H
Τhea Halo, θύμα του νεοελληνικού… συνωστισμού !!!
6/09/2011
του
Βλάση Αγτζίδη
Στο περιοδικό ¨Έψιλον”
της Ελευθεροτυπίας (29-5-2011) διαβάσαμε ένα αφιέρωμα
για το βιβλίο “Not even my name”, (“Ούτε καν το όνομά
μου) της Τhea Halo, ενδεικτικό
του νεοελληνικού αρνητισμού (negationnisme) και της προκατειλημμένης στάσης,
κρυμμένης πίσω από μια ηθικιστική φρασεολογία που βασίζεται στην εξίσωση του
αίματος και υποκριτικά ενδύεται τον αντιεθνικιστικό μανδύα.
Παρούσα η παλιά μέθοδος
της διαστρέβλωσης των σημασιών των όρων μέσω της εξαφάνισης του πλαισίου. Έτσι,
η λέξη “συνωστισμός” που υπάρχει στην ελληνική έκδοση του βιβλίου της Halo,
χρησιμοποιήθηκε από το συντάκτη του κείμενου (Δημήτρης Αγγελίδης) με τρόπο
τέτοιο, ώστε να αιτιολογηθεί η αντίστοιχη χρήση του όρου από την κ.
Ρεπούση. Το ίδιο το βιβλίο της Halo με
απίστευτη ευκολία κατατάσσεται από τον συντάκτη στην “εθνικιστική εκδοχή της
ιστορίας”… γιατί δεν αναφέρεται στη “Μεγάλη Ιδέα” και στα “εγκλήματα του
ελληνικού στρατού κατά των τούρκων αμάχων”…
Έτσι λοιπόν, για
τους “αντιεθνικιστές” μας η Μνήμη για τη μοίρα των απόκληρων
πληθυσμών -που αποφασίστηκε από το νεοτουρκικό μιλιταρισμό στις αρχές της
δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα και μεθοδικά υλοποιήθηκε από το 1914-
καθορίζεται από την αυθαίρετη παραδοχή που βασίζεται στην φαντασίωση της
ενιαίας μοίρας. Μιας “μοίρας” που ξεκινά από το ακρωτήριο του Μαλέα και
τελειώνει στα όρη του Καυκάσου. Τελικά οι αντιεθνικιστές μας αποδεικνύονται
περισσότερο εθνικιστές στην εθνική τους πρόσληψη και από τους ίδιους τους
Μεγαλοϊδεάτες εκείνης της εποχής!!!
Επίσης, για τον
συντάκτη δεν υπάρχει καμιά Γενοκτονία στον Πόντο, ούτε στην υπόλοιπη Οθωμανική
Αυτοκρατορία. Τα τραγικά γεγονότα θεωρούνται ανάλογα των αγριοτήτων που
διέπραξε ο διαλυμένος ελληνικός στρατός κατά την οπισθοχώρηση του Αυγούστου του
’22... Ίσως η άποψη της
τουρκικής Αριστεράς να λειτουργούσε ευεργετικά, προσφέροντας στους
αρνητές μας εκείνα τα στοιχεία που τους λείπουν, ώστε να ανασυνθέσουν το
ιστορικό παρελθόν χωρίς τη μυθοποιητική ματιά του νεοελληνικού
pseudoαντιεθνικισμού – απολογητική εν τέλει των μεθόδων ομογενοποίησης που
επέλεξε ο μιλιταριστικός
τουρκικός εθνικισμός ...
Με αφορμή το αφιέρωμα,
αλλά και την αναφορά του ονόματός μου στο κείμενο του Αγγελίδη
(dangel@enet.gr), απέστειλα στο συντάκτη το εξής ηλ-μήνυμα στις 8 Ιουλίου (το
οποίο φυσικά, νεοελληνικώ τω τρόπω, δεν απαντήθηκε):
Kύριε Αγγελίδη,
Είναι αλήθεια ότι δεν
αποφάσισα εύκολα να σας στείλω αυτό το μήνυμα μετά τον τρόπο που
παρουσιάσατε το βιβλίο της Θία Χάλο στις 29-5-2011, όπου αναφέρετε και μένα..
Βεβαίως κατανοώ ότι
απαιτούνται ειδικές γλωσσολογικές σπουδές για να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι
κάθε όρος αποκτά σημασία αποκλειστικά και μόνο στο πλαίσιο μέσα στο οποίο
χρησιμοποιείται. Ότι π.χ. η λέξη “συνωστισμός” δεν ορίζεται μονοσήμαντα,
όπως ούτε και η λέξη “κατουρήθηκα” ή “τα έπαιξα” κ.λπ.
Είναι γνωστό ότι
οι Έλληνες στη Σμύρνη, οι Εβραίοι στο Άουσβιτς, οι Αμπορίτζιναλς στα γκέτο
τους, οι τροτσκιστές στα γκουλάγκ συνωστίστηκαν. Όχι όμως με τον τρόπο που
συναντάμε το καλοκαίρι στο λιμάνι του Πειραιά ή στο υπερφορτωμένο Μετρό! Όμως
εάν για την πρώτη κατηγορία χρησιμοποιήσεις τον όρο “συνωστισμός” με τρόπο
που να υπονοείς ότι το πλαίσιο είναι αντίστοιχο μ’ αυτό της δεύτερης
κατηγορίας, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Βέβαια, στο
συγκεκριμένο βιβλίο που αναφέρεστε (“Ούτε το όνομά μου”) -το οποίο
σημειωτέον βραβεύτηκε και με το Βραβείο Μετάφρασης- η λέξη “συνωστισμός”
περιγράφεται με εξαιρετική σαφήνεια που δίνει στον όρο το σωστό περιεχόμενο. Σε
αντίθεση με τον τρόπο χρήσης του στο βιβλίο της κ. Ρεπούση.
Any way!
Επειδή είναι γνωστός ο
τρόπος με τον οποίο οι Νεοέλληνες αντιλαμβάνονται τα γεγονότα που συνέβησαν
στην Ανατολή (1908-1923), επιτρέψτε μου να σας προτείνω ένα εξαιρετικό αφιέρωμα
που έγινε στην εφημερίδα “Δρόμος της Αριστεράς” με τίτλο ‘Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος. Η Γενοκτονία στην Ανατολή”.
Η μοναδικότητα του
αφιερώματος ορίζεται από τους συμμέτεχοντες, οι οποίοι είναι Τούρκοι ιστορικοί
και κοινωνικοί επιστήμονες (Fikret Baskaya, Ahmet Oral, Dogan Akanli,
Attila Tuygan, Taner Akçam, Sait Çetinoğlu, Pervin Erbil).
Επίσης, να σας προτείνω
και δύο δικά μου κείμενα:
Επίσης δείτε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου