. Αντίθετα έχουμε να κάνουμε με ανικάνους πολίτικους και επιχειρηματικούς παράγοντες, (όπως σχεδόν πάντα κατά την σύντομη ιστορία αυτού του νέου- ελληνικού κράτους), με ένα μείγμα στρατιωτικο
ανυπάρκτου βασιλιά, οι οποίοι υπό την ηλίθια σκηνοθεσία των αμερικάνικων μυστικών (ο θεός να τις κάνει) υπηρεσιών τα κάνανε μπάχαλο.
 Για να μην είμαι και τελείως κυνικός οι άνθρωποι οι οποίοι πέθαναν εκείνη την περίοδο για τα πιστεύω τους, σωστά ή λάθος, αξίζουν κάθε τιμής άλλα σίγουρα όχι από αυτούς οι οποίοι τότε είχανε ή κάνανε ότι είχανε τα ίδια πιστεύω και από τότε και μετά, η ανικανότητα τους σε συνδυασμό με την απαράμιλλη βλακεία και υποτακτικότητα τους και όλα αυτά εν συνάρτησή με την τρομερή μικροψυχία τους και την θρησκοληψία τους, έχουνε κάνει τον Νέρωνα να φαντάζει μπροστά τους πεφωτισμένος ηγέτης.






               


               

Oblivion • 3 years ago

              

               
http://jungle-report.blogspot....
http://www.vrahokipos.net/old/...




               


               

Π-Δ Συντονιστής • 3 years ago

              

               
Προς Oblivion:
Σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες, το πόρισμα Τσεβά και η συνέντευξη Σκευοφύλακα παρατίθενται στο κυρίως κείμενο.




               


               

Oblivion • 3 years ago

              

               
Πρέπει να σημαίνει πολλά για πάσης φύσεως νοσταλγούς το να μην σκοτώθηκαν μέσα στο ΕΜΠ φοιτητές. Ιδεολογικά.




               


               

Π-Δ Συντονιστής • 3 years ago

              

               
Προς Oblivion:
Έχω κουραστεί να το επαναλαμβάνω...
Π-Δ έγραψε:



               Θα αναλογιστεί κάποιος βεβαίως, τι σημασία έχει αν δολοφονήθηκαν ή έφαγαν αδέσποτες, εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου; Τι σημασία έχει αν ήταν 15 ή 105;

               Ελάχιστη ίσως. Το αίμα είναι αίμα, ασχέτως αν σε κάποιες από τις καταστάσεις που κυκλοφορούν, προστέθηκαν κι άτομα που δεν είχαν καμία σχέση με τα γεγονότα και είχαν αποβιώσει από άλλα αίτια, μέσα στα νοσοκομεία.

               Κάποιοι όμως, πάνω σ’ αυτό το αίμα, δημιούργησαν κι έναν μύθο και πατώντας σ’ αυτόν, το καπηλεύτηκαν. Ονόματα δε λέμε…







              

               

Oblivion • 3 years ago

              

               
Δες το σχόλιο του Ντίνου στο άρθρο που παρέθεσα του jungle-report, από τον οποίο "πήρα" και το πόρισμα.




              

               

Π-Δ Συντονιστής • 3 years ago

              

               
Για να ξέρουμε για τι μιλάμε, παραθέτω το σχόλιο στο οποίο αναφέρεσαι:

 Προς τους νέους που πιθανών να αγνοούν.

               Η εξέγερση του πολυτεχνείου έπρεπε να σταματήσει πάση θυσία αφενός γιατί χαλούσε την εικόνα της χούντας ότι οι Έλληνες, έστω και σιωπηλά, υποστήριζαν το καθεστώς, και αφετέρου γιατί υπήρχε ο κίνδυνος η μικρή εξέγερση των φοιτητών να δημιουργούσε ένα ντόμινο αντιδράσεων.

               Αν η χούντα ήθελε απλά να σκοτώσει τους συμμετέχοντες, θα βομβάρδιζε το πολυτεχνείο με το πυροβολικό, και όχι στα μουλωχτά όπως έγινε.
Αυτό που εντέχνως ξεχνούν να αναφέρουν οι φιλοχουντικοί με τις «αθώες» ερωτήσεις τους είναι ότι η εισβολή έγινε βράδυ με στόχο την επόμενη μέρα οι Αθηναίοι να συνεχίσουν την καθημερινότητα τους.
Έγινε απόπειρα να εξαφανίσουν τα πτώματα όσων δολοφονήθηκαν στην προσπάθεια τους να διαφύγουν στις γύρω περιοχές, και κάποια τα παρουσίασαν μέχρι και ως θύματα τροχαίων.
Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει το πόρισμα Τσεβά:
http://www.vrahokipos.net/old/...


Έχω μια υποψία ότι ΚΑΙ αυτήν την φορά οι φίλοι μας από το ΛΑ.Ο.Σ. θα προσπαθήσουν να στρέψουν την συζήτηση αλλού, πχ γιατί οι νεκροί δεν φρόντισαν να τραβήξουν μια φωτογραφία πεθαίνοντας ώστε να πεισθεί η νεολαία του ΛΑ.Ο.Σ. 
Σε λίγο θα πούνε ότι στα κρατητήρια της ΕΑΤ / ΕΣΑ δεν έγιναν βασανιστήρια και δολοφονίες αφού δεν βρέθηκε κανένα πτώμα εκεί!
 Μην αφήσετε τους κωλοτούμπες του ΛΑ.Ο.Σ. να εκτρέψουν την κουβέντα για άλλη μια φορά μακριά από τις ψευτιές τους.
 Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν οι ψηφοφόροι και τα μέλη του ΛΑ.Ο.Σ. είναι ότι εφόσον το κόμμα σας δεν πιστεύει στα γεγονότα του πολυτεχνείου, γιατί συμμετέχει στους εορτασμούς της επετείου?
Ο λόγος είναι σε εσάς, απαντήστε επιτέλους γιατί το κόμμα σας κοροϊδεύει τον κόσμο ? 



Ο εν λόγω σχολιαστής παραπέμπει στο πόρισμα Τσεβά, για να αποδείξει τι άραγε; Τα βασικά συμπεράσματα που εξάγονται απ' αυτό -και που αφορούν τους αποδεδειγμένα νεκρούς- παρατίθενται στο κυρίως κείμενο. Από κει και πέρα, ο καθένας μπορεί να κάνει τις εικασίες του. Οι εικασίες όμως δεν είναι αποδείξεις. Ας μην ξεχνάμε πως κάποιοι μιλούσαν και για...εκατοντάδες ή χιλιάδες νεκρούς, θαμμένους σε ομαδικούς τάφους.
Τα περί ΛΑΟΣ, δεν μπαίνω στον κόπο να τα σχολιάσω. Αποτελεί «προσωπικό» ζήτημα του εν λόγω ιστολογίου (το μεγαλύτερο μέρος της θεματολογίας του αφορά το ΛΑΟΣ, τον Καρατζαφέρη και τον Γεωργιάδη) και του συγκεκριμένου κόμματος, του οποίου δεν πρόκειται να κάνω τον υπερασπιστή.
 Τέλος, διαπιστώνω πως κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να σχολιάσει το κείμενο της Πανσπουδαστικής, όπου εμμέσως πλην σαφώς καταγγέλλει άλλους φοιτητές ως προβοκάτορες.






              

               

Oblivion • 3 years ago

              

               
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ (και στα πανεπιστήμια η ΠΚΣ) ό,τι δεν μπορούν να ελέγξουν του πετάνε λάσπη. Το ΚΚΕ όντως τότε έλεγε τους εξεγερμένους φοιτητές προβοκάτορες και προσπαθούσε να σαμποτάρει την εξέγερση, αλλά σήμερα μια χαρά έχει πατρωνάρει την επέτειο. Γνωστές τακτικές του ΚΚΕ...Δεν μου λέει τίποτα το ότι η ΠΚΣ τους έλεγε προβοκάτορες και δεν είναι και αντεπιχείρημα κιόλας. Μια μικρή επαφή με την μη-ΚΚΕτζίδικη αριστερά και θα καταλάβεις τι σου λέω.




              

               

Θεοφάνης • 3 years ago

              

               
Να κάνω μια απλή ερώτηση.
Ας υποθέσουμε,ότι μαζεύονται κάποιοι χιλιάδες πολίτες στην Πλατεία Συντάγματος μπροστά στη Βουλή.Και ας υποθέσουμε πως όλοι αυτοί έχουν αποφασίσει να καταλύσουν το πολίτευμα.Ας πούμε πως επιθυμούν να επιβληθεί κομμουνισμός με το ζόρι.Ας υποθέσουμε πως προσπαθούν να μπουν στη Βουλή και να την κάψουν.
Για πείτε μου τώρα.
Πόσοι νεκροί θα υπάρξουν? Ή μήπως δε θα υπάρξουν? 
Η πολιτεία που θα αντισταθεί σ'αυτές τις έκνομες ενέργειες πράττει σωστά ή όχι ? Πρέπει να αφήσει να καεί η Βουλή ? Πρέπει να αφήσει το Πολίτευμα να καταρρεύσει?
Εάν πράττει σωστά ποιός ο λόγος η "ιστορία" να καταδικάσει την προάσπιση του καθεστώτος ?
Η μόνη περίπτωση να καταδικαστεί η ενέργεια της πολιτείας είναι να επικρατήσουν τελικά αυτοί που επιθυμούν,ας πούμε,τον κομμουνισμό. Να γραφτεί δηλαδή η ιστορία από τους νικητές.
Έρχεται όμως κάποτε η ΙΣΤΟΡΙΑ και ρωτά τους ΝΙΚΗΤΕΣ: 35 χρόνια μετά , τί πολιτεία παραδώσατε ? Καλύτερη ή χειρότερη ? Αποδώσατε δικαιοσύνη και αξιοκρατεία, όπως εσείς τη φανταζόσασταν? Κάνατε την πολιτεία ευημερούσα ?
Ή μήπως σκυλέψατε τα έτοιμα ? Μήπως ήσασταν αχαΐρευτοι και άχρηστοι ? Μήπως φερθήκατε σαν λαμόγια και τρωκτικά ? Μήπως καταδικάσατε ακόμα και το μέλλον των απογόνων σας ? 
Η ιστορία ενός έθνους δεν χαρακτηρίζεται από τον πόνο των λίγων. Αλλά από τον πόνο των πολλών!




              

               

Ερμής ο Τρισμέγιστος • 3 years ago

              

               
Όποιος έχει μάτια βλέπει. Στο βίντεο φαίνεται πεντακάθαρα ότι ο φοιτητής που κάθεται στην κολόνα της πύλης σκάει στις ερπύστριες του άρματος.
Ή μιλάμε ή κλάνουμε.




              

               

Π-Δ Συντονιστής • 3 years ago

              

               
Προς Ερμής ο Τρισμέγιστος:
 Ό,τι θέλουμε βλέπουμε μου φαίνεται. Ο φοιτητής πέφτει προς την πλευρά του δρόμου, ενώ το τανκ έχει ήδη προχωρήσει κατά το ήμισυ προς τα μέσα.




              

               

Σταύρος • 3 years ago

                          

               
Η αλήθεια για τον εν λόγω φοιτητή Γιώργο Κυρήκου:
 Γιώργος Κυρήκου, ο άγνωστος Ηρωας που κάηκε το 1993 στη φωτιά της Ικαρίας 
http://aegaio.blogspot.com/200...




               


               

ΓΙΑΝΝΗΣ • 3 years ago

              

               
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ.


Η γενιά, που τα «έφαγε» όλα και χρεωκόπησε το κράτος.


ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ

<object data="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf" height="600" id="doc_304798049785857" name="doc_304798049785857" style="outline:none;" type="application/x-shockwave-flash" width="100%"> <param name="movie" value="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf"> <param name="wmode" value="opaque"> <param name="bgcolor" value="#ffffff"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowScriptAccess" value="always"> <param name="FlashVars" value="document_id=44322385&amp;access_key=key-1mv52mm65kvepzyqpbtp&amp;page=1&amp;viewMode=list"> <embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" bgcolor="#ffffff" height="600" id="doc_304798049785857" name="doc_304798049785857" src="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=44322385&amp;access_key=key-1mv52mm65kvepzyqpbtp&amp;page=1&amp;viewMode=list" type="application/x-shockwave-flash" width="100%" wmode="opaque"> </object>




              

               

Ερμής ο Τρισμέγιστος • 3 years ago

              

               
Γίνεται σκόπιμη σύνδεση των αγωνιστών του Πολυτεχνείου με την "γενιά του Πολυτεχνείου".
 Οι αγωνιστές που δεν ενεπλάκησαν στην πολιτική ό,τι έκαναν το έκαναν για αυτά που πίστευαν. Μετά την πτώση της χούντας ακόμα και οι ίδιοι οι χουντικοί εμφανίζονταν ως αγωνιστές κατά της χούντας!!! Η λεγόμενη "γενιά του Πολυτεχνείου" ήταν όλοι αυτοί (αριστεροί, κεντώοι, δεξιοί, ακροδεξιοί) που στο όνομα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατέλαβαν κομβικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό και άρχισαν να κλέβουν το κράτος και τον κοσμάκη.
 Δυστυχώς, οι περισσότεροι που καταγγέλουν τώρα το Πολυτεχνείο και τους αγωνιστές του, ήταν αυτοί που από το 1974 και μετά κλέβανε στο όνομά του.




               


               

Πωρίας • 2 years ago

              

               
ΑΚΟΥΣΤΕ {ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ....}ΤΟ "73 ΕΙΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ..ΚΑΙ ΜΕΤΑ 40 ΜΕΡΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΥΠΟΓΕΙΟ 4ος ΟΡΟΦΟΣ ΚΕΒΟΠ ΕΑΤ /ΕΣΑ ΚΕΛΙ 0 και 9...> ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΟΜΕΝΕΣ ΚΑΡΩΤΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΟΥΒΑΛΙΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΟΞΥΓΟΝΑ "ΜΕΣΑ" ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΧΩ ΔΕΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΘΕΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ 90 ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ 40 ΜΕΡΕΣ ΕΨΑΧΝΕ ΑΝ ΖΩ... ΕΨΑΞΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ 2 ΝΕΚΡΟΤΟΜΙΑ ΠΟΥ ΤΗΣ "ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ" "ΒΡΗΚΕ" ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΓΥΡΟ ΣΤΟΥΣ 100 ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΗΔΕΙΑ ΓΝΩΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΡΗ.....{ Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΛΙΣΤΑ... ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΠΕΞΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/11/1973 .........




              

               

Sotos • 2 years ago

                          

               
Είναι αλήθεια πως νεκροί στον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου Δεν υπήρξαν τις πρωϊνές ώρες της 17 Νοεμβρή. 
Οι Νεκροί προήλθαν από την έξοδο των φοιτητών με το που μπήκε το Τανκς στους δρόμους περιξ του πολυτεχνείου εκ των ελευθέρων σκοπευτών. Γι αυτό και δεν ήταν μόνο φοιτητές αλλά και περαστικοί. 
http://www.inout.gr/showthread...




               


               

ΔΗΜΗΤΡΗΣ • 2 years ago

              

               
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΝΕΚΡΟΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΥΘΟΣ....ΕΙΝΕ ΕΝΑ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑ.
ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ, ΓΥΡΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΗΤΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΥΤΟ .ΕΡΓΑΤΕΣ-ΑΓΡΟΤΕΣ(ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ) ΜΑΘΗΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ.ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Η ΗΠΑ. ΨΩΜΙΑ -ΠΑΙΔΙΑ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ Η ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ.ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΒΑΜΜΕΝΟΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΕΡΙΧΝΑΝ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ .ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΠΕΣΑΝ ΝΕΚΡΟΙ.ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΗΓΕΝΑΝ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ.ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ.30-40 ΕΙΝΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ.ΑΝ ΠΧ ΕΙΝΕ 25 Η 35 Η 40 ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΕ ΜΥΘΟΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ΄? στην διαδρομη του αγωνα αλλοι πουληθηκαν στο συστημα και αλλοι ακομα αγωνιζονται για τα ιδια ιδανικα.!ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΠΟΥΛΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΕ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ. ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΕΙΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΟΧΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΟΙ ΚΡΥΦΟΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ!ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ.




               


               

Πωρίας • 2 years ago

              

               
ΣΩΣΤΟΣ......!




              

               

ΑΝΤΩΝΗΣ • 2 years ago

                          

               
Προς ΔΗΜΗΤΡΗΣ:
ΚΙ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ,ΓΙΑΤΙ 37 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ?




              

               

Πωρίας • 2 years ago

              

               
Μ"ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΟΝΑΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ..ΚΑΙ ΠΑΤΗΤΕ κοκινα .....ΓΟΥΣΤΑΡΩ.. ΝΑ ΠΑΤΗΤΕ ΚΟΚΚΙΝΑ..... Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΗΛΑΔΗ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΟΚΙΝΑ .... εσεις ΠΑΤΗΤΕ........




              

               

ΒΑΣΙΛΗΣ • 2 years ago

              

               
Ενα μηνα μετα αφου δημοσιευτηκε το συγκεκριμενο αρθρο δολοφονηθηκε ο 15χρονος Α.Γρηγοροπουλος. Ποση λασπη πηγαν να ριξουν πανω στο μαθητη? Ποσα κομματα ετρεξαν να καπηλευτουν τη δολοφονια του? Αληθεια ποιον ενδιαφερει αν οι νεκροι στο Πολυτεχνειο ηταν μεσα ή εξω? Εμενα καθολου παντως. Αυτο που ξερω απο οσα εχω μαθει (το 1975 γεννηθηκα) ειναι οτι παρα πολλοι Ελληνες ηταν σε εξορια, αλλοι τοσοι υπεστησαν φρικτα βασανιστηρια, οσοι διαφωνουσαν με τη χουντα δεν τολμουσαν να εκφρασουν τη γνωμη τους. Το οτι καποιοι λιγοι εκμεταλλευτηκαν προς ιδιον οφελος το Πολυτεχνειο εχουν ηδη κριθει απο το λαο, το οτι το ΚΚΕ καπηλευτηκε αργοτερα την εξεγερση εχει κριθει παλι απο το λαο. Δε θεωρω τυχαια την αναρτηση του αρθρου σε μια εποχη οπου η χωρα περναει τη λεγομενη κριση, η ακροδεξια σε τετοιες στιγμες παντα γκεμπελιζει. Οι πραξικοπηματιες ειναι εκει που τους αξιζει (αλλοι φυλακη, αλλοι στον ταφο). Ακομα και τωρα αμετανοητοι δηλωνουν. Αραγε θα μαθουμε ποτε ποσοι δολοφονηθηκαν αλλα ποτε δε μαθαμε τα ονοματα τους? Δυστυχως τα κομπλεξ της τοτε χωροφυλακης διατηρουνται και αυξανονται ολο και πιο πολυ σημερα, στη λεγομενη ''δημοκρατια''. Εχουμε πολυ δουλεια ακομα ως χωρα. Ενας αιωνας με πολεμους, με εναν εμφυλιο, μια δικτατορια κ.λ.π ειναι πολυ για ενα εθνος, εχουμε παρα πολυ δουλεια ακομα...




              

               

Θεοφάνης • 2 years ago

              

               
ΒΑΣΙΛΗΣ έγραψε: 



''Ενα μηνα μετα αφου δημοσιευτηκε το συγκεκριμενο αρθρο δολοφονηθηκε ο 15χρονος Α.Γρηγοροπουλος.Ποση λασπη πηγαν να ριξουν πανω στο μαθητη?Ποσα κομματα ετρεξαν να καπηλευτουν τη δολοφονια του?Αληθεια ποον ενδιαφερει αν οι νεκροι στο Πολυτεχνειο ηταν μεσα ή εξω?Εμενα καθολου παντως.Αυτο που ξερω απο οσα εχω μαθει(το 1975 γεννηθηκα)ειναι οτι παρα πολλοι Ελληνες ηταν σε εξορια,αλλοι τοσοι υπεστησαν φρικτα βασανιστηρια,οσοι διαφωνουσαν με τη χουντα δεν τολμουσαν να εκφρασουν τη γνωμη τους.Το οτι καποιοι λιγοι εκμεταλλευτηκαν προς ιδιον οφελος το Πολυτεχνειο εχουν ηδη κριθει απο το λαο,το οτι το ΚΚΕ καπηλευτηκε αργοτερα την εξεγερση εχει κριθει παλι απο το λαο.Δε θεωρω τυχαια την αναρτηση του αρθρου σε μια εποχη οπου η χωρα περναει τη λεγομενη κριση,η ακροδεξια σε τετοιες στιγμες παντα γκεμπελιζει.Οι πραξικοπηματιες ειναι εκει που τους αξιζει(αλλοι φυλακη,αλλοι στον ταφο).Ακομα και τωρα αμετανοητοι δηλωνουν.Αραγε θα μαθουμε ποτε ποσοι δολοφονηθηκαν αλλα ποτε δε μαθαμε τα ονοματα τους?Δυστυχως τα κομπλεξ της τοτε χωροφυλακης διατηρουνται και αυξανονται ολο και πιο πολυ σημερα,στη λεγομενη »δημοκρατια».Εχουμε πολυ δουλεια ακομα ως χωρα.Ενας αιωνας με πολεμους,με εναν εμφυλιο,μια δικτατορια κ.λ.π ειναι πολυ για ενα εθνος,εχουμε παρα πολυ δουλεια ακομα…''

               


               Τώρα κατάλαβες γιατί τους στείλανε στη Γυάρο και τους περιθωριοποίησαν τους αριστερούς( βλ. λέσια) Βασίλη ?
 Το έχεις νιώσει στο πετσί σου ή όχι ακόμη ? Αντιλαμβάνεσαι τι έχει γίνει από το '81 και μετά ή άγρόν αγοράζεις ακόμη εσύ και μερικοί ακόμη ? Αντιλαμβάνεστε το ξεπούλημα της χώρας σας ή ΔΕΝ την νιώθετε για χώρα σας. Για πατρίδα σας. Πείτε μας διάολε...Αντιλαμβάνεστε ρε σεις ή δεν νιώθετε ?
 Αυτά σας πειράζουν ρε σεις? Αν σκοτώθηκε -κακώς κάκιστα- ένας νεαρός από μια ανοησία και βλακεία ενός ανθρώπου ? Ρε σεις...είστε καλά ρε ? Ξεκολήστε ! Και δε σας πειράζει η βία των αριστερών-σοσια(ληστών) ??? Τώρα δεν σκοτώνονται άνθρωποι ? Δεν χρειάζονται σφαίρες για να σκοτωθεί κάποιος. Πεθαίνει και με άλλους τρόπους. 
Ξυπνάτε ρε σεις και δείτε ποιοι οφέλησαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον τόπο σας βρε. Μελετήστε την ιστορία. Ξυπνήστε κοιμήσια!!! Θα σας πουλήσουν στο τέλος και σας τους ίδιους ως σκλάβους. Εσάς και τα παιδιά σας ! Δείτε ρε με στοιχεία ποιοι οφέλησαν τον τόπο σας. Και αναρωτηθείτε , τι σκατά, είναι αυτό που θέλετε να επικρατεί σε έναν τόπο στον οποίο ζείτε. 
Θέλετε να επικρατεί χάος, να κάνετε ό,τι γουστάρετε ο καθένας, να χέζετε στα πάρκα, να βρίζετε τον απέναντι, να σας κλέβουν και να λες "έλα μωρέ", να σας βιάζουν και να λες "αυτά συμβαίνουν", να σας σφάζουν και να ωχαδερφίζετε για να ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ????

Σας λέω το εξής. Για τον εαυτό σας έχετε το δικαίωμα να διαλέξετε το οτιδήποτε. Για τα παιδιά σας όμως πρέπει να κάνετε το καλύτερο. Θέλετε λοιπόν όλα τα παραπάνω για να αισθάνεστε ελεύθεροι ή...
Θέλετε να έχετε τις δουλειές σας,να βλέπετε τον τόπο σας να προοδεύει,να αναπτύσσεται και να ακμάζει, ζώντας εσείς και τα παιδιά σας όλο και καλύτερα, σε όλο και καλύτερο βιοτικό επίπεδο, με πραγματικό πολιτισμό, με αληθινή κουλτούρα, με στοιχεία που οδηγούν σε ανάταση ψυχής και πραγματικής γαλήνης και ικανοποίησης ?
 Να σου εξομολογηθώ όμως ρε Βασίλη και κάτι που μου έρχεται τώρα στο μυαλό και στην καρδιά.Έχει αποδειχθεί ότι κάποιοι τελικά γουστάρουν να επικρατεί αυτή η μπουρδελοποίηση. Να γίνει το πράγμα ένα κωλοχανείο. Γουστάρουν κάποιοι τη σαλατοποίηση και το χάος. Να γιατί τους αποκαλώ - λέσια ! Αυτό θέλουν κάποιοι λοιπόν την ίδια ώρα που οι περισσότεροι επιθυμούν την πραγματική πρόοδο και προκοπή αυτού του τόπου και κατ' επέκταση και τους ευτού τους. Όμως αυτοί είναι οι ήσυχοι. Οι αθόρυβοι. Οι ταπεινοί.
 Άρα το θέμα τελικά δεν είναι τί σκατά θέλετε εσείς από αυτόν το ριμαδότοπο πραγματικά ? Αλλά, τί πρέπει να κάνουμε ΕΜΕΙΣ οι περισσότεροι για να μη λυμαίνονται τον τόπο μας οι λίγοι και κακοί. Κάτι πρέπει να κάνουμε δε συμφωνείς.
 Συγνώμη αν σε κακοκάρδισα αλλά δεν μπορώ να βλέπω τον τόπο να ξεπουλιέται από την ακατάσχετη βλακεία και ηλιθιότητα που διακατέχει κάποιους.






               

tsitsikopoylos • 2 years ago

              

               
Την ημερα πεθανανε και 3 ατομα στην ταιλανδη....ειναι και αυτοι στους νεκρους του Πολυτεχνιου?




              

               

Αγνωστικιστής • 2 years ago

              

               
Αγαπητό Πάρε-Δώσε, η ανάλυση σας είναι κάπως πρόχειρη καθώς δείχνει να μην έχετε διαβάσει πολύ προσεκτικά το πόρισμα του Δημ. Τσέβα το οποίο παραθέτετε, σχετικά με τους νεκρούς εντός Πολυτεχνείου. Ξαναδιαβάστε την παράγραφο: γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες.
 Αν και νομίζω, μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο οι νεκροί, δεν αλλάζει κάτι ούτε μειώνει την αξία της πράξης των τότε φοιτητών. Χώρια ότι υπήρχαν περισσότεροι από 1100 τραυματίες (τόσοι νοσηλεύτηκαν επίσημα) εκείνες τις ημέρες. Το αν αυτοί έζησαν είναι και λίγο θέμα τύχης...
Σκοτώθηκαν δε σκοτώθηκαν άνθρωποι, η πράξη των φοιτητών του Πολυτεχνείου - ασχέτως με το αποτέλεσμα - ήταν ηρωική, μέσα σε ένα καθεστώς που οπλίζει ελεύθερα το χέρι του μπάτσου απέναντι στον πολίτη και αμολάει τα τανκς στους δρόμους. Άλλωστε οι ηρωικές μάχες δεν είναι δεδομένο ότι θα φέρουν απαραίτητα και τη νίκη. 
Μπορεί το Πολυτεχνείο να μην έριξε τη Χούντα, όμως αποτέλεσε σύμβολο και αφύπνισε το λαό. Και επίσης, όσοι φοιτητές ήταν μέσα τότε, δεν έγιναν όλοι πολιτικοί τύπου Λαλιώτη. Υπάρχουν και άνθρωποι που κράτησαν τις αξίες και τα ιδανικά τους. Ας μην τα αφορίζουμε και ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα πια...


Τώρα αυτοί που φιλοδοξούν να ανακαλύψουν τον τροχό στην περίπτωση του Πολυτεχνείου, αντί να ασχοληθούν με τα πλαστά ονόματα ανύπαρκτων νεκρών που κάποιοι με υπέρμετρο ζήλο και προσωπική σκοπιμότητα επινόησαν, ας ασχοληθούν καλύτερα με το ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ των υπαρκτών νεκρών, που τόσοι μάρτυρες είδαν αλλά κάποιοι προφανώς, για κάποιους λόγους, με κάποιο τρόπο, εξαφάνισαν ... Αυτό νομίζω είναι πιο σημαντικό!
Ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη επιστημονική προσπάθεια προσέγγισης του θέματος επιχειρείται από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών που έχει προσδιορίσει μέχρι σήμερα 24 νεκρούς, παρότι η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη για τους Ανώνυμους Νεκρούς (εντός και εκτός του Πολυτεχνείου) και τον ακριβή προσδιορισμό των τραυματιών.




              

               

vomolloxious • 2 years ago

              

               
Έχουμε ανάγκη από θρύλους. Είναι αυθόρμητη τάση των ανθρώπων, όπως αυθόρμητα βγήκαν στους δρόμους πολλά από τα παιδιά τότε. Και δε νομίζω οτι όλοι αυτοί εξαργύρωσαν το πολυτεχνείο για βουλευτικά έδρανα, ουτε ολοι εξαργύρωσαν τους αγώνες τους για αντιστασιακες συνταξεις. 
Είναι δύσκολο να είμαστε απολύτως δίκαιοι με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Δεν μπορούμε να εξιδανικεύουμε γεγονότα και να ανιχνεύουμε ήρωες - φαντάσματα ούτε, απ' την άλλη πλευρά, να ευτελίζουμε το φόβο και να απαξιώνουμε τις πράξεις του καθένα ως "εκ του ασφαλούς" εκπορευόμενες. Μόνο την καπηλεία μπορούμε και οφείλουμε να καυτηριάζουμε.
 Κι αν όλα τα παραπάνω ακούγονται ιδιαίτερα αόριστα, η μεγάλη μου απορία - που δεν νομίζω ποτέ να αντιπαρέλθω - είναι το ΠΩΣ μία ολόκληρη χώρα βυθίστηκε στην αφασία, τη μιζέρια, την ανυπαρξία, για εφτά ολόκληρα χρόνια.
 Αντιγράφω από τις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου ένα ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη 
Φοβάμαι
 Φοβάμαι
 τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
 έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
 και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας 
«Δώστε τη χούντα στο λαό». 
Φοβάμαι τους ανθρώπους
 που με καταλερωμένη τη φωλιά 
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. 
Φοβάμαι τους ανθρώπους
 που σου 'κλειναν την πόρτα 
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
 και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
 να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
 Φοβάμαι τους ανθρώπους 
που γέμιζαν τις ταβέρνες
 και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
 κάθε βράδυ 
και τώρα τα ξανασπάζουν 
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη 
και έχουν και «απόψεις».
 Φοβάμαι τους ανθρώπους
 που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν 
και τώρα σε λοιδορούν
 γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
 Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.






               


               

Άναυδος blogger • a year ago

                          

               
Ο @Π-Δ έχει μόνο μια πρόθεση, και θέλει να ξελαμπικάρει σε όλους μας, ένα και μόνο βασικό πράγμα. 
Τόσο απλό, αλλά και τόσο συνταρακτικό που για αυτό ακριβώς είναι με δυσκολία κατανοητό. Το τόσο απλό. Τρομάζουμε να καταλάβουμε την απλή αλήθεια γιατί μεγαλώσαμε όλοι σε ένα κοπάδι που μονοπωλούσαν για χρόνια, από πάνω μας και με όλα τα μέσα, οι ντουντούκες της προπαγάνδας. 
Τώρα, σήμερα, για σκεφτείτε να σας πει κάποιος: "δεν σε λένε Δημήτρη, όπως σου έλεγαν τόσα χρόνια, αλλά Γιώργο!".
Ένα πράγμα λέει ο άνθρωπος, λοιπόν. Ένα, όχι δύο. ΈΝΑ και πολύ απλό:
"[...] Το αίμα είναι αίμα, [...]
Κάποιοι όμως, πάνω σ’ αυτό το αίμα, δημιούργησαν κι έναν μύθο και πατώντας σ’ αυτόν, το καπηλεύτηκαν. Ονόματα δε λέμε..."
Να το πω και με την δική μου αντίληψη:


Οι επαγγελματίες πολιτικοί μετά την Χούντα αγωνίζονταν ποιος θα βρει το καλύτερο τέχνασμα να πάρει την πλειοψηφία με το μέρος του. Όσο μεγαλύτερη και όσο πιο σίγουρη αυτή η πλειοψηφία (δλδ να μην απομακρύνεται εύκολα) τόσο πιο εξασφαλισμένη θα ήταν η λευκή επιταγή εξουσίας για περισσότερα χρόνια. Ενώ, λοιπόν, πράγματι σκοτώθηκαν άνθρωποι εκείνες τις ημέρες, ήθελαν ένα μύθο με ολόκληρη εκατόμβη θυμάτων και συγκεντρωμένο πάνω σε κάτι σημειολογικό. Μια Πύλη. Οι Μέσα και οι Έξω! Οι χασάπηδες επιτιθέμενοι και οι μάρτυρες αμυνόμενοι. Οι "συντηρητικοί" και οι "προοδευτικοί". Πόλωση, το μέγα ζητούμενο στην πολιτική της απατεωνιάς.
 Για αυτό, ενώ στην ουσία, όπως είχε συμφωνηθεί (Λαλιώτης), το τανκ προχώρησε για να σπρώξει το συμπαγές φράγμα στην πύλη, μας έκαναν να πιστεύουμε με τα ίδια μας τα μάτια οτι προέλαυνε να πατήσει ανθρώπους.
Με αυτή την λευκή επιταγή εξουσίας ανέβηκαν και ξανανέβηκαν στην εξουσία. Έθρεψαν τους εαυτούς τους, γέρασαν, πήραν σύνταξη. Έθρεψαν τον κομματικό στρατό τους. Έθρεψαν στρατιές στα ΜΜΕ και στον συνδικαλισμό που ενισχύουν και την προπαγάνδα σε εμάς, και την δική τους παραμονή στην εξουσία. 
Πόση Δημοκρατία έχουμε όταν ψηφίζουμε κάποιον που μας έκανε να νομίζουμε κάτι; Πόσο Δημοκρατική είναι αυτή η ψήφος; 
Τώρα, πάμε στο σήμερα
. Τα δε λεφτά που ξόδεψαν για όλα αυτά, πάντα έχοντας την εξουσία με την κουλτούρα της "Πύλης" και άλλα ίδιας κατασκευής, τα δανείστηκαν στο όνομα μας. Ακόμη και τα έξοδα της προπαγάνδας που έστηναν σε εμάς, εμείς τα πληρώναμε, και αυτά! 
Άλλοι από αυτούς πλέον πέθαναν, άλλοι έφυγαν, άλλοι ακόμη περιφέρονται, και μείναμε εμείς να πληρώνουμε εκείνα τα δάνεια, και τους τόκους και τα πανωτόκια. Γιατί και αποφάσιζαν και υπέγραφαν στο όνομα μας!






               

bright • a year ago

              

               
Φασισμός,κομμουνισμός,καπιταλισμός,σοσιαλισμός.
Όλα βρωμάνε δογματίλα. 
Στην Ελλάδα μάθαμε για δημοκρατία και δεν την εφαρμόζουμε.
Βρίσκω γελοίο να βλέπω να μαλώνουν και να αντιδικούν ένας φασίστας με έναν κομμουνιστή. Άραγε έχουν καταλάβει και οι δύο πόσο πλανεμένοι είναι; Η καταπίεση των ανθρώπων είναι η βάση και των δύο.
Άντε γ@μήσου παλιοφασίστα,άντε γ@μήσου παλιοκομμούνι,σύρε και γ@αμήσου σοσιαλίστα και καπιταλίστα.
Ελέυθερες ιδέες θέλουμε απο πραγματικά ελέυθερους ανθρώπους.
Τον κήπο του Επίκουρου ζητάμε. :wistle:




              

               

Γιάννα • a year ago

              

               
Όποιος πιστεύει στον μύθο των νεκρών του Πολυτεχνείου είναι πολύ αμόρφωτος και βλάκας. Το μόνο πράγμα που έγινε στο αμερικανοκινούμενο πολυτεχνείο ήταν να αλλάξουν την φρουρά οι Αμερικάνοι. Όλα αυτά τα περί φοιτητικών αγώνων είναι φύκια και μεταξωτές κορδέλες για να εμψυχώνουν (με ψέματα) διάφορους εξίσου αμόρφωτους μπαχαλάκηδες στις νεολέρες.




              

               

teo • a year ago

              

               
Προς Γιάννα.
Μιας κι εσύ είσαι μορφωμένη,θα ενημερώσεις κι εμάς τους
 αμόρφωτους βλάκες από ποιό παράρτημα της C.I.A άντλησες
 τις φοβερού περιεχομένου πολιτικές σου αναλύσεις για το 
αμερικανοκινούμενο πολυτεχνείο;
Εκτός κι αν σε ενημέρωσε ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. αυτοπροσώπως
 ή το αμερικανικό κογκρέσσο για τα τεκταινόμενα.
 Τύφλα νάχει ο Θουκυδίδης ρε παιδί μου.




              

               

stathis • a year ago

                          

               
αυτος που το εγραψε εχει πολυ πλακα...μου θυμιζει τον πατερα μου καργα βασιλοχουντικο...
εχετε λεει το πορισμα του τσεβα...
πω πω πω πω πω πω!!!!
και τωρα με τα επεισοδια στο συνταγμα λεγανε για 100 τραυματιες και ηταν τουλαχιστον 3.000...απο μαρτυριες των γιατρων του ερυθρου σταυρου που ηταν εκει...οχι απο γκεμπελισκους μπατσους που μονο προπαγανδα κανουν!!!
ελεος δλδ!!!!
σα να μου λενε μα να ο παπακωνσταντινου ειπε πως το ελειμμα ειναι τοσο οχι τοσο...
χεστηκα τι λεει ο καθε πουλημενος!!!
εδω εγινε οι δικη με τους βασανιστες εσατζηδες και αθωώθηκαν...εκτος του ενος που εφαγε ο κουφοντινας βεβαια...




               


               

Π-Δ Συντονιστής • a year ago

              

               
stathis έγραψε:

αυτος που το εγραψε εχει πολυ πλακα…μου θυμιζει τον πατερα μου καργα βασιλοχουντικο…
εχετε λεει το πορισμα του τσεβα…
πω πω πω πω πω πω!!!!



               «Ξέχασες» το πόρισμα Σαμπάνη. Κι αυτός «κάργα βασιλοχουντικός» ήταν σύντροφε;




               


               

GEORGE LEONE 17 • a year ago

              

               
Προς ΒΑΣΙΛΗΣ:
Προς Θεου ας κοψουμε για λιγο την σπεκουλα. Δεν θα βαλουμε τωρα τον Γρηγοροπουλο [εστω και αν ηταν μια αναρμοστη ενεργεια η δολοφονια του] με νεκρους που επεσαν για καποια ιδεα, με τους πραγματικα αναρχικους-οχι χουλιγκανους- λιγο ακομη και θα τον τοποθετουσαν σε επιπεδο Λαμπρακη. Καμμια σχεση οι αγωνες με ιδεολογικα κινητρα απο τις ενεργειες προερχομενες απο την ανια ενος πλουσιοπαιδου.




              

               

μαριος • a year ago

              

               
"Το Πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαρραλέα δημοκρατική εκδήλωση της νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατά την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε από το ΚΚΕ και τα συνθήματα από συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού.
 Το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν έριξε την δικτατορία αλλά τη δυνάμωσε.
Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ώθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους από την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω από τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνωμοσία αλλά δεν μπορούσε να την κάνει πράξη. Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία…
Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα. Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οτι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας, λόγω ανύπαρκτων «πολυαρίθμων νεκρών», να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μιας ψεύτικης ιστορίας…"


Δηλαδη ο κοσμος δεν επρεπε να αντισταθει...Οπως και με τους Γερμανους το 1940 επειδη υπηρχαν τα αντιποινα ...Λογικη καναπε/κοτσαμπαση !!!! Το ιδιο θα ελεγες και το 1821 αν ζουσες ...σιγουρα !!!
Α και κατι αλλο. Το 1821 αν υπηρχε ο ορος Κουμουνι/μπολσεβικος, ετσι θα ονομαζες και τον Κολοκοτρωνη και Καραισκακη

http://www.pare-dose.net/245